Er ligt een appel op een schaal door Toon Tellegen

Er ligt een appel op een schaal van Toon Tellegen 1. Zakelijke gegevens: Auteur: Toon Tellegen
Titel: Er ligt een appel op een schaal
Uitgever: Em. Querido’s Uitgeverij b.v. Plaats en jaar van 1ste druk Amsterdam, 1999
Gelezen druk + jaar: 5de druk uit 2003 2. Motivatie: We moesten op school allerlei gedichten lezen van allerlei verschillende schrijvers. Ik vond: “Een man zocht geluk” een mooi gedicht, omdat het een simpel gedicht is die veel zegt en ook nog eens in onze moderne taal geschreven is. Als in een gedicht oude woorden of woorden die ik niet ken staan, dan vind ik het gedicht gelijk niet mooi meer, dus daarom zijn zijn gedichten leuk om te lezen. 3. Beschrijving: a. Uiterlijk: Hoe ziet de bundel eruit? De bundel heeft een blauwe rand met daarin een roomwit vlak. Op de voorkant staat op dit vlak een foto van een appel in een schaal en daaronder staat de auteur naam, de titel, het woord gedichten en de uitgever naam. De auteur naam en het woord gedicht zijn in een blauwe kleur gedrukt en de andere tekst in oranje. Op de achterkant staan die zelfde woorden weer in dezelfde kleuren. Maar nu staat er ook een tekst over de bundel in het zwart en een tekst in het blauw over wat toon Tellegen over de bundel zegt. Ook staat er de barcode en het ISBN nummer op. Op de zijkant staat de auteur naam in het blauw en de titel in het oranje.
b. Innerlijk: Wat zie je als je de bundel openslaat? De bundel bestaat niet uit delen of afdelingen. Volgens mij hebben alle gedichten een moderne vorm. De strofen en de versregels zijn in alle gedichten van verschillende lengtes. Ook zijn het vrije verzen, omdat ze geen eindrijm hebben. Ook zijn er bijna geen leestekens, alleen soms een komma. De gedichten hebben allemaal verschillende lengtes: het kortste gedicht bestaat uit 5 regels en de langste uit 26 regels. Maar de meeste gedichten hebben een lengte hier tussen. De strofe indelingen zijn ook heel verschillend. De ene bestaat uit 1 strofe en de andere uit meerdere. In één gedicht heb je stoffen van 1 regel en van 13 regels zoals in het gedicht: Het noodlot. 4. Interpretatie en beoordeling gedichten: Zie de bijlagen voor de analyses. Ik ga deze gedichten analyseren: Een appel, Zondag en De geur van de roos. • Ik heb het gedicht Een appel gekozen, omdat deze met deze zin begint: Er ligt een appel op een schaal. En dat is ook de titel van de bundel. Interpretatie: Het gedicht gaat over wat een appel mee kan maken en wat hij denken kan als hij kon denken. Hij ligt eerst rustig op een schaal voor het raam en denkt aan of hij nu beurs is of niet. Hij is moe en hij rimpelt en verkleurt. Op een warme dag gebeurt er eerst niks, maar dan wordt hij opgepakt en uit het raam gegooid. De appel weet niet zeker of het ten einde raad is of opperste verwarring is. ’s Avonds komen de wormen op hem af en de appel denkt: als ik nog één keer kon glanzen dan wou hij dat nu. En dit was zijn laatste gedachte. Het gedicht is eigenlijk een soort verhaaltje over een appel waar de gedachten van een appel bij geschreven zijn als hij die zou hebben. Ik denk dat dit zo is, omdat het drie keer gaat over wat een appel kan denken en er staat letterlijk in dat hij eerst op een schaal ligt, daarna naar buiten gegooid wordt en daarna de wormen op hem afkomen. Dit staat eigenlijk bijna letterlijk in het gedicht. Er zit volgens mij niet echt een diepere gedachte achter. Ik denk dat het thema van het gedicht is dat het leven van een appel ook niet heel mooi is. Hij ligt eerst lekker in de warmte, dan gaat hij rotten en wordt naar buiten gegooid en als laatst misschien nog opgegeten door wormen ook. Dit is niet echt een leuk leven en daar gaat het gedicht over. Dus het thema van het gedicht is: Het leven van een appel. Mening: Ik vind het gedicht ongeloofwaardig, omdat een appel niet kan denken. Ook vind ik het gedicht een beetje droevig, omdat die appel verrot is en door wormen wordt opgegeten en zo’n ‘dood’ wens je niemand toe. Het gedicht is ook eenvoudig om te lezen, omdat het duidelijk is wat er wordt gezegd of gedacht en wat er wordt gedaan. Er staat niks moeilijks in. Ook geen moeilijke woorden. Het leven van een appel is eigenlijk een vreemd thema, omdat ik er nooit bij nadenk wat een appel zou kunnen denken als hij denken kon en dat doet dit gedicht wel. Het gevoel wat ik van dit gedicht krijg is eigenlijk wel medeleven. Die appel heeft in dit gedicht wel een zwaar leven en dat is zielig. • Ik heb het gedicht Zondag gekozen, omdat ik dit een grappig gedicht vind. Er zitten allemaal wiskundige termen in en ik vind wiskunde leuk/makkelijk. Maar ik vind dit gedicht ook heel bijzonder, omdat ik denk dat er niet nog zo’n gedicht bestaat. Interpretatie: Het gedicht gaat over eigenlijk over niks, maar als ik toch wat moet zeggen, dan zeg ik dat het gaat over wat je kunt doen op een zondag. Wandelaars zitten namelijk op zondag op een bankje. Ze denken dan over kussen, over verlangen en over onbekenden. Ook zwemmen kinderen in een bocht van een rivier op zondag. Verder staan er in dit gedicht veel wiskundige termen. Bij de wiskunde is erg duidelijk wat ze betekenen, maar in dit gedicht, dus in de taal is het heel onduidelijk wat ze betekenen. Dit gedicht is dus eigenlijk een grapje. Het past toch wel bij het gedicht, omdat het eigenlijk de zondag gevoel verwoord. Ik denk dit, omdat er niet echt een onderwerp zit in dit gedicht, maar er wel heel veel wiskundig termen in staan. Ik dacht dus dat deze termen het onderwerp eigenlijk waren. Het thema van het gedicht is volgens mij dat wiskundige termen en emoties goed samen kunnen gaan in een gedicht. De wiskundige termen worden dan wel heel vaag, maar het kan wel. Dus het thema van het gedicht is: wiskundige termen koppelen aan emoties.
Mening: Ik vond hem grappig, want ik vind wiskunde leuk en makkelijk en om die termen eens terug te zien in een gedicht is heel grappig. Ik vind het een makkelijk gedicht, omdat er geen moeilijke woorden in staan en omdat het is gewoon normaal, modern Nederlands is. Het gedicht zette me ook aan het denken, want ik moest even goed nadenken over wat de wiskundige termen in dit gedicht betekenen. Ze betekenen niet hetzelfde als in de wiskunde en daar moest ik over nadenken. Ik vind het thema apart, omdat ik nog nooit van een gedicht gehoord heb waarin wiskundige termen gekoppeld worden aan emoties