Eilandgasten door Vonne van der Meer

Zakelijke gegevens Auteur: Vonne van der Meer
Titel: ‘Eilandgasten’ Uitgever: Uitgeverij ‘Contact’ Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 1999
Druk: 3e
Aantal bladzijden: 205
Genre: Psychologische roman Eerste reactie
Keuze Het boek ‘Eilandgasten’ van Vonne van der Meer heb ik gekozen, omdat u het aanraadde in de klas. Wat me erg aansprak was, dat in het boek meerdere verhalen besproken worden. Mijn idee hierbij was, dat het dan niet zo gauw saai zou worden en dat het ook wel vlot zo lezen. Ook vond ik het leuk dat het verhaal zich op een van de eilanden (Vlieland) afspeelt. Inhoud Mijn verwachtingen kwamen uit! Het boek las inderdaad lekker weg en elk verhaal bleef leuk. Leuke verhalen dus, maar ze raakten me niet echt. Voor mij hadden ze meer amusementswaarde. Omdat er zoveel personen in mee speelden, was het dus logisch dat ik me wel met mensen of karaktertrekken van mensen kon identificeren. Identificatie, een goed punt van dit boek dus. Wat ik een punt van kritiek vond was het realiteitsgehalte. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat een schoonmaakster zo veel met zo’n vakantiehuisje en de vakantiegasten bezig is. Ze wil alles perfect doen en als dit niet helemaal lukt lijkt het wel het einde van de wereld. Dat vond ik niet erg realistisch, maar dat komt ook omdat ik me niet met haar kan identificeren. De verhalen van de eilandgasten vond ik stuk voor stuk leuk en spannend. Over het algemeen vond ik het een leuk boek, maar ik denk niet meer over de verhalen na.
Samenvatting In Duinroos, een eenvoudig maar gastvrij huurhuis op een Waddeneiland, volgen de vakantiegangers elkaar op. Een stel jonge ouders komt naar het eiland in een poging hun huwelijk te redden; een weduwnaar met het voornemen een einde aan zijn leven te maken; een twintigjarig meisje dat net ontdekt heeft dat ze zwanger is; een veertiger die op zijn werk wordt ingehaald door een jongere, energiekere collega; drie studenten die twijfelen wie voor wie bestemd is… De werkster die het huis aan het begin van de zomer schoonmaakt en aan het einde van het seizoen winterklaar afsluit, beziet van een afstand het komen en gaan. Alleen de lezer is getuige van alle dromen en geheimen die schuilgaan achter de zinnetjes in het gastenboek… Dana en Chiel zitten in een huwelijkscrisis zitten en gaan met hun kind naar Vlieland op vakantie in de hoop dichter tot elkaar te komen. Chiel was vreemd gegaan met een Duitse vrouw en probeert steeds door overdreven gedienstig te zijn, het goed te maken. Zij probeert hem niks te verwijten, maar dat is moeilijker dan ze dacht. Uiteindelijk lukt het haar aardig en heeft ze weer hoop voor hun toekomst. Dan komen Martine, een carrièrevrouw van 43, en Sanne een meisje van twintig, de dochter van Jetta, een vriendin van Martine. Martine zit met Bas in haar hoofd, de man die met haar naar het huisje zou gaan, maar haar heeft laten zitten voor zijn werk. Sanne is net zwanger en heeft dit aan niemand verteld. Ze wil het kind waarschijnlijk houden. Als ze het aan Martine vertelt, komt bij Martine haar abortus van twintig jaar geleden weer boven. Uiteindelijk vergeeft Martine zichzelf voor haar abortus en kan er zijn voor Sanne. Daarna komt er een weduwnaar die hier zelfmoord wil plegen, omdat hij niet zonder zijn vrouw wil leven. Hoewel hij zijn dood al helemaal