Gekaapt! door Thea Beckman

Inhoud:
Kampen, 22 februari 1399, vandaag is het ‘Petrus ad Cathedrum’, de dag waarop de winterstop ten einde is en de handel wordt hervat. Gerlof Eekhout, de zoon van Pieter Eekhout, een rijke koopman, gaat met zijn oom Josef Eekhout voor het eerst op handelsreis. Ze gaan met 6 schepen van Kampen naar Brugge, die reis gaat goed al is Gerlof wel een beetje zeeziek. Daarna gaan ze op weg naar Londen, maar midden in die reis komen ze in een dichte mistbank terecht, ze gooien het anker uit en ze gaan slapen. De volgende morgen blijken ze heel ver uit koers te zijn geraakt, de andere schepen zijn ook niet meer te zien. Ze varen een tijdje, maar dan opeens zien ze een schip met een blauw zeil. Het zijn de beruchte piraten ‘Godeke Michaels’ en ‘Claus Stortebeker’! Ze bestormen het schip waar Gerlof op zit en doden mensen. Gerlof en Josef hebben zich verstopt. Dan worden ze gevonden, ze worden samen met de anderen die nog niet zijn gedood, gevangen genomen.

Als ze in Oost-Friesland aankomen wordt iedereen vrijgelaten, behalve Gerlof en Josef. Zij worden meegenomen naar de burcht van Keno Thom Broke. Zij worden gevangen gehouden, omdat ze van goede huizen zijn en dan kunnen de piraten losgeld vragen.

Gijsbrecht is de koerier van de piraten, hij gaat het losgeld halen bij Pieter Eekhout. Als hij daar aankomt, geeft Pieter Eekhout hem het losgeld mee. Gerlof’s zusjes: Gese, Mette, Maria en Jacoba, zijn heel erg ongerust.

Op de burcht is een meisje, Marie, de dochter van Keno Thom Broke, ze komt elke dag brood en water bij Gerlof en Josef brengen. Gerlof heeft wel een oogje op Marie, maar Marie is al uitgehuwelijkt aan Claus Stortebeker. Als Gijsbrecht arriveert, mogen Gerlof en Josef gaan. Ze gaan met een boerenkar naar Bremen, maar ze moesten helemaal niet in Bremen zijn. Marie zegt dat ze moeten gaan, want haar vader en de piraten hebben anders wrede plannen met hun voor, dus Gerlof en Josef gaan naar Bremen. Daar zoeken ze een schipper die hen naar Kampen wil brengen. Ineens komt Josef terug met een schipper die hen naar Kampen wil brengen, ‘Simon van Utrecht’. Hij moet eigenlijk naar Hamburg maar hij kan wel even een omweg maken naar Bremen, hij doet het gratis. Gelukkig maar, want Gerlof en Josef hebben geen geld meer, want dat hebben de piraten afgepakt.

Als ze de volgende dag in Kampen aankomen, loopt Gese net te wandelen. Ze ziet Gerlof op het schip staan en ze zwaait. Ze laat Marta, (het dienstmeisje die met haar meeliep) meteen haar vader en haar zusjes halen. Als Gerlof en Josef het schip uitkomen, staan vader en de zusjes van Gerlof er al, ze springen Gerlof in de armen. Die avond kwam Simon van Utrecht eten, dat hadden ze gevraagd. Gese heeft intussen een oogje op Simon van Utrecht, hij ook op haar. De volgende dag gaat Simon van Utrecht weer weg, hij komt snel weer terug.

Een paar weken later gaat Gerlof bij de schutterij van Kampen. Als hij de piraten dan nog eens tegen zou komen, zou hij wraak kunnen nemen. Een half jaar daarna kwam er een expeditie tegen de piraten, Gerlof is intussen al een goede schutter en hij wil graag mee, maar het mag niet van zijn vader. Hij protesteert hevig maar het helpt niks. Hij hoort dat de expeditie geslaagd is, ze hebben alle piraten verslagen, behalve Godeke Michaels en Claus Stortebeker, zij zijn nog niet gaan varen op zee.

Toen Simon van Utrecht weer terug kwam, wilde iedereen weten hoe het was geweest. Vooral Gese was erg bezorgd geweest toen hij op zee was. Als Simon weer naar zijn schip gaat, gaan Gese en Mette mee. Ze gaan het schip in, Mette wil even op onderzoek uit, dat is goed, zegt Simon. Simon en Gese gaan samen op de bank zitten, Simon zegt: ‘Lieve, lieve Gese, ik hou van jou en daarom ga ik vanavond aan je vader je hand vragen’. Gese zei: ‘Ik hou ook van jou maar dat zal vader nooit goed vinden, hij wil dat ik met een koopman uit Kampen trouw’. Op dat moment komt Mette net binnen, ze gaan weer naar huis. Simon gaat samen met Pieter Eekhout naar zijn kantoor. Gese hoort hard geroep en een duidelijke NEE!, dat had ze al verwacht. Simon van Utrecht gaat weg, maar zegt dat hij na een tweede strijd met de piraten terug zal komen. Gese en Mette mogen niet meer buiten komen, omdat ze anders misschien weer naar het schip van Simon van Utrecht zouden gaan. Ze mogen binnen alleen nog maar borduren en schrijven.

Gerlof moet van zijn vader naar een vergadering in Hamburg, zijn vader kon niet omdat hij ziek was. Gerlof gaat naar Hamburg, daar ontmoet hij Simon, Gerlof vraagt of hij mee mag gaan met de strijd tegen de piraten, Simon van Utrecht wil het niet hebben, maar Gerlof geeft genoeg overtuigende redenen om mee te gaan, dus Simon van Utrecht neemt hem mee aan boord.

Als ze eenmaal op zee zijn zien ze de piraten. Er komen van alle kanten pijlen met pek, en brandende pijlen. Het schip van de piraten staat in brand, het schip van Simon wint, alleen Claus Stortebeker wil zich niet overgeven, hij vecht door met een zwaard rond hem zwaaiend. Dan opeens schiet Gerlof een pijl, op goed geluk raakt die pijl de arm van Claus Stortebeker, waardoor het zwaard uit zijn handel valt. Ze hebben gewonnen!

Als Gerlof terug thuis is, is zijn vader heel kwaad, want hij had geen toestemming van vader gekregen.

De volgende dag kwam Simon van Utrecht weer, hij vraagt weer hetzelfde als de vorige keer, maar het antwoord is weer: ‘NEE!’ Gese begint te huilen, die lieve Gese, die anders nooit huilt, was nu heel verdrietig. Haar vader kreeg een beetje een schuldgevoel.

Als Simon van Utrecht na twee weken weer komt, is het antwoord op de vraag: ‘ja’, maar alleen als hij aan heel veel eisen voldoet, die Pieter Eekhout heeft opgesteld. Simon van Utrecht zegt: ‘Wat kunnen mij die eisen schelen! Als ik maar met Gese kan trouwen!’ Gese en Simon houden elkaar vast, zo gelukkig heeft Pieter Eekhout Gese nog nooit gezien, het lijkt wel of ze elkaar nooit meer willen loslaten.