Beschrijvingsopdracht
Ik heb het boek ‘Fantoompijn’ van Arnon Grunberg gelezen.
Dit boek heb ik gekozen, omdat ik er goede recensies over heb gelezen, en het verhaal over iemand die zijn leven eigenlijk als één groot toneelstuk ziet me aansprak.
Mijn eerste persoonlijke reactie op het boek is dat ik het apart geschreven vind. De mensen in het boek gaan namelijk heel vreemd met elkaar om. Als de ene iets heel raars zegt, vindt de ander dat heel gewoon.
‘Fantoompijn’ gaat over een schrijver, Robert Mehlman, die één bestseller geschreven heeft, en daarna ‘verramsjt’ is. Zijn volgende boeken koopt niemand meer, maar hij blijft geld uitgeven als water. Op het moment dat de banken hem geen krediet meer willen geven, en de deurwaarders gevaarlijk dichtbij beginnen te komen, herinnert zijn Duitse uitgever Robert eraan dat hij nog een boek voor hem moet schrijven: een kookboek over de Pools-joodse keuken. Robert laat een advertentie in de krant plaatsen, en hierop reageert de Joodse mevrouw Fischer. Met de recepten en de geschreven verhaaltjes van mevrouw Fischers moeder zet Robert een boek in elkaar dat meer dan goed wordt ontvangen door het publiek. Roberts geldproblemen zijn voorbij, maar nu komt hij erachter dat hij niet meer is wie hij is. Hij is degene geworden die de mensen wilden zien, en nu kan hij niet meer terug.
Verdiepingsopdracht
A Tijd Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Ik denk dat dit wel belangrijk is voor het verhaal, omdat bijna niemand in deze tijd nog gewoon zichzelf kan zijn. Er wordt nu zoveel van je verwacht, dat je wel iemand anders moet worden om aan die verwachtingen te kunnen voldoen. De vertelde tijd van het verhaal is ongeveer 3 maanden, namelijk vanaf de ontmoeting tussen Harpo en zijn vader, tot de tijd dat zijn vader een paar weken in het ziekenhuis ligt. Het verhaal is niet chronologisch verteld, er zijn heel veel flashbacks. Hierdoor kun je het verhaal soms ook even niet meer volgen, want Robert Mehlman springt in zijn boek de hele tijd heen en weer tussen verschillende verhalen, die hij tegelijk probeert te vertellen.
Plaats
Het verhaal van Robert Mehlman speelt zich voor het grootste gedeelte af in New York.
Hiervan wist ik al dat het een van de bekendste steden van de Verenigde Staten is, en dat de mensen er erg materialistisch zijn. Er zullen in New York veel mensen zijn die zich net zo voelen als Robert Mehlman aan het eind van zijn leven: verraden door zichzelf.
Deze plaats geeft extra betekenis aan het verhaal, want je kunt je voorstellen dat je jezelf makkelijk verliest in zo’n grote plaats als New York.
Het landschap of klimaat speelt geen rol in het verhaal. Arnon Grunberg vertelt hier ook niet veel over.
Het vertelstandpunt
Je volgt het verhaal in het begin en eind door de ogen van Harpo Saul, de zoon van Robert Mehlman. In het midden, als je het magnum opus van Robert leest, zie je zijn leven door zijn ogen. In allebei de gevallen is er sprake van een ik-verteller.
Spanning
Het verhaal begint midden in een gesprek tussen Harpo en Robert. Hierdoor is het begin nogal onduidelijk, maar omdat je wilt begrijpen waar ze het over hebben lees je wel snel door. Later in het verhaal wordt je aandacht vastgehouden doordat in het magnum opus van Robert vijf verhalen door elkaar worden verteld. Als je je dan even niet meer concentreert snap je er niets meer van.
Thema en motief
Het thema van het verhaal is je verloren voelen. Robert voelt zich erg verloren als hij erachter komt dat hij niet meer zichzelf kan zijn, omdat hij niet meer weet wie dat is.
Er is ook sprake van een motief: liefde. Robert kan namelijk niet echt liefhebben. Hij ziet menselijk contact als een transactie waar je bij moet winnen.
B
Leeservaring grondig beschrijven
Onderwerp Het onderwerp van de tekst is het leven van Robert Mehlman, een schrijver die zichzelf verliest in de pogingen boeken te schrijven die hem onsterfelijk maken. Ik ben dit boek niet gaan lezen omdat dit onderwerp me aansprak, maar omdat ik er zoveel goede reacties op hoorde. Het boek heeft me nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, omdat ik er nog nooit echt over na had gedacht hoe belangrijk het is jezelf te blijven, en nu wel. Ik ben door dit boek niet anders, maar meer over het onderwerp gaan denken. Het onderwerp wordt goed uitgewerkt. Je ziet vanaf het begin al dat Robert zich niet helemaal als een normaal mens gedraagt, maar hij komt er zelf pas aan het einde van het boek achter. Ik heb nog nooit een boek gelezen of een film gezien over hetzelfde onderwerp. Gebeurtenissen De belangrijkste gebeurtenis in het boek is het neerschieten van Robert. Aan het einde van het boek slaat hij helemaal door en er wordt op hem geschoten door twee politieagenten. De nadruk ligt meer op de gebeurtenissen, omdat je het grootste deel van het verhaal door de ogen van Robert ziet, en hij houdt niet van gevoelens. Het verhaal bevat zeker genoeg gebeurtenissen om met te blijven boeien. Er gebeuren zoveel dingen tegelijk dat het boek je wel moet boeien, anders snap je er helemaal niets meer van. Ik vind niet dat de gebeurtenissen logisch uit elkaar voortvloeien. Robert springt in zijn boek de hele tijd van de ene gebeurtenis naar de andere. De tijden lopen hierdoor steeds door elkaar. Een gebeurtenis die grote indruk op me heeft gemaakt is ook het neerschieten van Robert. Dit is namelijk een gebeurtenis die helemaal onverwacht komt. Deze gebeurtenis heeft me ook aan het denken gezet. Het laat zien hoe verward Robert is. De gebeurtenissen spelen zich af in een beetje vreemde sfeer. Hierdoor is het boek ook vaak heel grappig, omdat de personen hele vreemde dingen tegen elkaar zeggen. Het verhaal is niet zo verteld dat je zelf veel moet invullen. Dit vond ik juist wel fijn. De gebeurtenissen blijven van het begin tot het eind boeien, omdat er zoveel gebeurt.
Personages
De personages zijn allemaal zo beschreven dat ze voor mij gingen leven. Ze lijken ook allemaal op echte mensen, hoewel ze anders reageren dan ik zou doen op bepaalde gebeurtenissen. Robert blijft bijvoorbeeld nog steeds heel veel geld uitgeven als hij bij alle banken schulden heeft. Dit zou ik heel anders aanpakken.
Sommige van de eigenschappen van personages bewonder ik wel. Bijvoorbeeld het optimisme van Robert. In zijn geval gaat het wel erg ver, maar toch vind ik het knap van hem dat hij gewoon doorzet. Er zijn geen eigenschappen van personages die ik verafschuw, maar wel veel die ik gewoon vind, zoals de woede van Roberts vrouw, Prinses Sprookje, als hij weer eens totaal langs haar heen leeft.
De ideeën en het gedrag van Robert vind ik in de meeste gevallen maar apart. Hij vindt bijvoorbeeld dat het leven in scène dient te worden gezet, en dat vind ik maar een vreemde gedachte.
De beslissingen van de personages zijn in sommige gevallen niet begrijpelijk of aanvaardbaar. Hiermee bedoel ik vooral het met geld smijten van Robert.
De personages reageren helemaal niet voorspelbaar. Rebecca, Roberts minnares, gaat bijvoorbeeld al met Robert naar Atlantic City, als ze hem nog maar een week kent.
Ik vind alle personages wel sympathiek op hun eigen manier. Ze proberen zich uiteindelijk allemaal staande te houden in het leven, alleen doen sommigen dat anders dan dat wij dat zouden doen.
Van Robert kom je het meeste te weten, omdat het boek over hem gaat, en je het grootste deel door zijn ogen ziet. Hierdoor kom je genoeg over hem te weten om zijn vreemde gedrag te begrijpen.
Over het gedrag van de personages hoef je zelf niet veel in te vullen. Dit was plezierig, omdat ik het meestal niet leuk vind om zelf veel over de personen of gebeurtenissen in te vullen. Je weet dan namelijk nooit of de schrijver het wel zo bedoeld had.
Bouw
Ik vind de bouw van het boek heel ingewikkeld. Vooral het stuk waarin je het boek van Robert leest. Hier lopen alle tijden namelijk door elkaar en dan is het verhaal moeilijk te volgen.
In het verhaal zit meteen al vaart, omdat het midden in een gesprek begint.
Alles hangt wel goed met elkaar samen. Robert is erg chaotisch, en zijn boek dus ook.
Er zitten 4 verhaallijnen in dit boek die door elkaar lopen, namelijk:
- Het verhaal van Harpo
- Hoe Robert zijn vrouw ontmoet
- De tijd dat Robert een affaire heeft met Evelyn
- De tijd dat Robert met Rebecca op stap is
Er zitten heel veel terugblikken en herinneringen in het verhaal. Eigenlijk is het alleen het verhaal over Robert die met Rebecca op stap is. De rest is allemaal herinnering of terugblik. Hierdoor is het verhaal best onduidelijk. Ik vind het einde erg verrassend. Er blijven niet veel dingen meer onduidelijk, omdat Harpo uitzoekt wat er met de mensen uit het boek van zijn vader gebeurt is. Dit vind ik erg fijn, want nu zit ik niet met allemaal onbeantwoorde vragen. Taalgebruik De tekst is soms lastig om te lezen, omdat je dan even niet meer weet welke verhaallijn Robert aan het vertellen is, maar dit ligt niet aan de taal. Er zijn me geen eigenaardigheden in taal en stijl opgevallen. Ik vind de manier van vertellen helemaal niet te uitgebreid of te hoogdravend. Het verhaal is juist erg duidelijk, omdat er geen moeilijke woorden worden gebruikt. Ik vind dat het taalgebruik past bij de personages, omdat het erg doorsnee mensen zijn, en daar hoort ook doorsnee taal bij. Slotconclusie Ik vond het een erg leuk boek om te lezen, en ik heb ook erg om de personages moeten lachen. Hoewel het soms lastig was dat alles door elkaar werd verteld, was het boek juist hierdoor, en door de manier waarop de personages met elkaar omgaan, erg boeiend en grappig. Ik weet nu dat Arnon Grunberg nog twee andere boeken heeft geschreven, en ik weet zeker dat ik deze ook ga lezen. Ik vind de stijl van deze schrijver namelijk erg leuk en vernieuwend.
A Tijd Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Ik denk dat dit wel belangrijk is voor het verhaal, omdat bijna niemand in deze tijd nog gewoon zichzelf kan zijn. Er wordt nu zoveel van je verwacht, dat je wel iemand anders moet worden om aan die verwachtingen te kunnen voldoen. De vertelde tijd van het verhaal is ongeveer 3 maanden, namelijk vanaf de ontmoeting tussen Harpo en zijn vader, tot de tijd dat zijn vader een paar weken in het ziekenhuis ligt. Het verhaal is niet chronologisch verteld, er zijn heel veel flashbacks. Hierdoor kun je het verhaal soms ook even niet meer volgen, want Robert Mehlman springt in zijn boek de hele tijd heen en weer tussen verschillende verhalen, die hij tegelijk probeert te vertellen.
Leeservaring grondig beschrijven
Onderwerp Het onderwerp van de tekst is het leven van Robert Mehlman, een schrijver die zichzelf verliest in de pogingen boeken te schrijven die hem onsterfelijk maken. Ik ben dit boek niet gaan lezen omdat dit onderwerp me aansprak, maar omdat ik er zoveel goede reacties op hoorde. Het boek heeft me nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, omdat ik er nog nooit echt over na had gedacht hoe belangrijk het is jezelf te blijven, en nu wel. Ik ben door dit boek niet anders, maar meer over het onderwerp gaan denken. Het onderwerp wordt goed uitgewerkt. Je ziet vanaf het begin al dat Robert zich niet helemaal als een normaal mens gedraagt, maar hij komt er zelf pas aan het einde van het boek achter. Ik heb nog nooit een boek gelezen of een film gezien over hetzelfde onderwerp. Gebeurtenissen De belangrijkste gebeurtenis in het boek is het neerschieten van Robert. Aan het einde van het boek slaat hij helemaal door en er wordt op hem geschoten door twee politieagenten. De nadruk ligt meer op de gebeurtenissen, omdat je het grootste deel van het verhaal door de ogen van Robert ziet, en hij houdt niet van gevoelens. Het verhaal bevat zeker genoeg gebeurtenissen om met te blijven boeien. Er gebeuren zoveel dingen tegelijk dat het boek je wel moet boeien, anders snap je er helemaal niets meer van. Ik vind niet dat de gebeurtenissen logisch uit elkaar voortvloeien. Robert springt in zijn boek de hele tijd van de ene gebeurtenis naar de andere. De tijden lopen hierdoor steeds door elkaar. Een gebeurtenis die grote indruk op me heeft gemaakt is ook het neerschieten van Robert. Dit is namelijk een gebeurtenis die helemaal onverwacht komt. Deze gebeurtenis heeft me ook aan het denken gezet. Het laat zien hoe verward Robert is. De gebeurtenissen spelen zich af in een beetje vreemde sfeer. Hierdoor is het boek ook vaak heel grappig, omdat de personen hele vreemde dingen tegen elkaar zeggen. Het verhaal is niet zo verteld dat je zelf veel moet invullen. Dit vond ik juist wel fijn. De gebeurtenissen blijven van het begin tot het eind boeien, omdat er zoveel gebeurt.
Er zitten heel veel terugblikken en herinneringen in het verhaal. Eigenlijk is het alleen het verhaal over Robert die met Rebecca op stap is. De rest is allemaal herinnering of terugblik. Hierdoor is het verhaal best onduidelijk. Ik vind het einde erg verrassend. Er blijven niet veel dingen meer onduidelijk, omdat Harpo uitzoekt wat er met de mensen uit het boek van zijn vader gebeurt is. Dit vind ik erg fijn, want nu zit ik niet met allemaal onbeantwoorde vragen. Taalgebruik De tekst is soms lastig om te lezen, omdat je dan even niet meer weet welke verhaallijn Robert aan het vertellen is, maar dit ligt niet aan de taal. Er zijn me geen eigenaardigheden in taal en stijl opgevallen. Ik vind de manier van vertellen helemaal niet te uitgebreid of te hoogdravend. Het verhaal is juist erg duidelijk, omdat er geen moeilijke woorden worden gebruikt. Ik vind dat het taalgebruik past bij de personages, omdat het erg doorsnee mensen zijn, en daar hoort ook doorsnee taal bij. Slotconclusie Ik vond het een erg leuk boek om te lezen, en ik heb ook erg om de personages moeten lachen. Hoewel het soms lastig was dat alles door elkaar werd verteld, was het boek juist hierdoor, en door de manier waarop de personages met elkaar omgaan, erg boeiend en grappig. Ik weet nu dat Arnon Grunberg nog twee andere boeken heeft geschreven, en ik weet zeker dat ik deze ook ga lezen. Ik vind de stijl van deze schrijver namelijk erg leuk en vernieuwend.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden