Recensie Nederlands
Max
Klas 4B
27-10-2004
Recensie
De Herinneringen van een Engelbewaarder is het twaalfde boek van W.F. Hermans van zijn in totaal 35 boeken tellende oeuvre.Het is een roman die in de eerste vijf dagen van de Tweede Wereldoorlog in Nederland speelt. Het boek is voor het eerst uitgegeven in 1971 door De Bezige Bij.
Het verhaal begint met een jodin die naar Nederland is gevlucht en die naar Amerika wil vertrekken. De hoofdpersoon, Bert Alberegt, heeft voor haar gezorgd en is tevens verliefd op haar. Hij wil graag dat ze blijft maar zij zegt dat ze meer voor haar ‘familie’ kan doen in Amerika.
Op de weg terug naar huis rijdt Alberegt een meisje dood. Hij gooit haar daarna in de bosjes om niet ontdekt te worden. Eigenlijk wil hij vluchten naar Engeland om zijn straf te ontlopen. Hij zoekt steeds excuses om weg te kunnen gaan. Op het laatst kan hij bijna vluchten door met een goede vriend van hem mee te gaan maar dat mislukt omdat er geen boot is die hen mee wil nemen.
Het boek wordt verteld door de beschermengel van Alberegt. Die engel volgt alles wat hij zegt en doet en fluistert hem soms ideeën in. Vaak is deze stijl leuk maar soms ook een beetje verwarrend wie nou wat zegt. Het is wel het eerste boek dat ik ken dat in deze vorm is geschreven.
Verder schrijft Hermans vooral in het begin alsof het een gedicht is en met veel bijvoeglijke naamwoorden. Misschien om het boek een beetje in te leiden of de situatie te schetsen maar bij mij viel het minder goed in de smaak. Het maakt de zinnen te langdradig en het verhaal wordt er niet echt goed door weergegeven. Hierdoor krijg je vaak het gevoel dat je het belangrijkste uit de tekst al bent vergeten als je één pagina verder bent.
Hermans schetst wel erg goed het gevoel van Alberegt over het doodrijden van dat kind en wat te doen om niet ontdekt te worden. Hierbij wordt hij goed geholpen door zijn beschermengel. Die fluistert hem vaak goede aanwijzingen in maar die worden niet altijd door Alberegt opgevolgd.
Over het algemeen is het niet een bijzonder spannend boek en dat is soms wel jammer. Het blijft soms lang hangen bij bepaalde gebeurtenissen. Het is niet echt vlot. Eigenlijk komt dit omdat de engel vaak beschrijft wat Alberegt denkt en dan krijg je vanzelf dat de gebeurtenissen zich niet opstapelen maar elk ding wat meer wordt uitgewerkt. Dit hoort echter bij de stijl maar daar moet je wel even aan wennen.
De zelfmoord van een broer van Alberegt is de inleiding tot een niet al te heftig einde. Ik krijg het gevoel dat Hermans met dit boek graag de situatie wilde beschrijven in Nederland in het begin van de oorlog. De mensen verdenken iedereen en het is eigenlijk een chaos van valse berichten.
Uiteindelijk was ik wel tevreden over het boek. Het was niet het beste van Hermans maar toch was het leuk om een keer wat in een andere stijl te lezen, een alwetende verteller die ook over zichzelf praat.
514 woorden
Max
Klas 4B
27-10-2004
Recensie
De Herinneringen van een Engelbewaarder is het twaalfde boek van W.F. Hermans van zijn in totaal 35 boeken tellende oeuvre.Het is een roman die in de eerste vijf dagen van de Tweede Wereldoorlog in Nederland speelt. Het boek is voor het eerst uitgegeven in 1971 door De Bezige Bij.
Het verhaal begint met een jodin die naar Nederland is gevlucht en die naar Amerika wil vertrekken. De hoofdpersoon, Bert Alberegt, heeft voor haar gezorgd en is tevens verliefd op haar. Hij wil graag dat ze blijft maar zij zegt dat ze meer voor haar ‘familie’ kan doen in Amerika.
Op de weg terug naar huis rijdt Alberegt een meisje dood. Hij gooit haar daarna in de bosjes om niet ontdekt te worden. Eigenlijk wil hij vluchten naar Engeland om zijn straf te ontlopen. Hij zoekt steeds excuses om weg te kunnen gaan. Op het laatst kan hij bijna vluchten door met een goede vriend van hem mee te gaan maar dat mislukt omdat er geen boot is die hen mee wil nemen.
Verder schrijft Hermans vooral in het begin alsof het een gedicht is en met veel bijvoeglijke naamwoorden. Misschien om het boek een beetje in te leiden of de situatie te schetsen maar bij mij viel het minder goed in de smaak. Het maakt de zinnen te langdradig en het verhaal wordt er niet echt goed door weergegeven. Hierdoor krijg je vaak het gevoel dat je het belangrijkste uit de tekst al bent vergeten als je één pagina verder bent.
Hermans schetst wel erg goed het gevoel van Alberegt over het doodrijden van dat kind en wat te doen om niet ontdekt te worden. Hierbij wordt hij goed geholpen door zijn beschermengel. Die fluistert hem vaak goede aanwijzingen in maar die worden niet altijd door Alberegt opgevolgd.
Over het algemeen is het niet een bijzonder spannend boek en dat is soms wel jammer. Het blijft soms lang hangen bij bepaalde gebeurtenissen. Het is niet echt vlot. Eigenlijk komt dit omdat de engel vaak beschrijft wat Alberegt denkt en dan krijg je vanzelf dat de gebeurtenissen zich niet opstapelen maar elk ding wat meer wordt uitgewerkt. Dit hoort echter bij de stijl maar daar moet je wel even aan wennen.
De zelfmoord van een broer van Alberegt is de inleiding tot een niet al te heftig einde. Ik krijg het gevoel dat Hermans met dit boek graag de situatie wilde beschrijven in Nederland in het begin van de oorlog. De mensen verdenken iedereen en het is eigenlijk een chaos van valse berichten.
Uiteindelijk was ik wel tevreden over het boek. Het was niet het beste van Hermans maar toch was het leuk om een keer wat in een andere stijl te lezen, een alwetende verteller die ook over zichzelf praat.
514 woorden
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden