Simone van der Vlugt
Herfstlied
2009
B1 Samenvatting
Nadine van Mourik is een 36-jarige journaliste bij het Leidsch Dagblad. Ze verzorgt de kunstpagina. Ze heeft een 16-jarige puberdochter Mariëlle die eigenlijk haar eigen gangetje wil gaan. Vijf jaar ervoor is haar man Christiaan bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. Daarna heeft ze nog een relatie met een man gehad, maar die werd daarna ook weer verbroken. Ze heeft een vriendin Sigrid (actrice) die nog al eens een one- night- stand wil. Samen hebben ze het best naar hun zin, shoppen lekker en nemen mannen op de korrel.
Nadine wil graag schrijfster worden en heeft een cursus gevolgd. De leden van die schrijfcursus ontmoet ze regelmatig in een café. Ze steunen elkaar maar ze zijn ook een beetje jaloers op elkaar.
Het verhaal begint met de moord op het meisje Melissa, dat door de moordenaar in een café wordt ontmoet en later wordt neergeslagen en gewurgd. Leiden is ontzet. Op de redactie komt het bericht binnen en de jonge vrouw die vermoord is, heeft wel iets weg van Nadine. Bij de bijeenkomst van het schrijversvriendenclubje ontmoet Nadine een knappe man Eelco. Hij is uitgever en wel gecharmeerd van haar: hij schuift haar zijn visitekaartje toe met de mededeling “bel me”. Dat doet ze en ze kan hem vertellen over het manuscript dat ze heeft klaarliggen. Ze heeft een thriller geschreven. Hij vraagt het hem toe te sturen en na een paar dagen heeft ze al commentaar terug. Hij vindt het goed, maar zijn uitgever heeft een ander soort boeken in het fonds. Het lijkt een dooddoener, maar hij kan haar wel in contact brengen, met de uitgever Aurora. Dat gebeurt en Nadine wordt bovendien verliefd op Eelco. Dat vertelt ze ook aan haar vriendin Sigrid.
Intussen heeft de lezer al vanaf het begin kennis kunnen maken met de later dader. Die zegt dat hij/zij erg verliefd is op Nadine en eigenlijk niemand in haar buurt kan velen. Het komt allemaal doordat de moeder van de ik-figuur hem/haar in de jeugd verlaten heeft, waardoor er een soort verlatingsangst bij de verteller is ontstaan. Hij/Zij zal voorkomen dat Nadine aan een ander zal toebehoren. Dat wekt natuurlijk spanning bij de lezer, die in de gaten krijgt dat de “verkeerde vrouw” (Melissa) vermoord is.
Eelco blijft Nadine benaderen. Die heeft steeds meer moeite met haar dochter, die haar eigen weg wil gaan en niet wil vertellen met wie ze omgaat. Op een keer leest Nadine op msn een bericht van een zekere Ruben. Mariëlle wil niet vertellen wie dat is, maar door een toeval komt Nadine erachter dat dit Ruben Offermans is, de 26-jarige leraar Nederlands van Mariëlle. Die heeft ze wel eens ontmoet en ze belt hem op om te zeggen dat ze hem onmiddellijk wil spreken. Hij zegt dat hij te ver gegaan is en dat hij Mariëlle met rust zal laten. Het was eigenlijk maar een spelletje. Nadine zal dan geen aanklacht indienen, dit alles alleen omdat Mariëlle dat niet wil; De hele school zal er dan van weten.
Bij het vriendenclubje valt het minder goed dat Nadine haar boek zal worden uitgegeven. Aurora ziet er namelijk wel wat in, wanneer ze het een en ander zal verbeteren. Het boek zal “Littekens” gaan heten. Vooral Joëlla (potentieel gezien de meest belovende schrijfster van het groepje) maakt hatelijke opmerkingen. Van Tom, een andere man uit het clubje, hoort Nadine dat die Joëlla terecht heeft gewezen. Hij lijkt erg gecharmeerd van Nadine te zijn en dat maakt hem een verdachte met de wetenschap van de stukjes van de ik/verteller.
De ik-verteller geeft aan dat de zijn/haar moeder terugkeerde naar Nederland maar dat dit voor hem/haar te laat was. Hij/zij nam wraak op haar door haar op een metrostation ongemerkt voor het treinstel te duwen.
Niet lang daarna wordt ook Joëlla dood gevonden. Maar dat gebeurt allemaal na een gezellige barbecue die Nadine organiseert vanwege het uitgeven van haar boek. Diverse gegadigden voor de dader-titel zijn op het feest aanwezig: (Tom immers ook al een jaloerse schrijver, Joëlla zelf, Ruben Offermans die plotseling tijdens de barbecue binnenkomt vallen, Arnout, de collega -journalist van Nadine en Eelco) Diverse mensen hebben op het vreetfeestje gepraat met Joëlla. Mariëlle heeft ondertussen een aantal gesprekken vastgelegd op de videocamera voor later. Maar kort daarna wordt ook Joëlla vermoord: eigenlijk op dezelfde manier als Melissa in het begin van het boek. Eerst geslagen met een stoeptegel, daarna gewurgd. Tom wordt even verdacht, want hij is het laatste die gezien is met Joëlla in een uitgaanscafé. Het meisje Melissa heeft hij ook ontmoet voor dat ze werd vermoord. Tom denkt dat zij DNA zal worden gevonden op de lichamen, dit blijkt gelukkig niet zo te zijn. Tom reageert ook verdacht op het laten zien van het aanbiedingsfoldertje waar Nadines boek in staat. Hij lijkt jaloers op het uitgeven van een boek maar ook op Eelco die nu Nadines vriend is.
De ik-verteller is dan al op bezoek geweest bij Eelco. Met een pistool is Eelco bedreigd zonder dat hij de dader heeft kunnen zien, dat hij voortaan uit de buurt van Nadine moet blijven, omdat hij er anders aan moet geloven. De verteller heeft met een hese stem (vanwege het vele roken) gesproken, waardoor Eelco niet kon weten wie hem heeft bedreigd.
Nadines boek is nog geen groot succes. Een andere tegenslag is dat Eelco niks meer van zich laat horen. Ze weet niet waarom, tot die verschrikkelijke dag aanbreekt waarop hij verteld dat hij haar niet meer wilt ontmoeten. Voor beide een erge afknapper.
Het boek “Littekens” weet toch zijn weg te vinden naar de kopers. Er komt vrij snel een tweede druk. Haar collega Arnout gaat een studie maken van oude krantenberichten, omdat in de zaak met de twee gedode meisjes weinig vordering komt. Hij bestudeert oude moordzaken en denkt een aanwijzing te kunnen vinden. Hij vertelt Nadine van zijn bevindingen.
De ik-verteller gaat op bezoek bij Mariëlle die hem/haar binnenlaat. Het is dus in ieder geval een bekende van Nadine. Ze kijken naar de video-opnamen van de barbecue. Daarop staan gesprekken tussen de dader en Joëlla. Na dat bezoek dringt de verteller het huis opnieuw binnen om de videoband en de camera mee te nemen. Tijdens dat bezoek komt Mariëlle weer thuis en die vindt het maar allemaal heel erg vreemd.
Arnout wordt door Nadine uitgenodigd om de opening van de Boekenweek (maart) mee te maken. Eelco zal er waarschijnlijk ook zijn en Nadine wil hem liever niet meer ontmoeten, daarom kan Arnout mee als haar beschermer. Dit stelt ze aan hem voor na een wandeling langs de gedichten in Leiden, waarbij ze het gedicht van Paul Verlaine tegenkomen: “Herfstlied”
De ik-verteller geeft aan dat hij/zij ook een kaartje heeft kunnen bemachtigen voor het Boekenbal en dat hij/zij er ook naar toe zal gaan. De spanning wordt daarmee opgevoerd .
Tijdens het bal ontmoet Eelco toch Nadine. Hij wil haar aanspreken, maar krijgt een beuk van haar beschermer Arnout. Eelco moet haar lekker met rust laten. Nadine spreekt Eelco later op de wc en die vertelt haar dat hij een tijdje ervoor een ontmoeting heeft gehad met iemand die hem op straffe van de dood verbood met haar nader contact te hebben. Nadine begrijpt het nu wel. Toch wil ze liever weg van het Boekenbal. Arnout neemt haar mee, maar als ze weggaan, komt er een ambulance aanrijden. Er is iets gebeurd.
Thuisgekomen merkt Nadine dat Mariëlle niet thuis is en dat Renate haar vriendin niet weet waar ze is. De volgende morgen wordt Nadine door de politie gebeld met de mededeling dat Eelco is neergestoken tijdens het Boekenbal. Ze moet zich melden net als alle andere van het Boekenbal.
Zij en o.a. Arnout worden gehoord, maar ook Ruben Offermans was aanwezig. Ze wil eigenlijk het liefst weg, want ze weet nog steeds niet waar Mariëlle is. Ze kan op een zeker moment zomaar weglopen uit het bureau en gaat naar huis, maar Mariëlle is nergens te vinden. Dan hoort ze van Arnout dat er een meisje aangereden is en dat de dader doorgereden is. Ze ligt in het LUMC op IC, dit zou Mariëlle kunnen zijn. Aangekomen in het ziekenhuis te zijn blijkt dit ook te zijn. Ze heeft rare strepen in haar hals die de dokter niet direct kan verklaren.
Ze wordt eerst nog beademd, maar daarna komt ze gelukkig bij en kan aan Nadine doorgeven wie haar aangereden heeft. De verbazing van Nadine is groot.
De ik-verteller heeft inmiddels aangegeven dat hij/zij Eelco heeft neergestoken en dat hij/zij Mariëlle aangereden heeft en dat ze gewurgd had moeten worden. Maar er was een andere auto aankomen rijden.
De ontknoping nadert nu haar einde. Nadine rijdt naar het huis van de dader en snuffelt in enkele spullen. Ze vindt in de afvalcontainer een plastic tas met bebloede schoenen en neemt die mee. Ze wordt steeds achtervolgd door een witte Peugot. Arnout heeft zo’n type auto. De lezer denkt dat Arnout waarschijnlijk de dader is. Ze belt de politie en vertelt dat ze de bebloede schoenen heeft. Ze rijdt daarna naar huis en merkt dat er iemand in haar huis zit. Dat is Sigrid. Eigenlijk had ze meteen moeten moeten vluchten, want het blijkt dat Sigrid de dader is. Die wil dat Nadine met haar “meegaat.” Sigrid heeft een mes en wil beiden de dood in jagen. Ze steekt genadeloos toe.
In het laatste hoofdstuk zit Sigrid in de cel. Ze bekent dat ze verliefd was op Nadine. Ze lijdt aan Borderlinesyndroom en verlatingsangst. Ze had samen met Nadine gelukkig willen worden. Gelukkig is Arnout op het allerlaatste moment tussenbeide gekomen waardoor Nadine nog leeft. Ze krijgt 20 jaar met tbs en ze verwacht dat ze over 12 jaar vrij zal komen. (Dat zal niet gebeuren, want tbs verhoedt dat) Vanuit de cel ziet ze dat Nadine in interviews heeft gezegd dat ze een relatie heeft met Arnout. Haar populariteit als schrijfster is erg gestegen. Sigrid denkt dat ze elkaar nog hard nodig hebben.
B2 De Analyse
Genre
Dit boek is een thriller. Onder een thriller verstaat men: Tekst waarvan het plot draait om een misdrijf waarvan de dreigende verwezenlijking de lezer in constante spanning houdt, mede omdat de lezer weet wie het slachtoffer ervan zal zijn. Dit boek is een exacte vergelijking. Het draait om een misdrijf, eigenlijk wel meerdere die worden gepleegd door een en dezelfde persoon. De lezer wordt constant in spanning gehouden, want het boek kent stukken vanuit het gezichtsveld van de dader. Wij weten dus wie het slachtoffer zal zijn.
Titel en ondertitel /
Motto en opdracht
De titel is gebaseerd op de vertaling van het gedicht ‘Chanson d’automne’ van Paul Verlaine. Dit gedicht is ook het motto van het boek.
Chanson d'automne Herfstlied
Les sanglots longs Droeve tonen
Des violons van violen
De l'automne die in ‘t najaar klinken
Blessent mon coeur laten mijn hart
D'une langueur in verlangende smart
Monotone. verzinken.
Tout suffocant De keel gesnoerd,
Et blême, quand doodsbleek, geroerd
Sonne l'heure, als klokken luiden,
Je me souviens denk ik nog aan
Des jours anciens wat is gegaan
Et je pleure en ik wil huilen.
Et je m'en vais En ik moet voort
Au vent mauvais waar de wind mij voert,
Qui m'emporte mee op zijn boze pad,
Deçà, delà, van hier naar daar,
Pareil à la als was ik maar
Feuille morte. een najaarsblad.
Ik denk dat de schrijver de titel heeft gekozen omdat er in het gedicht een soort van verwijzing staat naar het verhaal. Als je kijkt naar de tweede alinea, staat er de zin ‘de keel gesnoerd’. Dit kun je op twee manieren inteperteren. Alle moorden zijn door middel van wurging gepleegd. Maar als je het anders opvat kun je er ook uithalen dat degene die iets weten van de dader, worden vermoord. Die zin heeft dus een dubbele betekenis.
Ook de laatste alinea heeft een verband met het verhaal. Nadine krijgt de indruk alsof het leven haar steeds boze dingen laat meemaken. (de dood van haar man, het verlies van relaties, de moeilijkheden met haar dochter.) Het zijn alle sombere en verdrietige gebeurtenissen die haar overkomen. Het lijkt alsof ze niet in staat is om na de dood van haar man nieuwe relaties op te bouwen.
Een andere verklaring kan bovendien zijn dat haar eerste boek (die in het begin helemaal niet zo goed wordt verkocht) in oktober ( de herfst) uitkomt. Het is als het ware het herfstlied van Nadine. Ze droomt er al jaren van dat haar boek wordt uitgegeven.
Het gedicht komt ook in het verhaal voor. Nadine en Arnout zijn voor het werk de gedichtenroute aan het lopen. Ze komen hier het gedicht van Paul Verlaine tegen. Nadine raakt hier erg ontroerd door en moet slikken om de tranen tegen te houden. Nadine staat hier net op het middelpunt van haar leven. Haar boek is uitgegeven, dat is het leuke deel, maar er zijn ook een aantal moorden gepleegd en zij loopt nu ook gevaar. En er gaan nog meer erge dingen gebeuren. De schrijver kan het ook daarom hebben gebruikt als titel.
Motieven, onderwerp en hoofdgedachte
Motieven:
- Borderlinesyndroom.. De dader lijkt hieraan te lijden. Het Borderlinesyndroom wil o.a. zeggen dat de borderliners vaak het gevoel hebben dat ze verlaten worden. Dit wil nog niet zeggen dat dit ook zo is. De dader wordt echter wel verlaten door zijn/haar moeder. Hierdoor heeft de dader een erge trauma opgelopen om verlaten te worden. Als de dader wordt afgewezen door een meisje, Melissa Martens, wordt deze ook later vermoord. Hier blijkt de impact die de moeder heeft gehad op het leven van de dader groot te zijn. De dader heeft ook het gevoel dat als Nadine niet dicht bij hem/haar is dat dat automatisch wil zeggen dat ze hem/haar verlaat.
- Verboden relatie leraar-leerling: Mariëlle is verliefd geworden op haar leraar Nederlands. Hij vindt Mariëlle ook wel leuk, er bloeit ook wel wat tussen hen. Maar wanneer hij zich opeens terug trekt, omdat deze relatie niet mag, is Mariëlle erg verdrietig.
- Puberteit: Mariëlle is nu zestien, en zit nu in de puberteit. Nadine vind dit erg moeilijk want nu heeft ze geen invloed meer op haar leven. Mariëlle wilt ook niet dat Nadine zich te veel bemoeit met haar leven, ze is op dat gebied een echte puber. Toch vindt Nadine Mariëlle geen bokkig kind, maar omdat ze gevaar lopen wil ze graag weten met wie Mariëlle omgaat en waar ze heen gaat. Dit zorgt nogal eens voor problemen. En door haar puberige gedrag brengt ze zichzelf ook in gevaar.
-
Jaloezie: De dader is erg jaloers op de mannen die met Nadine gaan. Dit laat hij/zij ook wel erg duidelijk blijken. Daarnaast is Sigrid ook jaloers op Nadine, zij heeft geen leuke man ontmoet met wie ze verder wilt. Ook Arnoud is jaloers, niet op Nadine maar op Eelco. Arnoud is zelf ook stiekem verliefd op Nadine, hij vind dus dat Eelco geluk heeft gehad met Nadine. De mensen uit het schrijfgroepje zijn allemaal ook erg jaloers op Nadine. Zij is de eerste die een boek heeft uitgebracht. Zelf dromen ze er ook van om een boek uit te geven.
Thema
Het thema in dit boek is het queestemotief, dit is een langdurige en avontuurlijke zoektocht. De zoektocht die hier bedoeld kan worden is de zoektocht naar de dader achter de moorden. Dit is echter een moeilijke zoektocht omdat de dader niet voor de hand ligt. Als lezer maar ook de personen in het boek worden op het verkeerde pad gezet. Je kunt het ook zien als een zoektocht naar de ware liefde. Nadine zoekt die ware liefde. Als ze dan eindelijk deze ware liefde heeft gevonden gaat hij alweer weg net als haar vorige ware liefden.
Personages
Waar het hele boek natuurlijk om draait is om de dader. Pas in het laatste hoofdstuk kom je er pas achter wie de dader is. Het volgende is van de dader bekend.
De dader: In het boek worden er een aantal stukjes vanuit de dader verteld. Hier kun je niet echt op merken wat de uiterlijke kenmerken van hem/haar zijn. Je krijgt wel een idee van wie het zou kunnen zijn, maar deze ideën verdwijnen vaak snel. Dit komt door de handelingen die je interpeteerd met een bekend persoon maar later kom je er achter dat die handelingen helemaal niet gedaan kunnen zijn door hem/haar. Uit de verhalen blijkt wel dat de moeder van de dader vroeger hem/haar in de steek heeft gelaten. De dader kon het al helemaal niet hebben toen zijn/haar moeder terug kwam uit Canada en een zoon bleek te hebben. De dader was wel in de steek gelaten maar die zoon niet. Dit was zo frusterend dat de dader zijn/haar eigen moeder had omgebracht. Hieruit blijkt dat de dader verlatingsangst heeft, nu weet je ook waarom het eerste meisje is omgebracht. Het moet een bekend persoon geweest zijn omdat hij binnen kan komen bij Mariëlle en Nadine.
De volgende zijn de belangrijke personen in het verhaal. Nadine is het meest belangrijk dus daar begin ik ook mee, gevolg door andere personen.
Nadine: De hoofdpersoon in dit verhaal. Ze is alleenstaande ouder van haar dochter Mariëlle nadat hij man is overleden na een auto-ongeluk. Ze is woonachtig in Leiden, waar ze ook werkt als journalist aan de kunstpagina van het Leidsch Dagblad. Toch is dit niet haar droom, het liefst zo ze schrijfster willen worden. Ze schrijft namelijk al vanaf haar jeugd boekjes en naarmate ze ouder werd stuurde ze de verhalen ook op. Jammer genoeg boekten deze verhalen geen succes. Door haar sterke disipline om toch haar droom te verwezenlijken is ze een schrijfcurcus gaan volgen. Hier leert ze leuke mensen kennen en op een dag zelfs een leuke man, omdat haar schrijfcurcusleidster hen voorsteld aan Eelco van Ravenstein. Niet wetend dat hij uitgever is hebben ze en leuke avond. Deze avond wordt gevolgd door nog leukere avonden samen, en ze krijgen een relatie. Via Eelco komt ze terecht bij de uitgeverij Aurora die haar boek uitgeeft. Na een tijd van slechte verkoop wordt haar boek toch een succes. Maar haar leven is een chaos. Ze weet niet wat er in het hoofd van haar dochter omgaat en met wie ze de tijd door brengt. Ze maakt zich daar erge zorgen over omdat ze waarschijnlijk gevaar lopen. Een vrouw is onverwacht na een avondje stappen vermoord, deze heeft glanzend bruin haar, hazelnootkleurige ogen, lang en slank. Een erge gelijkenis met Nadine en daarmee ook haar dochter. Nadine is echter niet zo’n vrouw die door de maatschappij als mooi worden bestempeld en het in de werkelijk ook zijn. Haar glimlach is niet kunstmatig, haar maniertjes van doen zijn niet te bestudeerd, en zonder make-up is er nog iets in haar ogen wat met geen make-up aan te brengen is. Ze is een combinatie van schoonheid en een opgewekt, vriendelijk karakter, dit maakt haar zo onweerstaanbaar.
Mariëlle: De zestienjarige dochter van Nadine. Ze is een echte puber en raakt daarom wel eens in conflict met haar moeder. Ze krijgen vaak ruzie over het omgaan met anderen. Nadine maakt zich zorgen over de kwade bedoelingen die die mensen kunnen hebben. Mariëlla maakt zich echter nog niet zo’n zorgen over de buitenwereld. Tot de moorden die worden gepleegd, ze trekt zich vaak terug op haar kamer. En beperkt haar contacten met msn en wijkt geen moment van haar mobieltje af. Gelukkig komt haar licht ontvlambare humeur even snel weer tot rust als dat het oplaaide, en meestal praat ze honderduit. Over school, leraren, vriendinnen, wat de een zie en wat zij toen weer terug zei en over alle verwikkelingen die daaruit voortvloeiden. Mariëlles leven is een levensechte soap.
