KUMMER, EM. Helden zijn zwart. A'dam 1994
Informatie over Indo-China. De juiste naam is Frans Indo-China, want het betreft een Franse kolonie in zuid-oost Azie in een gebied dat nu Laos, Vietnam en Cambodja omvat. De in het boek genoemde rebellen Annamieten zijn Vietnamezen. De kolonie werd veroverd in 1887 en pas in 1954 weer afgestaan.
Ook in noord-west Afrika bezat Frankrijk koloniën, waaronder Marokko en Senegal. Al die gebieden moesten met een leger onder de duim worden gehouden.
De inhoud. De rode draad is het verhaal van een Frans-Nederlandse jonge soldaat die in dienst van het Franse leger eerst in Marokko dient en daarna in Indo-China. Dat verhaal bestaat uit talloze korte verhalen over belevenissen, herinneringen, ontmoetingen. Die verhalen-in-het-verhaal zijn tamelijk komisch verteld, en het taalgebruik lijkt een beetje op spreektaal, met enigszins macho-woordkeus. Dit alles om de gebeurtenissen op Avonturen te laten lijken.
Er zijn drie delen. Deel 1 en 3 beslaan elk één episode, het middendeel bestaat uit verhaal na verhaal.
Brons
De jonge soldaat Lasalle is in dienst van het Franse Koloniale Leger in Marokko, in 194…
In dit deel beschrijft hij hoe hij door zijn baas,luitenant Graziani gedwongen wordt aan het rugbyteam deel te nemen, en leer je als lezer hoe hard dat spel is. Zou hij het bevel niet opvolgen, dan moest hij de strontkar rijden of naar Indo-China. Op een keer verliezen ze, en raakt er iemand zodanig geblesseerd dat hij voorlopig niet meer kan lopen. Graziami is razend. Lasalle stelt hem voor om Andre Verrer deel te laten nemen die met de strontkar loopt, omdat hem dat het rustigste voorkwam. De volgende wedstrijd moéten ze winnen. Maar opeens pakt Andre de bal en gooit hem zomaar naar een tegenstander. Lasalle staat te dromen en laat de tegenstander lopen -zijn schuld dat ze verloren hebben. Andre deserteert, en Lasalle moet naar Indo-China.
Drenkeling
Voordat het zover is, zoekt hij uitstel. Meldt zich bij Père Bonaventure om het orgel tijdens de mis te bespelen. De Pere is een nuchtere man, die graag drinkt, vaak met een oude jeep het land in trekt en goed kan vertellen over Touaregs. In het leger krijgt Lasalle een baantje als foerier: zorgen voor materiaal, dus dagelijks er met een auto op uit. L. beleeft kleine avontuurtjes met 3 Senegalese maten Diouf, Diop en Dyor, in restaurant en bordeel,die later kleding blijken te jatten en te verkopen. L vrijt met Isabelle, een struise en zelfstandige dochter van vrienden van Pere B. De Pere vertelt ook over zijn belevenissen in bezet Frankrijk. Maar nu zit hij zijn tijd uit op een onbelangrijke post in een moslimland, alleen geestelijke hulp aan soldaten. Hij is moe, vertrekt naar het zuiden, de woestijn, de leegte("daar aanvaard je jezelf misschien zoals je bent').
Heden wordt afgewisseld met jeugdherinneringen:
Lasalle heeft een Franse moeder en een Nederlandse vader, die in Indo-China gewerkt heeft, Lasalle is daar geboren, nu zijn ze inNederland. De moeder heeft een soort van aanbidder, Cardoso, die haar eens per week trakteert, en gedichten kent De vader verlangt hevig terug naarIndo-China, neemt zijn vrouw mee en laat Lasalle achter bij een tante en een oom. De oom heeft veel fantasie en elke avond beleven ze een spannend jungle-avontuur. In Parijs raakt het drietal verzeilt in een demonstratie, zijn het adres van het hotel kwijt. Krijgt pianoles van een kleine man, die later thuis komt bij oom en tante, de oorlog aan ziet komen, in het leger moet. Ook met zijn vriendjes speelt Lasalle altijd oorlogje of Tarzan.
Dit tweede deel eindigt met een soort droom waarin alle bekende personages optreden en er een dode valt. "Ik vertrek met de boot naar het Verre Oosten. Ik ben vast besloten een held te worden."
Duparc
Indo-China 195..
Een zelfde sfeer als in Afrika. Het leger vecht voortdurend tegen rebellen. De setting is kerstavond; de kapitein, Redon wil er iets moois van maken, maar zijn kameraden waarschuwen L. voor de monologen, beschouwingen over het wereldgeweten en een eindeloos recital van een zingende en pianospelende Redon. Dit alles voornameliljk zonder drank. Zij maken dat ze ergens anders zijn, en Lasalle blijft alleen achter. Inderdaad verloopt de avond zo, maar de beide mannen worden wél dronken. Als Lasalle vertelt dat hij vroeger zijn tante aan de piano begeleidde, moet hij er aan geloven. Redon zingt muziek van Duparc, kennelijk een componist die gedichten van o.a Baudelaire op muziek zette. Darna zingt hij ook Die Winterreise (Schubert) Redon blijkt 2 gezinnen te hebben, 1 in Frankrijk, 1 in de buurt, prachtige dochters. De echtgenotes kennen elkaar. L. fantaseert/vertelt over een minnares van zijn vader die toch bepaald de deur uitgeschopt zou zijn.
Hier tussendoor spelen weer herinneringen, vooral een mooie aan een lokaal feest waar ze uitgenodigd worden omdat lasalle hoofd van de plaatselijke legerpost is; ze worden stomdronken; er is een grammofoon. Aan de rand van het dorp hoort hij een prachtige vrouwenstem, die een lied zingt dat zijn moeder ook altijd voor hem zong toen ze nog in Saigon woonden. Lied over schoonheid, orde, luxe, rust en wellust. Hij voelt zich treurig. Op een nacht neemt luitenant Cassagne hem, met achterlating van de andere manschappen, mee op een tocht naar een paar hutten, waar zijn informanten zitten. Hij gaat de middelste hut in, schiet de mannen dood en leegt de krijgskas. Als L. daar achter komt biedt Cassagne hem de helft. L. beseft dat hij te calvinistisch is om ooit een echte avonturier te zijn, hij is een uitslover, hunkerend naar goedkeuring, klaar om de meest infame opdrachten uit te voeren, door hemzelf tot stralende plichten opgepoetst.
Tegen 12 uur 's nachts gaan Redon en hij het dak op, overal vuurwerk, behalve bij Cassagne, daar vliegt de boel in de fik, aanval van de rebellen. Daar wordt het duister in plaats van kleurig.
Tijd: de gebeurtenissen spelen zich af eind jaren 40 en begin 50 van de vorige eeuw.
Structuur is lastig: Overgangen van heden naar verleden en terug zijn niet altijd duidelijk.
Er is een ik-verteller, behalve in de passage met Isabelle, daar is ineens een alwetende verteller aan het woord.
Informatie over Indo-China. De juiste naam is Frans Indo-China, want het betreft een Franse kolonie in zuid-oost Azie in een gebied dat nu Laos, Vietnam en Cambodja omvat. De in het boek genoemde rebellen Annamieten zijn Vietnamezen. De kolonie werd veroverd in 1887 en pas in 1954 weer afgestaan.
Ook in noord-west Afrika bezat Frankrijk koloniën, waaronder Marokko en Senegal. Al die gebieden moesten met een leger onder de duim worden gehouden.
De inhoud. De rode draad is het verhaal van een Frans-Nederlandse jonge soldaat die in dienst van het Franse leger eerst in Marokko dient en daarna in Indo-China. Dat verhaal bestaat uit talloze korte verhalen over belevenissen, herinneringen, ontmoetingen. Die verhalen-in-het-verhaal zijn tamelijk komisch verteld, en het taalgebruik lijkt een beetje op spreektaal, met enigszins macho-woordkeus. Dit alles om de gebeurtenissen op Avonturen te laten lijken.
Brons
De jonge soldaat Lasalle is in dienst van het Franse Koloniale Leger in Marokko, in 194…
In dit deel beschrijft hij hoe hij door zijn baas,luitenant Graziani gedwongen wordt aan het rugbyteam deel te nemen, en leer je als lezer hoe hard dat spel is. Zou hij het bevel niet opvolgen, dan moest hij de strontkar rijden of naar Indo-China. Op een keer verliezen ze, en raakt er iemand zodanig geblesseerd dat hij voorlopig niet meer kan lopen. Graziami is razend. Lasalle stelt hem voor om Andre Verrer deel te laten nemen die met de strontkar loopt, omdat hem dat het rustigste voorkwam. De volgende wedstrijd moéten ze winnen. Maar opeens pakt Andre de bal en gooit hem zomaar naar een tegenstander. Lasalle staat te dromen en laat de tegenstander lopen -zijn schuld dat ze verloren hebben. Andre deserteert, en Lasalle moet naar Indo-China.
Drenkeling
Voordat het zover is, zoekt hij uitstel. Meldt zich bij Père Bonaventure om het orgel tijdens de mis te bespelen. De Pere is een nuchtere man, die graag drinkt, vaak met een oude jeep het land in trekt en goed kan vertellen over Touaregs. In het leger krijgt Lasalle een baantje als foerier: zorgen voor materiaal, dus dagelijks er met een auto op uit. L. beleeft kleine avontuurtjes met 3 Senegalese maten Diouf, Diop en Dyor, in restaurant en bordeel,die later kleding blijken te jatten en te verkopen. L vrijt met Isabelle, een struise en zelfstandige dochter van vrienden van Pere B. De Pere vertelt ook over zijn belevenissen in bezet Frankrijk. Maar nu zit hij zijn tijd uit op een onbelangrijke post in een moslimland, alleen geestelijke hulp aan soldaten. Hij is moe, vertrekt naar het zuiden, de woestijn, de leegte("daar aanvaard je jezelf misschien zoals je bent').
Heden wordt afgewisseld met jeugdherinneringen:
Lasalle heeft een Franse moeder en een Nederlandse vader, die in Indo-China gewerkt heeft, Lasalle is daar geboren, nu zijn ze inNederland. De moeder heeft een soort van aanbidder, Cardoso, die haar eens per week trakteert, en gedichten kent De vader verlangt hevig terug naarIndo-China, neemt zijn vrouw mee en laat Lasalle achter bij een tante en een oom. De oom heeft veel fantasie en elke avond beleven ze een spannend jungle-avontuur. In Parijs raakt het drietal verzeilt in een demonstratie, zijn het adres van het hotel kwijt. Krijgt pianoles van een kleine man, die later thuis komt bij oom en tante, de oorlog aan ziet komen, in het leger moet. Ook met zijn vriendjes speelt Lasalle altijd oorlogje of Tarzan.
Dit tweede deel eindigt met een soort droom waarin alle bekende personages optreden en er een dode valt. "Ik vertrek met de boot naar het Verre Oosten. Ik ben vast besloten een held te worden."
Indo-China 195..
Een zelfde sfeer als in Afrika. Het leger vecht voortdurend tegen rebellen. De setting is kerstavond; de kapitein, Redon wil er iets moois van maken, maar zijn kameraden waarschuwen L. voor de monologen, beschouwingen over het wereldgeweten en een eindeloos recital van een zingende en pianospelende Redon. Dit alles voornameliljk zonder drank. Zij maken dat ze ergens anders zijn, en Lasalle blijft alleen achter. Inderdaad verloopt de avond zo, maar de beide mannen worden wél dronken. Als Lasalle vertelt dat hij vroeger zijn tante aan de piano begeleidde, moet hij er aan geloven. Redon zingt muziek van Duparc, kennelijk een componist die gedichten van o.a Baudelaire op muziek zette. Darna zingt hij ook Die Winterreise (Schubert) Redon blijkt 2 gezinnen te hebben, 1 in Frankrijk, 1 in de buurt, prachtige dochters. De echtgenotes kennen elkaar. L. fantaseert/vertelt over een minnares van zijn vader die toch bepaald de deur uitgeschopt zou zijn.
Hier tussendoor spelen weer herinneringen, vooral een mooie aan een lokaal feest waar ze uitgenodigd worden omdat lasalle hoofd van de plaatselijke legerpost is; ze worden stomdronken; er is een grammofoon. Aan de rand van het dorp hoort hij een prachtige vrouwenstem, die een lied zingt dat zijn moeder ook altijd voor hem zong toen ze nog in Saigon woonden. Lied over schoonheid, orde, luxe, rust en wellust. Hij voelt zich treurig. Op een nacht neemt luitenant Cassagne hem, met achterlating van de andere manschappen, mee op een tocht naar een paar hutten, waar zijn informanten zitten. Hij gaat de middelste hut in, schiet de mannen dood en leegt de krijgskas. Als L. daar achter komt biedt Cassagne hem de helft. L. beseft dat hij te calvinistisch is om ooit een echte avonturier te zijn, hij is een uitslover, hunkerend naar goedkeuring, klaar om de meest infame opdrachten uit te voeren, door hemzelf tot stralende plichten opgepoetst.
Tegen 12 uur 's nachts gaan Redon en hij het dak op, overal vuurwerk, behalve bij Cassagne, daar vliegt de boel in de fik, aanval van de rebellen. Daar wordt het duister in plaats van kleurig.
Tijd: de gebeurtenissen spelen zich af eind jaren 40 en begin 50 van de vorige eeuw.
Structuur is lastig: Overgangen van heden naar verleden en terug zijn niet altijd duidelijk.
Er is een ik-verteller, behalve in de passage met Isabelle, daar is ineens een alwetende verteller aan het woord.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden