Titel: En dan is er koffie
Auteur: Hannes Meinkema
Uitgeverij en druk: Uitgeverij Contact. 16e druk.
Jaar van verschijnen: 1976
Eerste reactie na lezing
Ik vond het boek interessant, in de bibliotheek wilde ik de eerste bladzijde lezen om te kijken of de schrijfstijl me beviel, toen ik opkeek was ik al 3 bladzijdes verder. Het grijpt je dus vast, en leest makkelijk weg. Het verhaal is bijzonder verteld, er komen in totaal 8 mensen aan het woord wat het boeiend houd. Het verhaal was best somber, Rosa's leven is niet echt een pretje, maar het einde verduidelijkt waarom ze zo'n bittere kijk op het leven en haar familie heeft. Ookal is het in 1976 geschreven vind ik het een leuk en 'modern' boek, de schrijfstijl en taal is beslist niet ouderwets.
Omslagpunt
Het omslagpunt in het verhaal is volgens mij op het einde, als je te horen krijgt dat Rosa niet Jaques kind is, maar van een Duitse officier die haar moeder in de steek heeft gelaten. Je begrijpt dan waarom de rest van de familie zo onaardig tegen Rosa doet en waarschijnlijk ook waarom Rosa zo anders is als de rest.
Mogelijke bedoeling van de auteur
Als eerste natuurlijk de lezer vermaken, maar ook laten zien hoe het leven van een jonge vrouw verloopt die niet gelukkig is en wat voor reden dit heeft. Misschien wil hij mensen aan het denken zetten en laten zien dat er meestal meer achter een 'vervelend' persoon zoals Rosa schuild, zoals bijvoorbeeld een ongelukkige jeugd.
Analyse leeservaring
1. Onderwerp
Het onderwerp van de tekst is het leven van een onverschillige jonge vrouw in een liefdeloze omgeving.
Ik vind het onderwerp interessant en is ook de reden waarom ik dit boek ben gaan lezen. Ik was eerst begonnen met het boek 'Twee vrouwen", maar dat onderwerp sprak me totaal niet aan en de schrijfstijl ook niet. Ik ben toen met mijn boekenlijst naar de bibliotheek geweest en heb verschillende boeken met leuke onderwerpen en titels gaan bekijken, en "En dan is er koffie" was de interessanste. Mijn verwachtingen zijn in zekere zin uitgekomen, omdat ik er niet veel van verwachtte, maar het gewoon besloot te lezen en dan kijken of ik het leuk vond, ik had namelijk niet zoveel tijd meer. Ik heb niet veel over dit onderwerp nagedacht, het ligt buiten mijn belevingswereld. Het boek heeft me nieuwe kanten laten zien, omdat ik nooit een soortgelijk boek gelezen heb. Ik ben niet anders over het onderwerp gaan denken, je word als lezer niet overgehaald om een andere mening te krijgen. Het wordt allemaal heel duidelijk verteld, en dan mag de lezer zelf weten wat hij ervan vind. Ik vond de bouw van het verhaal passend bij dit onderwerp, zo zie je de situatie namelijk uit verschillende personen, en krijgt het onderwerp een diepere dimensie dan als je alleen Rosa's standpunt zou lezen. Er komt voor mij niet echt een duidelijke mening naar boven, misschien dat Rosa's gedrag voortkomt uit haar vroegere leven in het gezin als buitenbeentje, omdat ze niet Jaques kind was en heel anders dan haar broer en zus is, en dat je er op die manier meer begrip voor krijgt. Ik heb nog nooit een boek of film gezien over hetzelfde onderwerp, dus kan ook niet vergelijken.
2. De gebeurtenissen
De belangrijkste gebeurtenis in het boek is de verjaardag van Jaques op zondag, daar draait eigenlijk het hele verhaal omheen. De nadruk ligt meer op de gebeurtenissen, omdat er 1 round-caracter en 7 flat-caracters inzitten gebeurt er veel, hoewel je ook hun gevoelens leest. Maar het is niet alleen over de gedachtens en gevoelens, en dit vind ik soms wel jammer. Je krijgt eigenlijk alleen de gedachtens van de personen te horen die voortkomen uit een gebeurtenis, en haast nooit gewoon spontaan. Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien, er gebeurt altijd wel iets. De gebeurtenissen komen logisch uit elkaar voort, sommige dingen zijn wel verrassend zoals het abortus van Josien en Rosa's verhalen achteraf over hoe ze vroeger behandeld werd als vuil, dat haar vader liever had dat ze nooit geboren was enzovoorts. Ik vind de gebeurtenissen boeiend, dramatisch omdat sommige gebeurtenissen best ontroerend zijn, herkenbaar zoals boodschappen doen en kijken in welke volgorde je het huis gaat schoonmaken, maar ook schokkend, als bijvoorbeeld Rosa zo onverschillig is dat ze zichzelf wast met een natte vuile theedoek. De gebeurtenis die het meeste indruk op mij heeft gemaakt is dat Josien verteld over haar abortus, wat heel bruut en vreselijk verliep, terwijl je van Josien verwacht dat het een keurig en oerdegelijk meisje is. Jaap verteld eerder zelfs dat hij de eerste voor haar was. Josien brengt het ook zo makkelijk, alsof ze het over iets anders heeft als ze verteld dat ze het dode kind uit zichzelf moest trekken en het vervolgens door de w.c spoelt. Daar was ik behoorlijk door geshockeerd. Bepaalde gebeurtenissen hebben me wel aan het denken gezet. Een paar voorbeelden: Josien verteld aan Jaap vlak voor de verjaardag dat ze een abortus heeft gepleegd en dus geen maagd was, Jaap gaat het ook uitmaken met haar daarvoor, en ik vind dat best raar omdat het tegenwoordig heel normaal is als een meisje geen maagd meer is en dat het al helemaal geen reden is om een relatie van 1,5 jaar te verbreken. Dat Rosa als lerares drugs gebruikt en veel alcohol drinkt heeft me ook aan het denken gezet, ik zie leraren niet als mensen die zulke zaken na school zouden doen, maar blijkbaar is het wel mogelijk. Ik zal nu ook anders tegen leraren aankijken, dit boek heeft duidelijk gemaakt dat de leraar/lerares ook maar een mens is met fouten en gebreken. De gebeurtenissen spelen zich af in een sombere, dagelijkse sfeer in de jaren 70-80 wat ook duidelijk te merken is aan bijvoorbeeld mannen die make-up dragen en de soort muziek, feesten en kleding. Het leven van Rosa word realistisch verteld, waar ik soms best depri van werd. Ze maakten dus behoorlijk indruk, en ik kon ze duidelijk voor me zien. Je moet zelf bijna niks in of aanvullen, je kreeg vroeg of laat toch te horen wat er nou precies aan de hand was, als er iets onduidelijk bleef. Alles bleef van het begin tot eind boeien, en las het boek daarom ook snel uit. Ik heb wel eens andere teksten gelezen over bepaalde gebeurtenissen zoals drugsgebruik, die vond ik beter omdat die iets uitgebreider verteld werden, dit boek besteed precies genoeg tijd aan elke gebeurtenissen terwijl sommige boeken alleen over drugsgebruik gaan, en daarvoor gedetailleerder zijn.
3. Personages
De hoofdpersoon Rosa is geen heldin, maar juist een heel menselijk karakter met fouten. Ik zou niet op haar willen lijken, ze is niet een aardig of leuk persoon. Haar goede eigenschappen zijn dat ze erg mooi is, en slim. Dit baseer ik op uitspraken van andere personen in het boek die haar knap noemen en het feit dat ze lerares is. Ik kan me goed verplaatsen in Rosa, maar de andere karakters zijn allemaal typetjes en daar kan ik me niet goed in verplaatsen omdat ze zo eenvoudig en stereotyperend zijn. Rosa en Douwe gingen het meeste leven, alleen vond ik het jammer dat Douwe zo weinig aan het woord komt, terwijl bijvoorbeeld voor mij onboeiende karakters zoals Arja en Louise wel vaak voorkomen. Rosa is een round caracter, en Jacques (Rosa's stiefvader), Cora (Rosa's moeder), Arja (Rosa's halfzus), Douwe (Rosa's vriendje), Louise (Douwe's vriendinnetje), Jaap (Rosa's halfbroer) en Josien (Jaaps vriendin) zijn allemaal flat caracters. Rosa heeft een paar eigenschappen die ik niet leuk vind, zoals dat ze haar huis zo vies laat worden dat er schimmels uit het doucheputje groeien, en dat ze overmatig alcohol drinkt, joints rookt en dan ook nog slaappillen en aspirines neemt. Geen een van de karakters heeft eigenschappen die ik bewonder. Cora gedraagt zich nog wel het meeste zoals het hoort, Arja is weer te degelijk maar nog redelijk normaal, en de rest gedragen zich absoluut niet juist naar mijn mening. Geen een van de personages heeft mij beinvloed op wat voor manier. De beslissingen van Rosa zijn soms niet begrijpelijk, dat ze bijvoorbeeld de hele dag niks doet terwijl er een afwas staat van 5 dagen, of dat ze zich zo tegenover haar collega's gedraagt. Ik zou op mijn toekomstige werk vriendelijk tegen mijn collega's doen, ookal mocht ik ze niet en waren ze niet mijn soort mensen, inplaats van zo onbeschoft en vreemd te doen dat helemaal niemand je meer mag. Ik begrijp ook niet waarom Louise zo verliefd is op Douwe en bij hem blijft als hij zich zo onverschillig tegenover haar gedraagt, en duidelijk niet haar type is. Josiens beslissing om een abortus te nemen kan ik nog wel begrijpen, maar de manier waarop niet. Ik zou het gewoon proffessioneel door een docktor laten doen, dan geld willen besparen en elke dag zeepsop inspuiten. Dat Cora niet bij Jacques weggaat terwijl ze duidelijk niet van hem houd en hem ook geen leuke man vind, is onbegrijpelijk, maar waarschijnlijk in die tijd heel normaal. Ik zou het met zo'n man niet uit kunnen houden. De personages reageren niet voorspelbaar, dit is leuk omdat op deze manier de spanning in het verhaal blijft. Ik vind alle personages erg onsympathiek. Voor Louise en Josien kan ik hoogstens medelijden opbrengen, maar de rest is gewoon onaardig. Ik denk het ook niet de bedoeling van de schrijver was om de karakters aardig te maken, maar gewoon zo realistisch mogelijk. Ik kan begrip opbrengen voor Rosa's situatie omdat het duidelijk is waarom ze zo rebelt tegen haar familie en zich zo antisociaal tegenover iedereen gedraagt. Er is haar sinds haar jeugd verteld dat ze slecht is en niet deugd, tot ze het als waarheid zag en zich werkelijk zo ging gedragen. Je hoeft bijna niets zelf in te vullen over de personages omdat alles wat je moet weten verteld wordt. Omdat er al zoveel verschillende mensen aan het woord komen, moet je niet al teveel informatie over elk personage geven, dan zal het namelijk te ingewikkeld worden.
4. Bouw
De bouw is redelijk simpel, het enige wat ik lastig vond was dat op het begin het niet echt duidelijk was wie er nou precies aan het woord was. Dat was alleen aangegeven door een blanco regel, en dat had ik in het begin niet door. Het zou fijner zijn geweest als voordat iemand aan het woord kwam, hun naam gezegd werd of zo iets. Maar dan zou het misschien te gemakkelijk zijn geweest. Er zit redelijke vaart in, je begint gelijk in het midden van Rosa's leven zonder langdradige introductie. Alles hangt goed en duidelijk met elkaar samen, en het verhaal is soms ook spannend. De gebeurtenissen zijn wel alledaags, dus niet spannend als in achtervolgingen ofzo, maar spannend als in: "gaat Rosa nu terug met Douwe nu ze op het feest alleen oog voor elkaar hebben, en wat vind Louise hiervan?" Je wilt constant weten wat er nu weer gaat gebeuren en met wie, eigenlijk net als bij een soap. Het verhaal boeit ook, het is interesant om gaandeweg meer over Rosa te weten te komen. Er zijn meerdere verhaallijnen door elkaar, die allemaal wel met elkaar te maken hebben. Dit is leuk, als het alleen over Rosa's leven zou gaan had ik het halverwege het boek al wel gezien. Nu kun je (ook net zoals een soap) afvragen hoe het nou verder afliep met Josien en Jaaps relatie nadat hij erachter komt dat ze een abortus heeft gehad, of de band tussen Rosa en Cora sterker zal worden, of Douwe bij Louise blijft of toch voor Rosa kiest, en waarom Jacques nou precies zo akelig doet tegenover Rosa. Er wordt niet met de tijd gespeeld, alles verloopt op chronologische volgorde. Dit was fijn, omdat het hierdoor overzichtelijk bleef. Er zitten vergeleken met andere boeken maar weinig terugblikken in, maar er zijn natuurlijk wel uitzonderingen, zoals wanneer Rosa over haar jeugd verteld of Josien over haar verleden. Het eind is toepasselijk, Rosa vertrekt van de vreselijke verjaardag om bij Douwe te zijn, waar ze na hun ruzie eigenlijk de hele tijd aan dacht. Ik vond het een leuk einde, Rosa heeft geen zin meer in het gezeur thuis en kiest voor zichzelf. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van de persoon die ze meemaakt, en op het einde pas door iedereens ogen omdat ze bij elkaar zitten op Jacques verjaardag.
5. Taalgebruik
Ik vond de tekst voor een Nederlands boek goed te lezen. De zinnen zijn kort, er zitten geen moeilijke woorden tussen en er wordt geen beeldspraak in gebruikt. Er zijn me haast geen eigenaardigheden in taal en stijl opgevallen, behalve dat sommige woorden die al een beetje gedateerd zijn (zoals stickie inplaats van joint) maar dat komt gewoon omdat het boek in een andere tijd geschreven is, en zal in 2040 ook wel gevonden worden van boeken uit 2002. De verhouding tussen beschrijving, dialoog en gedachtens is precies goed, dit is ook een van de redenen waarom het boek zo lekker wegleest. De manier van vertellen gaat op een goede snelheid, niet te snel zodat je niet meer kunt bijhouden wat er gebeurd, maar er wordt ook niet eeuwig over een gebeurtenis geschreven, wat ook komt omdat er teveel mensen aan het woord komen om een gebeurtenis te lang te laten duren. Het taalgebruik past goed bij de personages, niet te netjes omdat de personages ook niet echt netjes zijn. De tekst bevat haast geen beeldspraak of symbolische verwijzingen, de karakters zijn niet echt intelligent en hun taalgebruik dus ook niet.
Evaluatie
Het boek heeft aan mijn volwachtingen voldaan, zowel het onderwerp als de personages waren boeiend om te lezen, en het boek was naar mijn smaak goed geschreven. Ik ben blij dat ik dit boek heb gekozen inplaats van 'Twee Vrouwen', als een boek me echt niet boeit kan ik er niet evengoed een verslag over schrijven. Bij dit boek kon ik de doelpunten makkelijk beantwoorden, maar dit kwam ook omdat ik op de Mavo bijna hetzelfde schema kreeg met dezelfde doelpunten, en ben deze werkwijze dus onderhand wel gewend. Ik weet niet of ik bij het volgende boekverslag hetzelfde thema kies, ik zou graag verschillende soort boeken willen lezen om mijn horizon te verbreden, altijd hetzelfde word ook saai. De verwerkingsopdracht was bij dit boek heel erg makkelijk, omdat de hoofdstukken zelfs in dagen verdeeld zijn, dus je hoeft er bijna niets voor te doen. Ik kijk zelf nooit soaps, maar heb mijn verwerkingsopdracht geschreven zoals ik over soaps hoor van mijn 'goede tijden, slechte tijden'-verslaafde vriendinnen.
Auteur: Hannes Meinkema
Uitgeverij en druk: Uitgeverij Contact. 16e druk.
Jaar van verschijnen: 1976
Eerste reactie na lezing
Ik vond het boek interessant, in de bibliotheek wilde ik de eerste bladzijde lezen om te kijken of de schrijfstijl me beviel, toen ik opkeek was ik al 3 bladzijdes verder. Het grijpt je dus vast, en leest makkelijk weg. Het verhaal is bijzonder verteld, er komen in totaal 8 mensen aan het woord wat het boeiend houd. Het verhaal was best somber, Rosa's leven is niet echt een pretje, maar het einde verduidelijkt waarom ze zo'n bittere kijk op het leven en haar familie heeft. Ookal is het in 1976 geschreven vind ik het een leuk en 'modern' boek, de schrijfstijl en taal is beslist niet ouderwets.
Omslagpunt
Het omslagpunt in het verhaal is volgens mij op het einde, als je te horen krijgt dat Rosa niet Jaques kind is, maar van een Duitse officier die haar moeder in de steek heeft gelaten. Je begrijpt dan waarom de rest van de familie zo onaardig tegen Rosa doet en waarschijnlijk ook waarom Rosa zo anders is als de rest.
Als eerste natuurlijk de lezer vermaken, maar ook laten zien hoe het leven van een jonge vrouw verloopt die niet gelukkig is en wat voor reden dit heeft. Misschien wil hij mensen aan het denken zetten en laten zien dat er meestal meer achter een 'vervelend' persoon zoals Rosa schuild, zoals bijvoorbeeld een ongelukkige jeugd.
Analyse leeservaring
1. Onderwerp
Het onderwerp van de tekst is het leven van een onverschillige jonge vrouw in een liefdeloze omgeving.
Ik vind het onderwerp interessant en is ook de reden waarom ik dit boek ben gaan lezen. Ik was eerst begonnen met het boek 'Twee vrouwen", maar dat onderwerp sprak me totaal niet aan en de schrijfstijl ook niet. Ik ben toen met mijn boekenlijst naar de bibliotheek geweest en heb verschillende boeken met leuke onderwerpen en titels gaan bekijken, en "En dan is er koffie" was de interessanste. Mijn verwachtingen zijn in zekere zin uitgekomen, omdat ik er niet veel van verwachtte, maar het gewoon besloot te lezen en dan kijken of ik het leuk vond, ik had namelijk niet zoveel tijd meer. Ik heb niet veel over dit onderwerp nagedacht, het ligt buiten mijn belevingswereld. Het boek heeft me nieuwe kanten laten zien, omdat ik nooit een soortgelijk boek gelezen heb. Ik ben niet anders over het onderwerp gaan denken, je word als lezer niet overgehaald om een andere mening te krijgen. Het wordt allemaal heel duidelijk verteld, en dan mag de lezer zelf weten wat hij ervan vind. Ik vond de bouw van het verhaal passend bij dit onderwerp, zo zie je de situatie namelijk uit verschillende personen, en krijgt het onderwerp een diepere dimensie dan als je alleen Rosa's standpunt zou lezen. Er komt voor mij niet echt een duidelijke mening naar boven, misschien dat Rosa's gedrag voortkomt uit haar vroegere leven in het gezin als buitenbeentje, omdat ze niet Jaques kind was en heel anders dan haar broer en zus is, en dat je er op die manier meer begrip voor krijgt. Ik heb nog nooit een boek of film gezien over hetzelfde onderwerp, dus kan ook niet vergelijken.
2. De gebeurtenissen
De belangrijkste gebeurtenis in het boek is de verjaardag van Jaques op zondag, daar draait eigenlijk het hele verhaal omheen. De nadruk ligt meer op de gebeurtenissen, omdat er 1 round-caracter en 7 flat-caracters inzitten gebeurt er veel, hoewel je ook hun gevoelens leest. Maar het is niet alleen over de gedachtens en gevoelens, en dit vind ik soms wel jammer. Je krijgt eigenlijk alleen de gedachtens van de personen te horen die voortkomen uit een gebeurtenis, en haast nooit gewoon spontaan. Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien, er gebeurt altijd wel iets. De gebeurtenissen komen logisch uit elkaar voort, sommige dingen zijn wel verrassend zoals het abortus van Josien en Rosa's verhalen achteraf over hoe ze vroeger behandeld werd als vuil, dat haar vader liever had dat ze nooit geboren was enzovoorts. Ik vind de gebeurtenissen boeiend, dramatisch omdat sommige gebeurtenissen best ontroerend zijn, herkenbaar zoals boodschappen doen en kijken in welke volgorde je het huis gaat schoonmaken, maar ook schokkend, als bijvoorbeeld Rosa zo onverschillig is dat ze zichzelf wast met een natte vuile theedoek. De gebeurtenis die het meeste indruk op mij heeft gemaakt is dat Josien verteld over haar abortus, wat heel bruut en vreselijk verliep, terwijl je van Josien verwacht dat het een keurig en oerdegelijk meisje is. Jaap verteld eerder zelfs dat hij de eerste voor haar was. Josien brengt het ook zo makkelijk, alsof ze het over iets anders heeft als ze verteld dat ze het dode kind uit zichzelf moest trekken en het vervolgens door de w.c spoelt. Daar was ik behoorlijk door geshockeerd. Bepaalde gebeurtenissen hebben me wel aan het denken gezet. Een paar voorbeelden: Josien verteld aan Jaap vlak voor de verjaardag dat ze een abortus heeft gepleegd en dus geen maagd was, Jaap gaat het ook uitmaken met haar daarvoor, en ik vind dat best raar omdat het tegenwoordig heel normaal is als een meisje geen maagd meer is en dat het al helemaal geen reden is om een relatie van 1,5 jaar te verbreken. Dat Rosa als lerares drugs gebruikt en veel alcohol drinkt heeft me ook aan het denken gezet, ik zie leraren niet als mensen die zulke zaken na school zouden doen, maar blijkbaar is het wel mogelijk. Ik zal nu ook anders tegen leraren aankijken, dit boek heeft duidelijk gemaakt dat de leraar/lerares ook maar een mens is met fouten en gebreken. De gebeurtenissen spelen zich af in een sombere, dagelijkse sfeer in de jaren 70-80 wat ook duidelijk te merken is aan bijvoorbeeld mannen die make-up dragen en de soort muziek, feesten en kleding. Het leven van Rosa word realistisch verteld, waar ik soms best depri van werd. Ze maakten dus behoorlijk indruk, en ik kon ze duidelijk voor me zien. Je moet zelf bijna niks in of aanvullen, je kreeg vroeg of laat toch te horen wat er nou precies aan de hand was, als er iets onduidelijk bleef. Alles bleef van het begin tot eind boeien, en las het boek daarom ook snel uit. Ik heb wel eens andere teksten gelezen over bepaalde gebeurtenissen zoals drugsgebruik, die vond ik beter omdat die iets uitgebreider verteld werden, dit boek besteed precies genoeg tijd aan elke gebeurtenissen terwijl sommige boeken alleen over drugsgebruik gaan, en daarvoor gedetailleerder zijn.
3. Personages
De hoofdpersoon Rosa is geen heldin, maar juist een heel menselijk karakter met fouten. Ik zou niet op haar willen lijken, ze is niet een aardig of leuk persoon. Haar goede eigenschappen zijn dat ze erg mooi is, en slim. Dit baseer ik op uitspraken van andere personen in het boek die haar knap noemen en het feit dat ze lerares is. Ik kan me goed verplaatsen in Rosa, maar de andere karakters zijn allemaal typetjes en daar kan ik me niet goed in verplaatsen omdat ze zo eenvoudig en stereotyperend zijn. Rosa en Douwe gingen het meeste leven, alleen vond ik het jammer dat Douwe zo weinig aan het woord komt, terwijl bijvoorbeeld voor mij onboeiende karakters zoals Arja en Louise wel vaak voorkomen. Rosa is een round caracter, en Jacques (Rosa's stiefvader), Cora (Rosa's moeder), Arja (Rosa's halfzus), Douwe (Rosa's vriendje), Louise (Douwe's vriendinnetje), Jaap (Rosa's halfbroer) en Josien (Jaaps vriendin) zijn allemaal flat caracters. Rosa heeft een paar eigenschappen die ik niet leuk vind, zoals dat ze haar huis zo vies laat worden dat er schimmels uit het doucheputje groeien, en dat ze overmatig alcohol drinkt, joints rookt en dan ook nog slaappillen en aspirines neemt. Geen een van de karakters heeft eigenschappen die ik bewonder. Cora gedraagt zich nog wel het meeste zoals het hoort, Arja is weer te degelijk maar nog redelijk normaal, en de rest gedragen zich absoluut niet juist naar mijn mening. Geen een van de personages heeft mij beinvloed op wat voor manier. De beslissingen van Rosa zijn soms niet begrijpelijk, dat ze bijvoorbeeld de hele dag niks doet terwijl er een afwas staat van 5 dagen, of dat ze zich zo tegenover haar collega's gedraagt. Ik zou op mijn toekomstige werk vriendelijk tegen mijn collega's doen, ookal mocht ik ze niet en waren ze niet mijn soort mensen, inplaats van zo onbeschoft en vreemd te doen dat helemaal niemand je meer mag. Ik begrijp ook niet waarom Louise zo verliefd is op Douwe en bij hem blijft als hij zich zo onverschillig tegenover haar gedraagt, en duidelijk niet haar type is. Josiens beslissing om een abortus te nemen kan ik nog wel begrijpen, maar de manier waarop niet. Ik zou het gewoon proffessioneel door een docktor laten doen, dan geld willen besparen en elke dag zeepsop inspuiten. Dat Cora niet bij Jacques weggaat terwijl ze duidelijk niet van hem houd en hem ook geen leuke man vind, is onbegrijpelijk, maar waarschijnlijk in die tijd heel normaal. Ik zou het met zo'n man niet uit kunnen houden. De personages reageren niet voorspelbaar, dit is leuk omdat op deze manier de spanning in het verhaal blijft. Ik vind alle personages erg onsympathiek. Voor Louise en Josien kan ik hoogstens medelijden opbrengen, maar de rest is gewoon onaardig. Ik denk het ook niet de bedoeling van de schrijver was om de karakters aardig te maken, maar gewoon zo realistisch mogelijk. Ik kan begrip opbrengen voor Rosa's situatie omdat het duidelijk is waarom ze zo rebelt tegen haar familie en zich zo antisociaal tegenover iedereen gedraagt. Er is haar sinds haar jeugd verteld dat ze slecht is en niet deugd, tot ze het als waarheid zag en zich werkelijk zo ging gedragen. Je hoeft bijna niets zelf in te vullen over de personages omdat alles wat je moet weten verteld wordt. Omdat er al zoveel verschillende mensen aan het woord komen, moet je niet al teveel informatie over elk personage geven, dan zal het namelijk te ingewikkeld worden.
De bouw is redelijk simpel, het enige wat ik lastig vond was dat op het begin het niet echt duidelijk was wie er nou precies aan het woord was. Dat was alleen aangegeven door een blanco regel, en dat had ik in het begin niet door. Het zou fijner zijn geweest als voordat iemand aan het woord kwam, hun naam gezegd werd of zo iets. Maar dan zou het misschien te gemakkelijk zijn geweest. Er zit redelijke vaart in, je begint gelijk in het midden van Rosa's leven zonder langdradige introductie. Alles hangt goed en duidelijk met elkaar samen, en het verhaal is soms ook spannend. De gebeurtenissen zijn wel alledaags, dus niet spannend als in achtervolgingen ofzo, maar spannend als in: "gaat Rosa nu terug met Douwe nu ze op het feest alleen oog voor elkaar hebben, en wat vind Louise hiervan?" Je wilt constant weten wat er nu weer gaat gebeuren en met wie, eigenlijk net als bij een soap. Het verhaal boeit ook, het is interesant om gaandeweg meer over Rosa te weten te komen. Er zijn meerdere verhaallijnen door elkaar, die allemaal wel met elkaar te maken hebben. Dit is leuk, als het alleen over Rosa's leven zou gaan had ik het halverwege het boek al wel gezien. Nu kun je (ook net zoals een soap) afvragen hoe het nou verder afliep met Josien en Jaaps relatie nadat hij erachter komt dat ze een abortus heeft gehad, of de band tussen Rosa en Cora sterker zal worden, of Douwe bij Louise blijft of toch voor Rosa kiest, en waarom Jacques nou precies zo akelig doet tegenover Rosa. Er wordt niet met de tijd gespeeld, alles verloopt op chronologische volgorde. Dit was fijn, omdat het hierdoor overzichtelijk bleef. Er zitten vergeleken met andere boeken maar weinig terugblikken in, maar er zijn natuurlijk wel uitzonderingen, zoals wanneer Rosa over haar jeugd verteld of Josien over haar verleden. Het eind is toepasselijk, Rosa vertrekt van de vreselijke verjaardag om bij Douwe te zijn, waar ze na hun ruzie eigenlijk de hele tijd aan dacht. Ik vond het een leuk einde, Rosa heeft geen zin meer in het gezeur thuis en kiest voor zichzelf. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van de persoon die ze meemaakt, en op het einde pas door iedereens ogen omdat ze bij elkaar zitten op Jacques verjaardag.
5. Taalgebruik
Ik vond de tekst voor een Nederlands boek goed te lezen. De zinnen zijn kort, er zitten geen moeilijke woorden tussen en er wordt geen beeldspraak in gebruikt. Er zijn me haast geen eigenaardigheden in taal en stijl opgevallen, behalve dat sommige woorden die al een beetje gedateerd zijn (zoals stickie inplaats van joint) maar dat komt gewoon omdat het boek in een andere tijd geschreven is, en zal in 2040 ook wel gevonden worden van boeken uit 2002. De verhouding tussen beschrijving, dialoog en gedachtens is precies goed, dit is ook een van de redenen waarom het boek zo lekker wegleest. De manier van vertellen gaat op een goede snelheid, niet te snel zodat je niet meer kunt bijhouden wat er gebeurd, maar er wordt ook niet eeuwig over een gebeurtenis geschreven, wat ook komt omdat er teveel mensen aan het woord komen om een gebeurtenis te lang te laten duren. Het taalgebruik past goed bij de personages, niet te netjes omdat de personages ook niet echt netjes zijn. De tekst bevat haast geen beeldspraak of symbolische verwijzingen, de karakters zijn niet echt intelligent en hun taalgebruik dus ook niet.
Evaluatie
Het boek heeft aan mijn volwachtingen voldaan, zowel het onderwerp als de personages waren boeiend om te lezen, en het boek was naar mijn smaak goed geschreven. Ik ben blij dat ik dit boek heb gekozen inplaats van 'Twee Vrouwen', als een boek me echt niet boeit kan ik er niet evengoed een verslag over schrijven. Bij dit boek kon ik de doelpunten makkelijk beantwoorden, maar dit kwam ook omdat ik op de Mavo bijna hetzelfde schema kreeg met dezelfde doelpunten, en ben deze werkwijze dus onderhand wel gewend. Ik weet niet of ik bij het volgende boekverslag hetzelfde thema kies, ik zou graag verschillende soort boeken willen lezen om mijn horizon te verbreden, altijd hetzelfde word ook saai. De verwerkingsopdracht was bij dit boek heel erg makkelijk, omdat de hoofdstukken zelfs in dagen verdeeld zijn, dus je hoeft er bijna niets voor te doen. Ik kijk zelf nooit soaps, maar heb mijn verwerkingsopdracht geschreven zoals ik over soaps hoor van mijn 'goede tijden, slechte tijden'-verslaafde vriendinnen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden