1. Titelbeschrijving
Vonne van der Meer
Eilandgasten
amsterdam/antwerpen, 2001 18e druk
Contact
2. Samenvatting
In Eilandgasten staat het vakantiehuisje de ‘duinroos’ centraal met als rode draad het gastenboek. De schoonmaakster is de enige die in het hele boek voorkomt. Ze fietst elke dag even langs en vraagt zich dan dingen af over de gasten. Zijn ze gelukkig? Of hoe zullen ze zijn? De vrouw hoopt dat alle gasten iets in het gastenboek zullen schrijven. En dan niet alleen: het was een leuke vakantie, maar ook verhaaltjes.
Voor de rest worden er vakantieverhalen beschreven van de mensen die in de vakantie in de ‘Duinroos’ verblijven. Als eerste komt er een gezinnetje waarvan de man overspel heeft gepleegd en ze dat proberen te verwerken. Dan komen er een jonge, zwangere vrouw en een wat oudere vrouw die ooit eens abortus heeft gepleegd. Ze spreken er over of de vrouw het kind moet houden of niet. De jonge vrouw beslist dat ze het houdt en schrijft in het gastenboek:’all shall be well.’ Dan komt er een man die zelfmoord wil plegen. Hij bereidt alles voor en bedenkt steeds weer wat als het ’moment’ daar is. Uiteindelijk beseft de man dat hij geen zelfmoord wil plegen, maar juist wil leven. Daarna komt er een gezinnetje waarvan de man een telefoontje krijgt over een promotie. De man krijgt de promotie niet, die gaat naar zijn jongere collega, en verpest bijna de hele vakantie. Als dat gezin weg is komen er drie vrienden, twee jongens en een meisje, in de ‘duinroos’. Hun onderlinge band komt onder druk te staan door de liefde. Tom is verliefd op Willemijn en Willemijn op Tom. Ze weten het alleen niet van elkaar als ze net op het eiland aankomen. Walter probeert het te verwerken en heeft daar moeite mee. De vraag aan zichzelf is: Wat voelt hij nou eigenlijk voor Willemijn? Want al leeft Walter samen met Willemijn, hij is niet haar ‘vriendje’ of iets wat daarbij in de buurt komt, maar hij is wel gelukkig met haar. Op het einde van hun vakantie komen Tom en Willemijn toch samen en Walter, die het niet aankan, vertrekt na een briefje te hebben geschreven uit hun leven. Als laatste leef je mee met een vrouw die een terminale ziekte heeft. Ze schrijft in haar dagboek en bereid zich voor op haar operatie. En misschien wel op het einde…
4. mening en de recensie
Schrijver: Meer, Vonne van der
Titel: Eilandgasten
Jaar van uitgave: 1999
Bron: De Morgen
Publicatiedatum: 07-10-1999
Recensent: Bart Vervaeck
Recensietitel: Niets is van ons : Vluchtige passanten: Vonne van der meer
Op het eiland Vlieland staat een huurhuis. Duinroos geheten. Vakantiegangers vertoeven er een poosje en laten het dan weer achter. Ze brengen heel wat dingen mee: schelpen, dennenappels en takjes, maar ook dromen, frustraties en pijn. De schoonmaakster is de vaste figuur. Zij blijft en zorgt ervoor dat alle dingen die de bezoekers in huis halen weer terechtkomen. De schelpen brengt ze weer naar zee, en zo sluit ze de cirkel van aanspoelen en weggaan. "Het zou toch kunnen dat alles wat ik dit jaar terugbreng naar zee - de schelpen, de scherven, het takje volgend seizoen weer aanspoelt, en opgeraapt wordt door de volgende gasten? Dat steeds andere handen dezelfde dingen aanraken, bewonderen, een plaats geven. Dat niets ooit verloren gaat." Dat zijn de laatste woorden van eilandgasten, en ze geven goed aan waar het in deze nieuwe roman van Vonne van der Meer om draait: de vluchtigheid en ongrijpbaarheid van het bestaan. De schoonmaakster wil niet dat iets verloren gaat, maar bezitten we ooit iets? In zekere zin gaat niets verloren omdat niets ons toebehoort. Het essentiële is altijd wat je niet kunt bezitten. En dat wordt gesymboliseerd door het eiland. Een terminaal zieke vrouw schrijft in het gastenboek: "Eigenlijk heeft een mens niets, behalve een naam en op de een of andere manier begreep ik dat op het eiland altijd beter. Omdat hier ook niets van mij is. Niets waarvan ik hier zo geniet kan ik het mijne noemen." "Het belangrijkste kon ze niet meenemen", zegt de verteller en je mag dat veralgemenen: het belangrijkste in je leven kun je niet begrijpen of beheersen. Het gaat om dingen die buiten je vrije wil vallen, zoals geboorte, leven, liefde, ziekte en dood. Die begrippen staan centraal in de zes hoofdstukken. Elk hoofdstuk beschrijft een persoon of een paar mensen die voor een tijdje in Duinroos logeren. Alle bezoekers verkeren in een crisissituatie en gebruiken het eiland om een uitweg te zoeken. Vaak lukt dat. Hun crisis ontstaat doordat ze een stuk van hun bezit moeten afgeven, op het eiland leren ze dat en gaan ze inzien dat het eigenlijk niet van hen is. Zo is er Dana, die leert dat haar man Chiel niet echt van haar is en dat ze zijn overspel misschien wel kan vergeven. Er is Martine, een ouder wordende vrouw die nooit kinderen wilde maar die door de confrontatie met een jonge aanstaande moeder leert dat je niet zo eenvoudig kunt beslissen of je wel of niet kinderen wilt 'hebben'. Er is de bijna zeventigjarige man die na de dood van zijn vrouw naar het eiland komt om zichzelf te verdrinken, maar die tijdens de voorbereidingen tot de vaststelling komt dat hij eigenlijk niet kan beslissen over leven en dood. Hij is de tegenpool van de terminaal zieke vrouw, die zich in een brief probeert voor te bereiden op de dood door zich met haar moeder te verzoenen. Verder is er Simone, die zich afvraagt of ze haar man Nils niet moet loslaten, omdat hij bezeten is door zijn werk en een gemiste promotie. En ten slotte is er een trio jongeren. Walter woont samen met Willemijn, maar hij 'bezit' haar niet, in geen enkele zin van dat woord, dus ook niet in de bijbelse. Het koppel gaat samen met Tom naar Duinroos en natuurlijk wordt die laatste verliefd op Willemijn. Walter moet afstaan wat hij nooit bezeten heeft, maar wat hem wel de gelukkigste momenten van zijn leven heeft bezorgd. Als het essentiële buiten je controle valt, kun je je afvragen waar het vandaan komt. Je kunt het bestempelen als het lot, zoals het zwangere meisje doet. Ze had de baby niet gepland, maar ze zal het kind houden omdat ze denkt dat dat "de bedoeling" van het lot is. Van lot naar God is maar een kleine stap. Simone praat met Christus om te beslissen of ze haar man zal verlaten of niet. De man met zelfmoordplannen begrijpt niet hoe mensen kunnen bidden. Ze leggen hun lot in de handen van een god, en dat vindt hij verwerpelijk. Zelf heeft hij echter evenmin greep op het lot. De zieke vrouw denkt over het hiernamaals, wat ze ziet als een flits, een inzicht. De roman is niet prekerig, ook al is er wel degelijk een religieus gevoel aanwezig. eilandgasten is dan ook een ideeënroman, die gaat over vrijheid en bepaaldheid, keuze en dwang, beheersing en onmacht. Abortus, zelfmoord, ziekte, overspel: al die ernstige, zelfs tragische gebeurtenissen illustreren de fundamentele spanning tussen enerzijds de wil die tracht te begrijpen en te beheersen en anderzijds het lot dat de mens onderwerpt. Dat Vonne van der Meer de vrouw van Willem Jan Otten is, mag uiteraard niet meespelen bij de interpretatie van haar werk. Toch zijn er raakpunten met recent werk van Otten; ook eilandgasten is een bedachtzame constructie, waarin geen detail betekenisloos is. Zo zijn er de kleine dingen van de huisraad die in de verschillende hoofdstukken opduiken en die zorgen voor een vorm van vastigheid in de vluchtige gebeurtenissen: de kapotte tv, het gastenboek, de wigvormige tak en vooral het veertje, dat voortdurend nieuwe betekenissen krijgt. De fijnzinnigheid waarmee dat gebeurt, behoedt het boek voor tranerigheid. De onderwerpen lijken zo uit een soap te komen, maar de verwerking tilt ze op een ander én beter niveau. Af en toe halen de ideeën het van de roman en wint de psychologisering het van de suggestie, maar over het algemeen is dit een subtiel boek, dat dankzij de ingehouden stijl nooit pamflettistisch of drammerig wordt.
Mijn mening:
Op zich ben ik het met de heer Vervaeck eens. Alles in het boek loopt in een soort van vicieuze cirkel, want het is een verhaal van komen en weer weggaan. Ik vind het geen tranentrekker, hoewel hij wel onderwerp behandeld die vaak opzij worden geschoven. Een voorbeeld daarvan is abortus. Veel mensen hebben daar geen mening over of denken er juist heel gemakkelijk over terwijl het toch iets is waar je goed over na moet denken. Eiland gasten is een boek dat mij wel interesseert, omdat het een boek is waarbij je toch wel moet nadenken over de diepere betekenis van sommige dingen. Vlieland als omgeving vind ik goed gekozen, want waar kun je beter tot jezelf komen dan op een eiland? Ik heb geen enkel boek van Willem Jan Otten gelezen dus ik zou zo niet kunnen zeggen of zijn schrijfkunst erin te herkennen is, maar ik denk dat je elkaars stijl toch wel een beetje overneemt als je samenleeft. Dit houdt niet in dat ik het geen goed boek vind. Ik vind Eilandgasten goed te lezen en ook goed in elkaar gezet. Vooral de symbolische betekenissen van dingen raakte mij. Bijvoorbeeld het veertje, die krijgt in verschillende verhalen een plaatsje en toch is de betekenis steeds anders. Maar ik ben het niet mee eens met het feit dat Vervaeck zegt dat er een verband ligt tussen het geloof en dit boek. Ik denk dat iedereen zich tot God keert in moeilijke tijden.
Ik vond het wel vreemd dat er in plaats van een motto wordt verwezen naar een gedichtje in het boek. Ik snapte ook niet helemaal hoe het gedichtje in die situatie paste maar het zal wel iets te maken hebben met het kindje van de vrouw in het verhaal.
5. Achtergrond materiaal
Vonne van der Meer is geboren in 1952 in Eindhoven en is de jongste van 3 kinderen. Vonne van der Meer is dan wel in Eindhoven geboren, maar ze is opgegroeid in Laren. Daar ging ze naar de lagere school de MMS en Van der Meer blonk uit in het opstelschrijven bij Nederlands. Hierdoor deed ze met verhalen eindexamen. Nadat Vonne van der Meer was geslaagd ging ze naar een ‘high school’in de VS en werd haar liefde voor het toneel groter door toneel lessen.
Maar slechts twee jaar later werd ze al toegelaten op de Amsterdamse Theaterschool op de afdeling regie. Ze bleef tijdens de hele opleiding schrijven en werd een belangrijke tekstschrijver voor haar klas.
Een jaar voordat ze afstudeerde schreef Van der Meer onder een andere naam "De behandeling" en kreeg daar een prijs voor. En werd het stuk op het toneel gebracht.
In 1978 werd Van der Meer regieassistente bij Frans Marijnen (RO-theater). Al gauw regisseerde ze zelf bij verschillende gezelschappen. Ook werden er stukken van Vonne van der Meer zelf opgevoerd.
Als ze niet bezig was met regisseren dan schreef van der Meer. Vanaf 1980 kwam er elk jaar een verhaal van Van der Meer in Hollands maandblad. Dit ging 5 jaar door tot er een verhalenbundel van haar uitkwam, Het limonadegevoel en andere verhalen. Hiervoor kreeg ze de Geertjan Lubberhuizenprijs. Hierna schreef ze meerdere boeken.
In de jaren negentig wordt Van der Meer het rooms-katholiek. Deze stap lichtte ze toe in interviews en haar geloof wordt sindsdien door recensenten nogal eens betrokken in hun besprekingen van haar boeken.
Vonne van der Meer heeft twee zonen met haar echtgenoot Willem Jan Otten.
Het is wel bekend dat je verbeelding en fantasie centraal staan in boeken van Van der Meer.
De bibliografie van Van der Meer :
De behandeling (1976)
Het limonadegevoel en andere verhalen (1985).
Een warme rug (1987, roman)
De reis naar het kind (1989, roman). Genomineerd voor de Europese Minerva Prijs voor het boek van het jaar
Zo is hij (1991, roman)
Nachtgoed (1993, verhalen)
spookliefde (1995, novelle)
Weiger nooit een dans (1996, toneelstuk, gespeeld door het RO-theater)
De verhalen (1997, een keuze uit eigen werk)
eilandgasten (1999, roman)
de avondboot (2001, roman)
Laatste seizoen (2002, roman)
Ik verbind u door (2004)
take 7 (2007 ,roman)
Hier ook nog even een paar korte reactie van verschillende bladen over Eilandgasten:
Eilandgasten van Vonne van der Meer is een liefdesverklaring aan het eiland Vlieland en daarmee een ode aan het leven zelf.
Robbert Anker in Het Parool
'Vonne van der Meer a une manière singulière et passionante de présenter ses personnages et leur intrigue.' (Vonne van der Meer schrijft op een unieke passionele manier en presenteert intrigerende personages)
Stéphanie Hoffmann, le Figaro
'Het even fascinerende als aantrekkelijke van de verhalen en de romans van Vonne van der Meer is, dat ze al die kleine menselijke tekortkomingen in haar oefeningen in verbeelding binnenlaat, ze tegen het licht houdt en probeert scherp te krijgen.'
Jan Paul Bresser, Elsevier
Het is Van der Meers verdienste, en daar slaagt ze in dit boek opnieuw goed in, dat ze van die kleine verhalen boeiende gebeurtenissen weet te maken.
AD
‘Haar stijl is helder als een beek, maar tegelijk ook suggestief. Het zijn de details die zij weet op te merken, waardoor de wereld van het verhaal zo veelzeggend wordt.’
Trouw
'Van der Meer schreef een pijnlijke en mooie roman over illusies.'
Kees 't Hart in De groene Amsterdammer
Dan volgt hier het gedicht van bladzijde 77:
‘Marc groet ’s morgens de dingen’van Paul van Ostaijen.
Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
Ploem ploem
Dag stoel naast de tafel
Dag brood op de tafel
Dag visserke-vis met de pijp
Vonne van der Meer
Eilandgasten
amsterdam/antwerpen, 2001 18e druk
Contact
2. Samenvatting
In Eilandgasten staat het vakantiehuisje de ‘duinroos’ centraal met als rode draad het gastenboek. De schoonmaakster is de enige die in het hele boek voorkomt. Ze fietst elke dag even langs en vraagt zich dan dingen af over de gasten. Zijn ze gelukkig? Of hoe zullen ze zijn? De vrouw hoopt dat alle gasten iets in het gastenboek zullen schrijven. En dan niet alleen: het was een leuke vakantie, maar ook verhaaltjes.
Voor de rest worden er vakantieverhalen beschreven van de mensen die in de vakantie in de ‘Duinroos’ verblijven. Als eerste komt er een gezinnetje waarvan de man overspel heeft gepleegd en ze dat proberen te verwerken. Dan komen er een jonge, zwangere vrouw en een wat oudere vrouw die ooit eens abortus heeft gepleegd. Ze spreken er over of de vrouw het kind moet houden of niet. De jonge vrouw beslist dat ze het houdt en schrijft in het gastenboek:’all shall be well.’ Dan komt er een man die zelfmoord wil plegen. Hij bereidt alles voor en bedenkt steeds weer wat als het ’moment’ daar is. Uiteindelijk beseft de man dat hij geen zelfmoord wil plegen, maar juist wil leven. Daarna komt er een gezinnetje waarvan de man een telefoontje krijgt over een promotie. De man krijgt de promotie niet, die gaat naar zijn jongere collega, en verpest bijna de hele vakantie. Als dat gezin weg is komen er drie vrienden, twee jongens en een meisje, in de ‘duinroos’. Hun onderlinge band komt onder druk te staan door de liefde. Tom is verliefd op Willemijn en Willemijn op Tom. Ze weten het alleen niet van elkaar als ze net op het eiland aankomen. Walter probeert het te verwerken en heeft daar moeite mee. De vraag aan zichzelf is: Wat voelt hij nou eigenlijk voor Willemijn? Want al leeft Walter samen met Willemijn, hij is niet haar ‘vriendje’ of iets wat daarbij in de buurt komt, maar hij is wel gelukkig met haar. Op het einde van hun vakantie komen Tom en Willemijn toch samen en Walter, die het niet aankan, vertrekt na een briefje te hebben geschreven uit hun leven. Als laatste leef je mee met een vrouw die een terminale ziekte heeft. Ze schrijft in haar dagboek en bereid zich voor op haar operatie. En misschien wel op het einde…
Schrijver: Meer, Vonne van der
Titel: Eilandgasten
Jaar van uitgave: 1999
Bron: De Morgen
Publicatiedatum: 07-10-1999
Recensent: Bart Vervaeck
Recensietitel: Niets is van ons : Vluchtige passanten: Vonne van der meer
Op het eiland Vlieland staat een huurhuis. Duinroos geheten. Vakantiegangers vertoeven er een poosje en laten het dan weer achter. Ze brengen heel wat dingen mee: schelpen, dennenappels en takjes, maar ook dromen, frustraties en pijn. De schoonmaakster is de vaste figuur. Zij blijft en zorgt ervoor dat alle dingen die de bezoekers in huis halen weer terechtkomen. De schelpen brengt ze weer naar zee, en zo sluit ze de cirkel van aanspoelen en weggaan. "Het zou toch kunnen dat alles wat ik dit jaar terugbreng naar zee - de schelpen, de scherven, het takje volgend seizoen weer aanspoelt, en opgeraapt wordt door de volgende gasten? Dat steeds andere handen dezelfde dingen aanraken, bewonderen, een plaats geven. Dat niets ooit verloren gaat." Dat zijn de laatste woorden van eilandgasten, en ze geven goed aan waar het in deze nieuwe roman van Vonne van der Meer om draait: de vluchtigheid en ongrijpbaarheid van het bestaan. De schoonmaakster wil niet dat iets verloren gaat, maar bezitten we ooit iets? In zekere zin gaat niets verloren omdat niets ons toebehoort. Het essentiële is altijd wat je niet kunt bezitten. En dat wordt gesymboliseerd door het eiland. Een terminaal zieke vrouw schrijft in het gastenboek: "Eigenlijk heeft een mens niets, behalve een naam en op de een of andere manier begreep ik dat op het eiland altijd beter. Omdat hier ook niets van mij is. Niets waarvan ik hier zo geniet kan ik het mijne noemen." "Het belangrijkste kon ze niet meenemen", zegt de verteller en je mag dat veralgemenen: het belangrijkste in je leven kun je niet begrijpen of beheersen. Het gaat om dingen die buiten je vrije wil vallen, zoals geboorte, leven, liefde, ziekte en dood. Die begrippen staan centraal in de zes hoofdstukken. Elk hoofdstuk beschrijft een persoon of een paar mensen die voor een tijdje in Duinroos logeren. Alle bezoekers verkeren in een crisissituatie en gebruiken het eiland om een uitweg te zoeken. Vaak lukt dat. Hun crisis ontstaat doordat ze een stuk van hun bezit moeten afgeven, op het eiland leren ze dat en gaan ze inzien dat het eigenlijk niet van hen is. Zo is er Dana, die leert dat haar man Chiel niet echt van haar is en dat ze zijn overspel misschien wel kan vergeven. Er is Martine, een ouder wordende vrouw die nooit kinderen wilde maar die door de confrontatie met een jonge aanstaande moeder leert dat je niet zo eenvoudig kunt beslissen of je wel of niet kinderen wilt 'hebben'. Er is de bijna zeventigjarige man die na de dood van zijn vrouw naar het eiland komt om zichzelf te verdrinken, maar die tijdens de voorbereidingen tot de vaststelling komt dat hij eigenlijk niet kan beslissen over leven en dood. Hij is de tegenpool van de terminaal zieke vrouw, die zich in een brief probeert voor te bereiden op de dood door zich met haar moeder te verzoenen. Verder is er Simone, die zich afvraagt of ze haar man Nils niet moet loslaten, omdat hij bezeten is door zijn werk en een gemiste promotie. En ten slotte is er een trio jongeren. Walter woont samen met Willemijn, maar hij 'bezit' haar niet, in geen enkele zin van dat woord, dus ook niet in de bijbelse. Het koppel gaat samen met Tom naar Duinroos en natuurlijk wordt die laatste verliefd op Willemijn. Walter moet afstaan wat hij nooit bezeten heeft, maar wat hem wel de gelukkigste momenten van zijn leven heeft bezorgd. Als het essentiële buiten je controle valt, kun je je afvragen waar het vandaan komt. Je kunt het bestempelen als het lot, zoals het zwangere meisje doet. Ze had de baby niet gepland, maar ze zal het kind houden omdat ze denkt dat dat "de bedoeling" van het lot is. Van lot naar God is maar een kleine stap. Simone praat met Christus om te beslissen of ze haar man zal verlaten of niet. De man met zelfmoordplannen begrijpt niet hoe mensen kunnen bidden. Ze leggen hun lot in de handen van een god, en dat vindt hij verwerpelijk. Zelf heeft hij echter evenmin greep op het lot. De zieke vrouw denkt over het hiernamaals, wat ze ziet als een flits, een inzicht. De roman is niet prekerig, ook al is er wel degelijk een religieus gevoel aanwezig. eilandgasten is dan ook een ideeënroman, die gaat over vrijheid en bepaaldheid, keuze en dwang, beheersing en onmacht. Abortus, zelfmoord, ziekte, overspel: al die ernstige, zelfs tragische gebeurtenissen illustreren de fundamentele spanning tussen enerzijds de wil die tracht te begrijpen en te beheersen en anderzijds het lot dat de mens onderwerpt. Dat Vonne van der Meer de vrouw van Willem Jan Otten is, mag uiteraard niet meespelen bij de interpretatie van haar werk. Toch zijn er raakpunten met recent werk van Otten; ook eilandgasten is een bedachtzame constructie, waarin geen detail betekenisloos is. Zo zijn er de kleine dingen van de huisraad die in de verschillende hoofdstukken opduiken en die zorgen voor een vorm van vastigheid in de vluchtige gebeurtenissen: de kapotte tv, het gastenboek, de wigvormige tak en vooral het veertje, dat voortdurend nieuwe betekenissen krijgt. De fijnzinnigheid waarmee dat gebeurt, behoedt het boek voor tranerigheid. De onderwerpen lijken zo uit een soap te komen, maar de verwerking tilt ze op een ander én beter niveau. Af en toe halen de ideeën het van de roman en wint de psychologisering het van de suggestie, maar over het algemeen is dit een subtiel boek, dat dankzij de ingehouden stijl nooit pamflettistisch of drammerig wordt.
Mijn mening:
Op zich ben ik het met de heer Vervaeck eens. Alles in het boek loopt in een soort van vicieuze cirkel, want het is een verhaal van komen en weer weggaan. Ik vind het geen tranentrekker, hoewel hij wel onderwerp behandeld die vaak opzij worden geschoven. Een voorbeeld daarvan is abortus. Veel mensen hebben daar geen mening over of denken er juist heel gemakkelijk over terwijl het toch iets is waar je goed over na moet denken. Eiland gasten is een boek dat mij wel interesseert, omdat het een boek is waarbij je toch wel moet nadenken over de diepere betekenis van sommige dingen. Vlieland als omgeving vind ik goed gekozen, want waar kun je beter tot jezelf komen dan op een eiland? Ik heb geen enkel boek van Willem Jan Otten gelezen dus ik zou zo niet kunnen zeggen of zijn schrijfkunst erin te herkennen is, maar ik denk dat je elkaars stijl toch wel een beetje overneemt als je samenleeft. Dit houdt niet in dat ik het geen goed boek vind. Ik vind Eilandgasten goed te lezen en ook goed in elkaar gezet. Vooral de symbolische betekenissen van dingen raakte mij. Bijvoorbeeld het veertje, die krijgt in verschillende verhalen een plaatsje en toch is de betekenis steeds anders. Maar ik ben het niet mee eens met het feit dat Vervaeck zegt dat er een verband ligt tussen het geloof en dit boek. Ik denk dat iedereen zich tot God keert in moeilijke tijden.
5. Achtergrond materiaal
Vonne van der Meer is geboren in 1952 in Eindhoven en is de jongste van 3 kinderen. Vonne van der Meer is dan wel in Eindhoven geboren, maar ze is opgegroeid in Laren. Daar ging ze naar de lagere school de MMS en Van der Meer blonk uit in het opstelschrijven bij Nederlands. Hierdoor deed ze met verhalen eindexamen. Nadat Vonne van der Meer was geslaagd ging ze naar een ‘high school’in de VS en werd haar liefde voor het toneel groter door toneel lessen.
Maar slechts twee jaar later werd ze al toegelaten op de Amsterdamse Theaterschool op de afdeling regie. Ze bleef tijdens de hele opleiding schrijven en werd een belangrijke tekstschrijver voor haar klas.
Een jaar voordat ze afstudeerde schreef Van der Meer onder een andere naam "De behandeling" en kreeg daar een prijs voor. En werd het stuk op het toneel gebracht.
In 1978 werd Van der Meer regieassistente bij Frans Marijnen (RO-theater). Al gauw regisseerde ze zelf bij verschillende gezelschappen. Ook werden er stukken van Vonne van der Meer zelf opgevoerd.
Als ze niet bezig was met regisseren dan schreef van der Meer. Vanaf 1980 kwam er elk jaar een verhaal van Van der Meer in Hollands maandblad. Dit ging 5 jaar door tot er een verhalenbundel van haar uitkwam, Het limonadegevoel en andere verhalen. Hiervoor kreeg ze de Geertjan Lubberhuizenprijs. Hierna schreef ze meerdere boeken.
In de jaren negentig wordt Van der Meer het rooms-katholiek. Deze stap lichtte ze toe in interviews en haar geloof wordt sindsdien door recensenten nogal eens betrokken in hun besprekingen van haar boeken.
Vonne van der Meer heeft twee zonen met haar echtgenoot Willem Jan Otten.
Het is wel bekend dat je verbeelding en fantasie centraal staan in boeken van Van der Meer.
De bibliografie van Van der Meer :
De behandeling (1976)
Een warme rug (1987, roman)
De reis naar het kind (1989, roman). Genomineerd voor de Europese Minerva Prijs voor het boek van het jaar
Zo is hij (1991, roman)
Nachtgoed (1993, verhalen)
spookliefde (1995, novelle)
Weiger nooit een dans (1996, toneelstuk, gespeeld door het RO-theater)
De verhalen (1997, een keuze uit eigen werk)
eilandgasten (1999, roman)
de avondboot (2001, roman)
Laatste seizoen (2002, roman)
Ik verbind u door (2004)
take 7 (2007 ,roman)
Hier ook nog even een paar korte reactie van verschillende bladen over Eilandgasten:
Eilandgasten van Vonne van der Meer is een liefdesverklaring aan het eiland Vlieland en daarmee een ode aan het leven zelf.
Robbert Anker in Het Parool
'Vonne van der Meer a une manière singulière et passionante de présenter ses personnages et leur intrigue.' (Vonne van der Meer schrijft op een unieke passionele manier en presenteert intrigerende personages)
'Het even fascinerende als aantrekkelijke van de verhalen en de romans van Vonne van der Meer is, dat ze al die kleine menselijke tekortkomingen in haar oefeningen in verbeelding binnenlaat, ze tegen het licht houdt en probeert scherp te krijgen.'
Jan Paul Bresser, Elsevier
Het is Van der Meers verdienste, en daar slaagt ze in dit boek opnieuw goed in, dat ze van die kleine verhalen boeiende gebeurtenissen weet te maken.
AD
‘Haar stijl is helder als een beek, maar tegelijk ook suggestief. Het zijn de details die zij weet op te merken, waardoor de wereld van het verhaal zo veelzeggend wordt.’
Trouw
'Van der Meer schreef een pijnlijke en mooie roman over illusies.'
Kees 't Hart in De groene Amsterdammer
Dan volgt hier het gedicht van bladzijde 77:
‘Marc groet ’s morgens de dingen’van Paul van Ostaijen.
Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
Ploem ploem
Dag stoel naast de tafel
Dag brood op de tafel
Dag visserke-vis met de pijp
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden