Titel: Het Achterhuis
Auteur: Anne Frank
Uitgeverij: Bert Bakker, Amsterdam
Eerste druk: 1947 Verwachtingen en eerste reactie Ik vond het wel eens tijd worden dat ik dit boek ging lezen, aangezien er niet veel mensen zijn die het niet gelezen hebben en Anne wereldberoemd is. Ik ben zeer geïnteresseerd in de tweede wereldoorlog dus ik denk dat ik ongetwijfeld dit boek ook zeer interessant ga vinden. Samenvatting Anne Frank, een Duits joods meisje, is met haar ouders en zus naar Amsterdam gevlucht. In 1942, op haar dertiende verjaardag, krijgt ze een dagboek cadeau. Op deze dag schrijft ze voor het eerst in het boek. Ze beschrijft haar belevenissen in de vorm van brieven die ze aan een denkbeeldige vriendin, Kitty, schrijft. In de eerste weken na haar verjaardag gaat ze nog naar het joods Lyceum in Amsterdam, maar al snel moet ze, samen met haar familie, onderduiken. Ze betrekken het achterhuis van het kantoorpand, waarin haar vader, Otto Frank, heeft gewerkt. Door middel van een boekenkast worden ze van de buitenwereld afgesloten. Na een week komt de familie Daans (hun werkelijke naam is Van Pels) bij hen inwonen. Vier maanden later volgt Pfeffer, een tandarts, die in werkelijkheid Albert Dussel heet. Anne moet haar kamer met hem delen, maar ze vindt hem helemaal niet aardig. Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: meneer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler wordt Kraler genoemd. Dan zijn er nog de dames Miep Gies, die Miep van Santen wordt genoemd, en Bep Voskuijl, voor de onderduikers Elli Vossen. Anne vertelt hoe moeilijk het is om de hele dag nuttig bezig te zijn zonder herrie te maken, want overdag werken mensen in het kantoorpand en magazijn, en die mogen hen niet horen. De wc mag niet doorgetrokken worden, er mogen geen kranen lopen, enz. Ze leert veel, is altijd bezig met lezen van boeken en maken van huiswerk. Pim (vader Frank) helpt haar met de dingen die ze niet begrijpt, maar het meeste doet ze zelf. Later gaat ze ook wat werk voor kantoor doen: brieven tikken en administratieve bezigheden. Via de radio, die ze 's avonds beluisteren, horen ze berichten over het verloop van de oorlog. Naar het dagelijks leven schrijft Anne veel over wat ze voelt en denkt. Ze schrijft onder anderen dat ze vaak bang is als ze 's nachts op straat hoort schieten en wanneer er bombardementen zijn. Ze schrijft ook over de familie van Daan. Pa en ma van Daan maken veel ruzie, bijna altijd. Anne ergert zich er vaak aan en ze schrijft dan ook dat het heel moeilijk is om niet te laten merken dat ze mevrouw van Daan niet aardig vindt, maar ze mag het niet laten merken, want dat zou de sfeer niet bevorderen. "Het is zo moeilijk om de hele dag met mensen om je heen te leven die je niet begrijpen en die voortdurend ruzie maken over de stomste dingen", schrijft ze onder anderen. De spanning is dus vaak te snijden met zoveel mensen in zo'n kleine ruimte en Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en mevrouw Daans. De enigen met wie Anne kan praten zijn haar vader en Peter Daans. Anne en Peter worden zelfs verliefd, maar ze krijgen niet echt de kans om er echt wat van te maken. Anne denkt veel na over het leven en over zichzelf. Ze vindt dat moeder haar niet begrijpt en dat Margot net als haar moeder is: te rustig, te braaf. Vader wil moeder verdedigen en wil niet naar haar luisteren. Anne voelt zich vaak alleen. Doordat ze zoveel over zichzelf nadenkt, krijgt ze een behoorlijke dosis zelfkennis. Ze kan zichzelf goed beschrijven en dat ook nog behoorlijk objectief. Ze kan als het ware buiten zichzelf gaan staan en naar zichzelf kijken als of het een ander is waar ze naar kijkt. Op 4 augustus 1944 vallen de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en wanneer de Russen dat kamp naderen, worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beiden aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Kleiman en Kugler, die ook opgepakt zijn en in Nederlandse kampen zijn ondergebracht, keren ook na de oorlog terug naar Amsterdam.
Analyse · Motieven Angst. Anne is erg bang voor de bombardementen. Deze angst komt daarin vaak tot uiting en ook in andere dingen. De angst om geluid te maken, de angst om niet begrepen te worden en de angst voor later. Hoe zal het later zijn als de oorlog voorbij is. Angst voor de onzekerheid en de toekomst. · Personages - Anne Frank. Anne Frank is in het begin van het verhaal 13 jaar oud, geboren in Duitsland en later gevlucht naar Nederland. Ze heeft een oudere zus, Margot, waar ze niet zo goed mee op kan schieten. Omdat zij en haar familie joods zijn moeten ze onderduiken, dat doen ze in het achterhuis. Door de andere medeonderduikers wordt ze als een vervelend kind beschouwd en kan dan ook niet goed met de andere overweg, alleen met haar vader heeft ze een sterke band. Anne is zeer ambitieus en heeft dan ook grote plannen voor de toekomst, zo wil ze na het onderduiken gaan werken als journaliste of schrijfster. Helaas houdt voor Anne net na 1 augustus het leven op, ze sterft aan de tyfus het concentratiekamp Bergen-Belsen. - Otto Frank. Otto Frank is de vader van Anne, hij is zorgzaam en erg ondernemend. Na zijn vlucht uit Duitsland start hij in Amsterdam bedrijf op maar die moet hij helaas opgeven omdat hij als jood niet veilig is in Amsterdam. Tijdens het onderduiken helpt hij Anne en haar zus Margot veel met studeren zodat ze na de oorlog gewoon weer naar school kunnen zonder te ver achter te lopen. Anne noemt hem vaker Pim genoemd. - Peter Daans. Peter Daans is de zoon van meneer en mevrouw Daans, die eigenlijk de naam Van Pels dragen. Peter is iets ouder dan Anne maar als ze behoefte hebben om met iemand te praten groeien ze langzaam naar elkaar toe. Anne en Peter hebben veel steun aan elkaar en ze helpen elkaar ook met studeren. - Pfeffer. Pfeffer, de bijnaam van Albert van Dussel, is een veeleisende man. Hij en Anne delen een kamer en daar zijn ze beide niet zo blij mee, volgens Pfeffer doet Anne altijd alles verkeerd. Ondanks dat ze elkaar niet mogen proberen ze er het beste van te maken. - Moeder Frank. Over de moeder van Anne is niet veel bekend. Anne kan niet goed met haar opschieten en heeft het idee, dat haar moeder Margot voortrekt. Ze heeft niet de sterke moeder-dochter gevoelens die ze wil hebben en ze houdt minder van haar moeder dan van haar vader. - Margot Frank. Margot is de oudere zus van Anne. Anne wordt vaak vergeleken met haar zus, vooral wanneer ze iets fout doet. Margot is altijd de verstandigste in de ogen van haar ouders. - Mevrouw Daans. Mevrouw Daans is de moeder van Peter. Anne kan absoluut niet met haar overweg. Ze vindt mevrouw ontzettend dom en aanstellerig. - Meneer Daans is de vader van Peter. Over hem is weinig bekend, alleen dat hij rookt als een ketter. Ook met deze man kan Anne niet goed overweg. - Overige: Elli Vossen (Bep Voskuijl), Miep van Santen (Miep Gies), Kraler (Kugler) en Koophuis (Kleiman) zijn de mensen die de onderduikers van eten voorzien. Ze nemen ook lectuur mee en vertellen over de gebeurtenissen in de buitenwereld. In de loop van het verhaal hebben deze helpers steeds minder mogelijkheden om de mensen in het achterhuis van voedsel te voorzien. Bij de inval worden de beide heren door de Duitsers meegenomen. Zij zijn allen vlakke karakters. · Perspectief Het boek is geschreven in de ik-vorm. Het is het dagboek van Anne Frank dus Anne is meestal aan het woord. Een paar keer vertelt ze wat haar zus aan haar heeft geschreven, dit is ook in de ik-vorm. · Stijl Het boek is makkelijk leesbaar, omdat het door een kind geschreven is. Het zijn gewoon opstellen met gedachten en anekdotes erin. Geen moeilijke woorden of ellenlange zinnen die je vaak moet lezen. Apart is dat Anne niet zomaar in een dagboek schrijft, maar aan Kitty een vriendin. · Tijd en ruimte Het verhaal speelt zich af tijdens WO 2. Op 12 juni 1942 kreeg Anne het dagboek voor haar verjaardag en op 1 augustus 1944 werd het achterhuis ontdekt en de onderduikers gearresteerd. Het hele verhaal speelt zich af in Amsterdam. In het begin van het dagboek nog de thuis van Anna en haar school, maar vanaf de onderduiking alleen in het Achterhuis en andere delen het pand. · Titelverklaring Het grootste deel van het dagboek is geschreven in het Achterhuis. Anna wilde zelf misschien zelf ook ooit haar dagboek uitbrengen onder de titel Het Achterhuis.
· Thema Het thema is natuurlijk oorlog. Het hele verhaal speelt zich af tijdens WO II, Anne Frank, haar familie, familie Daans en Pfeffer zijn ondergedoken. Het thema is ook een beetje hoop en liefde. Anne Frank bleef hopen op een goede afloop, ze zouden weer vrij kunnen rondlopen en hun studie voort kunnen zetten. Anne en Peter werden verliefd, ze hadden veel steun elkaar. Zonder hun liefde had Anne veel minder moed kunnen houden op een goede afloop. Ook de liefde van de helpers naar de onderduikers toe moest heel groot zijn anders hadden ze nooit aan genoeg voedsel kunnen komen om te overleven. Eigen oordeel Gebeurtenissen - De gebeurtenissen kwamen echt op me over, maar soms als Anne beschreef hoe bijvoorbeeld mensen zaten, begreep ik het niet helemaal. Dat komt o.a. ook omdat ik ondanks de plattegrond en de beschrijving van Anne niet helemaal begreep hoe het huis in elkaar zat. Daarom las ik het soms wel eens opnieuw, maar ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe het huis in elkaar zit. Dat zal ik waarschijnlijk pas helemaal begrijpen als ik het met eigen ogen gezien heb. Dit heeft me gelukkig niet beïnvloed bij bijvoorbeeld de ernst van een situatie in te zien. Daar hoef je niet voor te snappen hoe het huis in elkaar zit. - Ik ken natuurlijk nog andere boeken en films, het is tenslotte dan ook gebeurd in WO 2, dus daar zijn meer dan genoeg boeken en films van gemaakt. Ik heb de film een hele tijd terug gezien van Anne Frank. Ook heb ik ‘Herinneringen aan Anne Frank’ van Miep Giessen gelezen. Natuurlijk heb ik ook veel les op school gehad over WO 2 en ik heb laatst bij engels nog de film ‘Enemy at the Gates’ gekeken dat gaat over WO 2 in Rusland. - Veel beschrijvingen van Anne sloten goed aan op de beschrijvingen van Miep. Alleen krijgt Miep natuurlijk niet alles mee van wat er precies allemaal gebeurt in het achterhuis. De achterhuisbewoners vertellen haar ook niet alles net zo als Miep niet alles aan hun verteld wat er in de buitenwereld allemaal gebeurt, omdat ze zich anders teveel zorgen gaan maken of hun hoop misschien wegneemt. Ook zaten aan allebei de boeken ook een persoonlijke tint van Anne en Miep, doordat ze andere mensen zijn en ook door het leeftijdsverschil. Het boek van Anne gaat meer over de gebeurtenissen die in het achterhuis gebeuren en dat van Miep meer over hoe ze de achterhuisbewoners probeerde te helpen en wat er in de buitenwereld en in het achterhuis gebeurde. Miep schetst meer een algemener beeld, het is tenslotte ook geen dagboek. Personen - Het waren personen van vlees en bloed, want het is een dagboek dat echt geschreven is dus de gebeurtenissen en personen zijn allemaal echt. - Wat me verwonderde was, dat Anne, hoe jonge ze toen was, soms erg wijze en slimme uitspraken en visies had. Ook haar zelfvisie verwonderde me enorm. Ze denkt heel veel na over zichzelf en is zeer kritisch op zichzelf. Ze bedenkt steeds hoe ze zichzelf kan en moet verbeteren. En ze heeft toch ook nog wel best veel zelfvertrouwen. Ik kan me niet herinneren dat ik zo naar mijzelf keek op die leeftijd, daar was ik niet zo intens mee bezig. Maar ik denk omdat zij in het achterhuis zat en niet zo heel veel te doen had, had ze daar veel meer tijd over om daar over na te denken. - De verliefdheid van Peter geeft ze toe, maar toch ziet ze hem meer als ’n vriend, ondanks dat ze elkaar zoenen geven en in elkaars armen romantisch naar de sterren kijken. Ook zou ik niet zo gesloten kunnen zijn geweest als Anne, als ik in het achterhuis had gezeten. Normaal ben ik ook wel vrij gesloten en kan ik me goed afreageren met schrijven. Maar ik denk dat als ik in het achterhuis had gezeten, dat ik dan sneller met iemand zou praten over wat in me omging, omdat je dan alleen die mensen hebt. Opbouw - Het verhaal was helemaal niet lastig te lezen. Ik begreep heel goed waar het over ging, want het is tenslotte ook door een meisje van 14 geschreven en ze vertelde meestal alles heel duidelijk. - Ik vond het verhaal niet zo heel erg spannend, ik was meer heel erg nieuwsgierig en dat gaf me de drang om door te lezen. Ik was benieuwd naar hoe die mensen daar in het achterhuis geleefd hebben en wat er allemaal gebeurde als je ondergedoken zat. Toen Anne bijvoorbeeld Peter leuk begon te vinden was ik best wel nieuwsgierig hoe dat zou aflopen, of ze wel verkering konden krijgen in het Achterhuis. Het zat dus in de aard van de gebeurtenissen. Taalgebruik - Ik heb me natuurlijk uiteindelijk wel een beeld gevormd van het achterhuis, maar ik betwijfel of dat goed is, omdat ik de beschrijving niet helemaal begreep van het achterhuis. Ik heb me meer per kamer een beeld gevormd. Als ze het bijvoorbeeld over de zolder had dan vormde ikzelf een beeld van de zolder. Van de mensen had ik wel een redelijk goed beeld, want ik had de film al eens gezien dus ik wist wel hoe de mensen ongeveer uitzagen.