A
Hasse Simonsdochter (1997) van Thea Beckman is een voor een deel een avonturen verhaal dat in het verleden plaats vind en waarin de spanning belangrijk is. Het is ook een romantisch verhaal, en historisch. Dit is een mooie, en goede combinatie.

B
- Dit verhaal wordt verteld in de hij en de ik persoon.
In het begin in de hij persoon, maar verderop in het boek in de ik persoon.
- Het verhaal speelt zich af van 1462 tot zo ongeveer 1485. Het is moeilijk erachter te komen wanneer het verhaal eindigt, want er zijn geen jaartallen meer aangegeven.

Samenvatting:
In 1962 werd Hasse geboren. Ze is afkomstig uit een eenvoudig gezin, die op de veluwe woonde. Het viel meteen op bij haar geboorte dat ze glinsterde ogen en donkere haren en ogen had. Toen ze ouder werd kreeg ze steeds meer driftbuien. Iedereen dacht dat ze een elfenkind (ook wel wisselkind) was. Er was toen een verhaal dat de elfen bij de geboorte de kinderen omruilde. Je kon je eigen kind terug krijgen door het wisselkind slecht te behandelen. Dit deden haar ouders dan ook. Hasse is geen binnenkind, zodra het maar even kan was ze buiten. Dit wordt steeds meer, ze helpt haar ouders niet met werken maar gaat buiten “zwerven”. Dit deed ze vaak dagenlang zonder iets van haar te laten horen. Ze leert al snel hoe ze pijl en bogen moet maken, en hoe ze moet jagen. Ze maakt daar ook een hutje om te wonen.

In het voorjaar van 1477 is ze weer op de rietvelden. Alleen is ze er nu niet alleen, er zijn 3 ruwe veedrijvers daar met hun vee. Omdat dat soort mensen niet bekend staan als netjes, en aardig, verstopt Hasse zich tussen het riet. Dan ontdekt 1 veedrijver haar, en hij pakt haar vast, en roept de anderen. Ze randen haar aan en Hasse schreeuwt maar niemand kan haar horen. Behalve een soldaat op een paard. Hij redt haar, en steekt 1 van de veedrijvers dood om haar te redden. De andere 2 zijn inmiddels al weg gerend. Ze raken aan de praat, en ze komt erachter dat hij Jan van Schaffelaar heet. Hij is voor de helft van adel en verdient als huurling de kost. Hij is heel aardig voor haar, en zelfs als ze omkleed doet hij geen poging haar te bekijken. Dit was nog nooit voorgekomen, iemand die Hasse mocht. Hij brengt haar thuis, en gaat verder.
Een week later hoort Hasse bij toeval dat Jan van Schaffelaar is opgepakt in Kampen en zal worden onthoofd. De 2 veedrijvers hadden hem aangegeven. Hasse besluit op de dag van de terechtstelling naar Kampen te gaan. Ze kruipt door de mensenmassa heen, en staat vooraan. Ze besluit Jan te redden, zoals hij haar gered had. Ze verbid hem, dat wil zeggen dat ze met hem trouwt en zo hem kan redden. Ze worden verbannen uit Kampen en moeten meteen vertrekken. Ze vertrekken naar Zutphen waar Jan verwacht word door zijn opdrachtgever genaamd heer Wijnand. Hij neemt de leiding over een groep huurlingen die hertog Adolf van Gelre zullen helpen met veroveren van Doornik op de Franse koning. Hasse is genoodzaakt daar te blijven. Jan huurt een huisje voor haar voor de rest van de zomer. Maar Hasse haat een vieze, stinkende en drukke stad, en besluit de bossen in te trekken om te leven zoals ze al altijd gedaan had. Op weg naar de bossen, koopt ze een hond: Tieske. Tegen de tijd dat Jan terug zou komen, gaat Hasse terug naar de stad. Ze zoekt heer Wijnand op, en hoort tot haar verbazing dat de strijd bij Doornand slecht is afgelopen, en niks meer gehoord heeft van de groep soldaten. Hij zegt ook dat Jan waarschijnlijk gesneuveld is. Hasse verlaat diep bedroefd de stad en gaat de bossen in op zoek naar het huisje waar ze hun 1e nacht samen doorgebracht hadden. 2 dagen later komt Jan aan in Zutphen, en gaat naar heer Wijnand. Dan hoort hij van hem dat ze vertrokken is. Jan gaat onmiddellijk op zoek naar Hasse. Hij dacht dat ze naar het huisje zou gaan van de 1e nacht. Daar is ze dan ook, als Jan haar vindt.
Jan krijgt dan een nieuwe opdracht om geldtransporten van belasting inners te overvallen. Jan en Hasse vertrekken met een groep huurlingen naar de Veluwe (ook wel De Graafschappers genoemd). Die groep bestaat uit een stuk of 20 man. Ze nemen hun intrek in een boerenhoeve en hebben veel succes met hun overvallen. Op een avond komen er bij de hoeve twee monniken aan: Tomas en Egidius. Ze krijgen onderdak, de mannen van Van Schaffelaar jagen de broeders tegen zich in het harnas. Vooral Egidius bijt flink van zich af en waarschuwt dat ze nog niet van hem af zijn. Hasse krijgt een onbehaaglijk gevoel.