Sigrid: Een erg goede vriendin van Nadine. Ze hebben elkaar leren kenen toen Nadine Sigrid, die actrice is, voor de krant moest interviewen. Na dat interview bleven ze maar doorpraten – en hielden contact. Vaak gaan ze in de weekeinden winkelen of een terrasje pakken. Het tijdperk dat ze urenlang op het stand lagen te bakken ligt ver achter ze. Sigrid heeft het geduld er niet meer voor om zo lang te zonnen, en ze wordt er alleen maar rood door, maar dat krijg je eerder als je rood haar hebt. Sigrid en Nadine voelen elkaar feilloos aan en kunnen altijd goed praten. Of Nadine nou haar hart moet uitstorten of dat ze zin heeft om iets leuks te doen, Sigrid is er voor haar. Toch is er ook een groot verschil, Sigrid vind het niet erg om feilloos met iedere man het bed in te duiken en voor Nadine heeft een kus zelfs een diepere betekenis.
Eelco van Ravensberg: Een lange man met een goed gebouwd, gebruind lichaam. Hij is directeur van uitgeverij de Boekanier. Hij is contact met Nadine gekomen, via de leidster van het schrijfclubje, Froukje. De eerste keer dat hij Nadine zag was hij al verliefd en zij op hem. Ze krijgen naar loop van tijd een relatie en zijn gelukkig samen. Hij is een leuk en spontaan en beloofd haar niet bij haar weg te gaan. Toch moet hij haar op een gegeven moment laten gaan, hij brengt zichzelf en Nadine anders in gevaar. Allebei zijn ze verdrietig en alhoewel Eelco het uit heeft gemaakt, voelt hij zich er ook niet goed over. Als ze eindelijk weer bij elkaar komen gebeurt er iets vreselijks waardoor hij tegelijkertijd ook weer weg is.
Er zijn ook nog een aantal bijpersonen. Deze zijn ook belangrijk voor het verhaal omdat deze je een indruk wekken dat zij de dader kunnen zijn.
Je hebt dan de mensen uit het schrijfclubje, bestaande uit de volgende personen.
Matthijs: Vierendertig jaar, leraar op een basisschool en schrijft hele leuke kinderboeken. Nu nog een uitgever die dat inziet. In eigen beheer heeft hij wel al een boek uit gebracht maar iedereen van het schrijfclubje vind dat dat niet hetzelfde is. Hij is een belangstellend persoon en onthoud allerlei zaken van iedereen.
Leoni: Een talentvol en ambitieus meisje van eenentwintig. Op zeventienjarige leeftijd heeft ze de ziekte van Hodgkin gekregen, waar ze nu een roman over schrijft.
Joëlla: Heeft het er het beste vanaf gebracht. Zij heeft het geschopt tot een verhaal in de Libelle. Iedereen uit het schrijfclubje weet dat haar werk ooit wordt gepubliceerd. Haar proza is bijna poëzie, elke zin een pareltje dat zoveel kracht geeft aan het geheel. Ze een vriendin van Nadine, niet een hele goede, dit blijkt uit het feit dat ze onaardig gaat doen wanneer het boek van Nadine zal worden uitgegeven.
Tom Segers: Levendig, grappig en even oud als Nadine: zesendertig. Naast zijn passie voor schrijven houdt hij ook erg van koken. Nadine is het meest op hem gesteld. Vaak spreken ze, buiten de schrijfcurcus en het door hem bedachte avondje in de Bonte Koe, ook af. Als Nadines boek verschijnt en Nadine het hem trots wilt laten zien, is hij jaloers en doet hij net of hij het niet merkt. Als Nadine haar gevoel achter na gaat en hem belt geeft hij toe dat hij jaloers is en dat het hem spijt. Allebei hebben ze nu een goed gevoel.
Froukje Smit: De curcusleidster. En met haar vijfendertig jaar heeft ze al een indrukwekkende oeuvre van vijf romans op haar naam staan. Het leiden van de curcus geeft haar een goed gevoel. Toch kan ze er nog niet van leven. Veel meer kom je niet over haar te weten.
Op haar werk bestaat er ook nog een persoon die een belangrijke rol speelt in het verhaal.
Arnout: Blond en boomlang. Hij heeft stiekem een oogje op Nadine. Sinds de moorden houdt hij haar van alles op de hoogte. Hij werkt als verslaggever voor de afdeling Leiden en Omgeving met een speciale interesse voor criminalitie in de stad. Zijn kennis van zaken is groot en aangezien geen enkele inwoner van Leiden hem niet kent, reiken zijn contacten ver om het nieuws te veslaan.
Er is nog een persoon die wel een erg verdachte indruk maakt.
Ruben Offermans: De 26-jarige leraar Nederlands van Mariëlle. Hij heeft een grote fout begaan door met Mariëlle te flirten en te zoenen. Toen hij zich bedacht en zich terug trok, was Mariëlle niet meer zichzelf. Nadine heeft met hem gepraat en wilde een klacht indienen. Mariëlle heeft haar er van weerhouden, omdat iedereen op school zou doorhebben wat er was gebeurd. Later op de barbeque komt hij spontaan binnen vallen om Nadine te bedanken. Op de barbeque krijgt Joëlla iets mee, waardoor ze vermoord werd, misschien was hij het dus wel. Ook was Ruben op het Boekenbal. Hij is dus een erg verdacht persoon.
Tijd
Het boek heeft 276 bladzijden. Waarin door de schrijfster zelf nauwelijks data en jaartallen worden genoemd. Wel is zeker dat het verhaal in mei, de twaalfde op rij, begint en dat het bijna een jaar later (kort na het Boekenbal in de Boekenweek) in maart eindigt. Er zijn geen aanwijzingen voor een bepaald jaar, maar het is in ieder geval een jaar in de 21e eeuw (het gebruik van internet en mobieltjes, msn). Het gehele verhaal wordt voor je beleving als lezer chronologisch verteld. Er wordt maar weinig duidelijk gemaakt van wat er zich in het verleden heeft afgespeeld.
Alleen in de stukjes met de ik-verteller worden flashbacks gebruikt. Er worden wel terugwijzingen gebruikt zoals wanneer ze het heeft over haar vorige relaties.
Ruimte
Twee steden spelen een belangrijke rol. Nadine woont en werkt in Leiden waar zich veel verhaalelementen afspelen. Hier ontmoet ze ook Eelco en heeft ze haar vrienden wonen. In de stad Leiden word ook de eerste moord gepleegd die wordt gevolgd door meerdere. Andere gebeurtenissen spelen zich in Amsterdam. Het Boekenbal is daar een voorbeeld van. Dit is een erg belangrijk stuk in het verhaal, omdat na dit de moorden worden opgelost.
Vertelperspectief
Het verhaal wordt opgebouwd in 49 genummerde hoofdstukken, die het verhaal vanuit het gezichtspunt van de 36-jarige kunstjournaliste Nadine van Mourik vertellen. Ze vertelt in de zij-vorm.
Daarnaast zijn er 9 stukjes tekst waarin de latere dader onthult waarom hij/zij tot zijn/haar daden is gekomen. Die stukjes worden verteld in de ik-vorm waardoor het lang onzeker blijft voor de lezer of de dader een man of een vrouw is.
Spanning
De spanning wordt in dit verhaal heel erg opgebouwd. Dit komt doordat er telkens iets anders ergs gebeurd. Denk je eindelijk te weten wie de dader is, blijkt het helemaal niet te kunnen. Omdat er telkens erge dingen gebeuren wil je ook steeds meer weten wie dat toch doet. Er zijn telkens wel elke keer aanwijzingen maar zeker doe je het niet. Ook de verdachtte indrukken die de personen in het boek maken maken het weer spannend, want van somige verwacht je het helemaal niet. Ik kon het boek niet wegleggen omdat ik het te spannend was. Als je dan eindelijk bij het laatste hoofdstuk bent denk je dat je het zeker weet maar dan heb je het toch mis. Als je het dan nog een keer leest, zie je kleine dingen die duidelijk daar de dader wijzen. Dit zie echter alleen wanneer je weet wie het is. Kortom een spannend verhaal dus.
Stijl
Kenmerkend voor de stijl is dat de verhalen tussen de haakjes heel duidelijk alles beschrijft deze ik-verteller draait niet om de feiten heen.
“De signalen zijn duidelijk. Ik kan er niet langer omheen. Ik herken ze van vroeger. Ooit heb ik er een tijdje voor bij een psychiater gelopen, maar toen hij in mijn jeugd begon te wroeten ben ik niet meer teruggegaan.” (Blz. 7)
Toch kan deze persoon ook heel vaag zijn. Uit het volgende stuk blijkt niet waarover het gaat welke waarheid bedoelt deze persoon.
“Er is altijd een vaag besef dat aan de rand van mijn bewustzijn hangt, maar waaar ik mezelf nooit volledig mee geconfronteerd heb. De angst voor de waarheid over mijn psychische gesteldheid heeft zich als een rol prikkeldraad om mij heen gewikkeld. Me ervan bevrijden zal niet zonder pijlijke verwondingen gaan. Tot nu toe heb ik het nog niet aangedurfd.” (Blz. 7)
De gewone hoofdstukken vertellen je veel over de personen. Dit is echter alleen in het begin omdat er anders de indruk er niet zou zijn dat die persoon de dader zou kunnen zijn.
“Ze woont met haar dochter in Leiden, in een gezellige, groene woonwijk. Vanaf de redactie van het Leidsch Dagblad, waar ze als journalist voor de kunstpagina werkt, is het tien minuten fietsen.” (Blz. 9)
Ook de omgeving wordt uitgebreid beschreven.
“ Ze woont op een hoek, waardoor de tuin groter is dan de meeste andere in deze wijk, en de kleurrijke, English cottage-achtige uitstraling geeft haar altijd een vakantiegevoel.” (Blz. 10)
Herfstlied
2009
B1 Samenvatting
Nadine van Mourik is een 36-jarige journaliste bij het Leidsch Dagblad. Ze verzorgt de kunstpagina. Ze heeft een 16-jarige puberdochter Mariëlle die eigenlijk haar eigen gangetje wil gaan. Vijf jaar ervoor is haar man Christiaan bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. Daarna heeft ze nog een relatie met een man gehad, maar die werd daarna ook weer verbroken. Ze heeft een vriendin Sigrid (actrice) die nog al eens een one- night- stand wil. Samen hebben ze het best naar hun zin, shoppen lekker en nemen mannen op de korrel.
Nadine wil graag schrijfster worden en heeft een cursus gevolgd. De leden van die schrijfcursus ontmoet ze regelmatig in een café. Ze steunen elkaar maar ze zijn ook een beetje jaloers op elkaar.
Intussen heeft de lezer al vanaf het begin kennis kunnen maken met de later dader. Die zegt dat hij/zij erg verliefd is op Nadine en eigenlijk niemand in haar buurt kan velen. Het komt allemaal doordat de moeder van de ik-figuur hem/haar in de jeugd verlaten heeft, waardoor er een soort verlatingsangst bij de verteller is ontstaan. Hij/Zij zal voorkomen dat Nadine aan een ander zal toebehoren. Dat wekt natuurlijk spanning bij de lezer, die in de gaten krijgt dat de “verkeerde vrouw” (Melissa) vermoord is.
Eelco blijft Nadine benaderen. Die heeft steeds meer moeite met haar dochter, die haar eigen weg wil gaan en niet wil vertellen met wie ze omgaat. Op een keer leest Nadine op msn een bericht van een zekere Ruben. Mariëlle wil niet vertellen wie dat is, maar door een toeval komt Nadine erachter dat dit Ruben Offermans is, de 26-jarige leraar Nederlands van Mariëlle. Die heeft ze wel eens ontmoet en ze belt hem op om te zeggen dat ze hem onmiddellijk wil spreken. Hij zegt dat hij te ver gegaan is en dat hij Mariëlle met rust zal laten. Het was eigenlijk maar een spelletje. Nadine zal dan geen aanklacht indienen, dit alles alleen omdat Mariëlle dat niet wil; De hele school zal er dan van weten.
Bij het vriendenclubje valt het minder goed dat Nadine haar boek zal worden uitgegeven. Aurora ziet er namelijk wel wat in, wanneer ze het een en ander zal verbeteren. Het boek zal “Littekens” gaan heten. Vooral Joëlla (potentieel gezien de meest belovende schrijfster van het groepje) maakt hatelijke opmerkingen. Van Tom, een andere man uit het clubje, hoort Nadine dat die Joëlla terecht heeft gewezen. Hij lijkt erg gecharmeerd van Nadine te zijn en dat maakt hem een verdachte met de wetenschap van de stukjes van de ik/verteller.
De ik-verteller geeft aan dat de zijn/haar moeder terugkeerde naar Nederland maar dat dit voor hem/haar te laat was. Hij/zij nam wraak op haar door haar op een metrostation ongemerkt voor het treinstel te duwen.
Niet lang daarna wordt ook Joëlla dood gevonden. Maar dat gebeurt allemaal na een gezellige barbecue die Nadine organiseert vanwege het uitgeven van haar boek. Diverse gegadigden voor de dader-titel zijn op het feest aanwezig: (Tom immers ook al een jaloerse schrijver, Joëlla zelf, Ruben Offermans die plotseling tijdens de barbecue binnenkomt vallen, Arnout, de collega -journalist van Nadine en Eelco) Diverse mensen hebben op het vreetfeestje gepraat met Joëlla. Mariëlle heeft ondertussen een aantal gesprekken vastgelegd op de videocamera voor later. Maar kort daarna wordt ook Joëlla vermoord: eigenlijk op dezelfde manier als Melissa in het begin van het boek. Eerst geslagen met een stoeptegel, daarna gewurgd. Tom wordt even verdacht, want hij is het laatste die gezien is met Joëlla in een uitgaanscafé. Het meisje Melissa heeft hij ook ontmoet voor dat ze werd vermoord. Tom denkt dat zij DNA zal worden gevonden op de lichamen, dit blijkt gelukkig niet zo te zijn. Tom reageert ook verdacht op het laten zien van het aanbiedingsfoldertje waar Nadines boek in staat. Hij lijkt jaloers op het uitgeven van een boek maar ook op Eelco die nu Nadines vriend is.
De ik-verteller is dan al op bezoek geweest bij Eelco. Met een pistool is Eelco bedreigd zonder dat hij de dader heeft kunnen zien, dat hij voortaan uit de buurt van Nadine moet blijven, omdat hij er anders aan moet geloven. De verteller heeft met een hese stem (vanwege het vele roken) gesproken, waardoor Eelco niet kon weten wie hem heeft bedreigd.
Het boek “Littekens” weet toch zijn weg te vinden naar de kopers. Er komt vrij snel een tweede druk. Haar collega Arnout gaat een studie maken van oude krantenberichten, omdat in de zaak met de twee gedode meisjes weinig vordering komt. Hij bestudeert oude moordzaken en denkt een aanwijzing te kunnen vinden. Hij vertelt Nadine van zijn bevindingen.
