Hermans,W.F.
Herinneringen van een engelbewaarder
Amsterdam,De Bezige Bij,1993
9e druk, 1e druk 1971 Uittreksel Dit boek gaat over Bert Alberegt, een officier van justitie, en wordt verteld uit het oog put van zijn engelbewaarder. Het begint vlak voor WOII, als Alberegt zijn Duits-Joodse vriendin, die voor de nazi`s op de vlucht is, op de boot naar Engeland zet. Hij wil niet dat ze weggaat, omdat hij verliefd op haar is, maar ze gaat toch. Dan moet hij naar zijn werk,en hij wil niet te laat komen, dus rijdt hij te hard, en wordt aangehouden door een sergeant, die hem overigens niet bekeurd, want Alberegt is officier van justitie. Dan is hij pas echt laat en slechtgehumeurd, en hij rijdt een weg die verboden voor auto`s is in om aftesnijden. Daar rijdt hij een klein meisje dood.Hij gooit haar lichaam in de struiken en rijdt door. Vervolgens komt hij op zijn werk en pleit vrijspraak voor een journalist die Hitler heeft beledigt, omdat hij niet vindt dat dat een misdaad is. Later besluit hij naar Engeland te gaan, omdat hij bang is dat iemand hem het meisje heeft zien doodrijden. Hij heeft geld nodig om weg te komen, en wil het van zijn moeder in van zijn beste vriend, Erik, lenen, maar die hebben het allebei niet voor hem. Erik verteld hem wel over een naar Nederland gevluchtte familie Leikowits, waarvan het meisje vermist is, maar die niet naar de politie kunnen gaan, omdat ze illegaal in Nederland zijn.Hij vraagt of Alberegt er misschien achter kan komen waar zij is.Alberegt beloofd dat, maar weet ondertussen dat zij het meisje is dat hij heeft doodgereden. Hierna probeert hij engelse ponden te lenen bij een bank, om naar Engeland te kunnen, maar die worden niet meer verstrekt. Dan, als hij weer op zijn werk is, wordt hij aangesproken door Beumer, een collega van hem, die hem verteld dat zijn broer, een mislukte kunstschilder, op de zwarte lijst van de Duitsers staat. Hij gaat meteen naar zijn broer, maar die wil niet vluchten, omdat hij zijn oude schilderijen niet in de steek wil laten. Later staat hij net buiten het gebouw waar hij werkt, als er luchtalarm is, en hij gaat een schuilkelder in. Dan valt er een bom op zijn kantoor. Ondertussen gaat hij zicht steeds schuldiger voelen en rukken de Duitsers steeds verder op. Later gaat hij naar Den Haag, om aan de minister toestemming te vragen om naar Engeland te gaan, met als excuus dat zijn naam op de lijst van de Duitsers bedoeld wordt, in plaats van die van zijn broer, en dat de Duitsers hem op zullen pakken, omdat hij de journalist die Hitler had beledigt niet vervolgd heeft. De minister is zelf al gevlucht, en hij krijgt een ambtenaar te spreken, die min og meer zegt dat als hij gaat, dat als desertie zal worden opgevat. Hierna gaat hij naar het huis van Erik, waar hij hoort dat zelfs de koningin naar Engeland is gegaan, en als ze uit het raam kijken, zien ze dat Rotterdam gebombardeerd wordt en in brand staat. Even later horen ze dat Nederland heeft gecappituleerd,en willen Alberegt, Erik en de vrouw en de vriendin van Erik met de broer van Alberegt en diens vrouw en de Leikowitzen naar Engeland vluchten, maar de broer van Alberegt wil niet mee en de Leikowitzen kunnen ze niet vinden. De rest komt ook niet verder dan het strand,aangezien de man die hun over zou zetten heeft besloten niet uit te varen, en voor de rest alle boten vol zitten. Dan gaan ze maar weer terug, en verbranden alle door Hitler verboden boeken die ze in huis hebben. Dan hoort hij dat de Leikowitzen geprobeerd hebben zich te vergassen, maar nog leven en in het ziekenhuis zijn. Hij vindt dat ze dood beter af zouden zijn. Hierna komt hij Beumer weer tegen, die hem verteld dat hij zich vergist had, en dat de naam van zijn broer helemaal niet op de lijst van de Duitsers voorkwam,en Alberegt gaat zo snel mogelijk naar het huis van zijn broer. Daar hoort hij van de buurvrouw dat zijn broer zich heeft opgehangen. Citaten Stijl 1”Hij zou toch op z`n minst iets kunnen zeggen waardoor zijn afwezigheid geen ongerustheid of argwaan zou wekken en bovenal wilde hij weten wat die rechercheur besproken had en met wie, toen hij opbelde, welke indruk het gemaakt had dat een officier van justitie zo hoogst nodig in eigen persoon Engels geld moest lospeuteren bij een bank, op eerste oorlogsdag.”blz160
2””Eerlijk,”zei Alberegt”ik heb werkelijk geen idee waarom ze jou zo nodig moeten oppakken, die Duitsers.”
De een of ander die mij vreest, heeft ze op mijn werk geattendeerd.”
“Wie dan?”
“Hoe weet ik dat?”
“Heeft er ooit iets over je in de krant gestaan?”
“Kranten schrijven alleen over de kleinkunst en de huisvlijt, niet over mij.””blz179
Commentaar Citaten
Uit het eerste citaat blijkt, dat de schrijver soms erg lange zinnen gebruikt,maar weinig bijvoeglijke naamwoorden.
Uit het tweede citaat blijkt dat er veel dialoog in zit.
Citaten karakter
1”Zijn zwemmerige ogen keken haar aan zonder ironie, maar ook zonder het geringste vertrouwen en hij antwoordde:”Ik geloof je.””
Commentaar Karakter
Uit het citaat blijkt dat hij beheerst en wantrouwig is.
Citaten strekking
1”Geen schram had hij opgelopen, geen sterveling had zijn misdaad gezien.Toch sprak deze ondankbare die heiligschennende woorden uit en ik weende.En ik weet zeker dat ook God geweend heeft en ik vermoedde dat er twijfel in Zijn Heilig Hart is opgekomen: waarom heb ik deze onwaardige gespaard?En ik bad tot de Heer, of hij het mijn beschermeling vergeven wilde.”blz388
2”Wij zijn in staat te denken dat wij zeer verre van God zijn, wegens deze wolk van niet weten tussen ons en hem, maar het zou stellig juister zijn te zeggen dat wij veel verder van hem zijn als er geen wolk van vergeten is tussen ons en de gehele schepping.” Commentaar Strekking Het boek heet “Herinneringen van een Engelbewaarder”omdat het verhaal wordt verteld uit het oogpunt van de engelbewaarder van Alberegt. Ik denk dat er met het motto (citaat nr2) bedoeld wordt dat God dicht bij de mensen staat,en dat de strekking van het hele boek is(zoals ook uit citaat nr1 blijkt)dat God alles ziet wat de mensen doen, en voor ze zorgt.
Perspectief
Er is sprake van een vertellend ik-perspectief, waarbij de engelbewaarder van Alberegt de ik is.
Tijd
Het verhaal speelt aan het begen van WOII.
Aan het begin van het boek zitten een aantal retroversies naar de tijd waarin de vriendin van Alberegt bij hem woonde.
De vertelde tijd is zo een paar maanden.
Biografie
Willem Frederik Hermans is op 01-09-1921 geboren in Amsterdam.
Hij studeerde fysische geographie aan deGemeentelijke Universiteit van Amsterdam en werkte vanaf 1958 als lector aan de Rijksuniversiteit van Groningen.
In 1973 besloot hij fulltime schrijver te worden en verhuisde hij naar Parijs.Later verhuisde hij naar Brussel.
Hij is gestorven op 27-04-1995.
Structuur
Het boek is verdeeld in hoofdstukken, die niet genummerd zijn.
Eigen Mening
Ik vond het wel een interessant boek omdat er tenminste wat in gebeurde.In het midden ging het verhaal alleen wel een beetje traag, en ik vond het af en toe een beetje te belerend.
Amsterdam,De Bezige Bij,1993
9e druk, 1e druk 1971 Uittreksel Dit boek gaat over Bert Alberegt, een officier van justitie, en wordt verteld uit het oog put van zijn engelbewaarder. Het begint vlak voor WOII, als Alberegt zijn Duits-Joodse vriendin, die voor de nazi`s op de vlucht is, op de boot naar Engeland zet. Hij wil niet dat ze weggaat, omdat hij verliefd op haar is, maar ze gaat toch. Dan moet hij naar zijn werk,en hij wil niet te laat komen, dus rijdt hij te hard, en wordt aangehouden door een sergeant, die hem overigens niet bekeurd, want Alberegt is officier van justitie. Dan is hij pas echt laat en slechtgehumeurd, en hij rijdt een weg die verboden voor auto`s is in om aftesnijden. Daar rijdt hij een klein meisje dood.Hij gooit haar lichaam in de struiken en rijdt door. Vervolgens komt hij op zijn werk en pleit vrijspraak voor een journalist die Hitler heeft beledigt, omdat hij niet vindt dat dat een misdaad is. Later besluit hij naar Engeland te gaan, omdat hij bang is dat iemand hem het meisje heeft zien doodrijden. Hij heeft geld nodig om weg te komen, en wil het van zijn moeder in van zijn beste vriend, Erik, lenen, maar die hebben het allebei niet voor hem. Erik verteld hem wel over een naar Nederland gevluchtte familie Leikowits, waarvan het meisje vermist is, maar die niet naar de politie kunnen gaan, omdat ze illegaal in Nederland zijn.Hij vraagt of Alberegt er misschien achter kan komen waar zij is.Alberegt beloofd dat, maar weet ondertussen dat zij het meisje is dat hij heeft doodgereden. Hierna probeert hij engelse ponden te lenen bij een bank, om naar Engeland te kunnen, maar die worden niet meer verstrekt. Dan, als hij weer op zijn werk is, wordt hij aangesproken door Beumer, een collega van hem, die hem verteld dat zijn broer, een mislukte kunstschilder, op de zwarte lijst van de Duitsers staat. Hij gaat meteen naar zijn broer, maar die wil niet vluchten, omdat hij zijn oude schilderijen niet in de steek wil laten. Later staat hij net buiten het gebouw waar hij werkt, als er luchtalarm is, en hij gaat een schuilkelder in. Dan valt er een bom op zijn kantoor. Ondertussen gaat hij zicht steeds schuldiger voelen en rukken de Duitsers steeds verder op. Later gaat hij naar Den Haag, om aan de minister toestemming te vragen om naar Engeland te gaan, met als excuus dat zijn naam op de lijst van de Duitsers bedoeld wordt, in plaats van die van zijn broer, en dat de Duitsers hem op zullen pakken, omdat hij de journalist die Hitler had beledigt niet vervolgd heeft. De minister is zelf al gevlucht, en hij krijgt een ambtenaar te spreken, die min og meer zegt dat als hij gaat, dat als desertie zal worden opgevat. Hierna gaat hij naar het huis van Erik, waar hij hoort dat zelfs de koningin naar Engeland is gegaan, en als ze uit het raam kijken, zien ze dat Rotterdam gebombardeerd wordt en in brand staat. Even later horen ze dat Nederland heeft gecappituleerd,en willen Alberegt, Erik en de vrouw en de vriendin van Erik met de broer van Alberegt en diens vrouw en de Leikowitzen naar Engeland vluchten, maar de broer van Alberegt wil niet mee en de Leikowitzen kunnen ze niet vinden. De rest komt ook niet verder dan het strand,aangezien de man die hun over zou zetten heeft besloten niet uit te varen, en voor de rest alle boten vol zitten. Dan gaan ze maar weer terug, en verbranden alle door Hitler verboden boeken die ze in huis hebben. Dan hoort hij dat de Leikowitzen geprobeerd hebben zich te vergassen, maar nog leven en in het ziekenhuis zijn. Hij vindt dat ze dood beter af zouden zijn. Hierna komt hij Beumer weer tegen, die hem verteld dat hij zich vergist had, en dat de naam van zijn broer helemaal niet op de lijst van de Duitsers voorkwam,en Alberegt gaat zo snel mogelijk naar het huis van zijn broer. Daar hoort hij van de buurvrouw dat zijn broer zich heeft opgehangen. Citaten Stijl 1”Hij zou toch op z`n minst iets kunnen zeggen waardoor zijn afwezigheid geen ongerustheid of argwaan zou wekken en bovenal wilde hij weten wat die rechercheur besproken had en met wie, toen hij opbelde, welke indruk het gemaakt had dat een officier van justitie zo hoogst nodig in eigen persoon Engels geld moest lospeuteren bij een bank, op eerste oorlogsdag.”blz160
2”Wij zijn in staat te denken dat wij zeer verre van God zijn, wegens deze wolk van niet weten tussen ons en hem, maar het zou stellig juister zijn te zeggen dat wij veel verder van hem zijn als er geen wolk van vergeten is tussen ons en de gehele schepping.” Commentaar Strekking Het boek heet “Herinneringen van een Engelbewaarder”omdat het verhaal wordt verteld uit het oogpunt van de engelbewaarder van Alberegt. Ik denk dat er met het motto (citaat nr2) bedoeld wordt dat God dicht bij de mensen staat,en dat de strekking van het hele boek is(zoals ook uit citaat nr1 blijkt)dat God alles ziet wat de mensen doen, en voor ze zorgt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden