Gala door Ronald Giphart

Gala
Auteur: Ronald Giphart

Waarom heb ik het boek gekozen?
Het leek me wel een leuk boek, omdat de voorkant een foto van de helft van het hoofd een vrouw was en me dat trok. Ook de titel zie je niet alledaags, en dan raak je er toch op de een of andere manier benieuwd naar. Ook de beschrijving op de achterkant leek me erg interessant.

Samenvatting
Meija is een vrouw van in de twintig, en heeft een relatie met Edgar Fräser. Eigenlijk stelt die relatie niet veel voor omdat ze het een ‘I see ya when I see ya-relatie’ noemen, dat betekend dat ze vrij zijn in hun doen en laten, en elkaar zien wanneer het hun uitkomt. Meija werkt bij het bedrijf ‘Mijn Mensen’ als actrice, dat bedrijf neemt artiesten in dienst en vervolgens opdrachten geeft aan hun. De agent Panc, haar baas, is een man in de veertig. Ze krijgt pas echt met hem te maken als ze naar het bedrijf belt om uit te razen, daar krijgt ze Panc aan de lijn, en zo blijven ze uren in gesprek totdat haar batterij van haar mobiel het begeeft. Als ze een keer met hem afspreekt, vliegt de vonk over. In het begin is het nog redelijk onschuldig, maar later delen ze een hotelkamer en zien ze elkaar steeds vaker, in het geheim natuurlijk omdat Panc getrouwd is en Meija een ‘open relatie’ heeft met Fräser.
Op een dag komt de vrouw van Panc, Elaine, naar de redactie van Mijn mensen, waar ze verteld dat Panc ernstig ziek is en niet lang meer te leven zal hebben, hij heeft een kwaadaardige hersentumor. Omdat de relatie van Meija en Panc geheim moet blijven, bellen ze een paar keer, en nemen ze ook telefonisch afscheid van elkaar.

Panc wilde dat na zijn dood de gala van het 15-jarig bestaan van het bedrijf van hem, door moest gaan. Het moest een feestelijk gala zijn, als dit gala plaatsvindt zijn alle vrienden van Panc aanwezig en Meija gaat er met Fräser naartoe. Als ze op het feest zijn, doet Elaine erg onaardig tegen Meija en zegt ook dat Meija weg moet gaan. Meija doet dit niet, omdat ze het als een laatste eer ziet. Vlak tegen het einde van het gala worden er cadeaus van Panc uitgedeeld aan alle vrienden van hem, voor iedereen is er iets, maar niet voor Meija.
Fräser heeft inmiddels te veel op en wordt hier erg boos om en begint met dat te schreeuwen door de zaal, iedereen is geïrriteerd. Hij gaat verhaal halen bij Elaine, die dan terug begint te schreeuwen dat Meija een relatie met Panc had. Dit verbaast Meija heel erg, omdat zij het aan niemand verteld heeft, hoe kan Elaine dat nou weten?
Fräser voelt zich bedrogen door Meija en laat dat ook merken, maar Meija komt voor zichzelf op. Ze roept vragend terug of dat die baby in haar buik ook niet toevallig om Panc zijn rug om is verwekt. Elaine wordt hysterisch, en iedereen keert zich tegen Meija. Hierdoor wordt Meija nog kwader en onthult ze nog een paar geheimen van mensen binnen het bedrijf, die ze van Panc heeft gehoord, het is een complete chaos.
Gelukkig is er een man, Max, ook wel Mental Midget, die de tegenspeler van Meija in een film zal zijn, die Fräser en Meija meeneemt naar huis. Daardoor zijn ze net op tijd naar huis teruggekeerd voordat het nog erger zou worden. Het leven van Meija gaat door zonder Panc en met haar geliefde Fräser.

Verhaaltechniek en omgeving
Het verhaal is verteld in de ik-perspectief, omdat je het verhaal leest zoals Meija het meemaakt door middel van een brief. Dat merk je ook goed omdat je echt karakter in het verhaal terugvindt.
Verder speelt het verhaal zich voor het grootste gedeelte af in de stad Utrecht, in Tivoli waar het gala zich afspeelt. Maar ook in het huis van Meija haar vader, waar ze de brief schrijft. Meerdere keren speelt het verhaal zich af in een hotelkamer, waar Panc en Meija naartoe gaan, om hun geheime relatie zich te laten afspelen.

Tijd van het verhaal
Het verhaal speelt zich dus af voor een klein gedeelte in het heden, en het grootste gedeelte in het verleden, omdat er allemaal terugblikken zijn verwerkt in de brief en dat Meija daar voor haarzelf aan terugdenkt.
Ik denk verder dat het zich afspeelt in deze tijd, dus ongeveer in 2000-2004, omdat het ter nagedachtenis aan Wouters Natter (1965-2000) is, wat ook wel weer raar is, omdat er bij de dankbetuiging staat dat het fictie is: ‘De meeste in deze novelle verwerkte gebeurtenissen en personages berusten op fictie, geheel fictie en niets anders dan fictie.

Hoofdpersoon en bijpersonen
De hoofdpersoon is
Meija, een vrouw tegen begin 20 aan. Ze is een succesvolle actrice die een ‘I see ya when I see ya-relatie’ heeft met Fräser. Meija heeft veel karaktertrekken en haar karakter veranderd ook in de loop van het verhaal. Ze heeft geen blad voor haar mond, maar denkt wel na voordat ze iets zegt wat mensen kan kwetsen. Desondanks is Meija erg onzeker over haar relatie met Fräser, of hij wel de ware voor haar is, omdat wat ze Panc had erg anders was.
Ze heeft beloofd om niets te vertellen over hun affaire, maar doet dit wel tegen haar vader, ook weet Meija niet of ze zich er schuldig over moet voelen.
De dag na het gala weet ze zeker dat ze oud wilt worden met Fräser, en dat het tussen haar en Panc toch tot niets zou uitlopen.

Bijpersonen
Panc – Panc is al overleden voordat het echte verhaal begint, hij was een man tegen de 45 aan, en was getrouwd met een Amerikaans model, Elaine. Hij is overleden aan een hersentumor waaraan hij niet meer geholpen kon worden.
Je komt verder niet veel over hem te weten, omdat hij alleen beschreven wordt als de minnaar van Meija.

Edgar Fräser – Hij is de vriend van Meija, en een echte praatjesmaker. Omdat hij eerder gedumpt was door zijn toenmalige vriendin en daar erg veel verdriet van had, wilt hij zich niet meer ‘vastbijten’ in een vaste relatie.
Ook is Fräser geopereerd aan zijn ducti deferensi van zijn beide epididymes en testes geopereerd.
Toen hij hoorde dat Meija een affaire had met Panc werd hij toch wel geraakt, maar op dat moment toen hij dat hoorde was hij dronken, dus het is niet duidelijk of die reactie door de alcohol kwam.

Meija is op hem gevallen, omdat hij bijna dezelfde karakter heeft als haar vader.

Elaine – Zij is de weduwe van Panc, een Amerikaans model. Elaine geeft Meija de schuld van de affaire tussen Panc en Meija, dat is wel apart, omdat Elaine zelf zwanger is van een andere man.
In het boek is ze de rivale van Meija, en komt bij mij over als een bitch.

Pappa – Hij is de vader van Meija, en komt in het boek over als een wijze man. Hij geeft Meija ook advies over wat ze moet doen, daarom schrijft ze ook een brief naar Panc.

Thematiek
Het boek heeft eigenlijk meerdere thema’s, maar het thema waar je voornamelijk aan herinnert word, is de dood. Dat komt vooral omdat Meija een brief schrijft naar haar minnaar, haar baas, schrijft.
Ook wordt er niet omheen gepraat, zodat je je goed kan inleven.
Bedrog en liefde zijn de motieven van het verhaal tot de gala, want dan komen de mensen er achter van de affaire tussen Panc en Meija, ze hielden erg van elkaar, maar hielden hun relatie toch geheim.
Het motief bedrog komt er in voor, omdat Meija en Panc allebei een relatie hebben, en hun met elkaar iets hebben in het geheim.


Opbouw
De opbouw van dit boek is erg onlogisch, en in het begin wilde ik ook een ander boek nemen, omdat ik er erg weinig van snapte.
In het begin lees je gewoon in het heden, zoals het nu is.
Vervolgens denk je dat je ook in het heden leest, maar terugblikt op iets, dus dat het verhaal verder gaat. Alleen is dat niet zo, want je leest dan de brief die Meija schrijft aan Panc.
Daarna denk je dat je dan weer wel in het heden leest, maar dat zijn terugblikken over wat Meija heeft meegemaakt met Panc, of wat ze alleen heeft meegemaakt, en hem dat verteld.

Titelverklaring
Er wordt ter ere van het 15-jarige bestaan van het bedrijf van Panc een feest georganiseerd. Panc overlijdt vlak daarvoor aan een plotselinge hersentumor, waar de dokters niets meer aan konden doen. Het feest, een gala, wordt daardoor dus meer een herdenkingsfeest aan Panc.

Over de auteur
Ronald Giphart werd geboren op 17 december, 1965 in Dordrecht. Zijn vader was een huisvestingambtenaar, en zijn moeder, Wijnie Jabaai († 1995), een kamerlid voor de PvdA. Toen Ronald 11 jaar was, scheidden zijn ouders. Hij ging met zijn vader in Soest wonen en verhuisde in 1987 naar Utrecht, daar ging hij Nederlands studeren, maar naar 3 jaar stopte hij met z’n studie. Na zijn studie werkte hij jarenlang als nachtportier in een Utrechts ziekenhuis, toen begon hij met schrijven. In 1992 debuteerde Ronald met de roman ‘Ik ook van jou’. Daarna schreef hij nog meer romans, en was de redacteur van het tijdschrift ‘Zoetermeer’.
Hij was ook een poos de hoofdredacteur van het NS-tijdschrift ‘Rails’.

In 1998 maakte hij met Joost Zwagerman de theatershow ‘Hamerliefde’, dat was zo’n succes dat het in 2000 werd verlengd.
Zijn roman ‘Gala’ is geschreven ter gelegenheid van de boekenweek.
Sommige christelijke boekhandels weigerden het geschenk, omdat er in het boek gescholden wordt met God. Ook De Bond tegen vloeken protesteerde tegen de stukken waar de islam beledigd werd.
In het jaar 1998 was Ronald lijstduwer voor de lokale partij ‘Leefbaar Utrecht’. Ook treedt hij op in het theater, in 2005/2006 met Bart Chabot en Martin Bril in het programma ‘Giphart en Chabot met Bril’.
Ronald is in 1997 getrouwd, heeft 2 zonen en een dochter.

Mijn mening
Omdat het verhaal erg onchronologisch liep, was het eerst erg moeilijk om er snel doorheen te gaan en te begrijpen. Na alles een paar keer te hebben overgelezen, kon ik de tijden wel van elkaar onderscheiden. Ook de stijl was moeilijk om in te komen, omdat je geen inleiding krijgt, maar gelijk,
pats-boem in het verhaal wordt gegooid, zodat je er eerst niks van snapt, maar als je verder leest, is het wel begrijpelijker.
Ook had ik al een aantal dingen over Ronald Giphart gehoord, zodat ik me een beetje kon voorbereiden op wat komen zou, wat me redelijk snel goed afging.
Er werd erg luchtig gesproken over de dood en liefde door Meija, zodat je toch door wilde lezen, juist omdat de meeste mensen er niet zo luchtig over doen. Dat trok me dus erg aan.
Het is ook erg leuk dat Ronald Giphart anders schrijft dan de doorsnee schrijver, hij gebruik namelijk Engelse termen midden in het verhaal en begint meestal een hoofdstuk met een citaat, en verder in het hoofdstuk krijg je een soort toelichting op die citaat die je voorheen gelezen hebt.

Jammer is, dat je maar 1 kant van het verhaal leest, de gedachtes van Meija namelijk, ik had ook graag de gedachtes van Panc willen lezen, want dat zou ophelderen hoe hij al die dingen wist, en hoe Elaine er achter is gekomen dat Meija en Panc een affaire hadden.
De laatste 20 bladzijdes werd het boek nog leuker en spannend, omdat alles er allemaal uit kwam, je kwam van bijna ieder bijpersonage een geheim te weten, wat je niet gedacht, en niet achter die persoon gezocht, had.
Ik heb dit boek in het begin met weinig plezier gelezen, maar naarmate het boek vorderde werd het steeds leuker, het was dan ook jammer dat het boek maar 89 bladzijdes had en het opeens stopte, terwijl je eigenlijk verder wilde lezen.
Er zaten ook erg grappige dingen tussen, waar ik hartelijk om heb gelachen. Vooral het stuk waar Fräser zich laat steriliseren, dat is hilarisch geschreven, want Fräser is bij zinnen en heeft een erg grote mond, en maakt fantastische opmerkingen.
Het boek raad ik ook dan alleen aan voor mensen die niet zo van lezen houden, en goed verbanden kunnen leggen. Als je dat namelijk niet goed kunt, dan is het boek gelijk een stuk minder leuk om te lezen.
Je moet ook van Ronald Giphart’s schrijfstijl houden, want er zijn verschillende meningen over zijn manier van schrijven.