uitgestippeld had, begint hij op het eiland weer van zijn leven te houden en hij kiest - en daar gaat het in alle verhalen uiteindelijk om - voor het leven. Dan komen Nils en Simone en hun kinderen in het huisje. Ze zijn een gelukkig gezin, maar hoewel zijn werk voor Nils altijd op de tweede plaats kwam, komt hij in een flinke dip terecht als hij op vakantie hoort dat een belangrijke functie aan zijn jongere, minder ervaren collega gegeven wordt. Hij brengt zijn vrouw tot wanhoop, niets lijkt hem uit zijn dip te kunnen halen. Maar langzaam beseft hij dat hij puur uit jaloezie die baan ook wil en dat hij zijn vele zegeningen moet tellen. Zijn vrouw vindt troost in de verhalen die het echtpaar Slaghek in het gastenboek heeft geschreven. Met name daar waar het gaat over de dood van hun zoon: Als er een gemeenschap van gestorvenen bestond, bestond er misschien ook een gemeenschap van eenzamen. Mensen die je gezelschap kwamen houden wanneer je aan hen dacht. Vervolgens komen er drie jongeren naar het eiland. Willemijn en Walter, die al twee jaar samenwonen en alles samen delen en elkaar perfect aanvoelen, maar geen passie voor elkaar voelen. Dit vinden zij allebei frustrerend. De derde is Tom een jonge leraar, die stapelverliefd is op Willemijn, maar denkt dat Walter haar vriend is. Willemijn valt echter ook op hem. Als Walter na een tijdje Tom duidelijk maakt dat Willemijn niet de zijne is, is hij onwijs blij. Walter functioneert, ondanks zijn heftige, tegenstrijdige gevoelens hierover, als cupido. Tom en Willemijn krijgen wat, Walter vertrekt met melancholische gevoelens van afscheid. De laatste gast is er een vrouw die binnenkort geopereerd moet worden aan haar buik, met mogelijke dodelijke gevolgen. Je leest haar angsten, haar woede, haar onmacht, haar herinneringen aan haar dochter en vooral haar woede en liefde voor haar moeder. Vanzelfsprekend is het de werkster die alles afsluit. Ook zij zorgt er voor een groot deel voor dat er verband was tussen alle personages. Allen hebben namelijk in hetzelfde bed geslapen, met hetzelfde bestek gegeten, in hetzelfde gastboek geschreven waar telkens datzelfde veertje uit kwam dwarrelen, wat met telkens een andere gedachte teruggestopt werd… Verhaalfiguren Omdat er in dit boek meerdere verhalen verteld worden zijn er ook veel belangrijke personen. Het huis speelt in alle verhalen eigenlijk de hoofdrol. Maar het huis valt niet te beschrijven, dus denk ik dat de hoofdpersoon de schoonmaakster is. Zij maakt van alle verhalen een passend geheel, zorgt dat er een verband ontstaat. Zij overziet het komen en gaan van alle personen en is dus de enige die alle verhalen kent. Ook begint zij in het boek en sluit het huisje en daarmee ook het verhaal. Hieronder zal ik alle personen bespreken en dan met name de hoofdpersoon, de werkster: De werkster
Zij is een oudere vrouw, die al jaren vakantiehuisjes schoonmaakt. maar nu alleen nog maar Duinroos, omdat ze het niet meer trekt, maar een voorliefde heeft voor Duinroos. Ze is ook steeds heel erg met de bewoners en de gebeurtenissen bezig, zo erg dat ze elke dag langs het huis fietst om te kijken hoe het er voor staat. Ze woont alleen, maar heeft Jelte, haar man of zoon, verloren. Ze is erg pietluttig in dingen, alles nog even nalopen. Ze identificeert zich ook met het huis, het huis is haar leven voor een groot gedeelte, alle zorg die ze niet meer aan een gezin kwijt kan, stopt ze in het huis. Dana
Een jonge vrouw, die te maken krijgt met een crisis in haar huwelijk. Samen met haar zoontje (Floris) en man gaat ze daarom naar Duinroos. Over de affaire doet ze heel laconiek en ze lijkt ook wel vergevingsgezind, maar ook in het huis zijn er veel dingen die haar hieraan doen herinneren… die haar soms tot wanhoop drijven of verdrietig en boos maken. Chiel Een jonge man, die op en zakenreis in Duitsland een vrouw ontmoette waar hij dezelfde avond nog het bed mee deelde. Hij kan en wil niet liegen en doet dit dus ook niet. In het huisje geeft hij zich helemaal voor zijn vrouw en zoontje. Martine
Een carrièrevrouw van 43. Zij voelt zich eerst niet erg gelukkig in het huisje, ze zou namelijk met haar vriend Bas gaan, maar deze ging plotseling naar Osaka. Ook haar vriendin Jetta bleek op het laatste moment niet mee te gaan, dus nu voelt ze zich opgescheept met Sanne, Jetta’s dochter. Sanne Een ‘meisje’ van 20, op mij maakt ze een stille, in zichzelf gekeerde indruk en ik dacht ook eerst dat ze nog jonger was. Sanne zit met een groot probleem, ze is zwanger en heeft dit nog aan niemand verteld. Oude weduwnaar
Deze man heeft – voordat hij naar Duinroos ging – een weloverwogen beslissing gemaakt. Op dit eiland zou hij namelijk zijn laatste dag beleven, want hier zou hij een einde aan zijn leven maken. Dit vereist lef, koelbloedigheid en een heldere geest. Hij heeft pas zijn vrouw Johanna verloren en ook al heeft hij twee dochters, Bea en An, die veel om hem geven de dood van zijn vrouw zou voor hem toch het zwaarst wegen… Maar net op het laatste moment begint hij weer van de dingen in het leven te genieten. Nils
Ik zie Nils als gestresste zakenman, die zich alles erg aantrekt en die opvliegerig is. Ook al kwam werk namelijk op de tweede plaats, toch trekt hij het niet als een jongere collega de hogere functie krijgt. Met als gevolg dat zijn vrouw Simone en twee dochters Roos en Karlien het zwaar te verduren krijgen. Simone Simone lijkt me erg verdraagzaam en volgens mij voelt zij haar man Nils goed aan. Ze zit natuurlijk in een benarde situatie: een man die constant chagrijnig is en twee kinderen die daar weer niets van snappen. Toch komt er geen ruzie, dit ook omdat ze troost vindt in de verhalen in het gastenboek van de familie Slaghek. Met name daar waar het gaat over de dood van hun zoon: Als er een gemeenschap van gestorvenen bestond, bestond er misschien ook een gemeenschap van eenzamen. Mensen die je gezelschap kwamen houden wanneer je aan hen dacht. Walter

Walter is een jonge student. Hij woont samen op een kamer met Willemijn. Iedereen ziet ze als een stel, en Walter vind dit totaal niet erg, hij is er trots op. Daarom zou hij het liefst iedereen in de waan laten. Ook Duinroos is al gauw Walters huis, volgens mij heeft hij de neiging zich dingen toe te eigenen. Willemijn
Willemijn is niet zo verknocht aan Walter, als hij aan haar is. Als zij te kennen geeft, dat ze iemand leuk vind, trekt Walter zich terug. Zij heeft wat dat betreft een overheersende positie. Tom
Tom is een jonge leraar die, gelijk nadat hij met haar heeft kennis gemaakt, helemaal gek is op Willemijn. Maar hij laat dit niet blijken, omdat hij niet tussen Walter en Willemijn wil komen. Hij denkt dat zij iets samen hebben, ze slapen immers in hetzelfde bed… Gelukkig wordt het later wat tussen Tom en Willemijn, want ik vind zijn karakter toch beter dan dat van Walter, hoewel deze het Tom wel gunt en als cupido optreedt. In Duinroos werd een stille liefde, een grote liefde, Tom en Willemijn. Een zieke vrouw
Deze vrouw is van plan op adem te komen op het eiland, maar dat niet alleen. Ze verwacht niet lang meer te leven en wil nog wat dagen, zonder haar man, op het eiland besteden, omdat hier veel herinneringen van haar liggen. Herinneringen aan haar moeder - van wie ze zegt dat ze nooit van haar gehouden heeft - , haar kinderen die ze er zag opgroeien en ze zag de eerste dode er aanspoelen… , hieraan denkt ze met in haar achterhoofd het idee dat ook zij niet lang meer heeft… Het vertelperspectief Het vertelperspectief is één van de opvallende dingen aan dit boek. Als je leest vanuit het perspectief van de schoonmaakster wordt het verhaal verteld vanuit de ikvorm. Maar als je leest vanuit het perspectief van de gasten wordt het verhaal verteld als personaal verhaal. Elke figuur 'komt aan het woord', maar doet dit niet in de ikvorm maar in de hijvorm. Omdat er veel personen zijn, is er ook een afwisseling in dit perspectief. Door middel van de afwisseling in de personale vertelwijze kom je van iedereen, via de hij/zijvorm, zijn/haar gevoelens, gedachtes en meningen over de anderen te weten. Voorbeeld: Ik-vorm vanuit het zichtpunt van de werkster: “Soms zou ik willen dat ik dit huis niet alleen schoonhield, maar dat mijn armen de muren waren, mijn ogen de ramen. Dat ik kon zien en horen wat Duinroos meemaakt.” blz. 8
Hij-vorm vanuit het zichtpunt van Willemijn (een van de gasten): “Willemijn maakte zich van de balustrade los, en bleef verloren op de veranda staan. Ze wilde ontsnappen, maar wist niet waarheen. blz. 162
Met de laatste gast (de zieke vrouw) is ook nog iets interessants aan de hand. Haar levensverhaal kom je namelijk te weten in briefvorm. In het gastenboek schrijft ze al haar gedachten en gevoelens op en zo kom je langzamerhand (bijna) alles van haar te weten. Als je alleen naar de ‘brief’ zou kijken, zou je denken dat dit verhaal in de ikvorm geschreven is. Maar dit is alleen gevolg van de gebruikte directe rede. Wanneer je kijkt naar de kleine stukjes tekst tussen haar schrijven door, zie je dat ook dit verhaal weer personaal is. Tijd en ruimte Tijd Ik zie veel gelijkenissen met de tijd waarin we nu leven dus, de gebeurtenissen spelen zich af in bijvoorbeeld in 1999 (toen is het boek geschreven) De verhaaltijd van het boek is ongeveer vijf maanden, een zomerseizoen, en de leestijd ongeveer vijf uur. In de verhalen apart worden veel flashbacks, versnellingen en vertragingen gebruikt. Meestal zijn deze vrij belangrijk voor het verhaal. Zo wordt in het verhaal over Nils en Simone het stuk over Nils’ ontmoeting met de werkster zeer uitvoerig beschreven. Dit is ook een belangrijk stuk in het verhaal, want je ziet hier dat de werkster invloed heeft op het leven van de gasten. Na de ontmoeting met de schoonmaakster raakt Nils dan ook grotendeels uit zijn dip. Behalve die flashbacks, versnellingen en vertragingen is het hele boek chronologisch verteld. Het boek heeft overigens een opening – in – handeling. Je belandt in de gedachten van de schoonmaakster, waarmee je gelijk al wat objectieve informatie over het huisje meekrijgt. Het slot is gesloten, de schoonmaakster sluit net als het huisje, het verhaal af.
Ruimte De gebeurtenissen spelen zich af op het eiland Vlieland, meestal in Duinroos zelf. Leuk is dat alle huisjes, Duinroos ook, echt bestaan. Of er van belangenruimte sprake is, is moeilijk te zeggen. Er zijn veel verschillende hoofdpersonen en iedereen ervaart het huis anders. Misschien was voor Nils het huis, donker, lelijk en oncomfortabel, omdat hij in een dip zat. Maar dit wordt verder ook niet besproken. Door het grote aantal personen, zijn er ook verschillende zichtpunten op het huis en zijn omgeving. Deze beelden zijn niet altijd objectief, maar sommige dingen kun je wel uit de tekst halen. Bijvoorbeeld de ligging van het dorp (de oude man en Nils gaan er heen), de duinen die eromheen liggen (hier loopt Martine al in het begin van het verhaal) ook valt de inrichting van Duinroos wel enigszins uit de verhalen af te leiden. Titelverklaring Volgens mij spreekt de titel voor zich. In Duinroos op het een van de Waddeneilanden (Vlieland) komen elk jaar weer nieuwe gasten. Eilandgasten. Omdat de levensverhalen van deze eilandgasten centraal staan in het boek, is het logisch dat de titel ‘eilandgasten’ is geworden. Dit zijn per verhaal de hoofdpersonen en hun verhalen staan centraal in het boek. Ook worstelen al deze eilandgasten met een persoonlijk probleem. Je zou dus kunnen zeggen dat zij ook geestelijk op een soort eiland zitten. Maar dat is erg diep doorgedacht en ik weet niet of dit juist is. Thematiek Omdat het boek uit zoveel verhalen bestaat, is het moeilijk een gezamenlijk thema te vinden. Ik ben begonnen met het zoeken van overeenkomstige dingen in de verschillende verhalen. In alle verhalen speelt het gastenboek een verschillende rol. Ook het veertje erin heeft voor iedereen weer een andere betekenis. - Sanne bijvoorbeeld, denkt aan het vruchtje in haar buik, dat nu nog niet eens die grootte zal hebben. - Voor Dana is het veertje op de eerste onbeschreven bladzijde een teken dat ze opnieuw moeten beginnen. - De man die zelfmoord wilde plegen, beschouwde het veertje als een teken van zijn overleden vrouw. Op de avond van Johanna’s dood had An (zijn dochter) een veertje gevonden, wat mee het graf in is gegaan. Vooral de werkster acht veel waarde aan het gastenboek en het veertje erin zet voor haar de puntjes op de i. Dit steeds terugkerende motief zou dus kunnen zijn voor de schoonmaakster en haar zorgzaamheid. Wat alle verhalen nog meer overeenkomstig hebben is, dat aan het einde iedereen een inzicht heeft gekregen. Alle Eilandgasten komen er met een ‘oplossing’ uit. Natuurlijk is het belangrijkste kenmerk van dit boek: de verschillende levensverhalen. Dit neem ik ook als motief. De motieven in de verhalen zijn dus: het gastenboek dat tevens alle verhalen samenbindt, de schoonmaakster en haar zorgzaamheid en alle verschillende levensverhalen. En dit allemaal in één huisje.. Duinroos genaamd. THEMA: Eilandgasten, die onderling verbonden zijn door een gastenboek, een zorgzame schoonmaakster en een gezamenlijk huis, vullen een vakantiehuisje met hun verschillende levensverhalen en komen aan het eind van de reis tot een inzicht.. Biografie Geboren: 1952
Debuut: Het limonadegevoel en andere verhalen
Genre: romans, verhalen, toneel
Bijzonderheid: Vonne van der Meer verleidt de lezer
graag tot doorlezen. "het is prima als een lezer tussendoor stopt
omdat de emotie hem te machtig wordt of omdat hij na wil
denken. Maar ik wil niet dat iemand stopt omdat het verhaal
verveelt. Beter leest iemand ergens overheen, dan dat iets er te
dik bovenop ligt." Interview door Gerda van de Haar. "Dat lees

je maar zelden, die kleine bewegingen en overwegingen, die
mini-avonturen die maken dat iemand voelt dat hij leeft. Diep
ademhalen. Zingen op de fiets. Een spekpannenkoek lekker
vinden. Dwars tegen de wind in lopen. Kunnen zeggen en
denken dat het wel goed is, zelfs al had je het graag anders
gewild." Marjoleine de Vos NRC Handelsblad
Citaat: "Ik ben me door het geloof scherp bewust geworden van wie ik
zou willen zijn maar elke keer niet ben." Interview door Gerda
van de Haar. Recent werk: De Avondboot (2001) Bibliografie 1985 Het limonadegevoel en andere verhalen Bekroond met de Geertjan Lubberhuizenprijs
1987 Een warme rug (roman) 1989 De reis naar het kind (roman) Genomineerd voor de Europese Minerva Prijs voor het boek van het jaar
1991 Zo is hij (roman) 1993 Nachtgoed (verhalen) 1995 Spookliefde (novelle) 1996 Weiger nooit een dans (toneelstuk, gespeeld door het RO-theater) 1997 De verhalen (een keuze uit eigen werk) 1999 Eilandgasten (roman) 2001 De avondboot (roman) Mijn mening Hieronder zal ik proberen mijn mening onder woorden te brengen. Hierbij maak ik gebruik van de verschillende soorten argumenten en de vragen in Eldorado. Positieve en negatieve verhaalelementen: Mijn mening over het gehele boek zou positief zijn, maar de passage die mij het meest aansprak was het verhaal over Walter, Willemijn en Tom. Ik twijfelde hierbij erg met het verhaal over Dana, Chiel en Floris. Wat ik mooi vond aan het verhaal over Dana en Chiel was dat je langzaam in het verhaal gesponnen wordt. Heel langzaam kom je te weten wat er allemaal gebeurd is waardoor er nu een ‘crisis’ is in het huwelijk van Dana en Chiel. Maar wat ik beter vond aan het verhaal over Walter, Willemijn en Tom is dat dit niet zo’n voor de handliggend probleem is. In alle verhalen wordt zo’n probleem besproken en tussen het ziek zijn, het zelfmoord willen plegen en de huwelijkscrisis is dit probleem (wie hoort bij wie) wel het origineelste. Ook vond ik het leuke karakters die een rol speelden in het verhaal en het zijn jongere mensen, dus kan ik me met hun beter identificeren. Het verhaalelement wat ik uit dit verhaal weer het mooist vond, is het moment dat Tom erachter komt dat Walter en Willemijn niets hebben en dat Walter zo ver is hem niet meer in de waan te laten. Wanneer Tom over het engelenbed begint is het antwoord eigenlijk al gegeven… engelen vrijen toch ook niet met elkaar. Er zijn echter ook verhaalelementen die een negatieve invloed op mij hadden. Mijn idee over een goede opbouw is: een spannend begin, een saaier middenstuk en een eind dat je bijblijft. Nou vind ik dat in dit boek niet het geval. Het laatste verhaal vind ik zelfs het saaist, en volgens mij is dit niet goed, want juist dat laatste verhaal zal je langer bijblijven. Het laatste verhaal, het levens verhaal van een nu zieke vrouw, vond ik saai, door de vorm waarin het geschreven is. De vrouw onderneemt eigenlijk niets, maar verteld over haar verleden in de vorm van een brief. De informatie is door de briefvorm eenzijdig. Wel zaten er wat sterke punten in het verhaal: haar verhaal over het konijn, dat gewoon op tafel gezet werd terwijl zij er zielsveel van hield ontroerde mij. Het probleem dat in dit verhaal aan de orde gesteld werd was echter weer erg voor de hand liggend. Mijn mening over het thema: Ik zal het thema eerst nogmaals noemen: Eilandgasten, die onderling verbonden zijn door een gastenboek, een zorgzame schoonmaakster en een gezamenlijk huis, vullen een vakantiehuisje met hun verschillende levensverhalen en komen aan het eind van de reis tot een inzicht.. Het thema is op zich leuk en de schrijfster heeft er ook iets heel origineels mee gedaan. Maar een deel van het thema heeft voor mij een negatieve werking. Alle eilandgasten komen namelijk aan het eind van hun vakantie tot een inzicht. Dit vind ik slecht voor het realiteitsgehalte van het boek. In werkelijkheid zou het niet mogelijk zijn dat alle gasten – ten eerste – al een probleem hebben en het dan ook nog eens in dit huisje oplossen. Voorbeeld: - Dana weet dat het goed gaat komen na de affaire tussen Chiel en een Duitse dame. - Sanne verteld over haar zwangerschap en Martine verwerkt een abortus van 20 jaar geleden. - Een man die zelfmoord wil plegen, begint op het eiland weer van het leven te houden. - Nils komt – als ze nog een week hebben – over een dip heen, die gaat om een baan die een jongere collega voor zijn neus wegpikt. - Willemijn en Tom krijgen iets met elkaar. - Een vrouw verwerkt het feit dat ze ziek is door te schrijven in het gastenboek. Mijn mening over het taalgebruik: Het taalgebruik dat Vonne van der Meer gebruikte in haar boek, vond ik erg goed. Het boek is heel goed leesbaar, het taalgebruik is vrij makkelijk. Maar ontroerende gedeeltes of belangrijke passages vind ik mooi beschreven. Een voorbeeld: de passage over ‘het engelenbed’ Tom en Walter het over hebben. Dit heb ik ook genoemd bij het verhaalelement wat mij het meest aanspreekt. Mijn eindoordeel: emotief argument - De levensverhalen roepen niet erg veel gevoelens bij me op, sommige passages wel, bijvoorbeeld over het konijn wat de zieke vrouw als kind in de pan vond. Ook zal ik niet lang meer over dit boek nadenken, ik denk omdat het boek en alle verhalen een gesloten einde hebben. Er is niet veel om over na te denken. esthetisch argument - Vonne van der Meer heeft van het thema iets erg origineels gemaakt, ik denk dat ik daarom het boek ook zo mooi vind. Hoewel het taalgebruik wel vrij makkelijk is, weet ze soms de dingen erg mooi te beschrijven. moreel argument - Ik heb niet het idee dat de schrijfster in dit boek een standpunt in heeft genomen. Wel is het zo dat alles een ‘happy end’ heeft dus het goede overwint wel. Maar of dit nou wel zo realiteitsgetrouw is.. realistisch argument - Dat is mijn grootste bezwaar, het realiteitsgehalte van het hele verhaal. Volgens mij is het namelijk niet helemaal realistisch dat alle gasten in dít huisje een probleem hebben, wat ook nog eens opgelost word in de tijd die zij in het huisje doorbrengen. structureel argument - Structureel gezien vind ik het een erg goed boek. De werkster luidt het verhaal in, komt dan even in het tussenstuk (en legt zo een verband tussen alle gasten) en sluit het hele verhaal af. Wel vond ik het jammer dat –voor mij – het saaiste verhaal ook het laatste verhaal was. Maar misschien was dit voor de schrijfster zelf niet zo. intentioneel argument - Hoewel ik het leuk vond om het boek te lezen, zat er voor mij geen boodschap in de tekst. Ik heb nu echt geen andere kijk op bepaalde dingen en ik denk niet meer over de verhalen na. Het boek gaat ook niet zo ‘diep’ en had dus voor mij meer een amusementswaarde. Het enige wat de schrijfster bij mij bereikt is dat ik Duinroos wel eens een keer zou willen opzoeken. Maar of het nou haar bedoeling is reclame te maken voor een vakantiehuisje op Vlieland………
Recensie Samenvatting van de recensie: Arjan Peters
Volkskrant
27 augustus 1999
Hoewel Vonne van der Meer een goed schrijfster is, vind de recensent dat dit boek tegenvalt. Het is te glad. Hiermee wil hij zeggen dat het te braaf is een dat alles een ‘happy end’ heeft. Hij vindt de verhalen meer lijken op vrome sprookjes; een beetje suspense of verwarring op zijn tijd zou welkom zijn. Goed beschreven zijn de meeste verhalen wel. Vooral het verhaal over de oude man die een einde aan zijn leven wilde maken totdat hij weer lol krijgt in het leven is kundig opgeschreven. Aan het verhaal kleeft echter een bezwaar. Waar is ineens de hopeloosheid en de levensmoeheid van de man als hij de brief aan het schrijven is, waarna hij buiten wat indrukken op gaat doen. Wanneer hij naar het dorp loopt etc. Dit alles getuigt van levenslust en was dat nou net niet datgene wat bij deze man ontbrak. Door de zoete mentaliteit die in alle verhalen zegeviert krijgt Vonne van der Meer hoe langer hoe meer trekken van een fee. En is niet lager verteller van verhaaltjes, maar van vrome sprookjes. Vergelijking met mijn mening: In grote lijnen ben ik het wel met de recensent eens. Ik heb al eerder aangegeven dat ook mijn bezwaren waren dat alles een ‘happy end’ heeft, omdat alle problemen worden opgelost. Dit is slecht voor het realiteitsgehalte in het hele boek en dat is jammer. De ‘fout’ in het verhaal over de oude man was mij niet eens opgevallen en ik vind het ook niet zo erg als de recensent het lijkt te vinden.