Geheime kamers door Jeroen Brouwers

Pagina’s: 488
Uitgeverij: Atlas. Personages: Jelmer Van Hoff, de ik-figuur. Paula Van Hoff, de vrouw van Jelmer. Hanneke Van Hoff, het gehandicapte kind van Paula en Jelmer. Daphne Sibelijn-Uitwijk, de minnaares van Jelmer. Nico Sibelijn, de man van Daphne. Arne Sibelijn, het zoontje van Daphne en Nico. Psch. Dr. A. Weldon, de minnaar van Paula. Passage: (pag. 243) Het verhaal speelt zich daar af waar Jelmer en Daphne samen op bed liggen. “ Moest zij nu niet inderdaad transparant worden en zo dus volledig verdwijnen, oplossen tot geparfumeerde damp en in die toestand vervliegen boven de nachtzee, waar nu en dan, ver weg, het loeien van een scheepsfluit klonk? Het lot van de wegkwijnende nimf Echo, van wie alleen haar stem overbleef. “ Verhaal: De relatie tussen Jelmer en Paula is zeer zwak, er is nauwelijks nog contact tussen de twee, alhoewel ze geen last van elkaar hebben. Als Jelmer naar een feest moet van Nico (een vriend uit zijn studententijd die hij al jaren niet meer gezien heeft) komt hij Daphne weer tegen. Ook in zijn studententijd had hij al een oogje op de knappe zangeres maar zij was van Nico. Ze praatten en besloten verder brieven te schrijven. De brievenwisseling tussen Daphne en Jelmer word steeds heviger en opwindender. De twee ontmoeten elkaar ook al in het geniep. Later in het boek nodigd Nico Dapnhe uit voor een etentje bij hem thuis met Paula. Tot zijn verbazing heeft Paula ook iemand geïnviteerd, namelijk A. Weldon. Het komt uit dat ze allebei een andere relatiepartner hebben. Hanneke zit in een speciaal opvangtehuis voor gehandicapte kinderen. Aangezien Paula al vanaf de geboorte niks meer te maken wou hebben met het kind gaat Jelmer er altijd alleen naartoe op zondag. Uit frustratie en verdriet van de zondagse sleur heeft hij daar ook nog een vrouw waarmee hij zijn verdriet deelt door middel van seks. Inmiddels vertelt Daphne al haar geheimen aan Jelmer (geheime kamers) per telefoon. Arne had een deel afgeluisterd en zo komt Nico alles te weten. Paula trekt in bij haar A. Weldon, ook haar collega in de dokterspraktijk, en Nico blijf alleen over. Het einde is een beetje onduidelijk en drastisch. Het wordt hem toch allemaal even teveel maar hij weet zich wel te redden.
Mijn mening: Ik vind dat Jeroen Brouwers heel gedetaleerd en lieflijk schrijft. Eigenlijk houd ik niet zo van deze lange boeken, aangezien het verhaal niet zo indrukwekkend is om het over zoveel bladzijden te schrijven. (te langdradig). Hij schrijft wel heel klaar en duidelijk. Ik wil nog wel eens een boek van hem lezen, op voorwaarde dat het iets lichter geschreven is. (ik nam dit omdat het op nummer 1 stond in de boeken top 10 en door de citaten uit het boek “giph” van Ronald Giphart.