Dan begint een nieuw hoofdstuk dat over Gerrit van Wou gaat. Geert is 16 jaar oud, en gaat op bezoek bij zijn oom Geert van Wou (een klokkengieter). Hij wil het beroep van klokkengieter worden, en krijgt samen met zijn oom Geert een opdracht om naar Kampen te gaan. Dat doen ze dan ook. Het bevalt hun zo goed in Kampen dat ze zich daar willen vestigen. Het stadsbestuur gaat daar mee akkoord. Voor de nieuwe opdracht hebben ze veel brons nodig, en moet dat in Amsterdam gaan halen, Gerrit reist mee. Ze hebben het niet zo op het water, dus gaan ze met een wagen. Op de veluwe worden ze overvallen door de bende van Jan van Schaffelaar. Gerrit raakt onder de indruk van Hasse, en vraagt zich af hoe ze tussen die schurken kan leven. Dit vraagt hij haar na een paar dagen dan ook, en ze wordt woedend. Ze kan niet tegen gepreek dat ze beter kan krijgen, want Jan geeft om haar zoals nog niemand ooit gedaan heeft en dat is alles dat telt voor Hasse. Ondertussen probeert Jan te onderhandelen met Kampen om losgeld te krijgen voor hun. Kampen wil geen losgeld betalen en Jan laat hun gaan. Enkele maanden later (rond 1481) veranderd de politieke situatie, en zijn ze genoodzaakt een nieuwe opdrachtgever te zoeken. Ze worden huurlingen van de bisschop van Utrecht en vestigen zich in het Achterveld, niet ver van Barneveld. Hasse blijkt ook zwanger te zijn. Ze krijgt een meisje : Lysken genoemd.
In Amersfoort is de monnik Egidius druk bezig met de burgemeester overtuigen om een legermacht op te stellen om De Graafschappers uit te schakelen. Dit lukt hem, en De Graafschappers worden omsingeld. Een deel van de groep (oa Klein Butsken) weet weg te komen en nemen Lysken en Tieske mee. De rest besluitzich terug te trekken in de kerk van Barneveld, dit was een christelijk gebouw, en zouden ze niet beschieten. Dit hadden ze fout ingezien, want er volgt een hevige strijd die niet stopt voor ze Jan hebben. Jan stelt voor om zichzelf over te geven om hun te redden en vooral Hasse. De rest van de groep stemt in, waardoor Hasse helemaal doordraait. Ze begrijpt niet waarom ze hem laten gaan terwijl hij hun altijd goed verzorgt heeft. Jan wilt met Hasse praten, hij verteld haar dat hij geld gespaard heeft voor haar en Lysken. En ze moet hem beloven zn dochter op te voeden. Ze gaan nog als groep bij elkaar zitten, en plotseling duwt Jan Hasse in de armen van Blauwpoeper en zegt: “hou haar stevig vast”. En voordat het tot iemand doordringt wat hij doet, stapt hij op borstwering, zette zijn handen in zij en riep: “Hier is jullie Jan van Schaffelaar”, en sprong.
Hasse was zo verbaast dat hij haar achterliet, dat ze de kerk uit wilde lopen. De rest van de groep hield haar tegen, en liepen samen de kerk uit, en ze ontkwamen net aan het nippertje van Egidius.
Hasse komt dan klein Butsken tegen die Lysken en Tieske bij zich heeft. Klein Butsken blijft bij hun om voor hun te zorgen. Hij rooft voor hun eten, maar dan wordt hij betrapt en opgepakt. Ze wil heb verbidden en hem redden, maar ze krijgt de woorden niet over haar lippen, en gaat weer weg. Ze besluit om terug naar Kampen te gaan. Daar bouwt ze een nieuw leven op als waarzegster. Hasse blijft bang voor Egidius die nog steeds op zoek is naar haar. Na een paar jaar besluit Gerrit op bezoek te gaan bij de waarzegster. Daar komt hij erachter dat het Hasse is, en doet haar een huwelijksaanzoek. Ze weigert eerst een paar keer, en dan stopt het verhaal.

C
Het boek gaat over Hasse Simonsdochter, dus daar is het boek naar vernoemd.

D
- Het boek heeft 13 hoofdstukken en 260 bladzijdes. De hoofdstukken zijn genummerd.
- Er is niet veel opvallends aan de schrijfstijl. De zinnen zijn goed te begrijpen, en is makkelijk geschreven. Er is wel iets leuks aan de manier van vertellen, en hoe de verhalen van 2 verschillende mensen in elkaar overlopen. In hoofdstuk 6 begint een nieuw verhaal over Gerrit van Wou. Dit gaat het hele hoofdstuk door. Het is wel op chronologische volgorde met het verhaal van Hasse. Na dit hoofdstuk gaat het weer door met Hasse. Na dat hoofdstuk gaat het door met Gerrit van Wou, hoe hij Hasse en de Graafschappers ontmoet. Nu lopen de verhalen dus door elkaar heen, en dat vond ik wel leuk, omdat het normaal niet zo is.
Ook is het einde heel anders dan normaal. Er is niet sprake van een echt einde, het stopt midden in het verhaal. Als Gerrit haar een huwelijksaanzoek doet, Hasse zegt dat ze erover na zal denken. Dan stopt het verhaal. Maar door de regels die eronder staan weet je toch dat ze getrouwd is met Gerrit, dit is die laatste regel: Bijna vijf eeuwen later vond een historicus in de Kamper archieven een aantekening over ‘Hasse, meyster Ghert clockgieters husfrou’.


E
- Ik heb dit boek gekozen, omdat mijn zus en moeder het een heel mooi boek vonden, en het me konden aanraden. Ik had ik groep 8 al eens geprobeerd het boek te lezen, maar toen vond ik het te moeilijk, en ben ik gestopt.
- Ik vond het een boeiend verhaal van Hasse. Hoe ze zich thuis niet thuis voelde, en altijd langs de Ijssel rondzwierf. Ik vond het ook mooi toen ze Jan van Schaffelaar verbod.
- Ik vind het onderwerp van het boek ook heel mooi. Ik vind middeleeuwen verhalen de mooiste verhalen van allen.
- Ik vind het een heel erg mooi verhaal, en is zeker aan te raden. Ik leefde heel erg met Hasse mee toen Jan van Schaffelaar zelfmoord pleegde alleen maar om hun te redden. De dood van hem komt heel onverwachts, en daardoor leef je heel erg mee met Hasse.
Het is een heel realistisch boek, en het kan echt gebeurd zijn. Daardoor lijkt het alsof je een waar gebeurd verhaal leest. Dit boek is dus echt een aanrader, en heel erg je moeite waard.

F

Biografie van Thea Beckman
Thea Beckman is geboren op 23 juli 1923 in Rotterdam. Ze was enig kind.
Ze groeide op in de crisistijd. Haar vader kwam zonder werk te zitten, daardoor kon ze niet gaan studeren. Vroeger was het trouwens ongewoon dat meisjes gingen studeren en ook haar ouders wilden dat ze een ‘nuttig’ vak ging leren. Ze werd na de lagere school op de industrieschool opgeleid tot naaister. Dit was niets voor haar en ze werd van school gestuurd. Ze ging
naar de MULO en werkte tot ze ging trouwen op een kantoor.

Ze trouwde in 1945 met Dirk Hendrik Beckman en kreeg 3 kinderen: Rien, Jerry en Marianne. Nu (1997) heeft ze ook vijf kleinkinderen.
In 1993 overleed haar man.
Nadat ze haar kinderen had opgevoed besloot ze alsnog te gaan studeren.
En in 1981 behaalde ze haar doctoraal in de psychologie.
Haar doctoraalscriptie ging over de invloed van jeugdboeken op kinderen.
Met schrijven begon ze in 1947. Eerst verhalen in
jeugdtijdschriften (korte (kinder)verhalen in 'Kris Kras' en 'Taptoe')en journalistieke stukjes in kranten (de Haagse Post) daarna begon ze met boeken schrijven.
Ze debuteerde in 1957 met een roman voor volwassenen: 'Anjers voor Adèle'.
In de jaren 70 begon ze met het schrijven van jeugdboeken.
Thea Beckman schrijft vooral historische boeken.
Voor haar historische kinderboeken documenteert Thea Beckman zich uitvoerig.
Ze wil alles weten van de kleding en de gebruiksvoorwerpen van die tijd. Ze leest veel en reist naar de plaatsen waar het verhaal gaat spelen. Soms duurt zo'n voorbereiding wel anderhalf jaar, voordat ze echt gaat schrijven.
In de boeken van Thea Beckman komt altijd wel een kind voor dat kritisch, onafhankelijk en zelfs koppig is. Omdat ze graag wil laten zien dat meisjes net zoveel waard zijn als jongens, gaan haar vrouwelijke figuren vaak de strijd aan tegen een door mannen beheerste wereld.

Zelf zegt ze dat ze twee belangrijke redenen heeft om Jeugdliteratuur te schrijven namelijk dat ze dol is op kinderen en dat ze boeken schrijft die ze vroeger als kind zelf had willen lezen.
Werk van Thea Beckman is vertaald in allerlei talen, bijv.: Deens, Duits, Engels, Ests, Fins, Fries, Hongaars, IJslands, Japans, Russisch, Spaans (Castiliaans, Catelaans en Baskisch) en Zuid-Afrikaans.
En voor haar als voor haar meeste hoofdpersonen geld dit motto :
‘laat je niet van de wijs brengen en zet door’.

Bekroningen
1971 Zilveren Griffel voor Zwerftocht met korilu
1974 Gouden Griffel voor Kruistocht in spijkerbroek
1974 Europese prijs voor beste historische jeugdboek voor Kruistocht in spijkerbroek
1976 Prix de la Divulgation historique voor 'Kruistocht in spijkerbroek'.
1980 Zilveren Griffel voor Stad in de storm
1981 Vlag en Wimpel (tekst) voor Wij zijn wegwerpkinderen
1984 Huib de Ruyter-prijs van de Vereniging van docenten geschiedenis en staatsinrichting in Nederland voor haar historische romans.
1988 Tip van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor Het helse paradijs
1989 Prijs van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor De val van de Vredeborch

1989 Prijs van de Nederlandse Kinderjury 6 t/m 9 jaar voor Een bos vol spoken
1990 Tip van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor Het gulden vlies van Thule
1991 Tip van de Nederlandse Kinderjury 10 t/m 12 jaar voor Het geheim van Rotterdam
1991 Prijs van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor Het geheim van Rotterdam
1993 Tip van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor De Stomme van Kampen
1994 Tip van de Nederlandse Kinderjury 10 t/m 12 jaar voor De verloren schat
1994 Tip van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor De verloren schat
1995 Tip van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor De doge-ring van Venetië
1997 Tip van de Nederlandse Kinderjury 10 t/m 12 jaar voor Saartje Tadema
1997 Tip van de Nederlandse Kinderjury 13 t/m 16 jaar voor Saartje Tadema
1998 Tip van de Jonge Jury voor Saartje Tadema
2000 Tip van de Jonge Jury voor Vrijgevochten
Prijs van de Amstelveense, Amsterdamse, Rotterdamse, Haagse en Nijverdalse Kinderjury voor 'Mijn vader woont in Brazilië'.
Thea Beckman was lid van de jury voor de Kluwer-prijs 1985.