1. Titel verhaal: Het andere gezicht
Schrijfster: Mensje van Keulen
Titel bundel: Het andere gezicht
Uitgeverij: Atlas, Amsterdam
Jaar: 2003
Aantal blz: 169
2. Samenvatting: Een vrouw krijgt samen met haar vriendin een ernstig ongeluk en heeft ernstige brandwonden in haar gezicht. Ze ligt lang in het ziekenhuis en wil bijna geen familie en vrienden zien. Ze vindt dat het haar vriendin Toby’s schuld is, omdat die de bocht niet gezien had. Toby ontkent dat er een bocht was. De vrouw vindt het erg moeilijk hoe haar gezicht er nu uit ziet. Ze weet dat haar vriendin alleen maar bij haar blijft uit schuldgevoel. Daarom moet zij er een punt achter zetten. Ze vertelt Toby niets als ze naar huis komt. Als ze thuis is laat ze gelijk een nieuw slot zetten en zet al Toby’s spullen voor de deur. Nu kan ze beter accepteren dat ze voortaan met een nieuw gezicht door het leven moet. Het is beter voor haar om met mensen om te gaan die haar voor het ongeluk niet kenden en niet weten hoe ze er vroeger uit zag. 3. Belangrijke passage op blz. 23-24. Ik vind dit een belangrijke passage omdat ze hier haar vriendin de deur uitzet. Daarna kan ze weer door met haar leven: “Toen ik Toby hoorde morrelen met haar sleutels, was het al donker. Het duurde niet lang of ze bonsde op de deur en riep mijn naam, eerst weifelend, toen commanderend. Ik liet haar binnen en ze bekeek haar sleutels onder de lamp bij de kapstok. ‘Is dit een revanche?’ zei ze spottend. ‘Zit die bocht soms nog steeds in je hoofd?’ Ik gaf geen antwoord. ‘Durf je je gezicht soms niet te laten zien?’ Ik keek naar haar zinnelijke mond. ‘Je moet al eerder verlof hebben gehad, of hoe het ook mag heten. Heb je bij je broer gelogeerd? Ben je naar een hotel gegaan? Als je maar niet denkt dat ik dit pik. We hadden een afspraak.’ ‘Ik zal geld aan je overmaken.’ ‘We zouden trouwen of een ander soort overeenkomst tekenen, zodat de flat ook van mij zou zijn.’ Ik zei dat ik geld zou overmaken zolang ze het nodig had. Ze mocht de auto houden. ‘Dat is een sjaal van mij die je om hebt.’ Ik aarzelde even, maar toen deed ik de sjaal af, overhandigde hem en zei dat ze weg moest gaan. Ik keek haar aan en hoopte dat ze haar ogen neersloeg, maar ze keek strak terug. ‘Je stem is nog wel hetzelfde,’ zei ze. En met een laatdunkende glimlach liet ze de sjaal voor mijn voeten op de grond vallen en vertrok.”
Schrijfster: Mensje van Keulen
Titel bundel: Het andere gezicht
Uitgeverij: Atlas, Amsterdam
Jaar: 2003
Aantal blz: 169
2. Samenvatting: Een vrouw krijgt samen met haar vriendin een ernstig ongeluk en heeft ernstige brandwonden in haar gezicht. Ze ligt lang in het ziekenhuis en wil bijna geen familie en vrienden zien. Ze vindt dat het haar vriendin Toby’s schuld is, omdat die de bocht niet gezien had. Toby ontkent dat er een bocht was. De vrouw vindt het erg moeilijk hoe haar gezicht er nu uit ziet. Ze weet dat haar vriendin alleen maar bij haar blijft uit schuldgevoel. Daarom moet zij er een punt achter zetten. Ze vertelt Toby niets als ze naar huis komt. Als ze thuis is laat ze gelijk een nieuw slot zetten en zet al Toby’s spullen voor de deur. Nu kan ze beter accepteren dat ze voortaan met een nieuw gezicht door het leven moet. Het is beter voor haar om met mensen om te gaan die haar voor het ongeluk niet kenden en niet weten hoe ze er vroeger uit zag. 3. Belangrijke passage op blz. 23-24. Ik vind dit een belangrijke passage omdat ze hier haar vriendin de deur uitzet. Daarna kan ze weer door met haar leven: “Toen ik Toby hoorde morrelen met haar sleutels, was het al donker. Het duurde niet lang of ze bonsde op de deur en riep mijn naam, eerst weifelend, toen commanderend. Ik liet haar binnen en ze bekeek haar sleutels onder de lamp bij de kapstok. ‘Is dit een revanche?’ zei ze spottend. ‘Zit die bocht soms nog steeds in je hoofd?’ Ik gaf geen antwoord. ‘Durf je je gezicht soms niet te laten zien?’ Ik keek naar haar zinnelijke mond. ‘Je moet al eerder verlof hebben gehad, of hoe het ook mag heten. Heb je bij je broer gelogeerd? Ben je naar een hotel gegaan? Als je maar niet denkt dat ik dit pik. We hadden een afspraak.’ ‘Ik zal geld aan je overmaken.’ ‘We zouden trouwen of een ander soort overeenkomst tekenen, zodat de flat ook van mij zou zijn.’ Ik zei dat ik geld zou overmaken zolang ze het nodig had. Ze mocht de auto houden. ‘Dat is een sjaal van mij die je om hebt.’ Ik aarzelde even, maar toen deed ik de sjaal af, overhandigde hem en zei dat ze weg moest gaan. Ik keek haar aan en hoopte dat ze haar ogen neersloeg, maar ze keek strak terug. ‘Je stem is nog wel hetzelfde,’ zei ze. En met een laatdunkende glimlach liet ze de sjaal voor mijn voeten op de grond vallen en vertrok.”
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden