Titel: Gevangenis met een open deur.
Auteur: Jan Terlouw
Jaar van uitgave:Het door mij gelezen boek is de vierde druk, die verschenen is in 1986
Uitgeverij: Lemniscaat
Aantal blz.: 173
samenvatting
Oud-commissaris Keizer (Hij is 61 jaar oud en ex-commissaris bij de politie. Grijs haar, dat had hij al vanaf z'n vijfendertigste. Aan z'n ogen kon je niet zien dat hij 61 was, hij zat nog steeds vol energie. Hoewel hij gepensioneerd was) is al een aantal jaren bezorgd over de jongeren die in de sekte The Living Souls zijn opgenomen. Om te bewijzen dat de sekte misdadig is hij samen met zijn eigen ‘detective’ Leo Wagenaar
(Leo is een lange slungelige en nieuwsgierige knul met een voorliefde voor kevers. Hij heeft de bijnaam Long Vehicle, omdat hij zo lang en dun is. Hij helpt de commissaris bij het onderzoek naar de sekte en naar de personen die bij de infiltratie gebruikt zouden kunnen worden. Leo is in het verhaal 25 jaar oud. Op school wilde hij niet leren, want het was voor hem een groter raadsel waarom men een wiskundevraag wilde oplossen, dan hoe men het moest oplossen.)
Op zoek naar drie jongeren om een paar weken mee te doen aan die sekte. Hij vindt dossiers van Valentijn de Boer
Valentijn is een redelijk aardige jongen. Vrolijk ook, totdat z'n ouders neerstorten bij een vliegtuigongeluk en daarbij om kwamen. Hij raakte aan de drugs op z'n veertiende. Eerst softdrugs, later harddrugs). En Paul van Ravenswaai
(Een buitengewoon eigenwijs type. Een lange en forse jongen. Doorliep het Atheneum. En is Erg koppig), die hem geschikt lijken. Hij wil zijn kleindochter Josje van Duivenbode
(Heet eigenlijk Josefien. Rood haar. Zij was een zeer gelukkig en nieuwsgierig meisje) er ook graag bij hebben. Als de ouders van de kinderen er akkoord mee zijn gegaan melden ze zich aan bij de sekte. Wat niet zo heel gemakkelijk is. Ze worden eerst ‘gewassen’ een ritueel waarbij de nieuwe leden gekleineerd worden en zo een groeps gevoel vormen. Valentijn Josje en Paul houden Keizer elke avond in hun stamcafé op de hoogte. Na een paar dagen gaan Josje en Paul in bij de sekte wonen en wordt Valentijn er om onbekende reden uitgezet. (daar kom je later in het boek achter)
Josje laat niks meer van zich horen, want ze wordt de hele tijd bezig gehouden, ze moet schoon maken en klusjes op knappen voor The Brigt (de leider van de living souls) Josje vermoedt dat The Brigt haar doorheeft. Valentijn komt doormiddel van Céline erachter dat Paul een echt Living Soul-lid is geworden. Josje wordt in de kamer naast Bright gezet waardoor ze later in het verhaal de kamer van The Bright binnendringen kan, maar ze vindt niks behalve een kast met een 8-cijferig slot. Josje komt achter de code door middel van Céline (een meisje dat ze hebben leren kennen bij de Wassing) Céline is een heel verlegen meisje dit in de grote zaal (waar de ziener spreekt) niet opvalt totdat ze aan The Bright gaat vragen hoe hij zo is geworden, The Bright verteld met volle trots over een datum en die datum is de code van de kluis. In de kast staan allemaal munten (die The Bright heeft verzameld van het geld van de living souls). Maar als Josje weg wil gaan wordt ze opgemerkt en opgesloten. (wat raar is want in het begin word er gezegd dat je mag gaan wanneer je wild gaan) Gelukkig ontsnapt ze. Josje, Leo en Valentijn zorgen er voor dat de ‘Living Souls’ stopt, in het laatste deel van het boek kun je lezen dat de munten van the bright onder een toe spraak van uit een luik naar beneden worden gegooid the bright merkt het dat het zijn eigen munten zijn waardoor hij in paniek raakt hierdoor vinden zijn leden hem niet meer geloofwaardig.
