Gstaad 95-98 door Marek van der Jagt

- Korte motivatie boekkeuze Ik heb het boek gekregen van mijn Nederlands leraar als opdracht om het te lezen. Ik denk niet dat ik anders het boek zelf was gaan lezen. De achterkanttekst maakt je niet veel wijzer uit het verloop van het boek. Ik ben zelf al een keer in Gstaad geweest dus daarom wekte de titel al wel weer belangstelling - Eerste persoonlijke reactie Mijn eerste reactie was geschokt want de kaft want het boek lijkt zo net en normaal, er wordt een hotel/ restaurant afgebeeld en bediendes in rokkostuum naast net gedekte tafels, maar de inhoud van het boek is bizar en redelijk onsmakelijk, er wordt bijvoorbeeld beschreven hoe de hoofdpersoon zijn anus openknipt om bij de onsmakelijken te horen. De schrijver brengt alleen alles op zo’n manier dat het normaal lijkt, dat maakt het boek boeiend maar ook afstotend tegelijk. - Korte samenvatting van de inhoud François Lepeltier jr.(uitgesproken: Luppeltjee en tevens de hoofdpersoon) werd verwekt op kamer 17 van het hotel in Heidelberg. De man wiens naam hij draagt was op weg naar een belangrijke afspraak toen hij bezweek voor de charmes van zijn moeder(Mathilde). Mathilde was een negentienjarig kamermeisje in dat hotel waar ze François Lepeltier(38) tegenkwam. De eerste echte François Lepeltier deed in dons. Voornamelijk ganzenveren, hij vulde dekbedden met dons. François Lepeltier jr. groeide op in verschillende hotels zonder zijn vader te kennen omdat hij drie weken voor zijn geboorte overlijdt aan darmkanker. Mathilde wordt daardoor genoodzaakt om kamers te blijven schoonmaken, stelen en het verlenen van seksuele diensten. Door de vele komende en gaande gasten van het hotel is de kleptomane Mathilde de enige waar François zich aan bindt. François ontwikkelt een zekere obsessie voor de anus. Door de kleptomane eigenschappen van Mathilde worden ze gedwongen vele plaatsen af te reizen en zich zelfs nieuwe identiteiten aan te meten, dat gaat ze werkelijk goed af, van keukenhulp tot tandarts en van skileraar tot sommelier. Op een dag wordt François verliefd op de tienjarige Olga, een kind van hotelgasten die haar in hun gezin hebben opgenomen. Hij ontvoert haar en helpt haar voor eigen bestwil van deze wereld af. Nu zit hij in de gevangenis en krijgt liefdesbrieven van minderjarigen net als Mark Dutroux. Opmerkelijk is dat hij zich op het laatst herhaaldelijk bij een andere naam noemt: Bruuo Ritter.
