Het Achterhuis door Anne Frank

Het achterhuis, taai maar interessant.

Boek recensie 2

Auteur: Anne Frank

Uitgeverij: Contact

Jaar van uitgave: 1947

Genre: Oorlogsroman/psychologisch

Anne Frank is een 13-jarige joods meisje dat naar Nederland vlucht vanuit Duitsland in de tweede wereldoorlog. Ze duikt samen met haar ouders, haar zus en nog een andere familie onder in het achterhuis van het kantoor van haar vader. In het dagboek wat ze voor haar 13e verjaardag krijgt schrijft ze al haar gevoelens over deze tijd op. Een indrukwekkende oorlogroman door de ogen van een leeftijdsgenoot.

Het dagboek heeft geen proloog of een epiloog. Het is gewoon een chronologisch dagboek, de brieven aan haar dagboek genaamd ‘kitty’ zijn geschreven in de tijd van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944. Het dagboek heeft geen concreet einde, in het slotwoord wordt verteld dat de duisters een inval hebben gepleegd en de onderduiikers zijn afgevoerd naar concentratiekampen maar dit heeft Anne niet zelf opgeschreven. Er is dus niet echt sprake van spanningsopbouw wat betrfeft dit boek. Je moet er gewoon door heen lezen, het is ook echt geen spannend boek. Anne vertelt over de dagelijkse gang van zake in het achterhuis maar ook over haar gevoelens die ze in het achterhuis krijgt voor een van haar mede onderduikers. Ik vind het erg leuk en interessant om de tweede wereldoorlog te zien door iemand die van mijn leeftijd is en ik kan me erg goed in haar inleven.

Anne gebruikt voor haar leeftijd erg moeilijke en dure woorden, hier had ik af en toe nog wel eens moeite mee aangezien het niet in spreektaal gebruikt wordt. Het boek is ook niet echt in spreektaal geschreven, ik vind het iets moeilijker. Hierdoor vond ik het boek ook niet fanatstsich aangezien ik wel van boeken houd waar ik gemakkelijk door heen kan lezen en niet te veel bij na hoef te denken. Het zijn vooral veel lange zinnen en er wordt weinig gebruik gemaakt van dialogen. Wel probeert Anne dingen erg duidelijk te vertellen dit omdat ze ook het idee had haar dagboek na de oorlog uit te geven.

De emotie die het meest voorkomt in het boek is angst. Dit is natuurlijk super logsich aangezien ze aan het onderduiken is. Verder is een veel voorkomende emotie in het boek onzekerheid en verliefdheid. Ze zit midden in de puberteit en wordt ontzettend verliefd op haar huisgenoot Peter. Ze is hier in haar boeken heel eerlijk in en dit vind ik heel erg lief om te lezen aangezien ze enigsinds naief is. Wat betreft de onzekerheid heeft dit vooral te maken met de onzekerheid over haar toekomst en wat er allemaal gaat gebeuren. Anne heeft veel dromen en is bang dat ze dit niet waar kan maken. Ook is ze ontzettend bang voor de bombardementen en de schoten die ze van buitenaf hoort. Ze maakt zich veel zorgen over haar vrienden en vriendinnen en dit vind ik heel ontroerend om te lezen. Ze legt heel veel van haar gevoelens bloot en daardoor krijg je wel echt een band met haar.

Ik vond het boek enigsinds moeilijk om doorheen te komen maar wel indrukwekkend omdat het heel goed te begrijpen is hoe ze zich gevoeld moet hebben.