De ik-verteller is dan al op bezoek geweest bij Eelco. En heeft heb bedreigt met een pistool zonder dat Eelco de dader heeft kunnen zien, de dader heeft gezegt dat hij voortaan uit de buurt van Nadine moet blijven, omdat hij er anders aan moet geloven. De verteller heeft met een hese stem gesproken, waardoor Eelco niet kon weten wie hem heeft bedreigd.

In oktober komt het boek uit en tijdens de DDDD van de Bijenkorf moet Nadine signeren, maar er komt niet veel publiek op af. Dat valt haar tegen. Wat haar ook dwars zit is dat Eelco niet meer naar haar toe komt. Ze weet niet waarom dat is. Op een dag vertelt hij haar dat hij haar niet meer wil ontmoeten en Nadine vindt dat vreselijk. Ze dacht dat hij zo’n aardige man was. Sigrid lijdt met haar mee: mannen zijn toch maar rotzakken.

Het boek “Littekens” weet toch zijn weg te vinden naar de kopers. Er komt vrij snel een tweede druk. Haar collega Arnout gaat een studie maken van oude krantenberichten, omdat in de zaak met de twee gedode meisjes weinig vordering komt. Hij bestudeert oude moordzaken en denkt een aanwijzing te kunnen vinden. Hij vertelt Nadine wat hij te weten is gekomen.

De ik-verteller gaat op bezoek bij Mariëlle die hem/haar binnenlaat. Hieruit blijkt dat de ik-verteller een bekende van Nadine en Mariëlle moet zijn. Ze kijken naar de video-opnamen van de barbecue. Daarop staan gesprekken tussen de dader en Joëlla. Na dat bezoek dringt de verteller het huis opnieuw binnen om de videoband en de camera mee te nemen. Tijdens dat bezoek komt Mariëlle weer thuis en die vindt het maar allemaal heel erg vreemd.

Arnout wordt door Nadine uitgenodigd om de opening van de Boekenweek mee te maken. Eelco zal er waarschijnlijk ook zijn en Nadine wil hem liever niet meer ontmoeten, daarom kan Arnout mee als haar beschermer. Ze doen ook nog de gedichtenwandeling in Leiden, waarbij ze voor het gedicht “Herfstlied” van Paul Verlaine blijven stilstaan.

De ik-verteller geeft aan dat hij/zij ook een kaartje heeft bemachtigd voor het Boekenbal en dat hij/zij er ook naar toe zal gaan. De spanning wordt daarmee heftiger.

Tijdens het bal ontmoet Eelco toch Nadine. Hij wil haar aanspreken, maar krijgt een beuk van haar beschermer Arnout. Arnout zegt tegen Elco dat hij Nadine lekker met rust moet laten.

Nadine spreekt Eelco later op de wc en die vertelt haar dat hij een tijdje ervoor een ontmoeting heeft gehad met iemand die hem verbood nog Nadine contact hebben, en als hij dat wel zou doen dat hij vermoord zou worden. Nadine begrijpt het nu wel. Toch wil ze liever weg van het Boekenbal. Arnout neemt haar mee, maar als ze weggaan, komt er een ambulance aanrijden. Er is iets gebeurd.

Thuisgekomen merkt Nadine dat Mariëlle niet thuis is en dat Renate haar vriendinnetje niet weet waar ze is. De volgende morgen wordt Nadine door de politie gebeld met de mededeling dat Eelco is neergestoken tijdens het Boekenbal. Ze moet zich melden en hoort dat hij dood is.

Zij en Arnout worden gehoord, maar ook Ruben Offermans was aanwezig. Ze wil eigenlijk het liefst weg, want ze weet niet waar Mariëlle is. Ze kan op een zeker moment zomaar weglopen uit het bureau en gaat naar huis, maar Mariëlle is nergens te vinden. Dan hoort ze van Arnout dat haar dochter aangereden is en dat de dader doorgereden is. Ze ligt in het LUMC op IC. Ze heeft rare strepen in haar hals die de dokter niet direct kan verklaren.

Ze wordt eerst nog beademd, maar daarna komt ze gelukkig bij en kan aan Nadine doorgeven wie haar aangereden heeft. De verbazing van Nadine is groot.

De ik-verteller heeft inmiddels aangegeven dat hij/zij Eelco heeft neergestoken en dat hij/zij Mariëlle aangereden heeft en dat ze gewurgd had moeten worden. Maar er was een andere auto aankomen rijden.

De ontknoping nadert nu zijn einde. Nadine rijdt naar het huis van de dader en snuffelt in enkele spullen. Ze vindt in de afvalcontainer een plastic tas met bebloede schoenen en neemt die mee. Ze wordt steeds achtervolgd door een witte Peugot. Ze belt de politie en vertelt dat ze de bebloede schoenen heeft. Ze rijdt daarna naar huis en merkt dat er iemand in haar huis zit. Dat is Sigrid. Die wil dat Nadine met haar “meegaat”. Nadine weet dat Sigrid weet dat zij weet dat Sigrid de dader (en de ik-verteller ) is. Sigrid heeft een mes en wil beiden de dood in jagen. Ze steekt genadeloos toe.

In het laatste hoofdstuk zit Sigrid in de cel. Ze bekent dat ze verliefd was op Nadine. Ze lijdt aan Borderlinesyndroom en verlatingsangst. Ze had samen met Nadine gelukkig willen worden. Gelukkig is Arnout op het allerlaatste moment tussenbeide gekomen waardoor Nadine nog leeft. Sigrid krijgt 20 jaar met tbr en ze verwacht dat ze over 12 jaar vrij zal komen. Vanuit de cel ziet ze dat Nadine in interviews heeft gezegd dat ze een relatie heeft met Arnout. Haar populariteit als schrijfster is erg gestegen. Sigrid denkt dat ze elkaar nog hard nodig hebben.

Informatie over de auteur

Naam: Simone van der Vlugt

Leefdtijd: 45

Opleiding: Lerarenopleiding

Eerste boek: het amulet

Andere boeken: de reünie, schaduwzuster, bloedgeld, zwarte sneeuw, de slavenring, schijndood, de guillotine, het laatste offer, blauw water, Jacoba dochter van Holland, op klaar lichte dag, in mijn dromen.

Gewonnen prijzen:

1996; Eervolle vermelding Kinderjury voor De Amulet

1997; Eervolle vermelding Jonge Jury voor De Amulet

1998; Eervolle vermelding Jonge Jury voor Bloedgeld

2000; Eervolle vermelding Zoenjury voor De Guillotine

2001; Eervolle vermelding Jonge Jury voor De Guillotine

2001; 1e Platz Moeser Jugendbuch-Jury (Duitse prijs) voor De Guillotine

2001; Selectie Longlist Gouden Uil voor Zwarte Sneeuw

2001; Selectie Longlist Gouden Uil voor Zwarte Sneeuw

2001; De Kleine Cervantes (jeugdliteratuurprijs Gent, België) voor Zwarte Sneeuw

2003; Eervolle vermelding Jonge Jury voor Johanne

2004; Kerntitel Jonge Jury voor schijndood

2005; Eervolle vermelding Jonge Jury De slavenring

2009; Zilveren Vingerafdruk voor Blauw water

2010; NS Publieksprijs voor Op klaarlichte dag

(Bronnen: http://nl.wikipedia.org/wiki/simone_van_der_vlugt en http://www.simonevandervlugt.nl/informatie/biografie/)

Uitgewerkte persoonlijke reacties

Het onderwerp van het boek is vriendschap, wie zijn nou je echte vrienden en wie kan je vertrouwen? Zelf denk ik best vaak na over dit onderwerp omdat ik mezelf nogal veel bezig hou over welke vrienden ik wel en niet kan vertrouwen. Ik heb ooit wel is een film gezien over dit onderwerp, maar ik vind dit boek leuker omdat er veel spanning in zit en daar hou ik van.

De belangrijkste rol in het boek is die van Nadine, je weet alles over haar en in het boek word ook haar leven verteld. De gebeurtenissen vind ik spannend, vooral die van de ik-verteller, want je weet niet wie het is. De gebeurtenissen bleven boeiend, vooral die van de ik-verteller.

De hoofdpersoon is echt een heldin, haar boeken worden steeds afgewezen, maar toch blijft ze doorschijven en het opsturen naar uitgevers. Ik vind de personages in het boek levens echt omdat dit een waargebeurt verhaal zou kunnen zijn. De karaktereigenschappen van de hoofdpersoon zijn duidelijk beschreven, je leert haar goed kennen, ik vind het bij dit boek best wel belangrijk anders weet je niet echt waar het over gaat, en het is dan ook makkelijker lezen.

Het verhaal heeft geen ingewikkelde opbouw. Ik vind het verhaal erg spannend, vooral de stukjes van de ik-verteller. Je ziet de gebeurtenissen van door de ogen van een persoon, ik vind de gebeurtenissen wel geslaagd, maar ik zou ook wel willen weten wat de andere personages denken.

Verwerkingsopdrachten

1. Fatale liefde; Sigrid is zo verliefd op Nadine dat ze zelfs mensen gaat bedreigen en vermoorden.

2. Eigen boek; omdat Nadine een eigen boek wil uitbrengen.

3. littekens; omdat het boek van Nadine zo heet.