Het Achterhuis

‘Overal zijn geweerschoten zo hard dat we niet kunnen slapen’

Uitgeverij: Bert Bakker
Schrijver: Anne Frank, Otto Frank

Ik heb dit boek gekozen, omdat ik de Tweede-Wereldoorlog heel interessant vind. Ik ben ook al een keer in het achterhuis geweest. Ik heb mogen zien waar ze dit dagboek heeft geschreven. En dat ze elke dag in de angst leven omdat als er een plank kraakte dat ze werden ontdekt. Dit was zo mooi, Ontroerend en beklemmend. De originele boekenkast waar de ingang achter verscholen was stond er ook nog. Ze mochten ook de wc niet doortrekken omdat de leiding door het gebouw liep waar het bedrijf van Otto frank gevestigd zat. Ze hadden ook geen badkamer in het achterhuis en waste zich in een teiltje in een kamer. Ik vond het dus heel interessant om te kijken hoe zij dat beschreven had, hoe zij zich voelde.

Het boek gaat over Anne Frank die zit ondergedoken in het achterhuis. En hier een dagboek bijhield. Ze woonde in het achterhuis vanaf 6 Juli 1942 tot 4 Augustus 1944. Zij woonde hier samen met : Otto en Edith Frank (Anne's ouders), Margot de oudere zus van Anne, Albert Dussel hij was een joodse tandarts, Meneer en Mevrouw van pels met hun zoon peter. Ze schrijft over haar verleden in Duitsland en over hoe erg het was in het achterhuis, haar angst, de regels in het achterhuis en de helpers van hun en hoe dankbaar ze hun was. Zij offerde hun leven op om de ondergedoken families te helpen. Maar op een dag stopte er een auto voor het bedrijf en stapte de Grüne polizei uit (dit zijn gemeenschappelijke noemer voor plaatselijke politie eenheden die in groene uniformen liepen vandaar de Grüne polizei). Zij haalde de boekenkast weg en hielden iedereen aan.

Op 28 oktober 1944 vertrok een transport met 1308 vrouwen uit Birkenau naar het concentratiekamp Bergen-Belsen. Mensen denken dat ook Anne en Margot daar deel van uitmaakte. Edith bleef achter en stierf op 6 Januari 1944 in Concentratiekamp Birkenau. Het is niet bekend wanneer precies maar rond Februari of Maart 1944 stierf Margot. Een paar dagen later stierf ook Anne, waarschijnlijk aan gevolgen van de Vlektyfus
Ik kan me in geen enkele van deze personen inleven omdat je oorlog niet dagelijks meemaakt. In een oorlog ben je als persoon misschien wel heel anders dan dat je bent zonder dat er oorlog is. Zeker als je ondergedoken zit is dit een heel moeilijke situatie. Maar als het dan zo zou zijn dan kan ik me het meeste inleven in Anne omdat je altijd in angst leeft en niks anders kan doen dan praten met andere mensen wat ook al niet praten was maar meer fluisteren. Omdat ik ook bang zou zijn denk ik als ik ondergedoken zat.

Ik vind dit een heel mooi boek om te lezen zeker omdat er gewoon mensen zijn die hun leven opofferen om deze families te redden en te helpen. En dat ze zijn verraden. Als iemand zijn mond had dichtgehouden, hadden ze misschien wel de oorlog overleefd. Niemand weet eigenlijk waarom en door wie ze zijn verraden dat vond ik het mooiste aan dit boek. Ik kan me ook niet voorstellen dat je daar drie tot vier jaar op dezelfde plek zit.
Wij hebben het natuurlijk heel luxe omdat wij telefoons en televisies hebben maar zij hadden toen allemaal niet. Ze konden alleen maar lezen uit boeken en dat doen wij ook al bijna niet