Geen geweld door Mieke van Hooft

INLEIDING: Het boek dat ik gekozen heb heet Geen geweld en is geschreven door Mieke van Hoofd. Het boek zit in de Boektoppers van 2004. BESCHRIJVING VAN DE HOOFDPERSOON: Kelvin is de hoofdpersoon van het boek. Hij is een kleine, magere brugger met een smal gezicht. Hij heeft geen zin in zijn nieuwe school, hij kent er niemand! Maar als hij verteld dat ze thuis een biggetje hebben, veranderd dat. Zijn klasgenoten raken meer in hem geïnteresseerd en daardoor krijgt hij meer zelfvertrouwen. In de loop van het verhaal wordt hij ook sterker van binnen, doordat hij zich groot wil houden als zijn broer in coma komt te liggen. Je kunt je goed verplaatsen in de gedachtes van de persoon omdat de schrijfster die nauwkeurig verteld. BIJPERSONEN: Ouders van Kelvin --- Roy, de broer van Kelvin --- Fieke, een goede vriendin van Roy --- Bart, de dader --- Kneel, hij werkt op de kinderboerderij --- Elly Morrisson, mentrix van Kelvin die later het biggetje in huis opneemt.
AANKONDIGING WAAROVER IK HET GA HEBBEN: Ik ga in het interview allerlei vragen stellen, vooral over gebeurtenissen in het boek, meningen en gevoelens. HET INTERVIEW: Hallo Kelvin, bedankt dat ik je mag interviewen. 1. Hoe voel je je nu, na al die gebeurtenissen?  Ik voel me heel opgelucht, en ik ben heel blij dat Roy weer wakker is geworden uit zijn coma. 2. Had je zin om naar de middelbare school te gaan – smurf te worden?  Nee, eerst helemaal niet. Ik kwam in een klas waar ik niemand kende. De mentrix Elly was trouwens wel aardig. Ze heeft later zelfs Watje in huis genomen! Toen ik vertelde over Watje, ons biggetje, werden mijn klasgenoten wel wat meer geïnteresseerd in mij. Nu gaat het goed op school. 3. Waarom besloot je ’s nachts naar de kinderboerderij te gaan toen Roy daar was om voor Watje te zorgen?  Ik voelde me onrustig, er was niks boeiends op tv, en mijn gedachten dwaalden steeds af naar Roy en Watje. Toen besloot ik maar te gaan. 4. Wat voelde je toen de politie over Roy’s toestand vertelde?  Ik voelde me angstig, maar ook boos. Als Watje in huis had mogen blijven, was dit allemaal niet gebeurd! 5. En hoe voelde je je toen je thuis zat en je ouders naar het ziekenhuis waren?  Heel machteloos, ik wilde antwoorden weten. Wie had er met Roy gevochten? Hij mocht gewoon niet dood gaan! En waar was Watje nu? 6. Toen kreeg je Roy te zien, was het eng?  Een beetje, hij was heel wit en stil en had verband om zijn hoofd. 7. Wie was nou degene die Roy had gestoken?  Dat bleek Bart te zijn, hij was aangeschoten en alles liep uit de hand. Hij werd agressief en stak Kelvin neer. 8. Wat vond je van het idee van de stille tocht?  Ik dacht er eerst even over na, maar ik vond toch dat de tocht zeker gehouden moest worden! Waarom? Omdat Roy zelf ook tegen zinloos geweld is. Ik wist zeker dat hij zelf ook zou willen meelopen in zo’n tocht. Fieke vond het een fantastisch idee. Het zou niet daadwerkelijk helpen tegen geweld, maar je zou je met elkaar verbonden voelen. 9. Waar dacht je aan toen je de vlinders met de stille tocht losliet?  Ik dacht: Wordt wakker! Alsjeblieft Roy, komop! Dat heeft vast geholpen. 10. Tot slot: Toen Roy weer bijkwam, wat voor een moment was dat?  Ik was zó blij, dat ik gewoon moest huilen! Dat hij weer wakker was geworden door het gegil van Watje, echt iets voor hem. Ik hoop echt dat zinloos geweld stopt, want het is vreselijk als het bij familie of vrienden gebeurt. SLOT: Conclusie: Het boek Geen Geweld is een boek met een bedoeling; namelijk mensen aan het denken zetten over zinloos geweld. Degene die het voorwoord heeft geschreven (Bart Wisbrun), heeft de ‘Stichting Tegen Zinloos Geweld’ opgericht. Hij had aan Mieke van Hoofd gevraagd dit boek te schrijven. Dat heeft ze gedaan en GEEN GEWELD is het resultaat. Mijn mening over het boek: Ik vond het een aardig leuk boek, ik wou op sommige momenten snel doorlezen om te weten wat er zou gebeuren. Bijvoorbeeld of Roy nog uit zijn coma zou komen, en of Bart gevonden zou worden. Het was een werkelijk verhaal, het zou ook in het echt kunnen gebeuren. Er waren een paar verrassende momenten, bijvoorbeeld toen Bart bij Kneel gevonden werd, dat verwachte ik niet. Het mooiste moment uit het boek vond ik het einde, toen Roy wakker werd uit zijn coma. Het verhaal zette me niet echt aan het denken, ik had al eerder gelezen over zinloos geweld. Mijn mening is en blijft: ZINLOOS!