Willem de Vries, of de "Voorziener" of "The Bright", zoals de sekteleden hem noemden gaat uiteindelijk naar Schotland
romankenmerken
De 8 romankenmerken zijn:
1. omvangrijk
2. ingewikkelde handeling
3. personen worden gedurende langere levensperioden beschreven
4. meerdere hoofdpersonen
5. karakterontwikkeling
6. relaties tussen personen liggen ingewikkelder
7. vaak meerdere verhaallijnen
8. karakters zijn goed uitgewerkt
Aan de hand van voor beelden en boven genoemde punten bewijs ik dat dit een roman is.
Punt 1. Dit boek is omvangrijk: omdat hij 173 lees pagina’s heeft
Punt 2. Dit boek heeft ingewikkelde handelingen zoals: Leo gaf Josje de opdracht om een cijfercombinatie van 6 cijfers te zoeken, dat iets met Willem de Vries zijn leven te maken had. Josje dacht na over zijn verjaardag, de indeling van zijn groepen (in het gebouw van The Living Souls), en dacht na tot ze ± 20 cijfercodes had. Ze probeerde ze op de kluis, maar geen van allen deed het. Toen vroeg Valentijn die met een meisje (Céline) dat bij `The Living Souls` zat had kennisgemaakt (hij zei dat hij een brief van `de Voorziener` had gekregen, waarin stond dat er een `spion` in het gebouw was en hij eruit gestuurd was, zodat de spion zich wat vrijer zou gaan gedragen, zodat ze hem/haar gemakkelijker konden ontdekken) aan Céline of ze op één van de wekelijkse bijeenkomsten wilde vragen wanneer de Voorziener door `Dia` (zo noemden de Living Souls God) was geroepen. Dat was op 11 oktober 1976 (111076 dus). Josje (die erbij zat te luisteren) liep snel naar Willem`s kamer en toetste het in. Ze hoorde een klikje en maakte de muurkast open.
Punt 3. De personages worden gedurende langere levensperiode beschreven, aan het begin van het boek lees je over de personages in het dossier over vroeger en hoe hun karaker is ontwikkeld later lees je over hoe het in de tegenwoordige tijd gaat.
Punt 4. Dit boek heeft meerdere hoofd personen: meneer Keizer, Josje van Duivenbode, Valentijn de Boer en Paul van Ravenswaai.
En een bijpersoon: Leo Wagenaar.
Punt 5. Karakter ontwikkeling: Josje, haar ouders gingen uit elkaar wonen. Dit was voorafgegaan door veel ruzie. Josje was hierover erg verdrietig. Ze vond het veel minder leuk thuis dan vroeger. Ze had echter een idee om haar ouders weer bij elkaar te krijgen, dit naar aanleiding van een boek. Ze schreef haar vader dat haar moeder erg ziek was, dit was echter niet zo, haar moeder had slechts een griepje. Haar vader kwam snel naar hun huis toe en kwam erachter dat ze helemaal niet ziek was. Ze vonden het echter zo leuk samen, dat ze besloten weer samen te gaan wonen.
Valentijn, vindt zichzelf heel zielig. Anderen vinden dit echter niet. Het gaat steeds slechter met hem. Hij sterft waarschijnlijk binnen niet al te lange tijd. Hij heeft steeds geld nodig, iets wat niemand hem meer geeft. Hij bedenkt zich dat hij nog een tante heeft, tante Dien, van wie hij denkt hij nog geld los te kunnen krijgen. Dit lukt hem echter niet en zij spreekt hem vermanend toe en zegt dat hij nooit een echte man zal worden. Dit zorgt ervoor dat iets breekt in hem, zodat hij nu wel van de drugs af wil, hij wil afkicken. Dit lukt hem, op eigen kracht, iets wat heel speciaal is. Dit is de reden dat Aart Keizer hem uitkiest, iemand die sterk genoeg is om op zichzelf de drugs te overwinnen, is ook zo sterk dat hij de hersenspoeling van de sekteleider Willem de Vries kan weerstaan.
Punt 6. Relaties tussen personen liggen ingewikkelder, dat is zo.
In het boek word er goed uitleg gegeven hoe de relaties zijn, alleen moet je wel soms ff terug lezen hoe het ook alweer zat.
Punt 7. Er zijn meerdere verhaallijnen, ook weer met het dossier daarin word eerst uileg gegeven. Keizer die leest over de personen in het dossier en daarbij heb je dus meerde verhaallijnen
Punt 8. Karakters zijn heel erg goed uitgewerkt, je leest hoe de personen denken en doen naar hun karakter.
Verhaalanalyse – genre, personages, tijd, plaats en thema
- Genre ik heb op Internet gezocht en heb meerdere antwoorden
Gevonden geloof, avonturenroman, psychologische jeugdroman.
- Personages innerlijk en uiterlijk
Josje van Duivenbode
Josje is kleindochter van oud-commissaris Keizer. Ze heet eigenlijk Josefien en heeft lange rood/bruine vlechten. Ze is een intelligent en ontwikkeld persoon en zeer kritisch en objectief als het standpunten van iemand betreft. Ze is 17 jaar oud, heeft een goed figuur met een leuk gezicht. Zij gaat bij de sekte, maar blijft objectief en kritisch op de standpunten van de sekte, omdat ze met haar ouders van jongs af aan gediscussieerd heeft en daarom schaduwvergelijkingen doorziet. Ze maakt alleen aan het eind van het verhaal een ontwikkeling door, namelijk dat zij haar haar niet meer in vlechten draagt. Dat laatste doet ze om van haar kinderlijkheid af te komen, waarop ze bij The Living Souls is aangevallen.
Valentijn de Boer
Valentijn wordt, net als Paul en Josje, uitverkoren door oud-commissaris Keizer om mee te doen aan het ‘project’ van The Living Souls. Valentijns ouders kwamen om bij een vliegtuigongeluk toen hij tien jaar was. Hierna kwam hij in aanraking met drugs: hasj, speed en later heroïne. Een tante van Valentijn praat hem om en Valentijn volgt, met succes een ontwenningskuur zonder andere verslavende middelen. Hieruit blijkt dat Valentijn ondanks alles, een sterk karakter heeft en erg intelligent is. Hij heeft veel wilskracht en kan goed en overtuigend praten voor grote groepen In het begin van het verhaal is hij 19 en ging hij na de zomervakantie Engels studeren aan de universiteit.
Paul van Ravenswaai
Ook Paul werd, zoals eerder gezegd uitverkoren om mee te doen aan het ‘project’van de Living Souls. Paul is groot (1 meter 99) en sterk, maar wil zijn kracht nooit misbruiken. Paul is zeer koppig en laat zich geen standpunt of mening door helemaal niemand voorschotelen. Verder is hij traag van begrip, maar wel slim.
Paul is erg koppig en hierdoor gelooft hij niet in Keizer, maar gaat hij geloven dat de Living Souls de waarheid spreken. Aan het einde van het verhaal komt hij tot inzicht dat het standpunt van de sekte eigenlijk heel slecht is.
- Tijd Het verhaal speelt zich af in 1986. Dat weet ik omdat de sekte 8 jaar bestond en was opgericht in 1978. De vertelde tijd is ongeveer 3 weken, want na anderhalve week werd Valentijn uit de sekte gezet, Josje mocht toen maximaal een week in de sekte blijven van haar opa, maar bleef een paar dagen langer. In dit boek komen dan ook geen opvallende tijdversnellingen of tijdvertragingen voor. Alleen de persoonsbeschrijvingen zijn terugblikken, maar de rest wordt in chronologische volgorde verteld.
- Thema Het boek gaat voor mij over het feit dat sektes gevaarlijk kunnen zijn voor mensen, als ze niet objectief en kritisch naar de standpunten van een leider mogen of kunnen luisteren en geen kritiek mogen geven op de standpunten of om toelichting op de standpunten kunnen vragen. Er zitten volgens mij niet meer motto’s in het boek.
menig
Ik vind dit een heel boeiend boek ik zou hem ook aan heel veel mensen aanraden
Als ik dit boek lees ben ik in een andere wereld
Ik beleef wat de hoofdpersonen beleven
De omgeving word heel goed geschetst waar door je een beeld kunt vormen bij de situatie
Ik vond het boek heel spannend en ik wou ook elke keer verder lezen
Het allerbeste van het boek was het einde dat the bright werd ontmaskerd
Opzicht was dat ook wel jammer want het was wel voorspelbaar
Als ik een cijfer voor het boek moest geven was het zeker een 8.5
Auteur: Jan Terlouw
Jaar van uitgave:Het door mij gelezen boek is de vierde druk, die verschenen is in 1986
Uitgeverij: Lemniscaat
Aantal blz.: 173
samenvatting
Oud-commissaris Keizer (Hij is 61 jaar oud en ex-commissaris bij de politie. Grijs haar, dat had hij al vanaf z'n vijfendertigste. Aan z'n ogen kon je niet zien dat hij 61 was, hij zat nog steeds vol energie. Hoewel hij gepensioneerd was) is al een aantal jaren bezorgd over de jongeren die in de sekte The Living Souls zijn opgenomen. Om te bewijzen dat de sekte misdadig is hij samen met zijn eigen ‘detective’ Leo Wagenaar
(Leo is een lange slungelige en nieuwsgierige knul met een voorliefde voor kevers. Hij heeft de bijnaam Long Vehicle, omdat hij zo lang en dun is. Hij helpt de commissaris bij het onderzoek naar de sekte en naar de personen die bij de infiltratie gebruikt zouden kunnen worden. Leo is in het verhaal 25 jaar oud. Op school wilde hij niet leren, want het was voor hem een groter raadsel waarom men een wiskundevraag wilde oplossen, dan hoe men het moest oplossen.)
Valentijn is een redelijk aardige jongen. Vrolijk ook, totdat z'n ouders neerstorten bij een vliegtuigongeluk en daarbij om kwamen. Hij raakte aan de drugs op z'n veertiende. Eerst softdrugs, later harddrugs). En Paul van Ravenswaai
(Een buitengewoon eigenwijs type. Een lange en forse jongen. Doorliep het Atheneum. En is Erg koppig), die hem geschikt lijken. Hij wil zijn kleindochter Josje van Duivenbode
(Heet eigenlijk Josefien. Rood haar. Zij was een zeer gelukkig en nieuwsgierig meisje) er ook graag bij hebben. Als de ouders van de kinderen er akkoord mee zijn gegaan melden ze zich aan bij de sekte. Wat niet zo heel gemakkelijk is. Ze worden eerst ‘gewassen’ een ritueel waarbij de nieuwe leden gekleineerd worden en zo een groeps gevoel vormen. Valentijn Josje en Paul houden Keizer elke avond in hun stamcafé op de hoogte. Na een paar dagen gaan Josje en Paul in bij de sekte wonen en wordt Valentijn er om onbekende reden uitgezet. (daar kom je later in het boek achter)
Josje laat niks meer van zich horen, want ze wordt de hele tijd bezig gehouden, ze moet schoon maken en klusjes op knappen voor The Brigt (de leider van de living souls) Josje vermoedt dat The Brigt haar doorheeft. Valentijn komt doormiddel van Céline erachter dat Paul een echt Living Soul-lid is geworden. Josje wordt in de kamer naast Bright gezet waardoor ze later in het verhaal de kamer van The Bright binnendringen kan, maar ze vindt niks behalve een kast met een 8-cijferig slot. Josje komt achter de code door middel van Céline (een meisje dat ze hebben leren kennen bij de Wassing) Céline is een heel verlegen meisje dit in de grote zaal (waar de ziener spreekt) niet opvalt totdat ze aan The Bright gaat vragen hoe hij zo is geworden, The Bright verteld met volle trots over een datum en die datum is de code van de kluis. In de kast staan allemaal munten (die The Bright heeft verzameld van het geld van de living souls). Maar als Josje weg wil gaan wordt ze opgemerkt en opgesloten. (wat raar is want in het begin word er gezegd dat je mag gaan wanneer je wild gaan) Gelukkig ontsnapt ze. Josje, Leo en Valentijn zorgen er voor dat de ‘Living Souls’ stopt, in het laatste deel van het boek kun je lezen dat de munten van the bright onder een toe spraak van uit een luik naar beneden worden gegooid the bright merkt het dat het zijn eigen munten zijn waardoor hij in paniek raakt hierdoor vinden zijn leden hem niet meer geloofwaardig.
Willem de Vries, of de "Voorziener" of "The Bright", zoals de sekteleden hem noemden gaat uiteindelijk naar Schotland
romankenmerken
De 8 romankenmerken zijn:
1. omvangrijk
2. ingewikkelde handeling
3. personen worden gedurende langere levensperioden beschreven
4. meerdere hoofdpersonen
5. karakterontwikkeling
6. relaties tussen personen liggen ingewikkelder
7. vaak meerdere verhaallijnen
8. karakters zijn goed uitgewerkt
Aan de hand van voor beelden en boven genoemde punten bewijs ik dat dit een roman is.
Punt 1. Dit boek is omvangrijk: omdat hij 173 lees pagina’s heeft
Punt 2. Dit boek heeft ingewikkelde handelingen zoals: Leo gaf Josje de opdracht om een cijfercombinatie van 6 cijfers te zoeken, dat iets met Willem de Vries zijn leven te maken had. Josje dacht na over zijn verjaardag, de indeling van zijn groepen (in het gebouw van The Living Souls), en dacht na tot ze ± 20 cijfercodes had. Ze probeerde ze op de kluis, maar geen van allen deed het. Toen vroeg Valentijn die met een meisje (Céline) dat bij `The Living Souls` zat had kennisgemaakt (hij zei dat hij een brief van `de Voorziener` had gekregen, waarin stond dat er een `spion` in het gebouw was en hij eruit gestuurd was, zodat de spion zich wat vrijer zou gaan gedragen, zodat ze hem/haar gemakkelijker konden ontdekken) aan Céline of ze op één van de wekelijkse bijeenkomsten wilde vragen wanneer de Voorziener door `Dia` (zo noemden de Living Souls God) was geroepen. Dat was op 11 oktober 1976 (111076 dus). Josje (die erbij zat te luisteren) liep snel naar Willem`s kamer en toetste het in. Ze hoorde een klikje en maakte de muurkast open.
Punt 4. Dit boek heeft meerdere hoofd personen: meneer Keizer, Josje van Duivenbode, Valentijn de Boer en Paul van Ravenswaai.
En een bijpersoon: Leo Wagenaar.
Punt 5. Karakter ontwikkeling: Josje, haar ouders gingen uit elkaar wonen. Dit was voorafgegaan door veel ruzie. Josje was hierover erg verdrietig. Ze vond het veel minder leuk thuis dan vroeger. Ze had echter een idee om haar ouders weer bij elkaar te krijgen, dit naar aanleiding van een boek. Ze schreef haar vader dat haar moeder erg ziek was, dit was echter niet zo, haar moeder had slechts een griepje. Haar vader kwam snel naar hun huis toe en kwam erachter dat ze helemaal niet ziek was. Ze vonden het echter zo leuk samen, dat ze besloten weer samen te gaan wonen.
Valentijn, vindt zichzelf heel zielig. Anderen vinden dit echter niet. Het gaat steeds slechter met hem. Hij sterft waarschijnlijk binnen niet al te lange tijd. Hij heeft steeds geld nodig, iets wat niemand hem meer geeft. Hij bedenkt zich dat hij nog een tante heeft, tante Dien, van wie hij denkt hij nog geld los te kunnen krijgen. Dit lukt hem echter niet en zij spreekt hem vermanend toe en zegt dat hij nooit een echte man zal worden. Dit zorgt ervoor dat iets breekt in hem, zodat hij nu wel van de drugs af wil, hij wil afkicken. Dit lukt hem, op eigen kracht, iets wat heel speciaal is. Dit is de reden dat Aart Keizer hem uitkiest, iemand die sterk genoeg is om op zichzelf de drugs te overwinnen, is ook zo sterk dat hij de hersenspoeling van de sekteleider Willem de Vries kan weerstaan.
Punt 6. Relaties tussen personen liggen ingewikkelder, dat is zo.
In het boek word er goed uitleg gegeven hoe de relaties zijn, alleen moet je wel soms ff terug lezen hoe het ook alweer zat.
Punt 7. Er zijn meerdere verhaallijnen, ook weer met het dossier daarin word eerst uileg gegeven. Keizer die leest over de personen in het dossier en daarbij heb je dus meerde verhaallijnen
Punt 8. Karakters zijn heel erg goed uitgewerkt, je leest hoe de personen denken en doen naar hun karakter.
Verhaalanalyse – genre, personages, tijd, plaats en thema
- Genre ik heb op Internet gezocht en heb meerdere antwoorden
Gevonden geloof, avonturenroman, psychologische jeugdroman.
Josje van Duivenbode
Josje is kleindochter van oud-commissaris Keizer. Ze heet eigenlijk Josefien en heeft lange rood/bruine vlechten. Ze is een intelligent en ontwikkeld persoon en zeer kritisch en objectief als het standpunten van iemand betreft. Ze is 17 jaar oud, heeft een goed figuur met een leuk gezicht. Zij gaat bij de sekte, maar blijft objectief en kritisch op de standpunten van de sekte, omdat ze met haar ouders van jongs af aan gediscussieerd heeft en daarom schaduwvergelijkingen doorziet. Ze maakt alleen aan het eind van het verhaal een ontwikkeling door, namelijk dat zij haar haar niet meer in vlechten draagt. Dat laatste doet ze om van haar kinderlijkheid af te komen, waarop ze bij The Living Souls is aangevallen.
Valentijn de Boer
Valentijn wordt, net als Paul en Josje, uitverkoren door oud-commissaris Keizer om mee te doen aan het ‘project’ van The Living Souls. Valentijns ouders kwamen om bij een vliegtuigongeluk toen hij tien jaar was. Hierna kwam hij in aanraking met drugs: hasj, speed en later heroïne. Een tante van Valentijn praat hem om en Valentijn volgt, met succes een ontwenningskuur zonder andere verslavende middelen. Hieruit blijkt dat Valentijn ondanks alles, een sterk karakter heeft en erg intelligent is. Hij heeft veel wilskracht en kan goed en overtuigend praten voor grote groepen In het begin van het verhaal is hij 19 en ging hij na de zomervakantie Engels studeren aan de universiteit.
Paul van Ravenswaai
Ook Paul werd, zoals eerder gezegd uitverkoren om mee te doen aan het ‘project’van de Living Souls. Paul is groot (1 meter 99) en sterk, maar wil zijn kracht nooit misbruiken. Paul is zeer koppig en laat zich geen standpunt of mening door helemaal niemand voorschotelen. Verder is hij traag van begrip, maar wel slim.
Paul is erg koppig en hierdoor gelooft hij niet in Keizer, maar gaat hij geloven dat de Living Souls de waarheid spreken. Aan het einde van het verhaal komt hij tot inzicht dat het standpunt van de sekte eigenlijk heel slecht is.
- Tijd Het verhaal speelt zich af in 1986. Dat weet ik omdat de sekte 8 jaar bestond en was opgericht in 1978. De vertelde tijd is ongeveer 3 weken, want na anderhalve week werd Valentijn uit de sekte gezet, Josje mocht toen maximaal een week in de sekte blijven van haar opa, maar bleef een paar dagen langer. In dit boek komen dan ook geen opvallende tijdversnellingen of tijdvertragingen voor. Alleen de persoonsbeschrijvingen zijn terugblikken, maar de rest wordt in chronologische volgorde verteld.
- Thema Het boek gaat voor mij over het feit dat sektes gevaarlijk kunnen zijn voor mensen, als ze niet objectief en kritisch naar de standpunten van een leider mogen of kunnen luisteren en geen kritiek mogen geven op de standpunten of om toelichting op de standpunten kunnen vragen. Er zitten volgens mij niet meer motto’s in het boek.
Ik vind dit een heel boeiend boek ik zou hem ook aan heel veel mensen aanraden
Als ik dit boek lees ben ik in een andere wereld
Ik beleef wat de hoofdpersonen beleven
De omgeving word heel goed geschetst waar door je een beeld kunt vormen bij de situatie
Ik vond het boek heel spannend en ik wou ook elke keer verder lezen
Het allerbeste van het boek was het einde dat the bright werd ontmaskerd
Opzicht was dat ook wel jammer want het was wel voorspelbaar
Als ik een cijfer voor het boek moest geven was het zeker een 8.5
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden