Motivatie
Een belangrijke reden om het boek te kiezen is dat het de NS Publieksprijs in de wacht heeft gesleept en het boek van het jaar 2009 was. Daarnaast hadden al mijn gezinsleden het boek ook al gelezen en leek het me interessant om onze meningen achteraf met elkaar te delen. Zo waren mijn vader en ik het erover eens dat het plot enigszins teleurstellend was, omdat wij beiden hadden verwacht dat het anders af zou lopen. Je zou kunnen stellen dat een ander plot dan je verwacht had een positieve wending aan het boek geeft, maar dat is niet het geval naar onze mening. Naar mate het verhaal vordert
lijkt het einde voor de hand liggend, maar er wordt van afgeweken.
Er wordt gezegd dat Michel, een vijftienjarige jongen, na de door hem uitgevoerde doodslag niet in staat zou zijn om dit ongestraft voor zich te kunnen houden. Aan het einde van het boek zijn alle sporen gewist en gaat het gezin door met het dagelijks leven alsof er niets gebeurd is. Ik vind dit
vreemd, omdat het niet samenhangt met eerdere passages.
Eerste persoonlijke reactie
Ondanks de voorafgaande oneffenheid vond ik het toch een aangenaam boek waar je vlot doorheen leest. Het is geen doorsnee boek over een misdrijf, omdat de tijd waarin dit boek zich afspeelt beperkt is, namelijk één avond. Door verscheidene flashbacks lijkt de avond een eeuwigheid te duren, wat
voor de betreffende personen ook zo gevoeld zou hebben.
Een positief aspect aan een boek in het algemeen vind ik als ik mezelf erin kan herkennen of mezelf ermee kan vergelijken. Zo komt in dit boek een jongen van
vijftien jaar voor in wie ik me goed kan verplaatsen.
Samenvatting
Paul Lohman, broer van premierkandidaat Serge Lohman, is getrouwd met Claire. Met de verkiezingen in zicht gaan ze uit eten met Serge en zijn vrouw Babette. Paul en Claire voelen zich echter niet thuis in het dure restaurant waar ze ondanks de lange reserveringslijst door Serge’s positie toch terecht kunnen. Het diner begint met de dagelijkse onderwerpen, maar nadat Paul terug komt van het toilet staat Babette met tranen in haar ogen op. Ze loopt naar de deur, gevolgd door Claire. Ondertussen eten de broers hun hoofdgerecht in stilte op. Paul vindt het allemaal te lang duren en gaat naar de twee vrouwen op zoek. Terwijl hij dit doet gaat de telefoon van Michel die in zijn zak zit af. Zijn zoon vraagt zich af wat zijn vader met zijn mobiel doet en spreekt af het mobieltje op te komen halen. Net wanneer Paul ophangt ziet hij Claire en Babette, die inmiddels is bijgekomen. Samen gaan ze het restaurant in, maar Paul gaat nog niet aan tafel. Hij bekijkt, terwijl hij wacht op zijn zoon, de filmpjes van zijn mobiel. Weer wordt Paul geconfronteerd met de heftige beelden. Rick, de zoon van Serge en Babette, en zijn eigen zoon gaan na een schoolfeest flink te keer tegen een zwerver. De zwerver ligt in het pinhokje waar de jongens willen pinnen en daar zal hij voor boeten. Van kwaad tot erger pakt een van hen een voor hun leeg ogende jerrycan, de andere filmt het. Wanneer er een aansteker bij komt gaat het mis. Paul realiseert zich dat deze beelden meer laten zien dan de beelden van de bewakingscamera van Opsporing verzocht. Wanneer Michel met zijn fiets bij het restaurant aankomt, vraagt Paul waarom hij hem nooit over deze beelden verteld heeft. Michel vertelt zijn vader dat Beau, de geadopteerde zoon van Serge, hem chanteert. Hij wil deze beelden online zetten, maar wanneer ze hem geld geven is er niets aan de hand. Paul beveelt zijn zoon naar huis te gaan, zelf gaat hij vervolgens het restaurant weer in. Tijdens het nagerecht komt het onderwerp eindelijk aan bod. Serge vindt dat zijn zoon Rick veel lijdt onder de geheimhouding en wil alles openbaar maken. Hij wil tijdens een persconferentie bekend maken dat hij zich terug trekt. De andere drie denken hier echter anders over. Zij vinden dat ze de toekomst van hun zonen moeten beschermen. Serge heeft de persconferentie echter al gepland. Hij en Babette verlaten het restaurant en lopen naar het café waar de persconferentie gehouden wordt. Claire vertelt Paul dat zij en Babette hun zonen alleen nog kunnen beschermen wanneer ze Serge verwonden. Claire loopt vervolgens naar het café waar Babette en Serge zijn. Paul hoort even later meerdere sirenes. Hij loopt naar buiten en ziet zijn broer afgevoerd worden door ambulance personeel. Ook komt Claire even later naar buiten, zij wordt afgevoerd door agenten. Over Beau hoeven ze zich
ook geen zorgen meer te maken, Michel en Rick hebben met hem “afgerekend”.
Titelverklaring
Het gehele verhaal speelt zich af tijdens een diner dat onvermijdelijk was, omdat twee broers het dringend moesten hebben over de toekomst van hun zonen en tegelijkertijd ook over dat van henzelf. Daarom heeft de titel een soort lading. Het diner dat onvermijdelijk was, brengt enige
spanning teweeg.
Genre
‘’Het diner’’ is een psychologische roman.
Motto
Het motto van het boek is afkomstig uit de film ‘’reservoir dogs’’ van Quentin Tarantino en luidt
als volgt:
Nice Guy Eddy : “C’mon throw it in a buck”
Mr.Pink
:”Uh-huh. I don’t tip”
Nice
guy Eddy: “Whatdaya mean, you don’t tip?
Mr. Pink: I don’t believe in it.“
Motieven
Iets wat meerdere keren terugkomt, is de vraag hoe ver je
kunt en mag gaan om je kind in bescherming te nemen.
In een flashback waarin Michel acht is en een voetbal door de ruit van de fietsenmaker geschoten heeft gaan Michel en zijn vader (de ik-figuur) naar
binnen om de schade te vergoeden. Hier een citaat van bladzijde 142:
‘Je hebt me heel goed gehoord, lul. Ik kwam hier met mijn zoon om je geld aan te bieden voor je kloteruit, niet om jouw zure geouwehoer over voetballende kinderen aan te horen. Wat is het nou helemaal, klootzak? Een bal door een ruit. Dat geeft jou echt niet het recht om een jongen van acht voor tuig uit te maken. Ik kwam hier om de schade te vergoeden, maar nu betaal ik niks meer. Je zoekt zelf maar uit hoe je aan je
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden