Het duister dat ons scheidt door Renate Dorrestein

Beoordeling 0
Foto van een scholier
Boekcover Het duister dat ons scheidt
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 5e klas vwo | 2782 woorden
  • 24 februari 2015
  • nog niet beoordeeld
Cijfer
nog niet beoordeeld

Boekcover Het duister dat ons scheidt
Shadow

Een klein meisje groeit op in een vredig dorp, waar zij samen met haar moeder de oude, krakende pastorie bewoont. Ook de Luco’s wonen daar, twee vriendelijke mannen van wie iedereen aanneemt dat het kamerhuurders zijn. Voor de kinderen van het dorp schijnt altijd de zon, zelfs als het regent. Maar alles verandert als de moeder van Loes wegens een onbegrijpelijke…

Een klein meisje groeit op in een vredig dorp, waar zij samen met haar moeder de oude, krakende pastorie bewoont. Ook de Luco’s wonen daar, twee vriendelijke mannen van wie i…

Een klein meisje groeit op in een vredig dorp, waar zij samen met haar moeder de oude, krakende pastorie bewoont. Ook de Luco’s wonen daar, twee vriendelijke mannen van wie iedereen aanneemt dat het kamerhuurders zijn. Voor de kinderen van het dorp schijnt altijd de zon, zelfs als het regent. Maar alles verandert als de moeder van Loes wegens een onbegrijpelijke moord tot een lange gevangenisstraf wordt veroordeeld. Geruchten en speculaties grijpen al snel om zich heen. Niets is meer vanzelfsprekend. Niemand is meer veilig, en Loes al helemaal niet. Het zal duren totdat Loes achttien is voordat de waarheid over de fatale nacht van de moord aan het licht komt. Pas dan neemt iedereen zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontketend, weer tot bedaren komen.

Het duister dat ons scheidt gaat over het bondgenootschap tussen daders en slachtoffers, over het onuitwisbare menselijke verlangen naar liefde, acceptatie en vergeving, maar bovenal over de noodzaak om het verhaal van ons eigen leven op een waarachtige manier te reconstrueren.

Het duister dat ons scheidt door Renate Dorrestein
Shadow

Oefenen voor je mondelingen?

Komen je mondelingen er aan en wil je oefenen? Probeer onze Boekenquiz. We stellen je open vragen over de gelezen boeken.

ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie

Uitgebreide inhoudsweergave                                                                                                    

  • Zes jaar

Loes komt met haar moeder en de Luco’s in een nieuwbouwwijk wonen. De Luco’s zijn twee mannen die voor de buitenwereld kamerhuurders zijn, maar Loes ziet Ludo en Duco als vaders.

De moeder van Loes is anders dan anders, omdat ze tarotkaarten legt. Hierdoor is Loes heel populair onder de andere kinderen. Na een tijdje komen de kinderen in aanraking met een nieuwe jongen, Thomas, die uiteindelijk verkering krijgt met Loes. Als de moeder van Loes de vader van Thomas herkent mag Loes niet meer met Thomas omgaan. Als de kinderen dan naar school gaan wordt al snel duidelijk dat Loes heel veel moeite heeft met lezen en schrijven, hiervoor krijgt ze bijles van Thomas.

Omdat Loes zoveel moeite heeft met letters, besluit haar moeder dat het beter is als ze verhuizen, zodat Loes beter onderwijs kan krijgen. Zij wil dit echter niet en loopt op een stormachtige avond weg van huis. Tijdens deze tocht loopt ze de vader van Thomas tegen het lijf, die de volgende ochtend dood wordt gevonden met een rood potlood in zijn oog, van de moeder van Loes.

Diezelfde dag wordt de moeder gearresteerd en later veroordeeld tot een gevangenisstraf. Loes wordt hierna ernstig gepest.

  • Twaalf jaar

Inmiddels is Loes twaalf geworden en ze wordt op school nog steeds erg gepest. Ook haar moeder is na zes jaar vrijgekomen uit de gevangenis, waar Loes erg aan moet wennen. Er heerst dan ook een vervelende spanning in huis. Wanneer de moeder van Loes het op school voor haar dochter opneemt, wordt dit niet gewaardeerd door de rest van de buurt en daarom krijgen ze een baksteen door de ruit. Het gezin besluit te verhuizen, omdat het in de wijk niet meer veilig is voor hen. Na een tijdje wikken en wegen rolde er een eindbestemming uit: Lewis, een klein eilandje van Schotland.

Op het eiland is Loes erg terughoudend tegenover de andere kinderen, omdat ze erg onzeker is over zichzelf. Na een aantal weken promoveert Loes tot het vriendinnetje van de oudere Gavin, die de leider van de kinderen is op het eiland. Loes voelt zich door de plotselinge waardering voor haar helemaal thuis op het eiland. Haar moeder daarentegen kan haar draai niet vinden in huis en loopt weg, terwijl ze Loes en de Luco’s alleen achterlaat.

  • Achttien jaar

Als Loes achttien is verlaat ze de Luco’s en Lewis om in Amsterdam SPW 3 te gaan studeren. Eenmaal aangekomen in haar kamer ziet ze haar moeder in de gevangenis op televisie. Zij gaat daar vrijwillig elke dag naartoe. Loes besluit haar op te zoeken om eens een goed gesprek te houden. Uit dit gesprek blijkt dat de moeder van Loes de schuld van de moord op zich had genomen, omdat de Luco’s degenen waren die de moord eigenlijk hadden gepleegd. Dit hebben zij gedaan omdat is gebleken dat de vader van Thomas de eigenlijke vader van Loes was en geen van hen beiden.

 

 

 

Personages                                                                                                                                   

  • Loes

Loes is de hoofdpersoon van het boek en komt erin voor als zes-, twaalf- en achttienjarige. Ze is een heel populair kind, totdat haar moeder wordt veroordeeld voor moord. Ze wordt hierna zo hevig gepest dat ze moet verhuizen. Haar zelfvertrouwen is erg aangetast door de pesterijen en ze draagt gedurende het hele boek een enorm schuldgevoel met zich mee, omdat ze denkt dat ze zelf de vader van Thomas heeft vermoord.

  • De Luco’s

De Luco’s zijn de twee mannen die bij Loes en haar moeder inwonen. Ze kunnen erg goed met elkaar overweg en zijn zachtaardige lieve mannen. Ze spelen een vaderlijke rol en zijn eigenlijk de goedzakken van het verhaal, totdat blijkt dat zij de daders waren van de moord.

Titelverklaring                                                                                                                             

Het verhaal wordt verteld rondom een groot geheim, die ook pas aan het einde bekend wordt gemaakt aan de lezer. Dit geheim is natuurlijk de moord op Thomas’ vader en wie hem heeft vermoord. Het geheim speelt de rol van het duister, wat de personages uit elkaar drijft. Dit is vooral goed terug te zien in de relatie tussen Loes en haar moeder. Als de moeder uit de gevangenis komt hebben ze namelijk totaal geen band meer en dat drijft hen nóg verder uit elkaar, vooral omdat ze allebei denken dat ze de vader van Thomas hebben vermoord, maar dat niet zo is.

Tijd                                                                                                                                               

  • Verteltijd

Het boek was niet erg dik en de schrijfstijl was niet heel moeilijk, dus ik heb het vrij snel gelezen. Waarschijnlijk heeft het zo’n drie uur in beslag genomen.

  • Vertelde tijd

Natuurlijk heeft het verhaal twaalf jaar geduurd, omdat het begint als Loes zes jaar oud is en eindigt als ze achttien jaar oud is.

Omdat het de vertelde tijd veel langer is dan de verteltijd is er sprake van tijdverdichting ofwel een samenvattende presentatie van de gebeurtenissen.

Ruimte                                                                                                                                          

Het boek speelt zich af in het heden, beginnend in een nieuwbouwwijk in Nederland, waar de sfeer snel verandert van leuk en gezellig naar grimmig en depressief. Als het gezin vervolgens naar Lewis in Schotland verhuist is er weer sprake van een ommekeer in de sfeer, maar dan in de andere richting. Het begint heel grimmig en grijs, zoals het weer, maar later wordt het weer wat beter. Aan het einde van het boek is Loes in Amsterdam, waar ze haar moeder opzoekt bij de Bijlmerbajes.

Perspectief                                                                                                                                    

Het perspectief van deel één verschilt van het perspectief van de delen twee en drie. In deel één wordt geopend in een wij-perspectief. De precieze vertellers zijn onbekend, maar het lijkt er voor de lezer op alsof de kinderen uit de nieuwbouwwijk tegelijk aan het woord zijn en het verhaal aan de lezer overbrengen.

Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.

Verder lezen
Gids Leraar worden

Alles wat je moet weten over leraar worden

Het perspectief van deel één verschilt van het perspectief van de delen twee en drie. In deel één wordt geopend in een wij-perspectief. De precieze vertellers zijn onbekend, maar het lijkt er voor de lezer op alsof de kinderen uit de nieuwbouwwijk tegelijk aan het woord zijn en het verhaal aan de lezer overbrengen.

Deel twee en drie zijn geschreven in een ik-perspectief, waarbij Loes de verteller van het verhaal is.  Beiden perspectieven zijn niet heel betrouwbaar, omdat het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van het personage. Het kan dus afwijken van de werkelijkheid.

Motieven                                                                                                                                       

  • Aardbeien

De titel van het eerste hoofdstuk luidt: A is een Aardbei. De aardbei komt dus al voor in het eerste stuk van het boek. Het blijkt dat Loes heel erg van aardbeien houdt en ze blijven maar opduiken gedurende het lezen. Aan het einde zijn er ook aardbeien bij de belangrijke momenten van de ontknoping van het verhaal. Als Loes weggaat uit Lewis krijgt ze als afscheids- en verjaardagscadeau een aardbeienakker, waar ze geld en aardbeien van ontvangt. Bovendien eten Loes en haar moeder aardbeien als ze een gesprek voeren aan het einde van het boek, waaruit blijkt dat de Luco’s de eigenlijke moordenaars zijn.

  • Gezin

Natuurlijk staat het gezin centraal in het duister dat ons scheidt. Het is bijvoorbeeld het grootste deel van het boek onduidelijk wie nou eigenlijk de vader van Loes is. Ze groeit op in een heel raar gezin met twee vaders, waarvan er niet eentje haar eigenlijke vader blijkt te zijn. Bovendien is de relatie tussen Loes en haar moeder erg opvallend. Ten eerste verslechterd de band enorm zolang de moeder in de gevangenis zit en dit draait nooit meer helemaal bij. Er ontstaan spanningen in het gezin, waardoor ze uiteindelijk zelfs vertrekt. Loes groeit dus feitelijk op zonder haar ouders, omdat haar moeder meestal afwezig is en haar vaders geen biologische vaders zijn.

Thematiek                                                                                                                                    

De schuldgevoelens binnen een gezin drijven het uiteen.

Auteur                                                                                                                                          

Renate Dorrestein (1954) is een Amsterdamse schrijfster die schrijft volgens de vrouwelijke gotiek, wat wil zeggen dat in haar boeken vaak terugkomt dat vrouwen ontevreden zijn over hun plek in de maatschappij. Ze is een rasechte feministe en schreef dan ook vele columns over vrouwen toen de tweede feministische golf haar hoogtepunt had bereikt. De verhalen van Dorrestein zijn sterk beïnvloedt door de zelfmoord van haar eigen zusje en ook de ziekte ME waardoor Dorrestein werd getroffen.

De thema’s schuldgevoel en familieproblemen komen vaak terug in haar werken en dit heeft hoogstwaarschijnlijk te maken met de zelfmoord van haar zusje. Opvallend is wel dat Dorrestein vaak schrijft over of vanuit kinderen, terwijl ze zelf geen kinderen heeft.

Mening                                                                                                                                         

Het duister dat ons scheidt was tot mijn verassing best een goed boek. Het had een goed plot en de plottwist aan het eind maakte het helemaal de moeite waard. De wat lugubere moord en de gevolgen die eraan kleefden waren boeiend om te lezen en het begin van het boek hield dan ook de aandacht vast. Jammer vond ik dat ik het tweede deel wat minder prettig vond om te lezen, omdat op Lewis niet zo veel gebeurde. Wel heb ik respect voor hoe Dorrestein de ontknoping heeft gebracht en hoe ze zo levendig over en vanuit kinderen kan schrijven, terwijl ze zelf geen kinderen heeft.

 

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "Het duister dat ons scheidt door Renate Dorrestein"