Zakelijke gegevens Renate Dorrestein
Het duister dat ons scheidt, Uitgeverij Contact, Amsterdam, mei 2003, 2e druk
352 blz. (1e druk 2003), psychologische roman. Eerste reactie Ik heb dit boek gekozen omdat de voorkant mij wel aanspreekt. Het is een mooie voorkant met spelende kinderen aan de onderkant en aardbeien aan de bovenkant. Ook de samenvatting over het verhaal aan de achterkant sprak mij wel aan. Ik vind het wel een goed boek. Het leest niet al te moeilijk weg, maar toch zit er een heel goed verhaal in. Er zitten ook (goede) onverwachte wendingen in het verhaal. Verdieping Het eerste deel van het boek heet: ‘Zes’. De vrienden waar het in het boek over gaat zijn allemaal jonger dan zes jaar. In het rustige dorp waarin ze wonen, woont ook Loes met haar moeder en de Duco’s (de Duco’s zijn Luud en Duco, twee vrienden van Loes’ moeder, er is een kans van 1 op 3 dat één van hun de vader is). Ze wonen in een oude pastorie. Toen de kinderen nog baby’s waren, was Loes’ moeder heel populair bij de andere moeders. Ze legde altijd tarotkaarten voor de andere moeders. Als Loes wat ouder wordt, is ze ook heel populair. Ze is de leidster van alle kinderen van haar leeftijd in het dorp. Maar dan komt Thomas in het dorp wonen. Iedereen vindt hem raar, maar Loes verlooft zich met hem (ja, ze zijn nog steeds jonger dan zes jaar) en dan accepteert iedereen Thomas. Als Loes’ moeder hoort dat Thomas’ achternaam Iedema is, schrikt ze heel erg. Ze blijkt hem nog uit het verleden te kennen. Ze verbiedt hem nog in hun huis te komen. Als de kinderen zes worden, mogen ze naar school. Ze gaan leren lezen en schrijven bij juf Joyce. Op een donkere, stormachtige nacht wordt Thomas’ vader vermoord. Iemand heeft een potlood in zijn oog gestoken. De moeder van Loes wordt hiervoor gearresteerd terwijl iedereen dacht dat het een ongeluk was. Ze beweert dat ze het had gedaan omdat hij Loes seksueel had misbruikt. Alle moeders in het dorp blijven haar steunen totdat uitkomt dat hij niets bij Loes had gedaan. Loes’ moeder wordt veroordeeld. Iedereen in het dorp kijkt met een scheef oog naar de pastorie. Loes wordt nu immers opgevoed door twee mannen...ze vinden dit maar niets. Loes verandert van populair meisje in een stil, teruggetrokken meisje. De andere kinderen willen ‘hun oude Loes’ terug en proberen haar uit te dagen. Ze reageert niet. Dit uitdagen gaat langzaam over in pesten, het gaat zelfs zover dat ze Loes’ haar afknippen. Maar de oude Loes komt niet meer terug… Het tweede deel van het boek ´Twaalf´. Als Loes´ moeder in de gevangenis, stuurt ze allemaal tekeningen naar Loes. Loes stuurt ook steeds weer iets terug. Na zes jaar in de gevangenis mag ze naar huis. Loes is dan twaalf jaar. Opeens wordt er in de pastorie een grote schoonmaak gehouden. Schoongemaakt is er in al die zes jaar nooit. Maar wat valt het tegen als haar moeder thuiskomt. Loes had het eigenlijk wel naar haar zin bij de Duco´s. En dan komt opeens haar moeder thuis. Loes weet niet hoe ze hier mee om moet gaan. Met koninginnedag is er op sportdag bij Loes op school. Loes wordt hier weer gepest, maar haar moeder was stiekem naar school gekomen en komt voor Loes op. Haar moeder wordt eerst niet herkend. Loes schaamt zich voor haar moeder; ze is veel veranderd in de gevangenis. Nu beginnen de pesterijen. Ze voelen zich bedreigd en willen verhuizen, ver weg. Ze besluiten te verhuizen naar