Samenvatting
De 10-jarige Sarah wordt samen met haar ouders in de nacht van 16 juli 1942 opgepakt en naar het vélodrome d’Hiver in Parijs gebracht. Hier worden duizenden Joden verzameld voor deportatie. Sarah heeft vlak voordat ze is opgepakt haar broertje Michel met wat water en brood in een kast opgesloten, met de belofte dat ze snel terug zal komen om de kast weer te openen. Zestig jaar later krijgt de Amerikaanse journalist Julia de opdracht om onderzoek te doen naar de razzia in Vélodrome d’Hiver en daar een artikel over te schrijven. Ze gaat op onderzoek uit en via het dossier van Sarah ontdekt ze een geheim in haar schoonfamilie, namelijk dat zij de eigenaren zijn van het oude huis dat Sarah en haar familie bewoonde. Hierdoor heeft Julia opeens hele andere motieven om de waarheid te achterhalen en ze gaat zich dan ook steeds meer bezig houden met het verhaal van Sarah, want ze gelooft dat Sarah nog in leven is. Verder in het verhaal kom je telkens meer over Sarah te weten. Het is een ongelooflijk zielig en meeslepend verhaal.

Mening
In het begin had ik niet zo veel zin om deze film te gaan kijken. Ik vond het meer zo’n ‘volwassenen’ film en ik had er nooit aan gedacht om hem te gaan kijken. Verder houd ik absoluut niet van oorlogsverhalen, maar dit verhaal is echt heel mooi. Het ontroerde me heel erg hoeveel verdriet Sarah had en wat ze allemaal heeft meegemaakt.