en dat is apart. Ik krijg bij dit gedicht een vrolijk gevoel, omdat ik het een grappig gedicht vindt. Niet omdat er grapjes instaan, maar omdat het grappig is om gevoelens te lezen in wiskundige termen. • Ik heb het gedicht De geur van een roos gekozen, omdat ik het gewoon een mooi gedicht vind. Het is simpel gezegd, maar toch zegt het heel veel over wat mensen van de geur van een roos vinden. Interpretatie: Het gedicht gaat over dat de ik-persoon op een dag de geur van een roos rook, waardoor hij achterover viel en bedierf. De mensen om hem heen snelden toe om de geur te vangen. Dat lukt ze en ze bergen hem op. De volgende dag was de lucht leeg en de grond kaal, omdat de geur gevangen was. Geur is dus gevangen en opgeborgen en daarom is de geur weg uit de lucht. Ik denk dat dit zo is, omdat het in het gedicht gaat over die geur die eerst opgespoord wordt door de ik-persoon en daardoor gevangen wordt. De geur is dus weg en de lucht is dus leeg. Dit staat eigenlijk bijna letterlijk in het gedicht. Er zit volgens mij niet echt een diepere gedachte achter. Ik denk dat het thema van het gedicht is dat de geur van de roos toch wel erg bijzonder is, want de mensen in het gedicht vangen de geur en bergen het op. Dan moet het toch wel iets bijzonders zijn. Zonder de geur is de lucht leeg, de grond kaal en de dag doodsbleek. Dat is ook niet goed, dus moet volgens dit gedicht de geur van de roos toch wel bijzonder zijn. De bijzondere geur van de roos is dus het thema van het gedicht. Mening: Ik vind het een makkelijk gedicht, omdat er geen moeilijke woorden in staan en omdat het is gewoon normaal, modern Nederlands is. De vorm van dit gedicht is heel herkenbaar, omdat in veel gedichten zinnen worden verspreid over een paar versregels. Het gedicht is ook het meest diepzinnige gedicht in de bundel, omdat bij de andere gedichten direct duidelijk is wat de bedoeling van het gedicht is. Ik vind de thematiek over de geur van de roos heel origineel, omdat ik denk dat niet veel mensen erbij nadenken dat de geur van een roos bijzonder is. Het is heel normaal voor iedereen, het is nooit weg en de schrijver wil met dit gedicht denk ik zeggen dat het wel bijzonder is. Het gedicht zegt mij dat ik er meer bij stil moet staan dat de geur van de roos mooi is. Ik vind het een mooi gedicht, maar ik krijg er niet echt bepaalde gevoelens van. Vergelijking gedichten: Alle gedichten zijn vrije verzen, hebben geen rijm en zijn in makkelijke Nederlandse taal geschreven. Ook hebben ze alle drie geen moeilijke woorden in zich. Maar ook gaan ze eigenlijk alle drie over gevoelens. De eerste gaat over de gevoelens van een appel, de tweede over de gevoelens van wandelaars op bankjes en de derde over de gevoelens van mensen over de geur van de roos. Volgens mij zijn er niet meer overeenkomsten tussen de gedichten. 5. Thematiek: Ik denk dat het thema van de bundel gedachten is. De gedichten gaan heel vaak over gedachten over liefde, over het leven, over gevoelens enz. In zijn gedichten kunnen niet alleen mensen denken maar ook voorwerpen zoals deuren. De deur is wanhopig en je leest in zijn gedicht waarom hij wanhopig is en wat hij wil. Hij wil een huis waarin hij kan staan.
6. Titel: De titel van de bundel is: ‘Er ligt een appel op een schaal.’ Ik weet niet waarom deze bundel zo heet, maar ik denk dat hij het idee grappig vond om de titel het zelfde te doen al de eerste zin van het laatste gedicht in de bundel. Ik denk ook dat hij het een mooie zin vindt. Zo eenvoudig maar toch veel zeggent. Iedereen begrijpt deze zin. De thematiek past erbij, omdat de appel ook kan denken, dus hij heeft in het gedicht ook gedachten en dat is volgens mij weer het thema in deze bundel. 7. Beoordeling: Ik vond het op zich wel een mooie bundel, omdat er sommige gedichten in staan die echt goed gevoelens verwoorden. Ook gaan de meeste gedichten over liefde en dat is een mooi onderwerp om over te lezen. Ik vond de bundel ook makkelijk te lezen, omdat er niet echt moeilijke woorden in staan en de gedichten zijn ook niet in oude taal geschreven en dat maakt het ook makkelijk. Het boek is ook onwerkelijk, omdat in de bundel voorwerpen en fruit gedachten hebben en dat is in het echt natuurlijk niet zo. Mijn verwachtingen zijn uitgekomen, omdat ik dacht dat het niet echt een heel erg moeilijk te lezen bundel zou zijn en ook dacht ik dat er wel mooie gedichten in zouden staan. 8. Bespreking bijzonderheid: Ik vond het heel bijzonder om een vervolg gedicht te lezen. En staat een gedicht over doornroosje in de bundel en 2 gedichten later gaat dit gedicht verder. Gedicht één eindigt ermee dat de prins het kasteel verlaat en gedicht twee begint met dat hij eigenlijk weer terug wil, maar dat hij het kasteel van doornroosje niet meer kan vinden. Ik vind dit bijzonder, omdat ik nog nooit van een vervolg gedicht gehoord heb. Bijlage 1a: Gedicht 1: Een appel
Er ligt een appel op een schaal
voor een open raam - als hij zou kunnen denken zou die appel denken: is dit nu beurs, zo’n doof gevoel… hij is nog zoet, maar hij wordt al moe zoals alleen een appel
moe kan worden, hij rimpelt en verkleurt, het is een warme dag, niets grijpt om zich heen
en niets gebeurt
en een hand pakt hem op, draait hem rond
en gooit hem door het raam - als hij zich zou kunnen verbazen zou die appel
zich verbazen en denken: is dit nu ten einde raad, of is dit nu de opperste verwarring? De avond valt, wormen komen op hem af, en hij zou denken: als ik nog kon glanzen dan zou ik nu toch glanzen… zijn laatste gedachte

zou dat zijn. Bijlage 1b: Analyse: Gedicht 1: Een appel Dit is een modern gedicht dus er zit geen eindrijm in. Het is dus een vrij vers. Volgens mij zit er ook geen vol-, klinker- en medeklinkerrijm in. Het gedicht heeft wel een soort ritme. Je hebt afwisseling van korter en langere versregels. Dit gedicht is een lied als je kijkt naar poëziesoorten naar inhoud. Want het gaat over gevoelens van een appel. Ik denk dat het gedicht gaat over wat een appel zou denken als hij denken kon. Dit haal ik vooral uit de laatste zin. (laatste 5 versregels) Ik denk dat de onderstreepte zin de belangrijkste is, omdat het gedicht gaat over wat een appel denk als hij denken kan en dat staat in deze zin. De schuin gedrukte woorden horen bij elkaar. Er staan geen woorden in dit gedicht die ik niet ken. Ook staat er in dit gedicht niet echt een beeldspraak. Het gedicht bestaat uit één strofe en die gaat over wat een appel zou denken als hij denken kon en wat een appel kan meemaken. Hij weet niet goed wat hem overkomt, omdat hij twijfelt tussen ten einde raad zijn en opperste verwarring. Hij lag eerst op een schaal voor een open raam en toen gooide iemand hem opeens naar buiten en daar komen wormen op hem af. Daar heeft hij zijn laatste gedachte. De meeste zinnen zijn in stukjes gehakt en verspreid over een paar versregels. Dit zijn dus enjambementen. De eerste zin is verspreid over twee regels, de tweede over twee regels, de derde over vier regels, de vierde over vier regels, de vijfde over vier regels, de zesde over drie regels en de zevende over twee regels. Het gedicht bestaat dus uit zeven zinnen. Meestal heb je in dit gedicht eerst twee iets kortere zinnen en dan een lange met een komma erin. Alle zinnen horen bij elkaar en er zit een duidelijke volgorde in het gedicht. Eerst ligt hij op een schaal, dan wordt hij naar buiten gegooid en dan komen de wormen op hem af. Het is een vrij vers, er zit dus geen rijm en geen versvorm in. Ook zit er geen tegenstelling in. De titel van het gedicht is: ‘Een appel’. Deze past bij het gedicht omdat het gaat over wat een appel denkt en meemaakt op een dag. Interpretatie en mening: Het gedicht gaat over wat een appel mee kan maken en wat hij denken kan als hij kon denken. Hij ligt eerst rustig op een schaal voor het raam en denkt aan of hij nu beurs is of niet. Hij is moe en hij rimpelt en verkleurt. Op een warme dag gebeurt er eerst niks, maar dan wordt hij opgepakt en uit het raam gegooid. De appel weet niet zeker of het ten einde raad is of opperste verwarring is. ’s Avonds komen de wormen op hem af en de appel denkt: als ik nog één keer kon glanzen dan wou hij dat nu. En dit was zijn laatste gedachte. Het gedicht is eigenlijk een soort verhaaltje over een appel waar de gedachten van een appel bij geschreven zijn als hij die zou hebben. Ik denk dat dit zo is, omdat het drie keer gaat over wat een appel kan denken en er staat letterlijk in dat hij eerst op een schaal ligt, daarna naar buiten gegooid wordt en daarna de wormen op hem afkomen. Dit staat eigenlijk bijna letterlijk in het gedicht. Er zit volgens mij niet echt een diepere gedachte achter. Ik denk dat het thema van het gedicht is dat het leven van een appel ook niet heel mooi is. Hij ligt eerst lekker in de warmte, dan gaat hij rotten en wordt naar buiten gegooid en als laatst misschien nog opgegeten door wormen ook. Dit is niet echt een leuk leven en daar gaat het gedicht over. Dus het thema van het gedicht is: Het leven van een appel. Ik vind het gedicht ongeloofwaardig, omdat een appel niet kan denken. Ook vind ik het gedicht een beetje droevig, omdat die appel verrot is en door wormen wordt opgegeten en zo’n ‘dood’ wens je niemand toe. Het gedicht is ook eenvoudig om te lezen, omdat het duidelijk is wat er wordt gezegd of gedacht en wat er wordt gedaan. Er staat niks moeilijks in. Ook geen moeilijke woorden. Het leven van een appel is eigenlijk een vreemd thema, omdat ik er nooit bij nadenk wat een appel zou kunnen denken als hij denken kon en dat doet dit gedicht wel. Het gevoel wat ik van dit gedicht krijg is eigenlijk wel medeleven. Die appel heeft in dit gedicht wel een zwaar leven en dat is zielig. Bijlage 2a: Gedicht 2: Zondag
Het is zondag, wandelaars zitten op bankjes, converseren over de sinus en de cosinus van een kus, de tangens van het verlangen. ze doen hun ogen dicht en denken aan onbekenden, x, y… De zon schijnt, kleine hypothesen gonzen in het warme middaglicht, de zuivere waarheid slaapt. Alles is nietswaardig en op een fractie na volmaakt, en ver weg, oneindig ver weg, tussen de wilde ellipsen
en de rode parabolen, zwemmen kinderen
in een bocht van een rivier. Bijlage 2b: Analyse: Gedicht 2: Zondag Dit is een modern gedicht dus er zit geen eindrijm in. Het is dus een vrij vers. Er zit volgens mij geen volrijm in, maar wel een soort halfrijm. In de woorden sinus en cosinus zitten de zelfde klinkers en medeklinkers. Ik vind dit wel rijmen. Het gedicht heeft ook een ritme. Je hebt afwisseling van korter en langere versregels. Ik kan het gedicht niet echt plaatsen bij een poëziesoort. Ik denk dat het gedicht gaat over wat je op zondag kan doen, want in de eerste zin zitten wandelaars op bankjes en in de laatste zijn zwemmen kinderen in een rivier. Ik denk dat de onderstreepte zin de belangrijkste is, omdat het gedicht gaat over wat je kunt doen op zondag. De schuin gedrukte woorden horen bij elkaar. Er staan geen woorden in dit gedicht die ik niet ken. Ook staat er in dit gedicht niet echt een beeldspraak. Er zijn vier strofen met verschillende lengtes. In de eerste strofe gaat het over wandelaars die denken aan een kus, aan hun verlangens en aan onbekende. De tweede strofe gaat over dat de zon schijnt, hypothesen gonzen en dat de waarheid slaapt. De derde strofe bestaat uit één zin: ” Alles is nietswaardig en op een fractie na volmaakt.” De vierde strofe gaat over dat ver weg kinderen zwemmen in een rivier. Er zit niet echt een duidelijke volgorde in het gedicht. Het is een vrij vers, er zit dus geen rijm en geen versvorm in. Ook zit er geen tegenstelling in. Bij dit gedicht heb je meestal eerst een korte zin gevolgd door een lange zin. Alleen de zinnen in een strofe horen bij elkaar, maar samen maakt het wel een mooi geheel, doordat in elke strofe wiskundige termen staan. De meeste zinnen zijn in stukjes gehakt en verspreid over een paar versregels. Dit zijn dus enjambementen. De eerste zin is verspreid over vier regels, de tweede over twee regels, de derde over drie regels en de vierde over vijf regels. Het gedicht bestaat dus uit vier zinnen. De titel van het gedicht is: ‘Zondag’. Dit gedicht heet denk ik zo, omdat erin staat wat een paar mensen doen op zondag en wat het gevoel is op zondag. Interpretatie en mening: Het gedicht gaat over eigenlijk over niks, maar als ik toch wat moet zeggen, dan zeg ik dat het gaat over wat je kunt doen op een zondag. Wandelaars zitten namelijk op zondag op een bankje. Ze denken dan over kussen, over verlangen en over onbekenden. Ook zwemmen kinderen in een bocht van een rivier op zondag. Verder staan er in dit gedicht veel wiskundige termen. Bij de wiskunde is erg duidelijk wat ze betekenen, maar in dit gedicht, dus in de taal is het heel onduidelijk wat ze betekenen. Dit gedicht is dus eigenlijk een grapje. Het past toch wel bij het gedicht, omdat het eigenlijk de zondag gevoel verwoord. Ik denk dit, omdat er niet echt een onderwerp zit in dit gedicht, maar er wel heel veel wiskundig termen in staan. Ik dacht dus dat deze termen het onderwerp eigenlijk waren. Het thema van het gedicht is volgens mij dat wiskundige termen en emoties goed samen kunnen gaan in een gedicht. De wiskundige termen worden dan wel heel vaag, maar het kan wel. Dus het thema van het gedicht is: wiskundige termen koppelen aan emoties. Ik vond hem grappig, want ik vind wiskunde leuk en makkelijk en om die termen eens terug te zien in een gedicht is heel grappig. Ik vind het een makkelijk gedicht, omdat er geen moeilijke woorden in staan en omdat het is gewoon normaal, modern Nederlands is. Het gedicht zette me ook aan het denken, want ik moest even goed nadenken over wat de wiskundige termen in dit gedicht betekenen. Ze betekenen niet hetzelfde als in de wiskunde en daar moest ik over nadenken. Ik vind het thema apart, omdat ik nog nooit van een gedicht gehoord heb waarin wiskundige termen gekoppeld worden aan emoties en dat is apart. Ik krijg bij dit gedicht een vrolijk gevoel, omdat ik het een grappig gedicht vindt. Niet omdat er grapjes instaan, maar omdat het grappig is om gevoelens te lezen in wiskundige termen. Bijlage 3a: Gedicht 3: De geur van de roos

Eens
snoof ik de geur van een roos
zó diep in mij op
dat ik achteroverviel en bedierf. Mensen snelden toe om die geur te redden, met tangen en pincetten, in wapperende hemden, porden in mij, vonden de geur van een rode roos
ach! grepen hem, borgen hem op
en gingen heen. De lucht was leeg, de grond was kaal. Een nieuwe dag brak doodsbleek aan. Bijlage 3b: Analyse: Gedicht 3: De geur van de roos Dit is een modern gedicht dus er zit geen eindrijm in. Het is dus een vrij vers. Volgens mij zit er ook geen vol-, klinker- en medeklinkerrijm in. Het gedicht heeft wel een soort ritme. Je hebt afwisseling van een paar korte versregels en een paar langere versregels. Ik kan het gedicht niet echt plaatsen bij een poëziesoort. Ik denk dat het gaat over de geur van een roos. Eerst snoof de ik-persoon hem op, later wordt die geur opgeborgen en de volgende dag is de geur weg, omdat ze hem gevangen hebben. Ik denk dat de onderstreepte zin de belangrijkste is, omdat het gedicht gaat over de geur van de roos. Eerst ontdekte de ik-persoon de geur, daardoor ook andere mensen en die hebben hem dan ook gevangen. De schuin gedrukte woorden horen bij elkaar. Er staan geen woorden in dit gedicht die ik niet ken. Ook staat er in dit gedicht niet echt een beeldspraak. Het gedicht bestaat uit één strofe en die gaat over dat de ik-persoon de geur van een roos ruikt, de mensen om hem heen zagen dit en gingen naar hem toe om die geur te vangen. Dat deden ze en de volgende dag was de lucht leeg. De meeste zinnen zijn in stukjes gehakt en verspreid over een paar versregels. Dit zijn dus enjambementen. De eerste zin is verspreid over vier regels, de tweede over vijf regels, de derde over drie regels en de vierde en vijfde zijn allebei verspreid over één regel. Dit gedicht bestaat dus uit vijf zinnen. Het is een vrij vers, er zit dus geen rijm en geen versvorm in. Ook zit er geen tegenstelling in. Alle zinnen horen bij elkaar en er zit een duidelijke volgorde in het gedicht. Eerst ruikt iemand de geur van de roos, dan vangen de mensen die geur en dan is er de volgende morgen geen geur meer in de lucht. De titel van het gedicht is: ‘De geur van de roos.’ Dit gedicht heet denk ik zo, omdat erin staat wat er met de geur van de roos gebeurt. Interpretatie en mening: Het gedicht gaat over dat de ik-persoon op een dag de geur van een roos rook, waardoor hij achterover viel en bedierf. De mensen om hem heen snelden toe om de geur te vangen. Dat lukt ze en ze bergen hem op. De volgende dag was de lucht leeg en de grond kaal, omdat de geur gevangen was. Geur is dus gevangen en opgeborgen en daarom is de geur weg uit de lucht. Ik denk dat dit zo is, omdat het in het gedicht gaat over die geur die eerst opgespoord wordt door de ik-persoon en daardoor gevangen wordt. De geur is dus weg en de lucht is dus leeg. Dit staat eigenlijk bijna letterlijk in het gedicht. Er zit volgens mij niet echt een diepere gedachte achter. Ik denk dat het thema van het gedicht is dat de geur van de roos toch wel erg bijzonder is, want de mensen in het gedicht vangen de geur en bergen het op. Dan moet het toch wel iets bijzonders zijn. Zonder de geur is de lucht leeg, de grond kaal en de dag doodsbleek. Dat is ook niet goed, dus moet volgens dit gedicht de geur van de roos toch wel bijzonder zijn. De bijzondere geur van de roos is dus het thema van het gedicht. De vorm van dit gedicht is heel herkenbaar, omdat in veel gedichten zinnen worden verspreid over een paar versregels. Ook vind ik het gedicht onwerkelijk, omdat je de geur van de roos niet kunt vangen en je kunt er ook niet van bederven. Het gedicht is ook het meest diepzinnige gedicht in de bundel, omdat bij de andere gedichten direct duidelijk is wat de bedoeling van het gedicht is. Ik vind de thematiek over de geur van de roos heel origineel, omdat ik denk dat niet veel mensen erbij nadenken dat de geur van een roos bijzonder is. Het is heel normaal voor iedereen, het is nooit weg en de schrijver wil met dit gedicht denk ik zeggen dat het wel bijzonder is. Het gedicht zegt mij dat ik er meer bij stil moet staan dat de geur van de roos mooi is. Ik vind het een mooi gedicht, maar ik krijg er niet echt bepaalde gevoelens van.