Nijgh en van ditmar
Amsterdam 1993
224 bladzijdes
Eerste reactie: Ik heb dit boek gekozen, omdat ik 6 boeken voor op de lijst moest lezen en dit leek me wel een interessant boek om op de lijst te zetten. Mijn eerste persoonlijke reactie op dit boek is dat het een heel leuk boek is, een boek dat me echt aanspreekt. Alleen af en toe een saai stuk erin als hij over literatuur dit en literatuur dat begint te praten, dat is ook het enige saaie stuk, hij dwaalt soms van het onderwerp af als hij wat aan het vertellen is. Verdieping: Samenvatting: In het eerste hoofdstuk vertelt Giph, de hoofdpersoon, waarom hij schrijver wilde worden. Hij concludeert dat de mens eigenlijk maar een kinderachtig wezen is. Hij heeft twee vrienden, Thijm en Monk, die, net als hij, gek zijn van Brouwers. Een manie, een ziekte is het zelfs. Hij leert ook Asja kennen, die serveerster is in zijn stamkroeg, De Wingerd. Met haar brengt hij de nacht door, waarna ze weer vertrekt
In het tweede hoofdstuk maakt hij een studentenorgie mee. Hij praat met een vloerenlegger, terwijl zijn vriendin opeens gek wordt. Ze smijt de laatjes van de keuken op de grond en begint te huilen. Giph noemt haar een ‘rare halfmongool,’ waarna de vloerenlegger zegt dat dat zijn vriendin is. Later spreekt hij met Andrea, een vriend van Giph, over zijn lul, wat hilarische situaties met zich mee brengt. Dan onstaat er , zoals Giph het noemt, een borstenfeest, waarna Giph met een paar vrienden een ‘gevaarlijke vragen-spelletje’ doen waarbij Giph een beschouwing geeft over aftrekken. Het volgende hoofdstuk gaat over een skivakantie in Veysonnaz, waar hij met een paar vrienden van eethuis naar eethuis skiet. Hij vertelt over zijn liefde voor Noëlle, hoewel hij verliefd is op alle vrouwen. Tijdens deze vakantie bestudeert hij nauwlettend het groepsgedrag. Op een terras denkt hij dat iemand zijn idool Brouwers citeert, wat niet waar blijkt te zijn. ‘s Avonds in de disco wordt hij verliefd op Constance, een skilerares. Hij probeert haar te versieren, maar later blijkt dat ze niet bij elkaar passen. In hoofdstuk 4 leest hij drie brieven, nadat hij is thuisgekomen van zijn vakantie. De eerste is van een niet nader genoemd persoon. Hij noemt die persoon jou, zodat het lijkt of ze van de lezer zijn. De tweede brief blijkt van Asja te zijn, die er vandoor is gegaan met een ander tijdens Giph’s vakantie. De laatste is van Freanne. Freanne is de moeder van Noëlle, maar ziet er, ondanks haar leeftijd, nog goed uit. Zij is uitgeefster. Freanne laat in de brief doorschemeren dat ze verliefd is op Giph. Ze geeft hem een kaartje voor het boekenbal. Giph vertelt over de mislukte poging van twee jaar geleden om binnen te komen. Het jaar daarop lukte het echter wel. Als ze naar het boekenbal zijn geweest gaat Giph met Freanne mee naar haar huis in Utrecht. Daar brengt Giph de nacht door met Freanne. Nadat Giph in dit hoofdstuk gefilosofeerd heeft over het feit dat hij soms best blij is, denkt hij na over zijn relatie met Freanne. Daarna ergert hij zich aan de bemoeizucht van sommige mensen en denkt hij aan zelfmoord, wat overigens niet serieus is. Hierbij vertelt hij over een zelfmoordpoging van een soldaat in de Wingerd. In dit hoofdstuk spreekt hij de lezer toe, als in een brief. Het verhaal speelt zich af in het huis van Freanne in Baarn. Hij slaapt die nacht weer met Freanne. De dag daarop komen Nic (de man van Freanne) en Noëlle onverwachts thuis. Nic is niet boos over het feit dat Giph met zijn vrouw heeft geslapen. Nic en Freanne gaan naar Utrecht en Noëlle en Giph blijven thuis. ‘s Avonds besluiten ze mee te doen aan een traditie die luilakken heet. Het gaat erom zoveel mogelijk lawaai te maken en uit handen te blijven van de politie. Tijdens dit spel bekent Noëlle haar liefde voor Giph. Daarna worden ze gepakt door de politie en afgezet bij een afgelegen haven. Noëlle herkent de haven, want zij heeft er een boot liggen. De nacht brengen ze samen door op de boot. In hoofdstuk zeven is Giph ziek. Na een uitgebreid ziekenbezoek denkt hij na over een boek dat hij vroeger eens heeft