Lewis, een eiland in de buurt van Engeland. Loes maakt daar wel vrienden. Ze krijgt zelfs een vriendje, Gavin. Hierdoor krijgt ze wel ruzie met Verity, want zij is jaloers omdat Loes iets heeft met Gavin. Maar alle kinderen op het eiland staan toch achter Loes en Gavin. Het derde deel van het boek heet ‘Achttien’. Dit deel begint op de dag dat Loes achttien wordt. Haar moeder is weer al weg van Lewis. Ze is op een nacht gewoon vertrokken omdat ze vond dat ze werd buitengesloten door Loes. Voor haar verjaardag krijgt Loes van de Duco’s een aardbeienakker in het Westland. Loes hield altijd heel veel van aardbeien, en gaat nu toch naar Nederland om te studeren. Ze vertrekt alleen naar Nederland. Als ze daar aankomt, kan ze eigenlijk niet wennen aan het leven in Nederland. Ze wil die eerste dag ook niet naar school. Ze gaat maar TV-kijken. En dan ziet ze haar moeder op TV… ze is aan het werk in de gevangenis. Ze gaat haar moeder opzoeken en hoort dan voor het eerst de ware toedracht van de moord. Op die bewuste avond was Loes haar slaapkamerraam uitgeklommen, ze wou weg thuis. Maar als ze buiten komt, ziet ze Thomas’ vader. Hij zegt haar naar huis te gaan. Ze vraagt hem mee te gaan; haar moeder had immers gezegd dat ze Thomas’ vader nog van vroeger kende. Hij wordt boos want hij denkt dat het een list is van Loes’ moeder om hem weer terug te krijgen. Loes begrijpt dat er een kans is dat Thomas’ vader ook haar vader is. Ze wordt boos en pakt het potlood dat ze van Thomas heeft gekregen en wil hiermee dreigen, maar ze struikelt. Op dat moment komen de Duco’s naar buiten. Ze sturen Loes naar binnen en vermoorden Thomas’ vader met het potlood. Ze waren erachter gekomen dat er een kans was dat ook hij de vader kon zijn. Loes’ moeder neemt de schuld op zich; ze wil de Duco’s niet verliezen door dit. De Duco’s zijn ook alleen bij Loes gebleven omdat er een kans was dat één van hen de vader was. Loes vindt het verschrikkelijk dat alle volwassenen al die tijd tegen haar hebben gelogen. Het eerste deel van het boek is in de wij-vorm geschreven. Het tweede en het derde deel van het boek is in de ik-vorm geschreven. Deel 1 speelt zich af in het dorp waar Loes woont, deel 2 gedeeltelijk in dat dorp en gedeeltelijk in Lewis. Deel 3 speelt zich gedeeltelijk in Lewis en gedeeltelijk in Amsterdam af. Hoofdpersoon is Loes. Over haar karakter kom je niet veel te weten. Het thema is: veranderingen. Het leven van Loes staat op z’n kop door alle veranderingen. Titelverklaring: Het duister dat ons scheidt is een goede titel. Er zijn in het leven van Loes veel dingen die gebeurd zijn, waar zij het fijne niet van weet; voor haar duistere vlakken. Dit sluit haar als het ware buiten. Haar relaties met andere mensen worden hierdoor geforceerd; het scheidt hen. Motto: Per Luigi Brioschi, con affetto…en voor Kika
Beoordeling Ik vond het een goed boek. Het is niet zo moeilijk om te lezen. Ik vond vooral het verhaal heel leuk. Natuurlijk is het leven van Loes niet zo leuk, maar het is gewoon leuk om ook haar ontwikkeling mee te maken. Het boek begint als Loes een baby is, en eindigt als ze achttien is. Je snapt Loes’gevoelens heel goed. Ik vond vooral het stuk nadat haar moeder uit de gevangenis kwam heel goed. Je leeft mee met Loes’ verwarring en onwetendheid over hoe ze met haar moeder om moet gaan. Dit komt ook doordat het verhaal en de schrijfstijl heel realistisch is.