1.Titel:Haar naam was Sarah

  Auteur:Tatiana de Rosnay

2.Ik vond het Nederlands niet al te moeilijk.

3.Er zaten soms Franse woorden tussen die ik niet helemaal begreep. Bijvoorbeeld:het Vélodrome d’Hiver.

4.Het speelt zich af in Frankrijk in Parijs en daar buiten in de kampen.

5.Het verhaal speelt zich af in 1942 en in 2002.1942 is vooral belangrijk omdat dat het verhaal is waar de journaliste in 2002 een verslag over moet schrijven. En als je dat niet had wist je dus eigenlijk totaal niet waar het over ging.

6.De hoofdpersonen zijn Sarah Starzinski en Julia Jarmond. 

Sarah Starzinski

Sarah is tienjarig meisje die in de nacht van 16 juli 1942 wordt opgepakt door de Franse politie omdat ze joods is. Ze is erg sterk en denkt overal over na. Ze heeft ook nog een broertje Michel die ze die nacht van 16 juli opsluit in de kast in haar huis.

Julia Jarmond

Julia Jarmond is een jonge getalenteerde journaliste die een verslag moet maken over een inktzwarte bladzijde uit de Franse geschiedenis. En een heel klein deel heeft zich afgespeeld in het huis waar zij in gaat wonen.

7.Ik vond Sarah Starzinski het leukste karakter omdat ze heel erg moedig is en doorgegaan is tot het uiterste eind.

Ik vond Julia Jarmond minder leuk omdat ze te veel nadacht en heel erg veel zeurde.

8.Het belangrijkste probleem is dat de joden door de Franse politie worden opgepakt en dat de bevolking die in 2002 leeft er niks meer van wil horen.

9.Anders namelijk verdrietig en pakkend

10.Op de nacht van 16 juli 1942 wordt Sarah Starzinski een meisje van 10 jaar wakker van gebons op de deur.”Open doen nu”. Sarah komt uit bed en loopt naar haar moeders kamer, maakt haar moeder wakker en zegt“mam, er staan mannen voor de deur”. Haar moeder komt met een slaperig gezicht uit bed trekt haar japon aan en loopt naar de deur. Ze kijkt door het kijkgaatje in de deur en schrikt “het is de Franse politie”zegt ze tegen Sarah.”Open doen nu”roepen ze.“Sarah”zegt haar moeder “ga naar je kamer en trek je kleren aan ik doe wel open”. Sarah rent naar haar kamer en trekt wat kleren aan. Ze ziet haar broertje. Ze tilt hem uit bed en legt hem in de kast legt er wat te eten en te drinken bij en doet de kast op slot ze stopt de sleutel in haar broekzak en loopt weer naar de voordeur. “waar is je broertje”fluistert haar moeder. Sarah laat haar de sleutel zien van de kast en stopt hem dan gauw weer in haar zak.

11.De rit met de metro na de rue de Saintonge was snel gegaan, het waren slechts een paar haltes en een keer overstappen bij Bastille. Toen ze de rue de Bretagne in liepen, begon Sarahs hart sneller te slaan. Ze ging naar huis. Over een paar minuten zou ze thuis zijn. Misschien was haar vader of moeder ondertussen wel teruggekomen en misschien wachtten ze wel allemaal, met Michel, in het appartement op haar terugkeer. Was ze gek dat ze dat dacht? Was ze niet bij zinnen? Mocht ze daar niet op hopen, was dat niet toegestaan? Ze was tien jaar oud en ze wilde hopen, ze wilde geloven, meer dan wat ook, meer dan het leven zelf. Terwijl ze Jules aan zijn hand meetrok zodat hij sneller zou lopen, voelde ze de hoop groeien, als een wilde plant die ze niet meer kon bedwingen. Een kalme, ernstige stem binnen in haar zei:”Sarah,niet hopen,niet geloven, probeer jezelf erop voor te bereiden, probeer je voor te stellen dat er niemand o je wacht, dat papa en maman en niet zijn, dat het appartement stoffig en smerig is, en dat Michel… Michel…”. Nummer 26 doemde voor hen op. Er was niets veranderd in de straat, zag ze. Het was nog steeds dezelfde rustige,smalle straat die ze altijd had gekend. Hoe was het mogelijk dat levens totaal konden veranderen,konden worden vernietigd, terwijl straten en gebouwen hetzelfde bleven,vroeg ze zich af. Jules duwde de zware deur open. De binnenplaats was nog precies hetzelfde, met zijn groene balderen, zijn bedompte geur van stof en vocht. Toen ze over de binnenplaats liep, deed madame Royer de deur van haar loge open en stak haar hoofd naar buiten. Sarah liet Jules’ hand los en stoof  het trapportaal in. Snel nu, ze moest snel zijn, ze was eindelijk thuis, er was geen tijd.

Het is nog 2 bladzijden dus ik zou zeggen wat er gebeurd ze komt bij de kast en ziet haar dode broertje Michel op de grond liggen ze verstijfd en een tijdje daarna staat ze te schreeuwen voor de kast om haar vader, moeder en Michel die alle drie dood zijn,.

Blz.:185,186 en 187

12.Julia Jarmond vertelt eigenlijk tegen Sarahs nog enige levende zoon dat haar echt naam Sarah was. Eerst gelooft Willem het niet maar als Julia het hele verhaal vertelt barst die in tranen uit en zegt dat die Julia gelooft.

13.Ik vindt zelf 1942 wel een mooie titel omdat, het verhaal zich vooral daarover heen buigt.

14.Het boek was wel interessant omdat het over een stukje geschiedenis ging waar je op school eigenlijk niks over leert.

Ik vond het wel spannend omdat er ongewone dingen in gebeurde.

Het was niet saai omdat je eigenlijk steeds wou weten hoe het verder ging omdat er weer veel raadsel in zaten.

Nou het zat er eigenlijk precies tussen in en dat komt door die moeilijke woorden.

Ik vond het wel mooi omdat uiteindelijk alles duidelijk werd

Het heeft mij wel aan het denken gezet namelijk wat voor een verschrikkelijke dingen zijn gebeurd in de tijd.