Giph door Ronald Giphart

Titel Giph Jaar 1993 Druk 5e Personages In feite is er maar een belangrijk persoon in dit boek, namelijk Giph. Giph is een student die een grote fan van Jeroen Brouwers is. Hij heeft het voornamelijk over seks en literatuur. Het lijkt dat Giph, Ronald Giphart zelf is, maar volgens Giphart zelf is dat niet zo. Hij woont samen in een soort studentenhuis met een aantal vrienden waarvan Monk en Thijm de belangrijkste zijn. Met hen doet hij van alles, zoals op vakantie gaan en feestjes aflopen. Giph heeft een complexe relatie met Noëlle en haar moeder Freanne. Uiteindelijk loopt die op de klippen als ze met z'n drieën naar bed zijn geweest. Thematiek Het Thema van het boek is seks en in mindere maten de literatuur. Alles wat Giph beleeft of doet draait uiteindelijk op seks uit. Hij heeft het er ook constant over. De literatuur speelt een rol in Giph omdat Giph een schrijver is en streeft naar hetzelfde worden als Jeroen Brouwer. Uiteindelijk blijkt dat dat toch niet zo zaligmakend is.
Algemene Informatie Dit is het tweede boek van Giphart. Het eerste "Ik ook van jou" lijkt qua opbouw erg op Giph. Ten eerste is het ook in briefvorm geschreven, ten tweede zijn er twee verhalen door elkaar geweven, en ten derde gaat het boek over een moeilijke relatie tussen twee personen. Giph speelt voor het grootste gedeelte in Utrecht. Over de Schrijver Ronald Giphart is geboren op 1965 in Dordrecht. Zijn vader was huisvestingsambtenaar en zijn moeder, Wijnie Jabaaij, is kamerlid geweest voor de PvdA. Toen Giphart elf was, zijn zijn ouders ouders uit elkaar gegaan. In 1987 is hij begonnen met de studie Nederlands en is hij verhuist naar Utrecht. Omdat hij schrijver wilde worden is hij na drie jaar gestopt met zijn studie. Hij heeft toen onder andere een stukje geschreven in een literair tijdschriftje, en dat werd zijn doorbraak. Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar dient een verzoek in om een boek te schrijven. Dat wordt Ik ook van jou (1992), dat hij vooral heeft geschreven tijdens de stille uren als nachtportier bij Ziekenhuis Overvecht. Korte Inhoud Giph is een afrekening met Brouwers en vooral met zijn eigen adoratie van diens werk en loodzware ernst. De ontluistering zet in wanneer hij de schrijver persoonlijk ontmoet. De eerste keer (bij het feest dat Geerten Meijsing in De Brakke Grond geeft na het winnen van de 'AKO-Prostitutie-Prijs' is er nog geen vuiltje aan de lucht. Maar als bij een volgende ontmoeting de Bewonderde Schrijver dronken wordt en zowaar ook sentimenteel, tuimelt hij voorgoed van zijn voetstuk. Voortaan kiest Giphart voor het soort onbekommerde adolescentenproza dat Brouwers te vuur en te zwaard heeft bestreden in De Nieuwe Revisor, een uit 1979 daterend pamflet. Referaat Ronald Giphart staat bekend als een schrijver die veel over seks schrijft. Hij neemt nogal snel "vieze" woorden in de mond, als pielen, kutten en neuken. Hij schrijft zijn boeken in de taal van de tegenwoordige jeugd. En juist daarom denk ik dat zijn boeken zo aanslaan bij de jeugd van nu. Ook de dingen die Giphart beschrijft in zijn boeken komen zeer bekend voor bij 'ons'. Hij heeft het over bijvoorbeeld zijn vakanties met zijn vrienden, en hoe hij daar de beest uithangt. Hoe hij naar studentenfeestjes gaat en daar te veel drinkt en vervolgens moet kotsen omdat z'n maag het niet meer houdt. Dat soort dingen spreekt de jeugd zeer aan. Daar kunnen wij ons in herkenen. Veel meer dan de verhalen van bijvoorbeeld Harry Mulisch. Opzich hele mooie verhalen, maar het komt gewoon veel minder bekend voor. Mulisch is veel ouder dan Giphart en waarschijnlijk ook veel meer conservatief. Waarschijnlijk was Mulisch ook uitermate populair bij zijn leeftijdgenoten. Een van de belangrijkste dingen die de jeugd aan spreekt is 'de liefde', of in Giphart's termen, 'de seks'. Dit is iets wat heel vaak voor komt in zijn boeken en wat een belangrijke plaats inneemt. Dit is het eerste thema van het boek. Giphart schrijft in zijn boek twee verhalen die door elkaar heen lopen. Het eerste verhaal vertelt over zijn liefdesleven. Giphart is (zo zegt hij zelf) verliefd op alle vrouwen. Ik geloof dat hij in dit verhaal dan ook wel 5 à 6 vriendinnen heeft. Misschien is vriendinnen niet het juiste woord, maar hij heeft er in ieder geval seks mee gehad. Giphart zelf zegt overigens dat zijn boeken niet autobiografisch zijn. Zo vertelt hij dat Giph (misschien is het wat duidelijker als ik even de namen verklaar die ik gebruik. Giphart is de schrijver van het boek, Giph is de hoofdpersoon en Giph is de titel van het boek.) verliefd is op een meisje dat Noëlle heet. In het begin lijkt dit niet wederzijds en Giphart vertelt dan hoe Giph zich voelt. Dit komt soms heel erg bekend voor bij de jeugd van nu. Uiteindelijk krijgt Giph haar toch nog, maar heeft hij tegelijker tijd ook een relatie met haar moeder die op haar beurt weer een vriend heeft. Erg complex is het wel. Dit is trouwens niet de eerste keer dat Giphart zo'n complexe relatie beschrijft. In zijn debuut roman "Ik ook van jou" schrijft hij al over een meisje waarmee hij verkering heeft, en ook dat verloopt allemaal niet zo simpel. Het meisje is namelijk ziekelijk jaloers en Ronald (de hoofdpersoon die niet Ronald Giphart is) moet haar alle andacht geven en aan niemand anders. Ook in dit boek lopen er trouwens twee verhalen door elkaar heen. Een verhaal over zijn liefde met Reza en een vakantieverhaal. Ook beide boeken zijn in briefvorm geschreven. Kortom, ze hebben nagenoeg dezelfde structuur. Giph is een verhaal dat veel over de werkelijkheid vertelt. In boeken van een tiental jaren geleden stond meer het verhaal op de voorgrond met een eventuele betekenis. Veel minder belangrijk waren de gevoelens. In Giph vind ik die veel meer terug. En dan niet alleen de goede maar ook de slechte. Het meest eruit springende voorbeeld daarvan vond ik op bladzijde 191: "Zal ik je vertellen hoe ik me in die tent voelde? Ik voelde me uitgesproken goddamnedfuckin'sonoffabitchheelerggodver - degodvergetenkrijgtochallemaaldegoremerdestinkin'gonnarip- yourballsoffuiterstekoleireviezeafgelikteslijmerigehondegoreass- holeberoerdevuigondergeschetendebielekarpatensmerigepleuris- kankertiefusvinketeringklote. En ongemakkelijk." In dit geval is Giph met twee vrienden op vakantie en wordt hij op een lullige manier aan de kant gezet voor twee meisjes. Ook heeft hij een hoofdstuk gewijd over zijn ziek zijn en dat hij even stopt met schrijven omdat hij moet kotsen. Hij laat de lezer meedelen in zijn misère. Het tweede verhaal, en nu kom ik ook tevens bij het tweede thema aan, vertelt over zijn dagelijkse leven als schrijver. Over zijn idolen en over zijn boekenballen met zijn vrienden die tevens als schrijver willen doorbreken. Giphart is fan van Jeroen Brouwers. Zijn God, hero en alleskunner, en af en toe spreekt hij met citaten van Brouwers. Maar dit komt allemaal abrupt tot een einde als Brouwers samen met Giph dronken wordt en zowaar ook nog sentimenteel. Dat had Giph niet verwacht van zijn held en die dondert vervolgens dan ook van zijn voetstuk. Giphart keert zich volledig tegen Brouwers en kiest voor de adolescentenproza, iets wat Brouwers met zijn leven heeft bestreden. Hiermee wil Giphart volgens mij de lezer iets bijbrengen over de litteratuur, en dat je niet blind achter iemand aan moet lopen. In feite heeft Giphart met dit boek niet echt veel gezegd. Het is een leuk verhaal maar echt veel inhoud heeft het niet. Giphart hoort ook bij de 'Generatie NIX'. Dat is een generatie die zogezegd weinig of niets doet. Gipharts boek hoort daar ook helemaal in thuis. Weinig zeggen met veel woorden.