Held van beroep door Adriaan Jaeggi

1 a) Auteur: Adriaan Jaeggi. b) Titel: Held van beroep. c) Genre: Roman. 2. a) Keuze: Toen ik de samenvatting op de achterkant van het boek las, sprak het boek mij gelijk aan. Ik hou eigenlijk niet zo van lezen, maar als ik dan een boek lees, gaat het vaak over de dood. Die verhalen boeien mij wel. Het interesseert mij om te lezen hoe mensen zich dan voorbereiden als ze weten dat ze niet lang meer te leven hebben. Vandaar mijn keuze voor het boek “Held van beroep”. b) Inhoud: Mijn eerste reactie nadat ik het boek gelezen heb: Ik vond het een interessant boek en ik kon me goed inleven in Sam. Het lijkt mij niet leuk als je weet dat je moeder ziek is en ik denk dat ik wel hetzelfde gedaan zou hebben als Sam, als ik in zijn situatie had gezeten.
3. a) Samenvatting: Sam Fittipaldi is een jongen van 15 jaar. Hij vertelt het hele verhaal, hoe hij die tijd van zijn leven beleeft. Hij woont thuis samen met zijn vader Patrick, moeder en zijn drie zussen, Teddy, Molly en Nadine. In de familie ligt een hoog sterftecijfer, waardoor ze vaak naar begrafenissen en crematies moeten. Voor de kinderen is het niet altijd goed te begrijpen waarom ze altijd mee moeten van hun ouders, vaker weten ze alleen de naam van het overleden familielid, of zelfs dat niet eens. In het begin van het boek blijkt al snel dat de moeder van het gezin ziek is, uiteindelijk komt zij ook te overlijden. Sam is het niet eens met de ontstane woonsituatie bij hem thuis sinds het overlijden van zijn moeder. De familie van Sam durft hun verdriet niet te uiten en proberen het weg te drukken. Dat kan Sam niet aanzien en besluit weg te lopen. Uiteindelijk komt Sam toch weer thuis. b) Verhaaltechniek: Het verhaal speelt zich veel thuis af bij de familie Fittipaldi. Ook wordt er vaak verteld vanaf een begrafenis of crematie. De tijd waarin het verhaal zich af speelt, is rond het jaar 1999. Toen is het boek geschreven. De verhaalfiguren zijn vooral Sam, zijn drie zussen en zijn ouders. Daar draait het hele verhaal om. De rest van de familie wordt ook wel genoemd, maar dat alleen omdat ze elkaar ontmoeten op de begrafenissen en crematies. De vertelsituatie is in de ik-persoon. En de ik-persoon is Sam. c) Thematiek: Volgens het boek is het thema ‘Puberteit’. Maar ik vind dat ook ‘dood’ en ‘Liefde’ thema’s van dit boek zijn. Puberteit komt natuurlijk vanwege het gedrag van Sam, het weglopen, het niet begrepen worden door zijn vader en zussen. Dood is vanwege alle begrafenissen en crematies die ze meemaken en natuurlijk de dood van hun moeder. Liefde is vanwege de verliefdheid van Sam op Do. d) Plaats in literatuurgeschiedenis: Dit boek is voor het eerst gepubliceerd in 1999. Adriaan Jaeggi (Wassenaar, 3 april 1963) is schrijver, dichter en columnist. Tijdens zijn schoolvakanties, en later tijdens zijn studie Engels in Leiden, werkte hij onder meer als snackbarhouder, ketelbink, duvelstoejager, jazztrombonist en vorkheftruckchauffeur. Met het geld dat hij hiermee verdiende, kocht hij na zijn studie een redacteurzetel bij het Amsterdamse literaire studentenweekblad 'Propria Cures'. Kort na zijn redactietijd publiceerde hij zijn eerste roman, De tol van de roem. Hij begon een literaire column in 'De Groene Amsterdammer' en schreef verhalen en recensies voor o.a. 'Het Parool', 'Bunker Hill', en 'NRC Handelsblad'. Jaeggi's literaire doorbraak kwam met zijn tweede roman Held van beroep (1999), die werd genomineerd voor de Libris-prijs, de AKO-prijs en bekroond met de Halewijnprijs. Ook de Duitse vertaling (Held von Beruf, 2002) kreeg juichende kritieken ('unbedingt witziger als Salinger!'– Maerkische Allgemeine, 2002) 4: 1) Ik vond het toch wel aangrijpend dat de moeder van Sam ziek werd en later ook overleed. Je bent toch al de hele tijd met je hoofd bij begrafenissen en crematies die iets verder in zijn familie voorkwamen (ooms, neven enz.) En nu was het ineens in zijn eigen gezin, zijn eigen moeder. 2) “Dat zeehonden en dolfijnen en orka’s zo populair zijn geeft aan hoe slim de meeste mensen ongeveer zijn. Omdat zeehonden huilerige kinderogen hebben, orka’s er ook lief uitzien (…) en dolfijnen altijd zo’n wezenloze grijns om hun bek hebben. Ze lachen helemaal niet, het is gewoon de vorm van hun bek. Iedereen weet dat maar iedereen houdt vol dat dolfijnen hele vrolijke vissen zijn. Ik denk dat ze zo grijnzen omdat niemand doorheeft wat ze onder water uitspoken. Groepsverkrachtingen. Orgieen met inktvissen.” (blz 98) Dit is de passage die mij het meest aanspreekt. Ik vind het een grappige verwoording en kon er wel om lachen. Ik denk zelf ook wel eens na op de manier zoals hier beschreven wordt. Soms lijken dingen zo te zijn, maar zijn ze helemaal niet zo. Ik herken mijn manier van denken zeker weten in dit stukje tekst. 3) Voor mij waren er eigenlijk geen negatieve verhaalelementen. Ik vond het boek zeer leuk om te lezen. 4) Ik kan op dit moment het boek niet echt vergelijken met een ander boek of een film. 5) Ik vind het thema heel herkenbaar. Het gebeurd heel vaak dat er iemand komt te overlijden en dat iemand door die gebeurtenis zijn of haar verdriet niet kan of wil uiten en daardoor ‘verkeerd’ dingen gaat doen. Ik vind dat Sam niet heel goed heeft gedaan door weg te lopen, maar ik kan het toch ook wel weer begrijpen. 6) Het taalgebruik is niet zo moeilijk, dat komt omdat het geschreven is vanuit een 15-jarige jongen. Ik vond het lekker lezen, geen moeilijke woorden. 7) Ik vond het een heel leuk boek om te lezen. 8) Ik zou het ook zeker aanraden aan anderen. Het is gewoon een heel herkenbaar verhaal.