Verdiepingsopdracht - De verwachting wordt gewekt bij de lezer dat al het absurde en onsmakelijke wat er in het boek gebeurt normaal wordt gevonden. Dit doet hij door middel van de beschrijving van de daden en door de vermelding van de gevoelens die François daarbij heeft. - Het verhaal heeft bijna geen open plekken, alles wordt beschreven met mooie diepzinnige verwoordingen vanuit François want het boek is geschreven vanuit een ik-perspectief waarbij je alles te weten komt over de hoog intelligente geestelijk gestoorde jongen. - De enige die ik kon vinden was ‘waarom is Olga opgenomen in een ander gezin? Wat heeft er zich voorgedaan. Zelf kun je dit invullen door vele situaties te bedenken, en bedenk ze zo gek mogelijk want dat is de stijl van het boek. Alcoholisme, verkrachting, drugsmisbruik, mishandeling, overlijden van beide ouders(misschien wel door een van deze voorstaande redenen) en daardoor in een ander gezin geplaatst. - De open plek moet je als lezer zelf invullen maar geeft ook helemaal niks extra’s aan het hele verhaal, ook al vul je de openplek niet in dat is het verhaal nog steeds goed te begrijpen. - De schrijver verteld vanuit een ik-perspectief wat als een spanningsverhogende manipulatietechniek werkt omdat de lezer inzicht krijgt in de situatie en eigenlijk met zichzelf worstelt om het maar niet normaal te gaan vinden. Hij vond het bijvoorbeeld heel normaal dat, nadat hij zijn anus veelvuldig en aandachtig had bekeken in een spiegeltje onder zich, hij een nagelschaartje van Mathilde op de spiegelzet en hem langzaam in zijn anus laat glijden waardoor hij gaat bloeden. In het verhaal gaat het over de Ceccherelli’s die zichzelf onsmakelijk vinden, zo zegt mevrouw Ceccherelli zichzelf een loopse teef te vinden. François is geïmponeerd door de kont van mevrouw Ceccherelli en neemt de beslissing: ‘Als die mensen bij de onsmakelijken horen dan wil ik er ook een zijn.’ Daardoor ga je er in het boek zelfs al over twijfelen of het normaal is. - Meerdere kleine spanningsbogen, het begint bij zijn achtergrond verhaal daarna wonen ze in het hotel in Heidelberg waar Mathilde wordt opgepakt voor diefstal (een Grundig radio)daarna vertrekken ze naar Baden - Baden waar ze mevrouw Schatz leren kennen(die in het echt niet zo heet maar omdat ze dit woord steeds gebruikt zo genoemd wordt) en de heer en vrouw Ceccherelli. Ze vertrekken naar Gstaad en daar leert François Olga kennen. Er zijn nog meerdere spanningsbogen maar dit vond ik de belangrijkste. Verdiepingsopdracht 2
1 Onderwerp - Het onderwerp is niet makkelijk te bepalen, en ook zeker niet in een zin of woord te bepalen. - Het onderwerp spreekt me niet aan maar ik vind het eerder afstotend en dat is ook niet gek als het gaat over een geestelijk gestoorde jongen. Ik dacht van tevoren dat het een saai boek zou worden maar die verwachting is niet uitgekomen. - Nee, het is nog steeds gestoord en onsmakelijk. - De uitwerking was zeker bijzonder doordat je zulke tegenstrijdige gevoelens te verwerken krijgt. - Er blijkt niet echt een mening uit het boek. - Het boek is goed uitgewerkt en absoluut niet oppervlakkig maar ik miste eigenlijk meer romantiek want het werd altijd maar meteen weer onsmakelijk(zoals in het boek ook veelvuldig wordt vermeldt) - Ik heb geen film gezien of boek gelezen met ditzelfde soort onderwerp. 2 Gebeurtenissen - De belangrijkste gebeurtenis is er niet, het is een opeenstapeling van gebeurtenissen die op elkaar volgen zijn geboorte waarbij hij zijn moeders’ baarmoeder verminkt en de opvoeding in vele hotels en pensions, zijn kleptomane moeder en de gebeurtenissen die daarop volgen. - De nadruk ligt meer op de gedachten en gevoelens van de persoon waaruit weer de daden volgen. - Ja, het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien. - Het verband tussen de gebeurtenissen is niet logisch te
