Eilandgasten door Vonne van der Meer

3. Noteer de naam van de schrijver en de voorletters. Zoek de belangrijkste gegevens over de schrijver op en maak een samenvatting: Vonne van der Meer werd in 1952 in Eindhoven geboren en is opgegroeid in Laren. Op haar zeventiende deed ze eindexamen, waarna ze een jaar doorbracht in een Amerikaans gezin. Ze volgde daar het laatste jaar aan een High School. Het schoolsysteem liet toe dat ze zelf haar vakken koos en zo kon ze twee uur per dag toneellessen volgen. Daarna woonde ze een jaar in Parijs, waar ze onder andere balletlessen nam en veel schreef en muziek maakte. Ze volgde in Amsterdam aan de theaterschool de regieopleiding. Daarnaast heeft ze altijd geschreven, voornamelijk teksten die in de opleiding van pas kwamen: scènes, eenakters, liedjes. In het een na laatste jaar schreef ze onder pseudoniem een monoloog, De behandeling, waarvoor ze de tweede prijs van een eenakterwedstrijd van NRC Handelsblad kreeg. Toneelgroep Centrum speelde de monoloog in 1976. In 1978 sloot ze haar opleiding af en werkte ze als regieassistente bij Frans Marijnen (RO-theater). Ze deed daar ook haar eerste regie van een door haarzelf geschreven eenakter (een gelegenheidsstuk gesitueerd op de Lijnbaan rond Kerstmis). Haar echte regiedebuut maakte ze een jaar later bij Fact, met Stella van Goethe. Daarna heeft ze nog ongeveer tien jaar geregisseerd bij diverse gezelschappen als Toneelgroep Centrum, Theater, Baal, de Haagse Comedie en het RO-theater. Bij het laatste gezelschap ging in 1996 ook haar toneelstuk Weiger nooit een dans in première. Als ze niet regisseerde, schreef ze verhalen, die ze naar alle mogelijke literaire tijdschriften opstuurde, en altijd weer terugkreeg. Tot K.L. Poll in 1980 `Afscheid van Phoebe' opnam in Hollands Maandblad. Vanaf dat moment kwam er ieder jaar een nieuw verhaal in Hollands Maandblad te staan - tot haar eerste verhalenbundel uitkwam in 1985. Voor dat debuut Het limonadegevoel en andere verhalen kreeg ze de Geertjan Lubberhuizenprijs. In 1987 verscheen de eerste, korte roman Een warme rug, waarna nog meerdere boeken volgden. Midden jaren negentig bekeert Van der Meer zich tot het rooms-katholicisme. Deze stap lichtte ze toe in interviews en haar geloof wordt sindsdien door recensenten nogal eens betrokken in hun besprekingen van haar boeken. Vonne van der Meer is getrouwd met de schrijver Willem Jan Otten. Ze wonen in Naarden en hebben twee zonen. De macht van fantasie en verbeelding is groot in veel boeken van Van der Meer. Haar verhalen en romans zijn in het verleden ook wel getypeerd als 'morele sprookjes'. Ook in Eilandgasten en De avondboot kun je zeggen dat een zeker moralisme wel aanwezig is, maar het sprookjesachtige element speelt hier minder een rol. 4. Titel, uitgever, plaats van uitgave, jaar van uitgave en druk, aantal bladzijden. Tussen haakjes vermeld je het jaar van de eerste uitgave en bij een vertaling ook het land van herkomst: Eilandgasten, uitgeverij Contact, Amsterdam, november 2004, 33ste druk,205. (augustus 1999) 5.Leg uit waarom de schrijver deze titel aan het boek heeft gegeven: Het boek gaat over allemaal verschillende soorten mensen die op vakantie gaan op Vlieland, en daar verblijven in een vakantiehuisje. Ze zijn dus allemaal te gast op het eiland Vleiland, vandaar Eilandgasten. 6. Wat voor genre is het werk; een kort verhaal, roman, novelle, enz: Het boek is een psychologische roman omdat je veel te weten komt over de gevoelens van de personages. 7. Leg uit waarom je dit boek gekozen hebt: Ik heb dit boek gekozen omdat verschillende mensen het mij hadden aangeraden, omdat zij het een leuk en makkelijk te lezen boek vonden. 8. Geef een samenvatting van de inhoud: De roman start met een epiloog van de vrouw die het vakantiehuisje 'De Duinroos' schoonmaakt voor het begin van het vakantieseizoen en kijkt of de vertrekkende gasten het netjes hebben achtergelaten. Ze spreekt de toekomstige, fictieve gasten hardop toe terwijl ze door het huisje loopt om te controleren of alles op zijn plek zit. In het eerste verhaal betrekt het echtpaar Chiel en Dana met hun baby Floris 'De Duinroos'. Dana lijkt niet erg gelukkig met de keuze van het huisje door haar man, ze was liever in april naar een warm land vertrokken. Ze worden door de buschauffeur geholpen om de plek van hun bestemming te vinden. Dana weet dat Chiel tijdens een congres in Berlijn een kortstondige relatie heeft gehad met een Oost-Duitse tolk, Helga. Ze kent de naam van de vrouw niet en wil het ook niet weten. Dana was achter het overspel gekomen toen ze hem 's morgens om acht uur op zijn hotelkamer belde en hij niet opnam. Chiel heeft spijt van zijn escapade en probeert dit te compenseren door overdreven galant en vriendelijk te doen naar zijn vrouw. Ze lijkt echter nog niet over de klap heen en wil niet zoveel weten van zijn voorkomend gedrag. Ze wil ook niet van zijn verontschuldigingen weten Dana is om een voor haar onverklaarbare reden het boek 'Het Oneindige Verhaal' kwijt. Chiel heeft het meegenomen naar het congres. Hij weet niet meer van wie hij en zijn vrouw dit boek cadeau gekregen hebben. Hij heeft het als geschenk achtergelaten bij Helga. Voor Dana heeft het boek een veel grotere emotionele betekenis. Ze heeft het boek van haar vader gekregen voor haar verjaardag, er staat een opdracht in: 'Voor Dana, mijn dochter, die mij mijn eerste kleinzoon schonk, voor haar dertigste verjaardag'. Chiel biedt aan om het terug te vragen aan Helga. Dana ziet hierin een poging van Chiel om weer contact met de tolk te zoeken. Hoe haar man dit ook ontkent, het overtuigt haar niet echt. Als Chiel met Floris naar het dorp is om een fiets te huren en boodschappen te doen, besluit Dana om het hele voorval zoveel mogelijk uit haar hoofd te zetten en haar man een kans te geven. Hij hoefde niets meer goed te maken. 'Dat kwam wel goed, ooit. Dat de tijd de rest moest doen, de tijd, de wind en het zout.' Het huisje wordt in dit gedeelte uitvoerig beschreven. Na de voordeur een smalle gang, met vier deuren en een trapopgang. De deuren leiden respectievelijk naar de woonkamer, de keuken (met een doorgeefluik naar de woonkamer), een slaapkamer en het toilet/ douche. Boven is, behalve een afgesloten privé-ruimte, een kamertje met uitzicht over de duinen. In het huisje ligt een gastenboek, waar bewoners aan het eind van hun verblijf meestal wat inschrijven. In het boek ligt ook een grijs, blauw en wit veertje. Floris vindt het veertje in het boek, als hij zijn moeder vraagt of ze eruit wil voorlezen. Daarna wordt het huisje bewoond door de twee vrouwen, de drieënveertigjarige Martine en de twintiger Sanne. Sanne is de dochter van haar vriendin Jetta. De ongetrouwde Martine was van plan met haar vriend Bas, die ze pas negen weken kent, naar Vlieland te komen. Bas kon vanwege een belangrijke zakenreis naar Japan niet, daarom vroeg ze haar vriendin Jetta, die ze al vanaf de middelbare school kent. Ze stelde voor om ook haar dochter Sanne mee te nemen. Jetta zegt een dag voor het vertrek af, omdat haar man vanwege een hernia verzorging nodig heeft. Martine werkt aan haar proefschrift en is vast van plan om tijdens de dagen in 'De Duinroos' het nuttige met het aangename te combineren. Eigenlijk voelde ze zich een beetje overvallen door het verzoek van haar vriendin, om haar dochter mee te nemen, maar ze durfde niet te protesteren. Martine wordt onrustig van de zwijgzame en in zichzelf gekeerde houding van Sanne. Als de twee vrouwen eindelijk tot een gesprek komen blijkt dat Sanne zwanger is en zich afvraagt of ze de baby wel wil houden. Ze heeft haar vriend Sjoerd nog niet op de hoogte gebracht, omdat ze eerst zelf zeker wil weten wat ze wil. Ook Sanne vindt het veertje in het gastenboek en strijkt daarmee over haar blote buik. Ze besluit om de zich ontwikkelende vrucht in haar buik voorlopig maar 'Veertje' te noemen. In het gesprek over het wel of niet krijgen van een baby meldt Martine dat ze ooit een abortus heeft ondergaan. Ze was zwanger van een al getrouwde Zwitser en had besloten het kind niet te houden. Hoewel ze geen moment heeft getwijfeld, heeft ze nu moeite met haar toenmalige beslissing. Zo zeker als Sanne lijkt over het houden van haar baby, zo onzeker lijkt Martine over haar abortus in het verleden. Hierna volgt een kort intermezzo, waarin de schoonmaakster het huis controleert en een boodschap van Dana, Chiel en Floris leest in het gastenboek. In het derde verhaal is een individuele gast de huurder van 'De Duinroos'. Het is een oude man, Leo, wiens vrouw, Johanna, een paar maanden eerder is overleden. Hij heeft besloten om zichzelf in zee te verdrinken, omdat het leven voor hem volstrekt geen zin meer heeft. Maar om zijn twee dochters Bea en An niet te confronteren met een vader die zelfmoord pleegt, doet hij er alles aan om het op een ongeluk te laten lijken. Hij stelt dan ook alles in het werk om zijn bezigheden een alledaags karakter te geven. Zo komt hij er, tot zijn eigen verbazing, achter dat hij vergeten is een zwembroek mee te nemen. Leo besluit er in het dorp een te kopen. Tijdens de koop veronderstelt de winkelier dat hij in het zwembad van het plaatselijke hotel zal gaan zwemmen. Het gemeentelijke bad is nog niet open en de zee lijkt hem nog veel te koud. Hij besluit om ook om een gewone brief aan zijn dochters te zenden. Hij realiseert zich echter dat het bericht van zijn dood hen eerder zal bereiken dan de brief, die hij van plan is te schrijven. Door zijn omzwervingen over het eiland en het teruggeworpen zijn op zichzelf raakt hij, ongemerkt, in de ban van -bijna- fysieke gevoelde gewaarwordingen. Het bos ruikt lekker, hij geniet weer van een pannenkoek, zijn spierpijn van het fietsen, een paard dat suikerklontjes uit zijn hand eet, zelf zijn eten klaar maken, een vader die zijn dochter een verhaaltje voorleest. Het voornemen om 's avonds de zee in te lopen worden mogelijk onder de invloed van die zintuiglijke ervaringen steeds uitgesteld. Ook Leo vindt in het gastenboek het kleine veertje, dit doet hem aan zijn overleden vrouw denken. Zij vond op de meest onwaarschijnlijke momenten veertjes en zijn dochter An zag dat als een teken. Hij besluit om het veertje in zijn blocnote te doen zodat zijn dochter het zal vinden na zijn dood. De brief wordt dan ook steeds meer een poging tot verslag van zijn bezigheden en vooral het plezier dat hij daaraan beleeft. Maar hij komt niet veel verder dan acht regels op een blaadje. Tenslotte schrijft Leo: 'Ik kan jullie wel schrijven hoe het hier is, maar ik vertel het jullie liever.' In feite vormt deze zin het afscheid van zijn voornemen om de zee in te lopen. Hoewel hij dat al die dagen heeft ontlopen, besluit hij, nadat de brief is afgemaakt, om zijn dochter Bea te bellen. Het vakantiehuisje wordt dan bewoond door een gezin met twee jonge dochters: de ouders Simone en Nils en Karlien en Roos. De dochters zitten beiden op de basisschool. Nils is flink uit zijn doen, hij voelt zich 'op de zaak' voorbijgestreefd door de jongeren. Hij hoopt voortdurend op een telefoontje van het hoofdkantoor in Nieuwegein. Hij zondert zich geregeld af van zijn gezin. Zowel zijn vrouw, die zijn situatie wel begrijpt, als zijn dochters zijn niet erg ingenomen met een vader die zijn hoofd nauwelijks bij de vakantie heeft en een bijna overspannen indruk maakt. Nils worstelt met de nieuwe structuur op zijn bedrijf, dat handelt in structuurplafonds, hij heeft het gevoel dat zijn professionaliteit in twijfel getrokken wordt. Hij maakt zich zorgen over zijn toekomst, omdat hij niet zomaar een andere baan zal kunnen vinden. Als er een telefoontje komt dat een van 'de jongeren' de nieuwe commerciële directeur is geworden neemt zijn korzeligheid alleen maar toe, hoewel het niet echt een verrassing is. In zijn gejaagde verstrooidheid wast Nils zijn haar met hennashampoo, die door een vorige gast (Martine) is achter gelaten. Als Simone heeft besloten om eerder terug te gaan vindt ze in het gastenboek het verslag van Herman en Betty Slaghek, die in een verslag, dat een aantal achtereenvolgende jaren beslaat, hun 'levensverhaal' vertellen over hun verblijf in 'De Duinroos'. In dit verslag speelt ook het veertje weer een rol. Centraal thema van het verslag vormt de verwerking van het ongeluk van hun enige zoon in Australië. In het besef, dat iemand nog ongelukkiger in dit huisje is geweest, besluit Simone dat ze blijft, ook onder de invloed dat Nils zich bij zijn huidige positie in het bedrijf lijkt te hebben neergelegd en een meer opgeruimde indruk maakt. Later in het boek blijkt uit een fragment uit het gastenboek, dat de laatste week nog uitermate geslaagd is geweest. Het vijfde verhaal wordt gevormd door een drietal twintigers: de studenten Willemijn en Walter, en hun gemeenschappelijke vriend Tom. Willemijn en Walter zijn twee studenten uit Groningen, Tom is docent. De verhouding tussen de twee studenten is bijzonder. Hoewel ze al tweeëneenhalfjaar samen in een huis wonen en hun slaapkamer delen, hebben ze elkaar nog nooit naakt gezien, laat staan dat ze met elkaar naar bed zijn geweest. Voor de buitenwereld vormen ze echter een paar, dat een bijna ideale indruk bij anderen achterlaat. Toen Walter zijn huis werd uitgezet is hij bij Wim (zoals hij haar noemt) ingetrokken en is stilzwijgend deze situatie ontstaan. Ze bespreken alles met elkaar, gaan samen naar feestjes en op vakantie, maar over de toekomst praten ze nooit. De docent blijkt hevig verliefd op Willemijn. Zij weet met haar gevoelens voor hem niet echt raad. Tom is in alles (lichaamsbouw, kleding, culturele belangstelling, attentheid) het tegendeel van haar huisgenoot. Hij merkt dat Tom geïnteresseerd is in Willemijn en Walter