A. Primaire gegevens van het boek De auteur van het boek is Renate Dorrestein. De titel van het boek is ‘Het duister dat ons scheidt’. Het boek heeft geen ondertitel. Het jaar van de eerste publicatie is 2003. Het boek heeft 352 bladzijdes. B. Samenvatting De zesjarige Loes groeit op in een vredig dorp, waar zij samen met haar moeder de oeroude, krakende pastorie bewoont. Ook de Luco's (Ludo en Duco) wonen daar, twee vriendelijke mannen van wie iedereen aanneemt dat het kamerhuurders zijn. Vóór het huis spelen alle kinderen van het dorp in het gemeenteplantsoen, onder aanvoering van hun jonge, energieke heldin Loes. Voor hen schijnt altijd de zon, zelfs wanneer het regent. Maar dat verandert als de moeder van Loes wegens een onbegrijpelijke moord tot levenslang wordt veroordeeld. Geruchten en speculaties grijpen al snel om zich heen. Wat mooi was, wordt lelijk en verdacht. Niets is meer vanzelfsprekend, niemand is meer veilig. Het zal tot de achttiende verjaardag van Loes duren voordat de waarheid over de fatale nacht van de moord aan het licht komt. Pas dan neemt iedereen eindelijk zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontketend, weer tot bedaren komen. C. Analyse
1. Tijd Het boek is chronologisch verteld. Het gaat van het jaar dat Loes zes is tot het jaar dat Loes achttien is. Er zijn heel veel flashbacks in het boek. Daardoor lijkt het soms dat het boek niet chronologisch verteld is. De vertelde tijd van het boek is 12 jaar. De gebeurtenissen spelen zich in de tegenwoordige tijd af. Het boek begint met een pesterij tegen Loes, vlak nadat haar moeder gevangen is genomen. Deze pesterij is een vooruitblik, soort van omgekeerde flashback. De pesterijen beginnen namelijk pas veel later in het boek. Het boek eindigt met een flashback. Eigenlijk het belangrijkste moment van het verhaal. Als Loes en Thomas het potlood van de moeder van Loes pikken. Het boek heeft een gesloten einde, Loes weet nu wat haar leven precies inhoudt en kan weer verdergaan met leven, niet altijd even gelukkig, maar het gaat haar lukken.
2. Opbouw Het boek bestaat uit 3 delen. Deel 1 Zes
Deel 2 Twaalf
Deel 3 Achttien
De betekenis van de namen is eenvoudig uit te leggen. Zes slaat op de periode dat Loes zes is, en dus gaat deel 1 over dat jaar. Bij deel 2 en deel 3 is dat precies hetzelfde. Het boek heeft 26 hoofdstukken. De hoofdstukken gaan van A t/m Z. Een voorbeeld van een hoofdstuk: A is een aardbei. In dat hoofdstuk komt het element aardbei voor en daarom heet het hoofdstuk zo. Ik denk dat Renate Dorrestein ervoor heeft gekozen zulk soort namen voor de hoofdstukken te kiezen omdat het heel mooi bij het verhaal past. Loes is namelijk woordblind en heeft dus heel veel moeite met lezen. Het boek heeft geen proloog of epiloog. 3. Ruimte De topografische plaatsen in het boek zijn: Een afgelegen dorpje in Nederland en het eiland Lewis in Groot-Brittannië. De klimatologische omstandigheden in het boek zijn alleen echt relevant in deel 2 van het boek, als Loes op Lewis woont. Het waait altijd heel hard op Lewis en veel gesprekken en gedachtes gaan over de wind daar. 4. Personages Loes
Het uiterlijk van Loes: Loes ziet er altijd een beetje raar, anders dan de andere kinderen. De meeste kleren van Loes (op haar 6e) zijn door haar moeder gemaakt. Loes heeft altijd 2 lange vlechten gehad, ook toen ze allang uit de mode waren en ze ermee gepest werd. De vlechten werden pas omgeruild tot een kort koppie tot ze voor het eerst echt verliefd was geworden. Het innerlijk van Loes: Het innerlijk van Loes is ook raar. Ze wil altijd anders dan andere kinderen zijn en is dat ook. Ze vertrouwt niemand en is daardoor erg ongelukkig. Loes probeert tegen iedereen aardig te zijn en wordt daarom vaak niet aardig en vooral heel raar gevonden. De Luco’s
Het uiterlijk van de Luco’s: Het uiterlijk van de Luco’s is niet heel bijzonder. Als de vriendjes van Loes bij haar gingen spelen merkten ze altijd de stinkschoenen van de Luco’s op. Ludo heeft zwarte schoenen met gaatjes en Duco heeft gymschoenen. Ludo ziet er altijd net en verzorgd uit. Duco daarentegen geeft niet zoveel om zijn uiterlijk. Het innerlijk van de Luco’s: De Luco’s zijn twee trage, vriendelijke mannen, die altijd aan het telefoneren zijn. Ludo is altijd heel beleefd tegen iedereen en is heel net. Duco geeft er niet zoveel om wat mensen van hem denken. De Luco’s hebben alles over voor Loes. De moeder van Loes

Het uiterlijk van de moeder van Loes: De moeder van Loes draagt altijd zwarte, sluike, zelfgemaakte jurken en heeft net zulk sluik haar. Loes heeft het willen opvallen dus van haar moeder. Het innerlijk van de moeder van Loes: De moeder van Loes is altijd heel vrolijk en opgewekt. Ze kan met behulp van tarotkaarten de toekomst voorspellen en kijkt niet om naar het verleden. De moeder van Loes heeft net als de Luco’s alles over voor Loes (zoals de gevangenisstraf van 6 jaar). 5. Wijze van vertellen In het hele boek is sprake van een ik-verhaal. Maar wie de ik-persoon is verschilt per deel. In deel 1 is het meer een wij-verhaal. Alles wordt door de ogen van de kinderen uit de nieuwbouwwijk gezien (waar Loes dus niet woont). Ik denk dat vooral Safranja, Vanessa en Saar deel 1 vertellen, verdere namen van kinderen uit de nieuwbouwwijk zijn namelijk niet genoemd. In deel 2 en deel 3 is Loes de ik-persoon. 6. Titel, ondertitel en motto De titel ‘Het duister dat ons scheidt’ slaat denk ik op het geheim dat Loes en haar moeder delen. Loes weet niet dat de Luco’s het geheim om kennen en is daarom heel gesloten tegen hen zodat ze het verhaal niet verklapt. Ze weet dat haar moeder haar zo kan verraden en zo haar leven kan verpesten en andersom. Daarom is de band tussen moeder en dochter heel slecht. Het geheim, het duister, scheidt hen. Het boek heeft geen ondertitel of motto. 7. Thema en motieven Het thema van het boek is: de noodzaak om het verhaal van ons eigen leven te reconstrueren. De motieven die in het boek voorkomen zijn: het bondgenootschap tussen daders en slachtoffers, het onuitwisbare menselijk verlangen naar liefde, acceptatie en vergeving. 8. Genre Het genre van het boek is een psychologisch drama. Maar het boek heeft ook iets weg van een detective omdat de moord op Thomas’ vader altijd onopgelost blijft. Aan het eind van het boek wordt pas duidelijk wie en hoe de moord is gepleegd. 9. Literatuurgeschiedenis Bij dit boek valt niks over de literatuurgeschiedenis te vertellen omdat het verhaal zich in de tegenwoordige tijd afspeelt. D. Verwerkingsopdracht De verwerkingsopdracht: Beschrijf een fictief interview dat je houdt met een hoofdpersoon naar aanleiding van een cruciale gebeurtenis uit het boek. Ik doe een interview met Loes over de arrestatie van haar moeder en daarna. Het interview: Loes, je moeder is net gearresteerd wegens een moord. Jij bent 6 jaar, hoe voel je je? Ik mis mijn mama en mijn vriendjes. Mijn vriendjes zijn alleen nog maar flauw tegen mij en pesten me. Bij mij thuis is ook alles heel anders nu. Zorgen