Titelbeschrijving: Joost Zwagerman
Gimmick
Amsterdam, 1989 (Grote lijsters:2003) Motto: There were moments when… Well, there were moments when. The Shangri-Las, ‘Past, Present and Future’ Er zijn momenten wanneer... Nou, er zijn momenten wanneer. The Shangri-Las, ‘Verleden, Heden en toekomst’ Ik denk dat het eerste stukje van het motto te maken heeft met de instelling van Raam. Hij denkt wel na over dingen, maar als hij er dieper op in moet gaan, dan laat hij het vaak voor; zoals het is. Het tweede stukje gaat over de tijd. Het verleden,het heden en de toekomst. Aan het verleden kun je niks meer doen, maar aan het heden en de toekomst wel. Raam blijft maar zitten in het verleden. Blijft verlangen naar de goede oude tijd,maar die komt niet terug. Hij moet verder om het heden en de toekomst ook mooi te maken, maar doordat hij zo erg in het verleden blijft zitten, lukt hem dit niet. Toen ik op Internet keek, kwam ik erachter dat de regels uit een liedje komen van het nummer ‘Past, Present and Future’ van The Shangri-Las. Er stond ook bij dat het liedje ging over herinneringen aan het verleden. Als ik dan kijk naar het boek, dan klopt dit motto goed: Raam kijkt ook steeds terug op zijn herinneringen met Sammie. Opdracht: Dit boek heeft geen opdracht.
Samenvatting: Het boek gaat over Walter van Raamsdonk(Raam). Raam is een succesvolle jonge kunstenaar die in Amsterdam woont en werkt. Hij heeft net zijn relatie met Sammie(die in het echt Suzanne heet) uit en is daardoor depressief geworden. Hij houdt zoveel van haar dat hij haar maar niet kan vergeten. Zij heeft echter geen interesse meer in hem. Raam heeft 2 ‘hoofdvrienden’: Groen en Eckhart. Deze mannen zijn iets ouder dan Raam, maar ook zij zijn kunstenaars. Raam heeft ook nog een aantal kennissen/ vrienden. Ik weet niet echt of je ze vrienden of kennissen moet noemen. Alle mensen die hij kent hebben met het kunstenaarsbestaan te maken of met het uitgaansleven. Raam gaat s’avonds vaak naar Gimmick; DE discotheek van Amsterdam. In die tent komen alle mensen die ook maar iets betekenen. Raam houdt van seks en van drugs. Het hele wereldje waarin hij leeft bestaat hieruit. Hij brengt vaak de nachten door in de bedden van leuke meiden. Thema: Ik denk dat het hoofdthema liefdesverdriet is en dat de subthema’s drugs en seks zijn. Raam heeft in het hele boek liefdesverdriet om Sammie. Doordat hij zoveel verdriet daarover heeft, gaat hij aan de drugs en sekst hij het er op los. De idee: Ik denk dat de schrijver wil laten zien dat drugs geen oplossing is voor je liefdesverdriet. Raam heeft veel verdriet en dringt dit met drugs weg. Dit gaat eventjes goed,maar na loop van tijd gaat het goed mis. Door de drugs raakt hij helemaal de kluts kwijt en zijn gezondheid ondergaat veel schade. Ik denk dat de schrijver jongeren ook wil waarschuwen voor de gevolgen van drugs: drugs kan je helemaal kapot maken dus begin er nooit aan. Titelverklaring: De titel van dit boek is Gimmick. Gimmick is de discotheek waar Raam en zijn vrienden vaak te vinden zijn. Het is DE discotheek voor mensen uit de kunsternaarsscene. Dit verandert als hij terugkomt van zijn reisje uit New York. Als hij dan naar de Gimmick wil, wordt hij voor gek verklaard: die tent is uit, een andere discotheek is ‘the place to be’geworden. Toen ik op Internet keek, had iemand in het woordenboek opgezocht wat gimmick betekende: een bewust aangewend middel om de aandacht te trekken
Alle kunstenaars gingen naar de gimmick omdat daar de aandacht was. Het was ‘the place to be’en daarom wenden de kunstenaars zich aan daarheen te gaan.
