Gebr. door Ted van Lieshout

De titel staat voor ‘gebroeders’. Het boek gaat namelijk over twee broers. De ene, Maus is al een tijdje dood. Het verhaal begint op de dag voor de verjaardag van Maus. Z’n moeder wil z’n spullen die op z’n kamer stonden verbranden als een soort afscheidsritueel. Luuk, z’n broer vindt dit raar, en jammer, maar als hij wil mag hij nog enkele dingen uit Maus z’n kamer nemen, maar geen persoonlijke zaken uit het bureau. Luuk waagt het toch om Maus’ dagboek uit het bureau te halen, en hij wil het houden. Omdat z’n moeder er niet mee akkoord zal gaan schrijft hij zelf in het dagboek, zodat ook zijn eigen gedachten erin staan, en het dus niet mag verbrand worden. Hij schrijft z’n tekst tussen de tekst van Maus door, omdat z’n moeder anders gewoon zijn eigen bladzijden kan uitscheuren, en Maus woorden zou kunnen verbranden. Doordat hij tussen de regels van Maus schrijft, kan hij het natuurlijk niet laten om ook de tekst van Maus te lezen. De meeste dingen die hij opschrijft kan zijn dan ook reacties op wat Maus heeft geschreven. Luuk leert z’n broer beter en beter kennen. Maus had op een bepaalde bladzijde geschreven dat Luuk homo was, eerst werd Luuk woedend, en schreef scheldwoorden onder die zin. Maar als Luuk later ontdekt dat ook Maus homo was, verandert alles, hij schrijft ook heel z’n eigen verhaal op. Heel het ziekteproces van Maus wordt ook beschreven door hem zelf, en Luuk vult herinneringen aan. Maus had altijd last van trillingen in z’n armen, en op het einde over heel z’n lichaam. Het ging niet meer om te schrijven, en Luuk vult gewoon de rest van Maus z’n leven aan, tot op het moment dat z’n moeder hem vertelt dat Maus in het ziekenhuis gestorven is. Intussen is zijn we al op de verjaardag van Maus, z’n moeder is de spullen aan het verbranden, en Luuk beslist om ook het dagboek af te geven om z’n moeder te choqueren. Z’n moeder wil het niet verbranden. Luuk is in de war, en flapt eruit dat hij homo is. Hij wil het al heel lang zeggen maar hij is bang voor de reactie van z’n moeder, die dus geen kleinkinderen zal hebben. Haar reactie valt goed mee, ze is niet boos, ze zegt zelfs dat ze het al vermoedde. Hij is totaal van streek, omdat hij niet durfde zeggen, wat zij al vermoedde. Hij vindt dat zij erover had moeten beginnen. Ook dit schrijft hij in het dagboek