de Luco’s nu dan voor je? Ja, de Luco’s zijn een soort papa’s voor mij. Maar eerst waren ze veel liever, nu zeggen ze bijna niets meer en telefoneren ze nog meer. Wie is je vader dan? Dat mag ik niet…ehh, dat weet ik niet. Maar de Luco’s zeggen dat ik nu geen mama meer heb en dat zij nu mijn papa en mama zijn. Ze hebben iets gekregen, een heel moeilijk woord. Hebben ze het voogdijschap over jou gekregen? Ja, dat was het. Maar ik snap niet wat dat is. Juf Joyce heeft het ook al proberen uit te leggen, maar ik snap het niet. Ik ben dom, dat zeggen al mijn vriendjes, ik kan helemaal niet lezen en zij allemaal wel. Doet Juf Joyce wel nog aardig tegen je? Juf Joyce was altijd heel lief tegen mij. Maar ik heb nu een nieuwe meester, meester Klop. Ik vind meester Klop niet aardig, hij zegt ook altijd dat ik dom en sloom ben. En hij doet altijd flauw over mijn moeder. Maar mijn moeder heeft de papa van Thomas doodgemaakt omdat hij vieze dingen met mij deed. Wat voor vieze dingen dan? Ik weet niet hoe dat precies heet, mama heeft het wel een keer gezegd, maar ik moest

iets van hem in mijn mond doen en het was heel erg vies. Maar ik vind het een beetje
eng om over te praten, dat wil ik niet. Okee, is goed. Heeft je moeder je wel eens geschreven? Nee, maar mama heeft me wel een tekening gestuurd, over hoe haar kamertje er
uit ziet. Heel leeg, met alleen maar een televisie. Mama kan heel erg mooi tekenen, ze heeft ook een keertje Klaartje 13 getekend, dat gaat over een koe… Wat leuk! Ik denk dat je liever iets anders wilt doen dat mijn vragen beantwoorden, dus ik stop maar met vragen stellen. Of heb jij nog een vraag voor mij? Komt mama snel weer terug?!? Sorry kindje, dat duurt nog minstens zes jaar. Dag lieverd, veel succes. E. Persoonlijke leeservaring Ik heb gebruikt gemaakt van De persoonlijke beoordeling op bladzijde 44, 45 van het boek. Het onderwerp: Ik vond het niet echt een interessant onderwerp, maar vooral leuk om te lezen. Het boek is een beetje een soap omdat het allemaal erg overdreven is en steeds erger wordt. Er zijn natuurlijk heel veel films en boeken die hetzelfde onderwerp als dit boek hebben: vreemde vader, moord, gepest worden. De gebeurtenissen: Ik vond de gevoelens en gedachten van de personen het belangrijkst in het boek. De gebeurtenissen werden namelijk vaag en incompleet beschreven Terwijl de gedachtes van de personen altijd duidelijk waren. Sommige gebeurtenissen kwamen best verrassend op mij over, omdat ik het helemaal niet verwacht had, wel leuk, telkens zo’n wending in het verhaal. Er kwam een grote schokkende gebeurtenis voor in het boek: de moord. De moord werd telkens herhaald en werd daardoor steeds sterker. De personen: De personen waren allemaal raar en kwamen daardoor niet heel levensecht over. Een rare persoon kan wel, maar een heel groepje rare personen wordt al ongeloofwaardiger. Ik kon me wel heel goed inleven in Loes, omdat haar gedachten zo duidelijk werden beschreven. Een aantal eigenschappen van Loes herkende ik in mezelf, bijvoorbeeld het altijd anders willen zijn dan andere mensen. Ik vond het heel stom van Loes dat ze niet aan de Luco’s vertelde dat ze heel erg werd gepest op school. De opbouw: Ik kon het boek heel makkelijk vlot lezen en vond de opbouw dus geweldig. Er zaten geen delen in die saai of onbegrijpelijk waren. Je werd telkens weer verrast en wilde daardoor alleen maar door lezen. F. Secundaire literatuur Voor de samenvatting heb ik gebruik gemaakt van http://www.kieskeurig.nl .