De ik-verteller gaat op bezoek bij Mariëlle die hem/haar binnenlaat. Het is dus in ieder geval een bekende van Nadine. Ze kijken naar de video-opnamen van de barbecue. Daarop staan gesprekken tussen de dader en Joëlla. Na dat bezoek dringt de verteller het huis opnieuw binnen om de videoband en de camera mee te nemen. Tijdens dat bezoek komt Mariëlle weer thuis en die vindt het maar allemaal heel erg vreemd.
Arnout wordt door Nadine uitgenodigd om de opening van de Boekenweek (maart) mee te maken. Eelco zal er waarschijnlijk ook zijn en Nadine wil hem liever niet meer ontmoeten, daarom kan Arnout mee als haar beschermer. Dit stelt ze aan hem voor na een wandeling langs de gedichten in Leiden, waarbij ze het gedicht van Paul Verlaine tegenkomen: “Herfstlied”
De ik-verteller geeft aan dat hij/zij ook een kaartje heeft kunnen bemachtigen voor het Boekenbal en dat hij/zij er ook naar toe zal gaan. De spanning wordt daarmee opgevoerd .
Tijdens het bal ontmoet Eelco toch Nadine. Hij wil haar aanspreken, maar krijgt een beuk van haar beschermer Arnout. Eelco moet haar lekker met rust laten. Nadine spreekt Eelco later op de wc en die vertelt haar dat hij een tijdje ervoor een ontmoeting heeft gehad met iemand die hem op straffe van de dood verbood met haar nader contact te hebben. Nadine begrijpt het nu wel. Toch wil ze liever weg van het Boekenbal. Arnout neemt haar mee, maar als ze weggaan, komt er een ambulance aanrijden. Er is iets gebeurd.
Thuisgekomen merkt Nadine dat Mariëlle niet thuis is en dat Renate haar vriendin niet weet waar ze is. De volgende morgen wordt Nadine door de politie gebeld met de mededeling dat Eelco is neergestoken tijdens het Boekenbal. Ze moet zich melden net als alle andere van het Boekenbal.
Zij en o.a. Arnout worden gehoord, maar ook Ruben Offermans was aanwezig. Ze wil eigenlijk het liefst weg, want ze weet nog steeds niet waar Mariëlle is. Ze kan op een zeker moment zomaar weglopen uit het bureau en gaat naar huis, maar Mariëlle is nergens te vinden. Dan hoort ze van Arnout dat er een meisje aangereden is en dat de dader doorgereden is. Ze ligt in het LUMC op IC, dit zou Mariëlle kunnen zijn. Aangekomen in het ziekenhuis te zijn blijkt dit ook te zijn. Ze heeft rare strepen in haar hals die de dokter niet direct kan verklaren.
Ze wordt eerst nog beademd, maar daarna komt ze gelukkig bij en kan aan Nadine doorgeven wie haar aangereden heeft. De verbazing van Nadine is groot.
De ontknoping nadert nu haar einde. Nadine rijdt naar het huis van de dader en snuffelt in enkele spullen. Ze vindt in de afvalcontainer een plastic tas met bebloede schoenen en neemt die mee. Ze wordt steeds achtervolgd door een witte Peugot. Arnout heeft zo’n type auto. De lezer denkt dat Arnout waarschijnlijk de dader is. Ze belt de politie en vertelt dat ze de bebloede schoenen heeft. Ze rijdt daarna naar huis en merkt dat er iemand in haar huis zit. Dat is Sigrid. Eigenlijk had ze meteen moeten moeten vluchten, want het blijkt dat Sigrid de dader is. Die wil dat Nadine met haar “meegaat.” Sigrid heeft een mes en wil beiden de dood in jagen. Ze steekt genadeloos toe.
In het laatste hoofdstuk zit Sigrid in de cel. Ze bekent dat ze verliefd was op Nadine. Ze lijdt aan Borderlinesyndroom en verlatingsangst. Ze had samen met Nadine gelukkig willen worden. Gelukkig is Arnout op het allerlaatste moment tussenbeide gekomen waardoor Nadine nog leeft. Ze krijgt 20 jaar met tbs en ze verwacht dat ze over 12 jaar vrij zal komen. (Dat zal niet gebeuren, want tbs verhoedt dat) Vanuit de cel ziet ze dat Nadine in interviews heeft gezegd dat ze een relatie heeft met Arnout. Haar populariteit als schrijfster is erg gestegen. Sigrid denkt dat ze elkaar nog hard nodig hebben.
B2 De Analyse
Genre
Dit boek is een thriller. Onder een thriller verstaat men: Tekst waarvan het plot draait om een misdrijf waarvan de dreigende verwezenlijking de lezer in constante spanning houdt, mede omdat de lezer weet wie het slachtoffer ervan zal zijn. Dit boek is een exacte vergelijking. Het draait om een misdrijf, eigenlijk wel meerdere die worden gepleegd door een en dezelfde persoon. De lezer wordt constant in spanning gehouden, want het boek kent stukken vanuit het gezichtsveld van de dader. Wij weten dus wie het slachtoffer zal zijn.
Titel en ondertitel /
Motto en opdracht
De titel is gebaseerd op de vertaling van het gedicht ‘Chanson d’automne’ van Paul Verlaine. Dit gedicht is ook het motto van het boek.
Chanson d'automne Herfstlied
Les sanglots longs Droeve tonen
Des violons van violen
De l'automne die in ‘t najaar klinken
Blessent mon coeur laten mijn hart
D'une langueur in verlangende smart
Monotone. verzinken.
Tout suffocant De keel gesnoerd,
Et blême, quand doodsbleek, geroerd
Sonne l'heure, als klokken luiden,
Je me souviens denk ik nog aan
Des jours anciens wat is gegaan
Et je pleure en ik wil huilen.
Et je m'en vais En ik moet voort
Au vent mauvais waar de wind mij voert,
Qui m'emporte mee op zijn boze pad,
Deçà, delà, van hier naar daar,
Pareil à la als was ik maar
Feuille morte. een najaarsblad.
Ik denk dat de schrijver de titel heeft gekozen omdat er in het gedicht een soort van verwijzing staat naar het verhaal. Als je kijkt naar de tweede alinea, staat er de zin ‘de keel gesnoerd’. Dit kun je op twee manieren inteperteren. Alle moorden zijn door middel van wurging gepleegd. Maar als je het anders opvat kun je er ook uithalen dat degene die iets weten van de dader, worden vermoord. Die zin heeft dus een dubbele betekenis.
Een andere verklaring kan bovendien zijn dat haar eerste boek (die in het begin helemaal niet zo goed wordt verkocht) in oktober ( de herfst) uitkomt. Het is als het ware het herfstlied van Nadine. Ze droomt er al jaren van dat haar boek wordt uitgegeven.
Het gedicht komt ook in het verhaal voor. Nadine en Arnout zijn voor het werk de gedichtenroute aan het lopen. Ze komen hier het gedicht van Paul Verlaine tegen. Nadine raakt hier erg ontroerd door en moet slikken om de tranen tegen te houden. Nadine staat hier net op het middelpunt van haar leven. Haar boek is uitgegeven, dat is het leuke deel, maar er zijn ook een aantal moorden gepleegd en zij loopt nu ook gevaar. En er gaan nog meer erge dingen gebeuren. De schrijver kan het ook daarom hebben gebruikt als titel.
Motieven, onderwerp en hoofdgedachte
Motieven:
- Borderlinesyndroom.. De dader lijkt hieraan te lijden. Het Borderlinesyndroom wil o.a. zeggen dat de borderliners vaak het gevoel hebben dat ze verlaten worden. Dit wil nog niet zeggen dat dit ook zo is. De dader wordt echter wel verlaten door zijn/haar moeder. Hierdoor heeft de dader een erge trauma opgelopen om verlaten te worden. Als de dader wordt afgewezen door een meisje, Melissa Martens, wordt deze ook later vermoord. Hier blijkt de impact die de moeder heeft gehad op het leven van de dader groot te zijn. De dader heeft ook het gevoel dat als Nadine niet dicht bij hem/haar is dat dat automatisch wil zeggen dat ze hem/haar verlaat.
- Verboden relatie leraar-leerling: Mariëlle is verliefd geworden op haar leraar Nederlands. Hij vindt Mariëlle ook wel leuk, er bloeit ook wel wat tussen hen. Maar wanneer hij zich opeens terug trekt, omdat deze relatie niet mag, is Mariëlle erg verdrietig.
- Puberteit: Mariëlle is nu zestien, en zit nu in de puberteit. Nadine vind dit erg moeilijk want nu heeft ze geen invloed meer op haar leven. Mariëlle wilt ook niet dat Nadine zich te veel bemoeit met haar leven, ze is op dat gebied een echte puber. Toch vindt Nadine Mariëlle geen bokkig kind, maar omdat ze gevaar lopen wil ze graag weten met wie Mariëlle omgaat en waar ze heen gaat. Dit zorgt nogal eens voor problemen. En door haar puberige gedrag brengt ze zichzelf ook in gevaar.
-
Thema
Het thema in dit boek is het queestemotief, dit is een langdurige en avontuurlijke zoektocht. De zoektocht die hier bedoeld kan worden is de zoektocht naar de dader achter de moorden. Dit is echter een moeilijke zoektocht omdat de dader niet voor de hand ligt. Als lezer maar ook de personen in het boek worden op het verkeerde pad gezet. Je kunt het ook zien als een zoektocht naar de ware liefde. Nadine zoekt die ware liefde. Als ze dan eindelijk deze ware liefde heeft gevonden gaat hij alweer weg net als haar vorige ware liefden.
Personages
Waar het hele boek natuurlijk om draait is om de dader. Pas in het laatste hoofdstuk kom je er pas achter wie de dader is. Het volgende is van de dader bekend.
De dader: In het boek worden er een aantal stukjes vanuit de dader verteld. Hier kun je niet echt op merken wat de uiterlijke kenmerken van hem/haar zijn. Je krijgt wel een idee van wie het zou kunnen zijn, maar deze ideën verdwijnen vaak snel. Dit komt door de handelingen die je interpeteerd met een bekend persoon maar later kom je er achter dat die handelingen helemaal niet gedaan kunnen zijn door hem/haar. Uit de verhalen blijkt wel dat de moeder van de dader vroeger hem/haar in de steek heeft gelaten. De dader kon het al helemaal niet hebben toen zijn/haar moeder terug kwam uit Canada en een zoon bleek te hebben. De dader was wel in de steek gelaten maar die zoon niet. Dit was zo frusterend dat de dader zijn/haar eigen moeder had omgebracht. Hieruit blijkt dat de dader verlatingsangst heeft, nu weet je ook waarom het eerste meisje is omgebracht. Het moet een bekend persoon geweest zijn omdat hij binnen kan komen bij Mariëlle en Nadine.
De volgende zijn de belangrijke personen in het verhaal. Nadine is het meest belangrijk dus daar begin ik ook mee, gevolg door andere personen.
Nadine: De hoofdpersoon in dit verhaal. Ze is alleenstaande ouder van haar dochter Mariëlle nadat hij man is overleden na een auto-ongeluk. Ze is woonachtig in Leiden, waar ze ook werkt als journalist aan de kunstpagina van het Leidsch Dagblad. Toch is dit niet haar droom, het liefst zo ze schrijfster willen worden. Ze schrijft namelijk al vanaf haar jeugd boekjes en naarmate ze ouder werd stuurde ze de verhalen ook op. Jammer genoeg boekten deze verhalen geen succes. Door haar sterke disipline om toch haar droom te verwezenlijken is ze een schrijfcurcus gaan volgen. Hier leert ze leuke mensen kennen en op een dag zelfs een leuke man, omdat haar schrijfcurcusleidster hen voorsteld aan Eelco van Ravenstein. Niet wetend dat hij uitgever is hebben ze en leuke avond. Deze avond wordt gevolgd door nog leukere avonden samen, en ze krijgen een relatie. Via Eelco komt ze terecht bij de uitgeverij Aurora die haar boek uitgeeft. Na een tijd van slechte verkoop wordt haar boek toch een succes. Maar haar leven is een chaos. Ze weet niet wat er in het hoofd van haar dochter omgaat en met wie ze de tijd door brengt. Ze maakt zich daar erge zorgen over omdat ze waarschijnlijk gevaar lopen. Een vrouw is onverwacht na een avondje stappen vermoord, deze heeft glanzend bruin haar, hazelnootkleurige ogen, lang en slank. Een erge gelijkenis met Nadine en daarmee ook haar dochter. Nadine is echter niet zo’n vrouw die door de maatschappij als mooi worden bestempeld en het in de werkelijk ook zijn. Haar glimlach is niet kunstmatig, haar maniertjes van doen zijn niet te bestudeerd, en zonder make-up is er nog iets in haar ogen wat met geen make-up aan te brengen is. Ze is een combinatie van schoonheid en een opgewekt, vriendelijk karakter, dit maakt haar zo onweerstaanbaar.
Mariëlle: De zestienjarige dochter van Nadine. Ze is een echte puber en raakt daarom wel eens in conflict met haar moeder. Ze krijgen vaak ruzie over het omgaan met anderen. Nadine maakt zich zorgen over de kwade bedoelingen die die mensen kunnen hebben. Mariëlla maakt zich echter nog niet zo’n zorgen over de buitenwereld. Tot de moorden die worden gepleegd, ze trekt zich vaak terug op haar kamer. En beperkt haar contacten met msn en wijkt geen moment van haar mobieltje af. Gelukkig komt haar licht ontvlambare humeur even snel weer tot rust als dat het oplaaide, en meestal praat ze honderduit. Over school, leraren, vriendinnen, wat de een zie en wat zij toen weer terug zei en over alle verwikkelingen die daaruit voortvloeiden. Mariëlles leven is een levensechte soap.
Eelco van Ravensberg: Een lange man met een goed gebouwd, gebruind lichaam. Hij is directeur van uitgeverij de Boekanier. Hij is contact met Nadine gekomen, via de leidster van het schrijfclubje, Froukje. De eerste keer dat hij Nadine zag was hij al verliefd en zij op hem. Ze krijgen naar loop van tijd een relatie en zijn gelukkig samen. Hij is een leuk en spontaan en beloofd haar niet bij haar weg te gaan. Toch moet hij haar op een gegeven moment laten gaan, hij brengt zichzelf en Nadine anders in gevaar. Allebei zijn ze verdrietig en alhoewel Eelco het uit heeft gemaakt, voelt hij zich er ook niet goed over. Als ze eindelijk weer bij elkaar komen gebeurt er iets vreselijks waardoor hij tegelijkertijd ook weer weg is.
Er zijn ook nog een aantal bijpersonen. Deze zijn ook belangrijk voor het verhaal omdat deze je een indruk wekken dat zij de dader kunnen zijn.
Je hebt dan de mensen uit het schrijfclubje, bestaande uit de volgende personen.
Matthijs: Vierendertig jaar, leraar op een basisschool en schrijft hele leuke kinderboeken. Nu nog een uitgever die dat inziet. In eigen beheer heeft hij wel al een boek uit gebracht maar iedereen van het schrijfclubje vind dat dat niet hetzelfde is. Hij is een belangstellend persoon en onthoud allerlei zaken van iedereen.
Leoni: Een talentvol en ambitieus meisje van eenentwintig. Op zeventienjarige leeftijd heeft ze de ziekte van Hodgkin gekregen, waar ze nu een roman over schrijft.
Joëlla: Heeft het er het beste vanaf gebracht. Zij heeft het geschopt tot een verhaal in de Libelle. Iedereen uit het schrijfclubje weet dat haar werk ooit wordt gepubliceerd. Haar proza is bijna poëzie, elke zin een pareltje dat zoveel kracht geeft aan het geheel. Ze een vriendin van Nadine, niet een hele goede, dit blijkt uit het feit dat ze onaardig gaat doen wanneer het boek van Nadine zal worden uitgegeven.
Tom Segers: Levendig, grappig en even oud als Nadine: zesendertig. Naast zijn passie voor schrijven houdt hij ook erg van koken. Nadine is het meest op hem gesteld. Vaak spreken ze, buiten de schrijfcurcus en het door hem bedachte avondje in de Bonte Koe, ook af. Als Nadines boek verschijnt en Nadine het hem trots wilt laten zien, is hij jaloers en doet hij net of hij het niet merkt. Als Nadine haar gevoel achter na gaat en hem belt geeft hij toe dat hij jaloers is en dat het hem spijt. Allebei hebben ze nu een goed gevoel.
Froukje Smit: De curcusleidster. En met haar vijfendertig jaar heeft ze al een indrukwekkende oeuvre van vijf romans op haar naam staan. Het leiden van de curcus geeft haar een goed gevoel. Toch kan ze er nog niet van leven. Veel meer kom je niet over haar te weten.
Arnout: Blond en boomlang. Hij heeft stiekem een oogje op Nadine. Sinds de moorden houdt hij haar van alles op de hoogte. Hij werkt als verslaggever voor de afdeling Leiden en Omgeving met een speciale interesse voor criminalitie in de stad. Zijn kennis van zaken is groot en aangezien geen enkele inwoner van Leiden hem niet kent, reiken zijn contacten ver om het nieuws te veslaan.
Er is nog een persoon die wel een erg verdachte indruk maakt.
Ruben Offermans: De 26-jarige leraar Nederlands van Mariëlle. Hij heeft een grote fout begaan door met Mariëlle te flirten en te zoenen. Toen hij zich bedacht en zich terug trok, was Mariëlle niet meer zichzelf. Nadine heeft met hem gepraat en wilde een klacht indienen. Mariëlle heeft haar er van weerhouden, omdat iedereen op school zou doorhebben wat er was gebeurd. Later op de barbeque komt hij spontaan binnen vallen om Nadine te bedanken. Op de barbeque krijgt Joëlla iets mee, waardoor ze vermoord werd, misschien was hij het dus wel. Ook was Ruben op het Boekenbal. Hij is dus een erg verdacht persoon.
Tijd
Het boek heeft 276 bladzijden. Waarin door de schrijfster zelf nauwelijks data en jaartallen worden genoemd. Wel is zeker dat het verhaal in mei, de twaalfde op rij, begint en dat het bijna een jaar later (kort na het Boekenbal in de Boekenweek) in maart eindigt. Er zijn geen aanwijzingen voor een bepaald jaar, maar het is in ieder geval een jaar in de 21e eeuw (het gebruik van internet en mobieltjes, msn). Het gehele verhaal wordt voor je beleving als lezer chronologisch verteld. Er wordt maar weinig duidelijk gemaakt van wat er zich in het verleden heeft afgespeeld.
Alleen in de stukjes met de ik-verteller worden flashbacks gebruikt. Er worden wel terugwijzingen gebruikt zoals wanneer ze het heeft over haar vorige relaties.
Ruimte
Twee steden spelen een belangrijke rol. Nadine woont en werkt in Leiden waar zich veel verhaalelementen afspelen. Hier ontmoet ze ook Eelco en heeft ze haar vrienden wonen. In de stad Leiden word ook de eerste moord gepleegd die wordt gevolgd door meerdere. Andere gebeurtenissen spelen zich in Amsterdam. Het Boekenbal is daar een voorbeeld van. Dit is een erg belangrijk stuk in het verhaal, omdat na dit de moorden worden opgelost.
Vertelperspectief
Het verhaal wordt opgebouwd in 49 genummerde hoofdstukken, die het verhaal vanuit het gezichtspunt van de 36-jarige kunstjournaliste Nadine van Mourik vertellen. Ze vertelt in de zij-vorm.
Spanning
De spanning wordt in dit verhaal heel erg opgebouwd. Dit komt doordat er telkens iets anders ergs gebeurd. Denk je eindelijk te weten wie de dader is, blijkt het helemaal niet te kunnen. Omdat er telkens erge dingen gebeuren wil je ook steeds meer weten wie dat toch doet. Er zijn telkens wel elke keer aanwijzingen maar zeker doe je het niet. Ook de verdachtte indrukken die de personen in het boek maken maken het weer spannend, want van somige verwacht je het helemaal niet. Ik kon het boek niet wegleggen omdat ik het te spannend was. Als je dan eindelijk bij het laatste hoofdstuk bent denk je dat je het zeker weet maar dan heb je het toch mis. Als je het dan nog een keer leest, zie je kleine dingen die duidelijk daar de dader wijzen. Dit zie echter alleen wanneer je weet wie het is. Kortom een spannend verhaal dus.
Stijl
Kenmerkend voor de stijl is dat de verhalen tussen de haakjes heel duidelijk alles beschrijft deze ik-verteller draait niet om de feiten heen.
“De signalen zijn duidelijk. Ik kan er niet langer omheen. Ik herken ze van vroeger. Ooit heb ik er een tijdje voor bij een psychiater gelopen, maar toen hij in mijn jeugd begon te wroeten ben ik niet meer teruggegaan.” (Blz. 7)
Toch kan deze persoon ook heel vaag zijn. Uit het volgende stuk blijkt niet waarover het gaat welke waarheid bedoelt deze persoon.
“Er is altijd een vaag besef dat aan de rand van mijn bewustzijn hangt, maar waaar ik mezelf nooit volledig mee geconfronteerd heb. De angst voor de waarheid over mijn psychische gesteldheid heeft zich als een rol prikkeldraad om mij heen gewikkeld. Me ervan bevrijden zal niet zonder pijlijke verwondingen gaan. Tot nu toe heb ik het nog niet aangedurfd.” (Blz. 7)
“Ze woont met haar dochter in Leiden, in een gezellige, groene woonwijk. Vanaf de redactie van het Leidsch Dagblad, waar ze als journalist voor de kunstpagina werkt, is het tien minuten fietsen.” (Blz. 9)
Ook de omgeving wordt uitgebreid beschreven.
“ Ze woont op een hoek, waardoor de tuin groter is dan de meeste andere in deze wijk, en de kleurrijke, English cottage-achtige uitstraling geeft haar altijd een vakantiegevoel.” (Blz. 10)
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
S.
S.
Jammer dat je geen eigen samenvatting had maar een samenvatting had gejat van iemand anders op scholieren.com verder was het wel een goed verslag
13 jaar geleden
Antwoorden