1 Zakelijke gegevens A Auteur: Jessica Durlacher
B Titel: Emoticon
Uitgever: De Bezige Bij
Jaar van uitgave: 2004
Druk: Tweede
Aantal blz.: 436
C Genre: Roman 2 Eerste reactie A Keuze: Ik heb dit boek gekozen omdat ik nog een boek moest lezen uit de tijdperiode: 2004-nu. Toen ben ik in de mediatheek gaan kijken en van de boeken die uit 2004 kwamen leek deze me het leukste. Ook had ik al eerder een boek van Jessica Durlacher gelezen: “De dochter” en dat beviel me wel. B Inhoud: Ik ben echt heel blij dat ik besloten had dit boek te lezen. Ik vond het echt een heel mooi boek. Het was alweer een tijdje geleden dat ik echt zo van een boek genoten heb. Het was een heel mooi verhaal, heel natuurlijk. Er gebeurt heel veel in het boek. Wat ik ook heel leuk vond is dat het boek uit verschillende verhalen bestond eigenlijk. Soms volgde je als lezer de 17-jarige Daniel, dan weer de volwassen Ester en dan weer de verzetsstrijdster Aisja. Dat zorgde ervoor dat het verhaal lekker afwisselend bleef. Het verveelde absoluut niet. Wat ook wel meewerkte was dat de hoofdstukjes heel kort waren. Na zo’n hoofdstukje switchte je weer naar een ander personage. En als je dan in het vorige hoofdstukje iets spannends aan voelde komen las je snel weer door totdat je weer bij een hoofdstukje was dat over dat personage ging. 3 Verdieping A Samenvatting: Ik heb ervoor gekozen om dit boek per deel samen te vatten. De gebeurtenissen zijn namelijk niet chronologisch verteld, maar als ik ze in de goede volgorde ga zetten is er geen samenhang meer in het verhaal

Het boek begint wanneer Ester in april 2001 naar Israel gaat. Daar zal ze naar een bijeenkomst over de holocaust gaan in restaurant Luce in Jeruzalem. Ester heeft zich tijdens haar studie al veel beziggehouden met de Tweede Wereldoorlog, ze heeft daarvoor veel dagboeken gelezen. Het is niet de eerste keer voor Ester dat ze in Israel is. 18 jaar geleden heeft ze het land samen met haar vriendin Lola ook al verblijd met een bezoekje. Ze waren toen actief als vrijwilligers in een kibboets. Wanneer ze in Jeruzalem aankomt, heeft ze haar lange relatie met Philip net beëindigd. In het hotel en later ook op de Holocaust bijeenkomst ontmoet Lola Raphael Goldberg. Lola voelt zich al meteen aangetrokken tot deze BBC-journalist. Later op de avond, tijdens de bijeenkomst, worden ze gek van Ruth. Deze Amerikaanse vrouw heeft de bijeenkomst georganiseerd en blijft hen maar aan de oren zeuren. Raphael en Ester besluiten weg te vluchten. De twee voelen zich bijzonder tot elkaar aan getrokken en ze staan op het punt zich aan elkaar over te geven wanneer Raphael gebeld wordt. Er is een aanslag gepleegd. De aanslag blijkt gepleegd te zijn in restaurant Luce door een Palestijnse jongen. Ze zijn maar net aan de dood ontsnapt. In het tweede deel speelt de 17-jarige Daniel de grootste rol. Daniel is de zoon van Lola, die inmiddels samenwoont met de joodse Maurice. Maurice heeft nog een dochter Nonni. In deze tijd trekt Daniel veel op met Vito. Vito is een beetje een foute jongen en totaal anders dan Daniel. Vito heeft ook nog een jonger zusje Dana, waar Daniel zich erg tot aangetrokken voelt. Daniel doet er alles aan om zoveel mogelijk bij Dana in de buurt te zijn. Zo fietst hij een week lang met haar naar school en hij zoekt haar op in de gymles. Eigenlijk is het voor de lezer al lang duidelijk dat Dana niets van hem moet maar Daniel houdt vol. Op een nacht wanneer Daniel met Vito uitgaat, ziet hij Dana weer. Vito spoort hem aan met Dana te praten. Daniel heeft inmiddels zoveel gedronken en geblowd dat hij die moed wel op kan brengen. Ze praten wat, ze dansen wat en drinken wat. Op een gegeven moment vindt Daniel dat het tijd wordt om in de aanval te gaan en probeert haar te zoenen. Dana blijkt daar niet zo’n zin in te hebben maar Daniel blijft het proberen. Als Vito dit ziet wordt hij gek: “Je ziet toch dat ze niet wil?” en slaat Daniel op zijn bek. Dana vindt dat Vito zich niet altijd overal mee moet bemoeien en loop kwaad weg. Ook Daniel is kwaad op zijn “vriend” en loopt boos de club uit. Buiten ziet Daniel Dana weer, en dit keer zoenen ze echt. Dana vraagt of ze met hem naar huis mag omdat ze geen zin heeft om Vito thuis tegen te komen. Bij Daniel’s huis aangekomen gaan ze voor de eerste keer met elkaar naad bed. Het is Daniel’s eerste keer, Dana zegt dat ze het al zo vaak gedaan heeft maar later blijkt het ook haar eerste keer te zijn geweest. Ester is inmiddels nog steeds in Jeruzalem. Na het horen van de aanslag is Ester ziek geworden. Even later komt Raphael Ester op zoeken op haar hotelkamer. Ze praten wat over de aanslag en ze zijn beiden hevig geschokt. Als ze later ook nog horen dat Ruth tijdens de aanslag omgekomen is zijn ze helemaal van de kaart. De vrouw voor wie zij op de vlucht sloegen is nu gestorven. Ester besluit de volgende dag haar koffers te pakken en terug naar Nederland te gaan. Ondertussen wordt er nu ook voor het eerst kennis gemaakt met Aisja de verzetsstrijdster. Ze is een 25-jarige Palestijnse vrouw en heeft net te horen gekregen dat een oude vriend, Ibrahim, uit het verzet een zelfmoordaanslag heeft gepleegd in een restaurant, genaamd Luce. Meteen wordt duidelijk dat Aisja onderdrukt wordt door haar broer Tarik. Hij lijkt te handelen uit jaloezie. Aisja is dapperder dan hijzelf. Maar Aisja is een sterke vrouw en probeert zich niet te veel aan haar broer te storen. Bij de tocht die wordt gehouden voor de dood van Ibrahim komt ze een oude vriend Hadi tegen. Hij vraagt haar of ze de bekende journalist Rasjid Farsoen al heeft gezien. Hij is namelijk in Ramallah. Tijdens de demonstratie wordt ze ineens van achter vastgegrepen. Later blijkt dat haar broer Tarik te zijn. In een zijstraatje slaat hij haar helemaal in elkaar. Maar dan staan Hadi en Rasjid ineens voor zijn neus. Ze doen net alsof ze niet weten dat haar broer haar mishandeld. Tarik doet net of hij zijn zusje gered heeft. Tarik trapt in het spelletje dat Hadi en Rasjid spelen en zo wordt Aisja gered. Naast het strijden in het verzet heeft Aisja nog een hobby: Surfen op internet. Ze mailt met
allerlei mensen over de hele wereld. Vooral met Mitsuko uit Japan vindt ze het fijn om te mailen. Zo komt Aisja in contact met de buitenwereld. Later besluit Aisja te solliciteren voor de krant van Rasjid. Ze krijgt een proefcontract voor drie maanden. Al snel blijkt dat Rasjid een moeilijke man is. Een perfectionist, hij is nooit tevreden over de werken van Aisja. Ondertussen is Daniel nog steeds gek op Dana. Maar sinds “hun nacht” hebben ze tot Daniel’s spijt geen contact meer met elkaar gehad. Daniel blijft contact zoeken, hij zoekt haar op op school, belt Vito op en mailt haar verscheidene keren in emoticons. Later komt hij erachter dat Dana een vriendje heeft in Duitsland. Haar nacht met hem was haar eerste keer en het was voor Dana meer een experiment omdat ze niet met haar echte vriendje naar bed durfde. Daniel is kapot en ontzettend kwaad. Als Ester weer in Nederland is besluit ze Lola te bellen. Ze heeft geen zin om haar nachten in haar nieuwe huis in de Pijp door te brengen en dus logeert ze voor een paar dagen bij Lola. Lola was nog niet op de hoogte van het uit elkaar gaan tussen Ester en Philip en ook was ze niet op de hoogte van de reis van Ester naar Israel. Kortom ze hebben elkaar veel te bespreken. In deel vijf van dit boek vertelt Ester over de periode dat zij en Lola in de kibboets als vrijwilligers werkten. Dit was in juli 1983. Lola voelt zich tot Baruk aangetrokken en Ester tot Arik. Beide mannen leven in de Kibboets. Lola is helemaal opgeëist door Baruk en heeft geen tijd meer voor Ester. Ester voelt zich in de steek gelaten. Daniel wil na zijn schoolexamen heel graag naar Israel toe om daar vrijwilligerswerk te verzetten. Lola ziet dit ook wel zitten maar wil alleen dat er iemand is die daar een beetje op Daniel kan letten. Ze heeft daar nog wel een aantal vage kennissen. Maar later weet Lola Ester over te halen om ook naar Israel te gaan. Lola wil dat Ester er even tussen uit gaat en dan kan ze meteen een beetje op Daniel letten. In Aisja’s leven gaat ook nog steeds alles rustig door. Ze heeft een paar opdrachten gekregen voor Rasjid’s krant. Ook komt er op een dag een Amerikaanse stagiaire langs. Het is duidelijk dat Rasjid haar wel ziet zitten en Aisja irriteert zich mateloos aan haar. Aisja uit haar irritaties in een mail naar Mitsuko. Begin mei vertrekt Ester naar Tel Aviv waarop Daniel veertien dagen later volgt. In het vliegtuig denkt Daniel na over zijn vader die hij niet kent en die hij wil bezoeken (Baruk uit de Kibboets). Het blijkt dat Daniel niet alleen naar Israel wil om vrijwilligerswerk te verzetten. Daniel ontmoet Ester in Tel Aviv. In hun eerste gesprek praten ze over de overleden vader van Ester en over de biologische vader van Daniel . Daniel zegt dat hij weet dat zijn vader overmorgen in Jeruzalem is en dat hij hem wil gaan opzoeken. Hij vraagt of hij de komende maanden de pc van Ester mag gebruiken, omdat hij in het leger van de Israëliërs (waar hij vrijwilligerswerk gaat verzetten) geen pc mag gebruiken. Ester vindt zijn aanwezigheid heel prettig en stemt erin toe. Eerst bezoeken ze samen Jeruzalem en een dag later gaat Daniel weer alleen terug. Bij een rondleiding van een bouwproject ziet hij zijn vader. Alleen heeft deze man geen donker haar en donkere ogen maar blond haar en blauwe ogen. Daniel lijkt totaal niet op hem. Daniel is zodanig verbaast en geschokt dat hij de man niet uitspreekt en zo snel mogelijk de rondleiding verlaat. Ester dacht nog steeds vaak aan Raphael en besloot een afspraak met hem te maken. Op een hotelterras in Jeruzalem zit ze op hem te wachten. Daar ziet ze een jonge vrouw zitten (Aisja) Haar leven is sinds een dag op zijn kop gezet. Ze heeft de website van Daniel opgezocht waarop staat dat de vader van Daniel Arik is, de timmerman uit de kibboets met wie ze in de Kibboets een seksuele ervaring heeft gehad. Daniel vertelt dat hij dit van zijn moeder heeft gehoord. Op het terras denkt Ester na over de geschiedenis in de kibboets. Na de vrijpartij had Arik haar steeds ontlopen. Op een avond had ze hem toch weer opgezocht, maar later besloot ze toch maar weer weg te gaan. Ze had er geen zin meer in. Ze vermoedt dat Lola ook met Arik naar bed geweest was, maar Lola ontkent dat. Ester besluit de Kibboets te verlaten en een rondreis te maken met de Australiër Bratt, die ze net heeft leren kennen. Ester en Bratt vrijen plichtsgetrouw met elkaar. Terug in Amsterdam gekomen merkt Ester dat ze zwanger is. Dat moet wel van Arik zijn want met Bratt heeft ze condooms gebruikt. Ze besluit abortus te plegen. Kort daarna ontmoet ze Philip waarmee ze een lange relatie heeft. Als Lola terug komt naar Nederland blijkt ook zij zwanger te zijn. Tegen Ester vertelt ze dat het van Baruk is, maar vandaag kwam ze er dus achter dat Arik de vader van Daniel is. Op het terras raakt ze in gesprek met Aisja, die vertelt dat ze een journaliste is. Ester werkt nu aan een opdracht over de gemengde liefde tussen joden en Palestijnen. Aisja vertelt dat ze dan eens in een internetcafé moet kijken. Ester geeft Aisja het internetadres van Daniel, zodat die twee contact kunnen hebben met elkaar. Dan staat plots een hijgende Raphael voor haar neus en moet ze het gesprek afbreken. Raphael reageert anders dan een maand geleden en aan het einde van de dag vertelt hij haar dat zijn vrouw en dochter ineens zijn komen opdagen en dat hij geen tijd meer met Ester kan doorbrengen. Opeens is Daniel weg. Ester heeft geen idee waar hij is. Hij blijkt ontvoert te zijn door Aisja die hem aan haar Palestijnse vriend Hadi gegeven heeft. Ester probeert er alles aan te doen om Daniel terug te vinden. Ze belt Lola en ze zoekt Arik op. Hij zou er alles voor over hebben om zijn zoon terug te vinden denkt ze. Ook opent ze de emailbox van Daniel. Ze leest een berichtje van Mischa (Aisja) aan Daniel. Aisja doet zich in dit mailtje voor als een joods meisje die wel seks met Daniel wil hebben. Niet lang daarna vindt de politie het lichaam van Daniel even buiten Ramallah: doorzeefd met 15 kogels. Ze mogen het lichaam zien in het mortuarium; ook Arik gaat mee. De politie spoort via het internetcafé van Achmed vrij eenvoudig de verblijfplaats van Aisja Hammani op. Ze wordt gearresteerd en dat wordt op de televisie getoond. Ester schrikt zich dood: het is het meisje van het hotelterras aan wie ze het internetadres van Daniel heeft gegeven. In het einde van het boek wordt de ontmoeting tussen Aisja en Daniel beschreven vanuit het gezichtspunt van Daniel. Je leest dan Daniel een beetje trots dat hij nu een jonge vrouw heeft weten te versieren in plaats van zo’n jong meisje als Dana. Onderweg denkt hij nog aan een keer dat zijn moeder tijdens de vakantie de slaapkamerdeur niet wilde openmaken, omdat ze daar met een vreemde man lag te vrijen. Aan het eind van de rit beseft hij dat hij in de val is gelopen. Later
Op 2 april 2002: mailt de Japanse Mitsuko een bericht aan Aisja. Ze gaat trouwen met een man die ze via het internet heeft leren kennen. Schrijf je nog een terug Aisja? 20 april 2003: Ester gaat weer terug naar Amsterdam: ze woont intussen in Israel. Lola moet haar iets vertellen. Lola is opnieuw zwanger van Maurice. Dan gaat Ester in herinnering terug naar wat er gebeurd is na Daniels dood. Ze is in Israel gebleven en heeft weer contact gezocht met Arik. Ze heeft hem verteld dat ze ooit zwanger van hem was en dat ze een abortus heeft ondergaan. Ze blijft bij hem wonen en raakt zwanger. Van Lola hoort Ester dat Aisja na twee jaar in de gevangenis te hebben gezeten toch levenslang heeft gekregen. Voor haar vriendin houdt Ester nog altijd dat ze zelf ook zwanger is van Arik. Er was genoeg gepraat. B Onderzoek aan de verhaaltechniek: De schrijfstijl van dit boek is erg vlot. Maar toch worden er ook veel gevoelens uitgedrukt. En dat weet Jessica Durlacher erg mooi te verwoorden. Soms lees je wel eens boeken waar ze te lang over een gevoel blijven praten, dat was in dit boek niet zo wat er voor zorgde dat de schrijfstijl lekker vlot was. De ruimte waarin dit boek zijn afspeelt zijn in de plaatsen: Jeruzalem, Amsterdam, Bloemendaal, Haarlem, Ramallah, de Gazastrook enzovoorts. Het hangt van het personage af in welke plaats je als lezer nu weer belandt. De tijd die in het boek speelt is ongeveer twee maanden. Dat is vrij kort voor de hoeveelheid gebeurtenissen die plaatsvinden. Aan het einde van het boek is er nog een hoofdstuk dat laat zien hoe het nu met de personages is. Met dit hoofdstuk erbij gerekend is de tijd die in het boek speelt twee jaar. De belangrijkste verhaalfiguren uit dit boek zijn: Daniel, hij is de zeventien jarige zoon van Lola, ze zijn beide Joods en hebben een voorliefde voor Israel. Daniel is in de bloei van zijn leven en is verliefd op Dana. Dana is het zusje van zijn vriend Vito. Volgens Daniel is ze beeldschoon. Ze gaan met elkaar naar bed maar Dana heeft ondertussen een relatie met een Duitse jongen. Lola is ongeveer veertig jaar, in de terugblikken zie je dat ze vrij losbandig was. Daniel was een ongelukje. Maar inmiddels is ze genesteld met de joodse Michael, en is de ideale huisvrouw. Ester is een goede vriendin van Lola, ook zij is joods. Ze heeft net haar relatie met Philip beëindigd. Lola is hier erg blij mee omdat ze Philip toch geen geschikte man voor Ester vond. Je volgt Ester op haar reis naar Israel. Daar leert ze Raphael kennen, een man met een groots postuur. Er ontstaat een vreemde maar mooie band tussen de twee. Verder hebben we nog Aisja. Een manachtige vrouw die in Israel woont. Ze zit in het verzet van de Palestijnen en vecht tegen de Joden. Ze wordt onderdrukt door haar broer Tarik. Die lijkt te handelen uit jaloezie. Aisja gaat later werken bij de krant van Rasjid. Een kritische man die nooit tevreden is over de teksten die Aisja inlevert. De situaties in het boek zijn talrijk. Er gebeurt heel veel. Elk persoon uit dit boek beleefd zijn eigen dingen. Later lopen de situaties weer in elkaar over, daar wordt heel mooi naar toegewerkt. In het begin zag je veel situaties van Daniel. Dat vond ik erg leuk. Later verdween Daniel wat meer naar de achtergrond. De situaties met Ester vond ik ook erg leuk omdat ik mezelf wel een beetje zie in haar. Maar de gebeurtenissen met Aisja vond ik eigenlijk ook heel leuk. Het was allemaal leuk! De vertelwijze uit dit boek is vanuit de alwetende verteller. Bij alle personages is dit het geval. C Op zoek naar de thematiek: Het thema is eigenlijk wat de titel al zegt: “Emoties”. Je ziet allerlei verschillende emoties. Dat wordt aan het begin van het boek al aangegeven met allerlei verschillende computer emoticons die gevoelens uitdrukken. In het begin vond ik dat vooral de emoties van Daniel tot zijn recht kwamen, later verdween dit wat meer naar de achtergrond wat ik erg jammer vond. Daniel ligt een beetje in de clinch om Dana en weet dit niet goed te uitten, maar ondertussen uit hij het juist heel erg. De emoties bij Aisja komen niet echt goed naar voren maar dat past ook bij het personage. Ze is een echte strijder, ze is nergens meer bang voor, heeft alles al een keer gezien en meegemaakt waardoor veel haar koud laat. Wat ik erg mooi vond aan dit boek is dat het Midden-Oost conflict van verschillende kanten wordt weergegeven. Je wordt meegetrokken met twee verschillende visies, waar ik me lezen der wijs in beide wel kan vinden. D Plaats in de literatuurgeschiedenis: Dit boek is voor het eerst gepubliceerd in 2004 en dat is goed te merken. Het is helemaal van deze tijd. Het Midden-Oost conflict speelt nog steeds en de gebeurtenissen die zich in Nederland afspelen zijn ook van alledag. Er rijden treinen, er zijn clubs, men is erg vrij in de omgang met elkaar en het is niet verboden je mening te uitten. Dit is niet het eerste boek dat ik van deze schrijfster gelezen heb. Ik had: “De Dochter” al een keer gelezen wat ik ook een erg mooi boek vond. Maar dit boek vond ik toch nog even wat leuker. Ik zie wel overeenkomsten tussen de twee boeken. Het boek gaat over de Tweede Wereldoorlog. Het speelt zich niet af in de Tweede Wereldoorlog maar het gaat over de gruwelen ervan. In: “Emoticon” komt het element de Tweede Wereldoorlog ook nog even terug omdat Ester daar onderzoek naar gedaan heeft. Ook spelen joden in beide boeken een rol. Niet heel groot maar ze hebben toch een essentiële rol. Jessica Durlacher is geboren in 1961. Ze schrijft nog niet zo heel lang, haar eerste boek: “Het Geweten” kwam uit in 1997. Hiervoor won zij de Debutantenprijs. En later nog in 1999 haalde ze hiermee ook Het Gouden Ezelsoor binnen. In hetzelfde jaar werd dit boek in het Duits vertaald en werd zo ook nog genomineerd voor de Literaturpreis Nordrhein-Westfalen. In 2000 kwam haar tweede boek uit: “De Dochter”. Dit boek werd eveneens genomineerd voor de Literaturpreis Nordrhein-Westfalen en ook nog voor de NS publieksprijs 2001. “De Dochter” is inmiddels verschenen in vele landen. Emoticon is haar derde roman. 4 Beoordeling Volgens mij heb ik inmiddels wel laten merken in welke mate ik dit boek heb kunnen waarderen. Ik vond het een erg mooi boek. Totaal niet saai of langdradig. Er gebeurt veel in waardoor het blijft boeien. De passage die mij het meeste aansprak is die waarin Daniel ineens vermist was. Aisja had hem ontvoerd. Ik vond het schokkend dat hij later ineens vermoord bleek te zijn. Ik had dit echt niet verwacht. Ik vond de passages waarin Lola en Ester in de Kibboets zaten, het saaist uit het hele boek. Lola en Ester gaan dan ook bijna niet met elkaar om en dat vind ik ook niet leuk. Ik had een beetje met Ester te doen omdat Lola haar echt in de steek heeft gelaten. Ik vind het leuk dat dit boek gezien wordt uit de ogen van verschillende personages met verschillende visies. Zo zie je het verhaal niet vanuit één invalshoek. Ik kan dit boek een beetje vergelijken met “Vanwege een tere huid” het boek dat ik hiervoor gelezen heb. Ik vond dit boek wel vele malen leuker maar ze hebben wel een paar kleine overeenkomsten. In beide boeken wordt namelijk het obsessieve van een eerste liefde weergegeven. En aan het einde van beide boeken gaat er een zeer belangrijk personage dood. In “Vanwege een tere huid” is dit de hoofdpersoon en in “Emoticon” een van de hoofdpersonages. Ik vond het taalgebruik uit dit boek echt precies goed. Het was mooi en het heeft mooie vondsten maar het was niet te poëtisch. En het bleef ook vrij direct. Het was niet te moeilijk en las lekker door. Al met al vond ik het echt een heel prettig boek. Heel mooi en verrassend. Ik vond het bijvoorbeeld heel verrassend dat niet Baruk maar Arik de vader van Daniel blijkt te zijn. Ik ga dit boek zeker aan andere aanraden. Misschien schrikt het bij sommige wat af omdat het een vrij dik boek is maar door het taalgebruik en de boeiendheid van het boek ben je er zo doorheen. Hieronder volgt een recensie: Jessica Durlacher (1961) debuteerde in 1997 met haar roman, Het Geweten waarvoor zij de debutantenprijs 1998 en Het Gouden Ezelsoor 1999 ontving. Ook in de Duitse vertaling werd het boek genomineerd voor een literatuurprijs. In 2000 verscheen haar tweede roman; De Dochter eveneens genomineerd voor diverse prijzen en nu is onlangs Emoticon, haar derde roman verschenen. Het schrijven van dit boek heeft haar drie jaar gekost. De titel van het boek, Emoticon, slaat op de leestekens die gebruikt worden in
e-mails om gevoelens duidelijk te maken. Dat het boek zich afspeelt in Israel is niet helemaal toevallig omdat haar vader, Gerhard Durlacher, joods was en indringende boeken schreef over zijn ervaringen in Auschwitz. In opiniestukken neemt Jessica het op voor Israël, dat een bedreigd land is, maar in haar boek wil Jessica geen partij kiezen en dat is haar goed gelukt denk ik. Ik was onder de indruk van haar eerste twee romans dus hoefde niet te twijfelen over de aanschaf. Toch had ik het boek al enkele weken in huis en steeds ontbrak mij de moed om eraan te beginnen. Allereerst omdat het zich voor een overgroot deel afspeelt in Israël. Het geeft een beeld van het Palestijns-Israelische conflict en daar heb ik me nooit zo vreselijk in verdiept. Toch was het boek ineens zomaar aan de beurt en ik heb het met stijgende belangstelling en inzet gelezen. De voornaamste hoofdpersoon is Ester Michaels die als het verhaal begint voor het eerst sinds 18 jaar weer in Israël is. Binnen enkele uren na haar aankomst ontkomt ze ternauwernood aan een terreuraanslag. Om de schok te boven te komen keert ze meteen terug naar Nederland en logeert ze daar bij haar oudste vriendin Lola. Ester bevindt zich op een breekpunt in haar leven. Wanneer ze hoort dat Lola’s zoon Daniel na zijn eindexamen als vrijwilliger naar Israel gaat, besluit ze terug te gaan om een oogje te houden op Daniel, van wie ze houdt alsof het haar eigen zoon is. Parallel hieraan loopt het verhaal van Aisja, een Palestijnse vrouw van vijfentwintig in Ramallah, die zich in eenzaamheid boos maakt over de Israelische bezetting en lijdt onder de mishandelingen van haar broer. Als ze voor een Palestijnse krant gaat schrijven over de drama’s in haar omgeving, moet ze zich zien te handhaven onder een strenge hoofdredacteur. De enige echte vrijheid die ze kent, vindt zij op het internet, waarop ze uren kan surfen. Terwijl Ester in Israel probeert aan het werk te komen, slaagt Daniel erin om oog in oog te komen met zijn vader. Dan ontdekt Ester wie Daniëls vader is, en volgt een fatale keten van gebeurtenissen die zal leiden tot een tragedie. De eerste hoofdstukken voelen nog wat onwennig aan, maar mijn interesse is snel gewekt. Op een geven moment begint mij een moeilijk taalgebruik op te vallen. Woorden die in normale taal niet vaak gebruikt worden. Toch houd ik daar wel van dus voor mij wordt het niet storend. Wat ik wel verwarrend vind in het begin is de plaats en tijdsaanduiding aan ieder begin van een hoofdstuk waardoor ik vaak terugblader om een goed idee te krijgen van het tijdsbeeld. Er wordt nogal wat heen en weer gehopt in de tijd dus in het begin werkt dat zeker vertragend om in het verhaal te komen. Ik vind de beschrijving van de personen geloofwaardig en objectief. Het duurt lang voordat het duidelijk wordt waar de twee werelden van Ester en Aisja elkaar gaan kruisen, maar de verhalen blijven afzonderlijk van elkaar boeiend. Bron: http://leesclub.web-log.nl/log/2307586 (Ik heb deze recensie dus niet van literom omdat ik geen tijd meer had dit op school op te zoeken, maar deze komt van een site van een leesclub af dus dat moet ook wel goed zijn) Vergelijking mijn mening met recensie: De overeenkomst tussen mijn mening en deze recensie is dat we het boek allebei hebben kunnen waarderen. Toch zie ik ook verschillen: Ik vond het taalgebruik uit dit boek namelijk vrij makkelijk en vlot terwijl degene die deze recensie geschreven heeft dit boek wel moeilijk geschreven vond, maar zich er niet aan stoorde. Een ander verschil is dat ik het mooi en boeiend vond dat het boek steeds van de ene personage naar de andere switchte terwijl in de schrijfster van deze recensie dit juist vervelend vond dat er zoveel heen en weer gehopt werd. Maar we vonden het allebei in ieder geval een erg mooi boek.