gelezen, waarin een jongetje doodverklaard wordt. Dit slaat eigenlijk op Fritsjof, een man van in de dertig die ook in het studentenhuis woont. Ook denkt over boekhandelaren die volgens hem veel te veel geld verdienen in verhouding met de schrijver, en de boekhandelaren houden ook niet eens van literatuur. In dit hoofdstuk denkt hij aan zelfmoord. De rest van dit hoofdstuk besteedt hij aan het vergelijken van zijn tijd bij Freanne en zijn tijd bij Noëlle. Ook in het begin van dit hoofdstuk denkt Giph aan zelfmoord. Daarna lopen twee verhaallijnen door elkaar heen. Ten eerste vertelt hij over hoe hij de liefde bedrijft met Freanne en Noëlle tegelijk. Ten tweede vertelt hij over de vakantie in de Ardennen, die hij samen met Thijm en
Monk. Ze willen Fritsjof vermoorden, want ze denken dat dit een uitgelezen mogelijkheid is, omdat niemand ze zal verdenken, omdat ze op vakantie zijn. Ze proberen Daan en Floor, die ook op de camping staan, te versieren. Ze houden als het ware een wedstrijdje omdat ze met z'n drieën zijn. Giph verliest.
Er wordt een feest georganiseerd in Sub Rosa, de uitgeverij van Freanne en haar man Nic. Jeroen Brouwers, de favoriete schrijver van Thijm, Giph en Monk, is uitgenodigd. De drie spreken een tijdlang met de schrijver en besluiten om door te feesten als de anderen al vertrokken zijn. Er wordt nogal veel gedronken en Jeroen Brouwers maakt Giph tot officiële bibliograaf, nadat hij een citaat van Jeroen goed wist te plaatsen in het juiste boek, in tegenstelling tot Jeroen. Na een tijd begint hij toch aan zijn idool te twijfelen. Op de wc denkt Giph na over zichzelf.
Verhaaltechniek:
Het hele verhaal is geschreven in 1e pers. Ev. dus het is een ik-roman. Het lijkt wel alsof hij (de schrijver) in een soort brief vorm iets naar de lezer zelf wil schrijver.Bewijs d.m.v. citaten: I ‘Zo’n jaarwisseling is al met al een van mijn favorieten perioden.’ (blz. 18 eerste regel) Dit is een klein voorbeeld maar wel een hele goeie. Hier laat ik zien dat het echt de hoofdpersoon die denkt en dus de schrijver.
Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Nederland en een keer in de Ardennen en een keer in Veysonnaz (een wintersport gebied). De sfeer in het wintersport gebied is door al dat sneeuw goed. De rede dat het in Nederland is, is om het Nederlandse studentenleven weer te geven
Hoofdpersoon: Giph is eigenlijk de enige die goed word uitgewerkt. Dit komt waarschijnlijk door dat dit autobiografisch werk is. We zien in dit karakter duidelijk dat hij vaak depressief is, doordat hij bijna het hele verhaal satirisch afschildert. Giph is zeer kritisch bijvoorbeeld wat betreft de Nederlandse literatuur of andere mensen. Hij is ook heel erg open. Dit zien we wel als hij vrijelijk over ‘zijn lul’ praat met zeven meisjes (en hoe hij over hen denkt is ook wel duidelijk). Bijpersonen: De rest van de personen, inclusief Thijm en Monk, zijn types. Monk en Thijm worden afgeschilderd als Giph’s beste vrienden maar die worden niet echt goed beschreven. Ze denken vrijwel hetzelfde over de literatuur. De andere mensen zijn gewoon studenten en op impuls reagerende jongeren
Thematiek: Onder het thema verstaan we bij dit boek twee dingen: het studentenleven (dit is duidelijk omdat dit ook nog eens het decor is) en waarom Giph heeft besloten schrijver te worden. motief: Seks: Dit is op zeker het belangrijkste motief door het hele boek heen. Dit wordt met name gebruikt om het thema ‘het studentenleven’ uit te werken. Vriendschap: Hierbij vooral het omgaan met vrienden. Ook dit wordt gebruikt om ‘het studentenleven’ uit te werken. Verband titel en thema: de titel is zijn naam en het gat ook de hele tijd over hem
Literatuurgeschiedenis: De eerste druk van dit boek was in 1993