(Tijds) Opbouw: Het boek begint met een proloog. In dit proloog wordt verteld over peepshows in New York en je maakt voor het eerst kennis met Raam en Groen. In de loop van het verhaal kom je erachter dat dit proloog eigenlijk een deel van het verhaal is. Raam en Groen gaan op een gegeven moment naar New York,maar daar wordt niks over verteld. Achteraf kom je er dan achter dat het proloog eigenlijk op die plaats in het verhaal had moeten staan. Verder wordt het verhaal aardig chronologisch vertelt. Wel vertelt Raam vaak over het verleden. Er zitten dus aardig wat flashbacks in. Je komt in de loop van het verhaal achter de gebeurtenissen en er gaat aardig veel kloktijd voorbij: het verhaal begint bij oktober en eindigt bij april. Dat zijn 7 maanden. Wel gebeurt er heel veel in deze tijd. Je krijgt heel veel informatie in een korte tijd. Ook worden er een heleboel personen beschreven. Ikzelf vond dat soms heel irritant,omdat je af en toe niet meer weet wie wie is. Aan de andere kant was het wel leuk dat er zoveel in gebeurde, omdat het daardoor niet saai werd. Perspectief: Het boek wordt vanuit een personaal-perspectief geschreven. Raam vertelt de gebeurtenissen. Dit is wel handig, omdat dit het verhaal iets makkelijker maakt. Als de schrijver voor een ander perspectief had gekozen, had ik er misschien weinig van gesnapt. Ruimte: Het verhaal speelt zich in Amsterdam, New York, Tenerife, Gimmick, slaapkamers, ateliers, het huis van Raam’s ouders, de inrichting van Alex, museums en in huizen van Raam’s vrienden. Dat het in Amsterdam, New York en Tenerife afspeelt is een goede keuze. Dit zijn de plekken waar kunstenaars het kunnen maken. Een atelier hoort ook bij kunstenaars, net als museums. Gimmick is de discotheek waar veel kunstenaars zijn en het huis van Raams ouders staat denk ik voor rust. Dat is een van de plekken waar hij niet in de kunstenaarswereld is. De inrichting van Alex vind ik achteraf gezien een heel mooi plekje. Eerst verklaart Raam Alex voor ‘gek’, maar later draait hij zelf ook door. De slaapkamers en de huizen van zijn vrienden hebben merendeel van de tijd te maken met seks en ook met drugs. Kort samengevat heeft de schrijver voor plekken gekozen waar kunstenaars zich bevinden, of waar ze terecht kunnen komen. Symboliek: Ik heb geen symboliek in dit boek kunnen vinden. U vertelde me dat het gehele boek eigenlijk symbolisch bedoeld was. Originaliteit: Ik vond het boek niet echt origineel. Ik vind de manier van vertellen herkenbaar, dus was het niet echt origineel. Ik kan me wel voorstellen dat in de tijd dat dit boek geschreven is, het wel origineel was, omdat er heel open gepraat wordt over seks en drugs. Relevantie: Het boek is een beetje relevant. Het zette me wel aan het denken over drugs, maar verder had ik er niet zoveel aan. Ik denk dat de maatschappij wel wat aan dit boek kan hebben, omdat het over de kunstwereld gaat. Het laat mensen zien hoe die business eruit ziet en wat voor gevolgen het kan hebben.
Stijl: Ik zal zijn schrijfstijl denk ik het beste kunnen omschrijven als modern. Hij schrijft veel over seks en dat doen niet veel mensen. De schrijver heeft zijn schrijfstijl volgens mij wel aangepast aan het boek. Het taalgebruik en de manier van schrijven zijn volgens mij wel typisch iets voor kunstenaars.