probeert haar een relatie met Tom, op een subtiele manier, uit haar hoofd te praten. Tom weet niet precies hoe de relatie tussen Walter en Willemijn in elkaar steekt en tracht er achter te komen hoe zij over hem denkt. Ook hier geeft Walter aan dat een relatie tussen hen er niet in zit, vanwege de grote verschillen tussen de twee. Als na een avond flink doorzakken, waar de twee mannen uitvoerig hun ideeën over Willemijn uitwisselen, Tom de stoute schoenen aantrekt en Willemijn wil vertellen wat hij voor haar voelt, valt dat in het water omdat hij vreselijk dronken is. Dit tot groot verdriet van Willemijn, die Walter juist gevraagd had om de ware gevoelens van Tom proberen te achterhalen. Tom heeft Walter gevraagd om als intermediair ('go-between') op te treden. Met enige moeite neemt hij die taak op zich. Door deze taak wordt hij zich wel bewust van zijn relatie met Wim. ("Gedoe- dat was precies wat het altijd voor hem was geweest. Hij kon er niets aandoen. Hij vond een aangeklede vrouw altijd mooier dan een naakte."). In het besef dat hij met zijn mededeling aan Willemijn hun relatie op het spel zet, besluit hij haar toch in te lichten. Walter zorgt er echter wel voor dat hij de ontluikende verliefdheid niet hoeft mee te maken. Voordat Willemijn en Tom gearmd over het eiland lopen heeft hij de boot naar het vasteland genomen. Het laatste gedeelte wordt gevormd door een dagboek van een oude vrouw, Marleen. Ze gebruikt de blaadjes van het gastenboek (tot, naar later blijkt, boosheid van de schoonmaakster) om haar afscheidsverhaal op te schrijven. Ze heeft nog nooit eerder een dagboek bijgehouden. Ze is naar Vlieland gekomen om eindelijk alleen te zijn. Haar man Edu is, onder protest, thuisgebleven. Ze was al eerder op het eiland geweest, voor haar huwelijk en daarna toen de kinderen, Evelien en Ingeborg, klein waren. Het afgelopen jaar heeft ze vele onderzoeken in het ziekenhuis moeten ondergaan. Ze heeft nog maar een paar maanden te leven en probeert via het dagboek rekenschap af te leggen over haar leven. Vooral haar slechte relatie met haar moeder komt scherp in beeld. Haar gierigheid en het feit dat ze geen fatsoenlijke schoolopleiding heeft kunnen afmaken is nog het meest wat haar steekt. Na haar trouwen heeft Marleen de contacten met haar ouders op een laag pitje gezet. Het boek sluit af met een epiloog waarin de schoonmaakster het huisje 'winterklaar' maakt. Ze vindt het gastenboek met de uitgescheurde bladzijden. Het gastenboek moet worden opgestuurd naar de eigenaar van het huisje. Door in het gastenboek te bladeren en te lezen haalt ze de gasten, van dit vakantieseizoen zich weer voor de geest. Ook merkt ze dat het veertje weg is. Na haar rondgang door het huisje is ze nog net op tijd om het gastenboek bij het postkantoor af te leveren. 9. Beschrijf de karakters, het uiterlijk en de onderlinge betrekkingen van en tussen alle belangrijke personages: Beschrijving personages: De schoonmaakster: Zij is een oudere vrouw die al jaren lang vakantiehuisjes schoonmaakt. Duinroos is haar leven ze leeft als het waren voor het huis, ze is ook heel gehecht aan het gastenboek, iedere keer als ze komt schoonmaken leest ze hier even in. Dana: Dana is dertig jaar. Ze heeft kort blond haar. Samen met haar man Chiel heeft ze één zoon Floris. Dana doet veel met haar neus en mond. Ze ruikt aan dingen. Chiel weet dit en is bang dat Dana kan ruiken en proeven dat hij vreemd is gegaan. Ze is precies en bezorgd. Ze is op het eiland om haar huwelijk nieuw leven in te blazen
Chiel: Chiel is de man van Dana, ze hebben samen een zoontje Floris. Chiel is op een zakenreis vreemd gegaan en heeft hier veel spijt van. Martine: Martine is een veertiger met een nieuwe vlam en ze probeert er altijd goed uit te zien onder alle omstandigheden. Een ijdeltuitje, maar je merkt dat ze wel weet waar ze over praat. Ze heeft toen ze jong was abortus laten plegen, ze heeft het er nog steeds moeilijk mee maar aan het eind van haar vakantie kan ze zichzelf hier eindelijk voor vergeven. Sanne: Sanne is 20 jaar. Sanne heeft een beetje plomp figuur, maar door de kleding die ze draagt verbergt ze dit. Ze is 5 weken zwanger en denkt in de vakantie in Duinroos na over wat ze wil: het kind houden, of het weg laten halen. Ze is erg in zichzelf gekeerd. Leo: Leo is een weduwnaar van zeventig en komt op Duinroos om zeflmoord te plegen omdat hij niet zonder zijn vrouw kan leven. Hij heeft kort grijs haar en hij draagt een bril. Hij is erg somber en ziet alleen maar de negatieve aspecten van het leven. Hij is een beetje in de knoop met zijn eigen gevoelens. Door zijn vakantie in Duinroos beseft hij dat hij nog helemaal niet dood wil gaan en is erg vrolijk als hij weer naar huis gaat. Hij is netjes en eenzaam. Nils: Is getrouwd met Simone, ze hebben twee kinderen. Hij is altijd met zijn baan bezig je kunt wel zeggen dat hij er verslaaft aan is, hij is dan ook erg teleurgesteld als hij de baan waar hij zo op gehoopt had niet krijgt. Simone: Simone is ongeveer 40 jaar. Ze heeft kort bruin haar. Simone ergert zich erg aan het gedrag van haar man en overweegt op een bepaald moment om naar huis te gaan. Ze heeft samen met haar man Nils twee kinderen: Karlien en Roos. Walter: Walter woont samen met Willemijn, hij is erg beschermend en hij weet niet wat hij met zijn gevoelens aan moet. Hij is slungelachtig en heeft totaal geen seksuele behoeften. Willemijn: Ze is een vrouw die nog nooit een serieuze relatie heeft gehad. Ze ziet nooit kwaad in mensen. Willemijn is 20 jaar. Ze heeft blond haar en bruine ogen. Ze is tenger en vrij lang. Willemijn twijfelt in het boek heel erg over wat ze voor wie voelt. Ze is student. Tom: Tom is gespierd en sportief, hij is leraar en is nu opzoek naar een vrouw om zijn leven mee te delen. Marleen: Marleen: een vrouw van oudere leeftijd, die kanker heeft. Zij is op het eiland om vrede met haar moeder te krijgen. Aan het einde van de vakantie krijgt ze een herinnering die erop wijst dat haar moeder ondanks alles van haar gehouden heeft. Onderlinge betrekkingen: De schoonmaakster: Ze heeft vooral een band met het huis, het is echt haar leven en ze houdt er erg van om in het gastenboek van Duinroos te lezen. Ze wil er graag voor zorgen dat de gasten van het huis het leuk krijgen op het eiland, ze zorgt er dan ook voor dat alles er netjes uitziet. Ze wil eigenlijk niet dat de gasten merken dat zij er is, maar toch fietst ze iedere dag onopvallend langs het huis om te kijken hoe het met de gasten gaat. Dana: Ze kan het Chiel maar moeilijk vergeven dat hij tijdens een zakenreis is vreemd gegaan. Ze ergert zich heel erg aan de manier waarop Chiel het probeert goed te maken, maar ze doet haar best hem niks te verwijten. Op het laatst lukt dit haar aardig en ziet ze haar huwelijk weer een beetje zitten. Chiel: Hij probeert het goed te maken met Dana door overdreven gedienstig te zijn. Martine: Ze is erg teleurgesteld in haar vriendin als die aan haar vraagt of ze het erg vindt als haar dochter Sanne mee gaat op vakantie. Als die vriendin ook nog afbelt is haar teleurstelling helemaal compleet, toch stelt ze voor dat Sanne gewoon mee gaat naar het eiland. Ze probeert tijdens de vakantie uit te zoeken wat er met Sanne aan de hand is, ze blijkt zwanger te zijn. Sanne: Ze is mee gegaan zodat ze kon bedenken of ze haar kindje wil houden of dat ze abortus wil plegen. In het begin is ze erg stil maar later kan ze er toch wel met Martine over praten. Leo: hij heeft geen onderlinge betrekkingen omdat hij in zijn eentje in het huisje is. Nils: hij is getrouwd met Simone, ze hebben twee kinderen. Hij doet erg chagrijnig omdat hij een baan niet heeft gekregen waar hij om gehoopt had. Hiermee verpest hij eigenlijk de vakantie voor zijn vrouw. Simone: Ze ergert zich heel erg aan het gedrag van haar man en vindt dat er iets aan moet veranderen anders vertrekt ze met de kinderen naar huis. Walter: hij heeft een vriendschappelijke relatie met Willemijn en zegt zelf dat hij niks voor haar voelt, maar toch is hij erg jaloers op Tom als het blijkt dat Willemijn ook verliefd op Tom is. Hij besluit eerder weg te gaan uit het huisje zodat Tom en Willemijn wat tijd voor hen zelf hebben. Tom: hij is smoorverliefd op Willemijn maar durft het niet te zeggen omdat hij denkt dat Willemijn een liefdes relatie heeft met Walter. Willemijn: Heeft een vriendschappelijke relatie met Walter maar is verliefd op Tom. Marleen: Marleen heeft ook geen contact met de andere personen, ze schrijft alleen heel veel in het gastenboek. 10. Welke bijzonderheden in de stijl vallen je op? De verschillende delen van het boek hebben totaal geen verbinding met elkaar, behalve dan dat de schoonmaakster in alle delen voorkomt en natuurlijk het huis. Ik zelf vind het wel een nadeel dat elk deel zo’n open einde heeft en dat het maar zo kort duurt. Voor de rest vind ik het erg leuk geschreven goed overzichtelijk en makkelijk te begrijpen. 11.Waar speelt het verhaal zich af? Is dat van het belang voor het verhaal? Hoe verloopt de tijdsduur? Het verhaal speelt zich af in een vakantiehuisje op Vlieland. Ik denk dat dit wel belang heeft voor het verhaal want deze mensen komen allemaal om vakantie te houden op het eiland en voor de rust en na te denken over hun problemen. Dit doen ze niet zo gauw op een andere plek denk ik. De tijdsduur verloopt gewoon chronologisch af en toe ga je wel eens terug in de tijd door herinneringen. 12. Wat is de vertelwijze? Het is in alle delen de alwetende-verteller die het verhaal verteld. 13.Wat is de centrale gedachte in het verhaal? Wat is de hoofdgedachte? In elk verhaal zit iemand (of meerdere personen) in een crisis en komt daar meestal op het eiland door er veel over na te denken weer uit. De thema's, o.a. vergeving van de zonden (van Chiel), rust vinden met het verleden (Martine), naastenliefde (Leo, hij besluit door te leven voor zijn kinderen en kleinkinderen), verzoening (dagboekfragmenten) en acceptatie (Walter), zijn allemaal van religieuze aard. Welke tekstgedeelten en motieven zijn typerend voor dat thema? De levensverhalen van de personages zijn voor de thema’s en motieven typerend. Wat is het verband tussen de titel en het thema? Er is geen direct verband maar de mensen waar het in het thema over gaat dat zijn de gasten op het eiland.