verklaren, onlogisch wel want François Lepeltier is gewoon stapel gek. - Spannend, boeiend, dramatisch, humoristisch, zwaargewichtig, verrassend, onaanvaardbaar, schokkend - Dat François de nagelschaar in zijn anus steekt was de meest indrukwekkende gebeurtenis van het boek, hier krijg je door dat de jongen echt helemaal gek is. - Ja sommige gebeurtenissen hebben me wel aan het denken gezet, zijn er echt van zulke mensen op de wereld? - De sfeer is redelijk depressief omdat zijn wereld geen echte liefde kent. - Ik zag de gebeurtenissen wel voor me, dat was niet zo moeilijk omdat alles goed wordt beschreven. - De gebeurtenissen worden zeer compleet verteld en er hoeft zo goed als niks worden aangevuld. - Ik heb nog nooit een gebeurtenis meegemaakt die ik met een van deze kan associëren. - Soms moest ik worstelen om verder te lezen omdat het zo’n depressief maf sfeertje is en als je zelf vaak in een andere stemming bent moet je zin kweken om te beginnen met lezen. - Ik heb nog nooit een vergelijkbare film gezien of tekst gelezen. 3 Personages - De hoofdpersoon is absoluut geen held en er is een persoon waar ik op zou willen lijken, de huisarts die François behandelt na het nagelschaar incident en hij is de eerste in het verhaal die opmerkt dat de geestelijke situatie van de jongen niet geheel goed is. - Je kunt je wel goed verplaatsen in de personages omdat alle overwegingen en gedachtes worden vermeldt bij alles dat zij doen. - De personages gingen voor je leven maar er werden alleen echte personen beschreven geen typetjes. - Er zijn meer eigenschappen van de personages die ik verafschuw het is zelfs zo dat ik nu geen eigenschap kan bedenken die ik bewonder. - De ideeën van de personages zijn absoluut niet zoals het hoort net zoals het gedrag dat daaruit voortkomt en zij hebben mij daarin dus ook niet beïnvloedt. - Ik vind de beslissingen niet aanvaardbaar maar door de vertelwijze worden deze steeds meer aanvaardbaar gemaakt. En ik zou in bijna alle situaties andere beslissingen hebben genomen of niet eens de situatie zo gemaakt dat ik die beslissingen hoef te nemen. - De personages reageren onvoorspelbaar en dat maakt toch het boek wel spannend, ik hou niet voorspelbaarheid in dit soort verhalen. - Ik kreeg toch sympathie voor François je hoopt dat hij zijn leven betert en erachter komt dat alles anders in elkaar zit maar dat doet hij niet. - Je krijgt het meest te weten over François Lepeltier en je komt meer dan genoeg te weten over zijn gevoelens om daardoor zijn daden te ‘begrijpen’. - Nee je hoeft juist niks meer in te vullen over het innerlijk van de personages. 4 Bouw - De bouw is niet ingewikkeld maar het begin van het boek vind ik wel ingewikkeld maar de inleiding snap je pas op het einde want deze is kennelijk pas geschreven toen het boek al was geschreven. - Er zit wel meteen vaart in het verhaal en dat is een pre omdat je zo niet snel afhaakt met lezen. - Alles hangt samen, hij verteld achteraf (of hij catalogiseert) en alles komt voort uit het ander, hij wordt steeds gekker. - Het verhaal is wel spannend, door de gebeurtenissen en door de vertelwijze - Het verhaal is boeiend, ook door de gebeurtenissen en de vertelwijze. Genoeg gebeurtenissen en door de vertelwijze worden ze aantrekkelijk gemaakt om te lezen. - Er is een verhaallijn maar verschillende gebeurtenissen. - Ja de bouw van het verhaal maakt het wel boeiend. - Nee, de tijd was chronologisch(hij catalogiseert) en daar werd het verhaal alleen maar duidelijker op want anders denk ik dat het te moeilijk was geworden en niet meer boeiend. - Ja er zitten wel veel terugblikken in het verhaal en die komen in de vorm van herinneringen van François. - Het einde is een beetje afgeraffeld, ik had er wat meer van verwacht, een imponerend slot ofzo. - Het verhaal wordt verteld vanuit een ik-perspectief en daarom is het een goed verhaal omdat je alles daardoor bijna begint te snappen wat er achter de daden zit.
5 Taalgebruik - Het verhaal is niet moeilijk om te lezen, er komen veel diepzinnige mooie zinnen tussendoor waaraan je merkt dat de hoofdpersoon niet compleet gek is. - Veel mooie zinnen die de hoofdpersoon gebruikt en er zijn eigenlijk geen dialogen in het hele boek te vinden. - Beschrijvingen zijn goed en daarbij ook de gedachten-/ gevoelens weergave maar deze zijn er wel te veel aanwezig, het verhaal had veel korter gekund zeker omdat je naar een plot toewerkt die tegenvalt. - De manier van vertellen is uitgesponnen - Het taalgebruik van de personages is goed Nederlands en ik vroeg me af of het niet gewoon het taalgebruik was van de schrijver omdat hij toch een geestelijk gestoord persoon neerzet, maar daarentegen zijn de meeste psychopaten hoogbegaafd. - Ja, het verhaal bevat beide veel beeldspraken en symbolische verwijzingen maar die hebben allemaal weer betrekking tot het verhaal waardoor het geen problemen meer oplevert. Het is een goed boek maar zeker ingewikkeld, niet zo zeer om het te lezen maar om het te begrijpen is het wel moeilijk om te lezen. 3 Evaluatie Interessant, niet herkenbaar, onbegrijpelijk, spannend, droevig/ grappig, somber/ vrolijk, samenhangend, origineel, diepzinnig, shockerend, indrukwekkend, zet me wel aan het denken, vreemd, smerig. Module 6
Beschrijvingsopdracht - Korte motivatie boekkeuze Ik heb het boek gekregen van mijn Nederlands leraar als opdracht om het te lezen. Ik denk niet dat ik anders het boek zelf was gaan lezen. De achterkanttekst maakt je niet veel wijzer uit het verloop van het boek. Ik ben zelf al een keer in Gstaad geweest dus daarom wekte de titel al wel weer belangstelling - Eerste persoonlijke reactie Mijn eerste reactie was geschokt want de kaft want het boek lijkt zo net en normaal, er wordt een hotel/ restaurant afgebeeld en bediendes in rokkostuum naast net gedekte tafels, maar de inhoud van het boek is bizar en redelijk onsmakelijk, er wordt bijvoorbeeld beschreven hoe de hoofdpersoon zijn anus openknipt om bij de onsmakelijken te horen. De schrijver brengt alleen alles op zo’n manier dat het normaal lijkt, dat maakt het boek boeiend maar ook afstotend tegelijk. - Korte samenvatting van de inhoud François Lepeltier jr.(uitgesproken: Luppeltjee en tevens de hoofdpersoon) werd verwekt op kamer 17 van het hotel in Heidelberg. De man wiens naam hij draagt was op weg naar een belangrijke afspraak toen hij bezweek voor de charmes van zijn moeder(Mathilde). Mathilde was een negentienjarig kamermeisje in dat hotel waar ze François Lepeltier(38) tegenkwam. De eerste echte François Lepeltier deed in dons. Voornamelijk ganzenveren, hij vulde dekbedden met dons. François Lepeltier jr. groeide op in verschillende hotels zonder zijn vader te kennen omdat hij drie weken voor zijn geboorte overlijdt aan darmkanker. Mathilde wordt daardoor genoodzaakt om kamers te blijven schoonmaken, stelen en het verlenen van seksuele diensten. Door de vele komende en gaande gasten van het hotel is de kleptomane Mathilde de enige waar François zich aan bindt. François ontwikkelt een zekere obsessie voor de anus. Door de kleptomane eigenschappen van Mathilde worden ze gedwongen vele plaatsen af te reizen en zich zelfs nieuwe identiteiten aan te meten, dat gaat ze werkelijk goed af, van keukenhulp tot tandarts en van skileraar tot sommelier. Op een dag wordt François verliefd op de tienjarige Olga, een kind van hotelgasten die haar in hun gezin hebben opgenomen. Hij ontvoert haar en helpt haar voor eigen bestwil van deze wereld af. Nu zit hij in de gevangenis en krijgt liefdesbrieven van minderjarigen net als Mark Dutroux. Opmerkelijk is dat hij zich op het laatst herhaaldelijk bij een andere naam noemt: Bruuo Ritter.
2B Verdiepingsopdracht
personages: François Lepeltier sr.: Had een kortstondige relatie met Mathilde waaruit junior kwam. Hij was donshandelaar, voornamelijk ganzenveren. Hij was met de leeftijd van 38 een stuk ouder als Mathilde maar stierf drie weken voor de geboorte van zijn zoon aan de gevolgen van darmkanker. Mathilde: De moeder van François Lepeltier jr. en de enige die hij had. Door haar beroep nam ze François overal mee naar toe waardoor hij nooit mensen echt leerde kennen behalve zijn Mathilde. Ze is kamermeisje en daarbij kleptomane. En als ze op haar negentiende zwanger wordt blijft ze dit beroep uitoefenen met daarbij het stelen en seksuele diensten. François Lepeltier: Bij de geboorte rukte hij met zijn te grote handen de baarmoeder van Mathilde kapot. Hij groeit op in hotels en pensions en de enige persoon waar hij zich aan kan binden is zijn moeder Mathilde. De geestelijk gestoorde jongen is de hoofdpersoon van het boek(de ik-persoon). Hij is geobsedeerd door de anus van de mens, ‘Als wij naakt voor onze Schepper staan, zal hij vooral op onze anus letten’. Meneer en Mevrouw Ceccherelli: Zij zijn langdurige gasten in de Sonnenhugel I en horen bewaakt te vinden, mevrouw heeft suïcidale neigingen en dat zal haar later ook lukken als ze zichzelf kookt in bad met een dompelaar. Ze vraagt Mathilde en François om haar te bewaker, ze noemt François daarom ook vaak ‘de bewaker’ Thema: François Lepeltier is op zoek naar echte liefde die hij nooit echt heeft gekend. Tijd: Het tijdsverloop is chronologisch behalve de eerste pagina, de eerste pagina hoort eigenlijk aan het einde. De vertelde tijd is wel even lang als de vertel tijd. Ruimte: Het verhaal speelt zich af in Heidelberg, Baden- Baden, Gstaad
Perspectief: vanuit het ik-perspectief
Structuur: Het verhaal wordt achteraf verteld(gecatalogiseerd) door François Lepeltier en het verhaal is chronologisch. Stijl: Veel beschrijving van gevoelens en gedachten van François ook worden veel daden beschreven. Taal: Net taalgebruik maar daardoor niet moeilijk om te lezen. Recensies
Eigen opinie recensies Gstaad 95 –98
Bron: Trouw
Recensent: Rob Schouten
Mee eens: ‘Als Grunberg hier achter zit, dab is het in elk geval een bewijs van zijn veelzijdigheid en zijn talent om behalve leuke praatzieke boeken te schrijven ook een volwaardige roman te schrijven’. - Ik vind het zelf een leuk boek maar wist in het begin niet dat het boek van Grunberg was maar later hoorde ik dus dat Marek van der Jagt gewoon een pseudoniem was. Ik kon verder geen punten vinden waar ik het niet mee eens ben omdat het een compleet positieve recensie is met veel citaten uit het boek. Bron: HP/ de Tijd
Recensent: Max Pam

Mee eens: In het geval van der Jagt zal verdwijnen, neemt hij afscheid op zijn hoogtepunt, want Gstaad 95 –98 is een prachtig boek. - Gstaad is inderdaad een prachtig boek en ook al is van der Jagt er nooit echt geweest maar Grunberg blijft. Mee oneens: Gstaad is een bijzondere roman. Hij begint een beetje traag, maar naar het eind ben je als lezer steeds meer geneigd om te gaan hollen. - Ik had juist in het begin van het boek dat het snel ging, hij rent van zijn geboorte tot aan de tijd dat hij al wat groter is en zelfs meehelpt met zijn kleptomane moeder om te stelen.