Informatie over de schrijver: Ronald Giphart is ‘een schrijver met een eigen aanpak en geluid, ironisch, verfrissend, kritisch en gevoelig tegelijkertijd.’ Ronald Giphart die in 1965 in Dordrecht is geboren, komt uit wat hij omschrijft als 'een heel links milieu'. Zijn vader was huisvestings-ambtenaar en zijn moeder, Wijnie Jabaaij, is kamerlid geweest voor de PvdA. Wanneer hij elf is, gaan zijn ouders uit elkaar. Hij blijft bij zijn vader wonen. In 1987, het jaar dat hij begint met de studie Nederlands, verhuist hij naar Utrecht. Omdat hij schrijver wil worden, stopt hij na drie jaar met zijn studie. Bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar is men zo gecharmeerd van zijn bijdrage in een literair tijdschriftje dat hij het verzoek krijgt een boek te schrijven. Dat wordt Ik ook van jou (1992), dat hij vooral heeft geschreven tijdens de stille uren als nachtportier bij Ziekenhuis Overvecht. Ik ook van jou is bekroond met het Gouden Ezelsoor als het best verkochte debuut van 1992. Zijn tweede roman was Giph (1993), die net als zijn debuut in briefvorm geschreven is. In Giph zitten twee thema’s: literatuur en seks (net als in ‘Ik ook van jou’). Zo kent en bedrijft hoofdpersoon Giph de lichamelijke liefde in vele variaties. Hij weet dat vaak keurig te combineren met zijn liefde voor de literatuur. In Het feest der liefde (1995) zijn in vier afdelingen vijftien verhalen gebundeld die eerder al waren verschenen. Een aantal daarvan speelt tegen het vertrouwde decor van studenten die op zoek zijn naar de Grote Wereld, andere bieden geestige verslagen van reizen naar bestemmingen als Spanje, Amerika en Duitsland en in weer andere nemen de personages een duik in diepte van het feest van liefde en seks. De nadrukkelijkheid waarmee Giphart laat merken dat schrijven heel leuk is, maakt een groot deel uit van de charme van zijn boeken. En ook van de inmiddels hoge populariteit van zijn boeken onder de scholieren.Ook schreef hij samen met Bert Nattar de roman ‘De beste schrijver van Nederland’ (1995). Het is een herziene en uitgebreide versie van een 21-delig feuilleton dat oorspronkelijk deel uitmaakte van het in 1993 gepubliceerde Kwadraats Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek. Op een landgoed bij een kasteel in Groningen treft een groot aantal Nederlandse en Vlaamse schrijvers elkaar om in een onderlinge competitie uit te maken wie zich de beste Nederlandstalige schrijver mag noemen en de aan deze eer verbonden gouden appel (ter waarde van ruim vijf miljoen gulden) in ontvangst mag nemen. Sinds 1994 is Giphart fulltime schrijver. In dat jaar heeft hij ook samen met Rob van Erkelens en Joris Moens het tijdschrift Zoetermeer opgericht, waarvan hij redacteur is. Hij is daarmee een van de vaandeldragers geworden van de generatie 'Nix'. De generatie ‘Nix’ is er vanaf eind jaren 80. De generatie bestaat uit een aantal jonge schrijvers, die zichzelf niet als een groep beschouwen, maar die door de buitenstaanders als een groep wordt beschouwd. De boeken van hen gaan over dingen waar jongeren zich mee bezighouden. Ze zijn antikunst. In hun verhalen spelen anti-helden een grote rol in plaats van helden, de schrijvers volgen niet meer het normale literaire patroon. De boeken bevatten geen diepere betekenis. Sommigen vinden de boeken niet- maatschappelijk gearrangeerd en dus ook geen literatuur. Beoordeling: 1.Het hele verhaal hing met elkaar in verband, dus er waren geen specifieke stukken die ik in het bijzonde leuk vond, ik vond het hele verhaal gewoon spannend, al waren er dingen die overbodig waren. 2. Als hij wordt genegeerd door de groep, want dat vind ik een beetje zielig, want het is nooit leuk wanneer je buiten de boot valt. 3.Als hij zich wat zit te vertellen met die zwerver, dat vind ik heel saai, en als hij aan ‘t vertellen is over alle schrijvers die hem interesseren, die interesseren mij niet, dus dat vond ik saai. 4.Ik zou het niet weten, ik ken zo’n soort films niet en ik ken geen andere boeken van deze schrijver
5.Het is een herkenbaar probleem, ik denk dat dit een favoriet onderwerp bij schrijvers is, want ze vond het leuk schrijven over seks en literatuur
6. Het taalgebruik is naar mijn mening vrij makkelijk. 7. Het is een leuk boek, afgezien van bepaalde saaie momenten
8. Ik zou een ander zeker aanraden om dit boek te lezen, want het is een leuk boek en het is makkelijk om erover te praten, dus goed om op de lijst te zetten.
Amsterdam 1993
224 bladzijdes
Eerste reactie: Ik heb dit boek gekozen, omdat ik 6 boeken voor op de lijst moest lezen en dit leek me wel een interessant boek om op de lijst te zetten. Mijn eerste persoonlijke reactie op dit boek is dat het een heel leuk boek is, een boek dat me echt aanspreekt. Alleen af en toe een saai stuk erin als hij over literatuur dit en literatuur dat begint te praten, dat is ook het enige saaie stuk, hij dwaalt soms van het onderwerp af als hij wat aan het vertellen is. Verdieping: Samenvatting: In het eerste hoofdstuk vertelt Giph, de hoofdpersoon, waarom hij schrijver wilde worden. Hij concludeert dat de mens eigenlijk maar een kinderachtig wezen is. Hij heeft twee vrienden, Thijm en Monk, die, net als hij, gek zijn van Brouwers. Een manie, een ziekte is het zelfs. Hij leert ook Asja kennen, die serveerster is in zijn stamkroeg, De Wingerd. Met haar brengt hij de nacht door, waarna ze weer vertrekt
In het tweede hoofdstuk maakt hij een studentenorgie mee. Hij praat met een vloerenlegger, terwijl zijn vriendin opeens gek wordt. Ze smijt de laatjes van de keuken op de grond en begint te huilen. Giph noemt haar een ‘rare halfmongool,’ waarna de vloerenlegger zegt dat dat zijn vriendin is. Later spreekt hij met Andrea, een vriend van Giph, over zijn lul, wat hilarische situaties met zich mee brengt. Dan onstaat er , zoals Giph het noemt, een borstenfeest, waarna Giph met een paar vrienden een ‘gevaarlijke vragen-spelletje’ doen waarbij Giph een beschouwing geeft over aftrekken. Het volgende hoofdstuk gaat over een skivakantie in Veysonnaz, waar hij met een paar vrienden van eethuis naar eethuis skiet. Hij vertelt over zijn liefde voor Noëlle, hoewel hij verliefd is op alle vrouwen. Tijdens deze vakantie bestudeert hij nauwlettend het groepsgedrag. Op een terras denkt hij dat iemand zijn idool Brouwers citeert, wat niet waar blijkt te zijn. ‘s Avonds in de disco wordt hij verliefd op Constance, een skilerares. Hij probeert haar te versieren, maar later blijkt dat ze niet bij elkaar passen. In hoofdstuk 4 leest hij drie brieven, nadat hij is thuisgekomen van zijn vakantie. De eerste is van een niet nader genoemd persoon. Hij noemt die persoon jou, zodat het lijkt of ze van de lezer zijn. De tweede brief blijkt van Asja te zijn, die er vandoor is gegaan met een ander tijdens Giph’s vakantie. De laatste is van Freanne. Freanne is de moeder van Noëlle, maar ziet er, ondanks haar leeftijd, nog goed uit. Zij is uitgeefster. Freanne laat in de brief doorschemeren dat ze verliefd is op Giph. Ze geeft hem een kaartje voor het boekenbal. Giph vertelt over de mislukte poging van twee jaar geleden om binnen te komen. Het jaar daarop lukte het echter wel. Als ze naar het boekenbal zijn geweest gaat Giph met Freanne mee naar haar huis in Utrecht. Daar brengt Giph de nacht door met Freanne. Nadat Giph in dit hoofdstuk gefilosofeerd heeft over het feit dat hij soms best blij is, denkt hij na over zijn relatie met Freanne. Daarna ergert hij zich aan de bemoeizucht van sommige mensen en denkt hij aan zelfmoord, wat overigens niet serieus is. Hierbij vertelt hij over een zelfmoordpoging van een soldaat in de Wingerd. In dit hoofdstuk spreekt hij de lezer toe, als in een brief. Het verhaal speelt zich af in het huis van Freanne in Baarn. Hij slaapt die nacht weer met Freanne. De dag daarop komen Nic (de man van Freanne) en Noëlle onverwachts thuis. Nic is niet boos over het feit dat Giph met zijn vrouw heeft geslapen. Nic en Freanne gaan naar Utrecht en Noëlle en Giph blijven thuis. ‘s Avonds besluiten ze mee te doen aan een traditie die luilakken heet. Het gaat erom zoveel mogelijk lawaai te maken en uit handen te blijven van de politie. Tijdens dit spel bekent Noëlle haar liefde voor Giph. Daarna worden ze gepakt door de politie en afgezet bij een afgelegen haven. Noëlle herkent de haven, want zij heeft er een boot liggen. De nacht brengen ze samen door op de boot. In hoofdstuk zeven is Giph ziek. Na een uitgebreid ziekenbezoek denkt hij na over een boek dat hij vroeger eens heeft gelezen, waarin een jongetje doodverklaard wordt. Dit slaat eigenlijk op Fritsjof, een man van in de dertig die ook in het studentenhuis woont. Ook denkt over boekhandelaren die volgens hem veel te veel geld verdienen in verhouding met de schrijver, en de boekhandelaren houden ook niet eens van literatuur. In dit hoofdstuk denkt hij aan zelfmoord. De rest van dit hoofdstuk besteedt hij aan het vergelijken van zijn tijd bij Freanne en zijn tijd bij Noëlle. Ook in het begin van dit hoofdstuk denkt Giph aan zelfmoord. Daarna lopen twee verhaallijnen door elkaar heen. Ten eerste vertelt hij over hoe hij de liefde bedrijft met Freanne en Noëlle tegelijk. Ten tweede vertelt hij over de vakantie in de Ardennen, die hij samen met Thijm en
Hoofdpersoon: Giph is eigenlijk de enige die goed word uitgewerkt. Dit komt waarschijnlijk door dat dit autobiografisch werk is. We zien in dit karakter duidelijk dat hij vaak depressief is, doordat hij bijna het hele verhaal satirisch afschildert. Giph is zeer kritisch bijvoorbeeld wat betreft de Nederlandse literatuur of andere mensen. Hij is ook heel erg open. Dit zien we wel als hij vrijelijk over ‘zijn lul’ praat met zeven meisjes (en hoe hij over hen denkt is ook wel duidelijk). Bijpersonen: De rest van de personen, inclusief Thijm en Monk, zijn types. Monk en Thijm worden afgeschilderd als Giph’s beste vrienden maar die worden niet echt goed beschreven. Ze denken vrijwel hetzelfde over de literatuur. De andere mensen zijn gewoon studenten en op impuls reagerende jongeren
Thematiek: Onder het thema verstaan we bij dit boek twee dingen: het studentenleven (dit is duidelijk omdat dit ook nog eens het decor is) en waarom Giph heeft besloten schrijver te worden. motief: Seks: Dit is op zeker het belangrijkste motief door het hele boek heen. Dit wordt met name gebruikt om het thema ‘het studentenleven’ uit te werken. Vriendschap: Hierbij vooral het omgaan met vrienden. Ook dit wordt gebruikt om ‘het studentenleven’ uit te werken. Verband titel en thema: de titel is zijn naam en het gat ook de hele tijd over hem
Literatuurgeschiedenis: De eerste druk van dit boek was in 1993
Informatie over de schrijver: Ronald Giphart is ‘een schrijver met een eigen aanpak en geluid, ironisch, verfrissend, kritisch en gevoelig tegelijkertijd.’ Ronald Giphart die in 1965 in Dordrecht is geboren, komt uit wat hij omschrijft als 'een heel links milieu'. Zijn vader was huisvestings-ambtenaar en zijn moeder, Wijnie Jabaaij, is kamerlid geweest voor de PvdA. Wanneer hij elf is, gaan zijn ouders uit elkaar. Hij blijft bij zijn vader wonen. In 1987, het jaar dat hij begint met de studie Nederlands, verhuist hij naar Utrecht. Omdat hij schrijver wil worden, stopt hij na drie jaar met zijn studie. Bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar is men zo gecharmeerd van zijn bijdrage in een literair tijdschriftje dat hij het verzoek krijgt een boek te schrijven. Dat wordt Ik ook van jou (1992), dat hij vooral heeft geschreven tijdens de stille uren als nachtportier bij Ziekenhuis Overvecht. Ik ook van jou is bekroond met het Gouden Ezelsoor als het best verkochte debuut van 1992. Zijn tweede roman was Giph (1993), die net als zijn debuut in briefvorm geschreven is. In Giph zitten twee thema’s: literatuur en seks (net als in ‘Ik ook van jou’). Zo kent en bedrijft hoofdpersoon Giph de lichamelijke liefde in vele variaties. Hij weet dat vaak keurig te combineren met zijn liefde voor de literatuur. In Het feest der liefde (1995) zijn in vier afdelingen vijftien verhalen gebundeld die eerder al waren verschenen. Een aantal daarvan speelt tegen het vertrouwde decor van studenten die op zoek zijn naar de Grote Wereld, andere bieden geestige verslagen van reizen naar bestemmingen als Spanje, Amerika en Duitsland en in weer andere nemen de personages een duik in diepte van het feest van liefde en seks. De nadrukkelijkheid waarmee Giphart laat merken dat schrijven heel leuk is, maakt een groot deel uit van de charme van zijn boeken. En ook van de inmiddels hoge populariteit van zijn boeken onder de scholieren.Ook schreef hij samen met Bert Nattar de roman ‘De beste schrijver van Nederland’ (1995). Het is een herziene en uitgebreide versie van een 21-delig feuilleton dat oorspronkelijk deel uitmaakte van het in 1993 gepubliceerde Kwadraats Groot Literair Lees Kijk Knutsel en Doe Vakantieboek. Op een landgoed bij een kasteel in Groningen treft een groot aantal Nederlandse en Vlaamse schrijvers elkaar om in een onderlinge competitie uit te maken wie zich de beste Nederlandstalige schrijver mag noemen en de aan deze eer verbonden gouden appel (ter waarde van ruim vijf miljoen gulden) in ontvangst mag nemen. Sinds 1994 is Giphart fulltime schrijver. In dat jaar heeft hij ook samen met Rob van Erkelens en Joris Moens het tijdschrift Zoetermeer opgericht, waarvan hij redacteur is. Hij is daarmee een van de vaandeldragers geworden van de generatie 'Nix'. De generatie ‘Nix’ is er vanaf eind jaren 80. De generatie bestaat uit een aantal jonge schrijvers, die zichzelf niet als een groep beschouwen, maar die door de buitenstaanders als een groep wordt beschouwd. De boeken van hen gaan over dingen waar jongeren zich mee bezighouden. Ze zijn antikunst. In hun verhalen spelen anti-helden een grote rol in plaats van helden, de schrijvers volgen niet meer het normale literaire patroon. De boeken bevatten geen diepere betekenis. Sommigen vinden de boeken niet- maatschappelijk gearrangeerd en dus ook geen literatuur. Beoordeling: 1.Het hele verhaal hing met elkaar in verband, dus er waren geen specifieke stukken die ik in het bijzonde leuk vond, ik vond het hele verhaal gewoon spannend, al waren er dingen die overbodig waren. 2. Als hij wordt genegeerd door de groep, want dat vind ik een beetje zielig, want het is nooit leuk wanneer je buiten de boot valt. 3.Als hij zich wat zit te vertellen met die zwerver, dat vind ik heel saai, en als hij aan ‘t vertellen is over alle schrijvers die hem interesseren, die interesseren mij niet, dus dat vond ik saai. 4.Ik zou het niet weten, ik ken zo’n soort films niet en ik ken geen andere boeken van deze schrijver
5.Het is een herkenbaar probleem, ik denk dat dit een favoriet onderwerp bij schrijvers is, want ze vond het leuk schrijven over seks en literatuur
6. Het taalgebruik is naar mijn mening vrij makkelijk. 7. Het is een leuk boek, afgezien van bepaalde saaie momenten
8. Ik zou een ander zeker aanraden om dit boek te lezen, want het is een leuk boek en het is makkelijk om erover te praten, dus goed om op de lijst te zetten.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden