Filip's sonatine door Willem Frederik Hermans

Reden dat ik voor dit boek heb gekozen: Ik heb al eens een boek van deze schrijver gelezen en toen vond ik de schrijfstijl van deze man helemaal geweldig, dit boek heette ‘Nooit Meer Slapen’. Omdat ik dat boek dus zo mooi vond, besloot ik dat ik meer van deze schrijver zou gaan lezen. Auteur: Willem Frederik Hermans
Boek: Filip’s Sonatine
Genre: levensgeschiedenis
Uitgeverij: De bezige bij, Amsterdam
Eerste druk: April 1980

Deze druk: maart 1985 Wat wist ik al van dit boek en dit onderwerp: Ik wist van tevoren niets van dit boek of over dit onderwerp ( het leven van de man die wordt gevolgd). Ik wist niet dat dit boek bestond, ik ben gewoon naar de boekhandel gegaan en heb gevraagd wat ze allemaal van Hermans hadden. Ook kon ik van tevoren niet weten waar het over ging, want er staat namelijk geen beschrijving of korte samenvatting van het boek op de kaft. Tijd waarin het zich afspeelt: Waarschijnlijk in de 20ste eeuw. De man van wie het leven wordt gevolgd in dit boek gaat namelijk regelmatig op vakantie (de Ardennen) en dat gebeurde in de 19de eeuw en daarvoor nauwelijks. Plaats waar het zich afspeelt: Overal waar Gerrit in zijn leven naar toe gaat. Samenvatting: Omstreeks het begin van de jaren dertig was Gerrit Hondijk een redelijk bekend pianist. Hij vormde een duo met Aletta Stroll, sopraan. Zij zong, hij begeleidde haar. Hij was twintig jaar ouder dan Aletta. Ze waren niet getrouwd. Aletta had een verhouding met de violist Wouter Klim en hoewel daaruit een zoontje, Filip, werd geboren, trouwde Aletta evenmin met Wouter. Toen haar zoontje Filip een jaar of vijf oud was, leek de breuk tussen Aletta en Wouter niet meer te helen en kwam Aletta met Filip bij Gerrit wonen. Filip wilde later net als zijn ‘vader’ pianist worden. Filip was heel muzikaal. Met hun drieën reisden zij de halve wereld af, van het ene hotel waar een vleugelpiano stond naar het andere. Tussen de uitvoeringen door repeteerden zij dagelijks uren lang en bovendien gaf Gerrit pianoles aan Filip. De vorderingen die hij maakte waren hoogst verrassend en ook hij zat, als hij niet beslist iets anders te doen had, voortdurend achter de piano. Op Gerrit’s vijftigste verjaardag had Filip een kleine sonatine gecomponeerd, die hij zelf op de piano voorspeelde. Vanaf dit moment probeert Gerrit Filip zijn talent verder te laten ontwikkelen. Niet lang daarna kreeg Gerrit een gewrichtsziekte die ongeneeslijk blijken zou. Al gauw werd duidelijk dat hij van het spelen in het openbaar zou moeten afzien. Op een dag deelde Aletta aan Gerrit mee dat de breuk in haar relatie met Wouter was hersteld en dat ze nu echt gingen trouwen. Filip ging natuurlijk met haar mee. Wouter gaf zijn zoon vioolles. Filip speelde vanaf dat moment veel minder piano, omdat hij steeds viool moest studeren. Hij zou later helemaal geen piano meer spelen en met de viool werd het niet wat Wouter had gehoopt. Toen Filip groter was gingen Aletta, Wouter en hij naar Amerika. Filip wilde de autohandel in. Hij raakte geen viool of piano meer aan. Nog voor Amerika in de Tweede Wereldoorlog betrokken raakte, kreeg Gerrit een gruwelijk bericht. Filip was, met zijn moeder naast zich, over de kop geslagen in zijn snelle sportauto. Aletta had het niet overleefd. Filip was zo goed als ongedeerd gebleven. De oorlog ging voorbij, Filip sprak hij nog maar weinig. Hoofdpersoon: Gerrit Hondijk: Hij was een redelijk bekend pianist omstreeks het begin van de jaren dertig. Hij vormde een duo met Aletta Stroll, sopraan. Zij zong, hij begeleidde haar. Gerrit’s grote kennis van de muziekliteratuur werd alom geprezen. Ze waren niet getrouwd. Gerrit hield veel van de zoon van Aletta, hij zag hem eigenlijk alsof het zijn eigen zoon was, ook Aletta betekende veel voor hem.
Meest sympathieke persoon: De hoofdpersoon, Gerrit. Dit vind ik omdat hij altijd probeert het beste uit zijn medemensen te halen. Ook komt dit doordat alle tegenslagen die hij heeft meegemaakt in zijn leven hem niet ( of nauwelijks) verbitterde, hij bleef altijd denken aan de mensen om hem heen. Minst sympathieke persoon: Dit is Wouter. Dit vind ik omdat hij degene is die Filip bij Gerrit weghaalt en omdat hij degene is die de verkeerde keuze maakt om Filip vioolles te gaan geven terwijl hij zo goed was op de piano. Verhaalvolgorde: Het verhaal is geheel chronologisch verteld en volgt vanaf het begin van de jaren dertig het leven van Gerrit Hondijk. Vertelsituatie: Het verhaal van Gerrit’s leven wordt verteld vanuit een objectief, buitenstaand standpunt. Ondanks het verhaal objectief verteld is, vormde ik al snel een mening over de personen uit dit boek. Doel van het verhaal: Ik zie geen specifiek doel in dit verhaal. Eigen mening: Ik vond het echt een geweldig boek! Net als bij het vorige boek dat ik van Hermans las, kwam dit niet door het onderwerp van het verhaal, maar door de manier waarop het verteld is. Toen ik eenmaal begon te lezen, kon ik er niet meer mee ophouden. Dat heb ik alleen maar bij boeken die ik echt geweldig vind en ik ben nogal kieskeurig in de boeken die ik mooi vind. Dit is daar zeker één van. Ik ben ook zeker van plan nog meer boeken van Hermans te lezen.