Eigen rechter door Jan Terlouw

De titel is EIGEN RECHTER

De titel heet eigen rechter omdat Justus als het ware zijn eigen rechter is.

De naam van de schrijver is Jan Terlouw

Jan Terlouw
Jan Terlouw werd in 1931 in Overijssel geboren. Zijn vader was dominee. Het gezin verhuisde vaak. Zo woonde hij in de Veluwse dorpen Garderen, Wezep en Otterlo. In Wezep maakt hij de laatste oorlogsjaren mee - verschillende van zijn ervaringen van toen zijn terug te vinden in het boek Oorlogswinter.
In 1948 gaat hij in Utrecht wis- en natuurkunde studeren. Daarna verrichtte hij gedurende dertien jaar natuurkundig onderzoek in Nederland, de Verenigde Staten en Zweden en promoveerde hij op een onderwerp uit de kernfusie. Het onderzoek stelde zich ten doel een vreedzame toepassing te vinden voor de energie van de waterstofbom.

Jan Terlouw trouwde met Alexandra van Hulst en ze kregen drie dochters en een zoon. Omdat hij aan zijn kinderen altijd van die prachtige verhalen vertelde moedigde zijn vrouw hem aan om die verhalen te publiceren.
In 1966 verliet hij het natuurkundig onderzoek, omdat hij werd gekozen als lid voor de Tweede Kamer voor D'66. Zijn speciale belangstelling in het parlement ging uit naar Milieubeheer en Economische Zaken (bedrijfsvestigingen, energiebeleid e.d.). In het boek Koning van Katoren (bekroond met een Gouden Griffel) en ook in andere van zijn boeken komen de politieke ideeën van Terlouws partij D'66 heel sterk naar voren. Jan Terlouw wil in zijn boeken graag een bepaalde maatschappelijke problematiek aan de orde stellen. Oosterschelde windkracht 10 geeft een duidelijk beeld van de argumenten voor en tegen de volledige afsluiting van de Oosterschelde. Tijdens de ambtsperiode van Jan Terlouw als minister van Economische zaken was hij nauw betrokken bij deze besluitvorming.
Na zijn ministerschap verliet hij de politiek en werd hij in Parijs secretaris-generaal van de C.E.M.T., de commissie van Europese Transport-ministers. In 1991 werd hij benoemd tot Commissaris van de Koningin in Gelderland. Sinds eind 1996 is hij met pensioen.
Het is niet gemakkelijk hobby's van Jan Terlouw te noemen. Hij heeft namelijk een ware hartstocht voor het ondernemen van dingen die hij nooit eerder heeft gedaan, uitgezonderd dingen verzamelen. Zijn hobby's volgen elkaar dan ook in snelle vaart op.
De uitgeverij van dit boek is Lemniscaat
Jaar van uitgave: 1998
Druk: 2e
Aantal Bladzijden: 245
Genre: avontuur
SAMENVATTING
Het verhaal gaat over Justus Verdaasdonk, een jongen 16 jaar.Justus heeft moeite met het uitleggen van de wet. In dit boek verteld Jan Terlouw hoe vreemd de rechtspraak soms in Nederland in elkaar zit.Het eerste conflict heeft te maken met zijn vader. Deze wordt namelijk vrijgesproken in een rechtszaak door een vormfout. Justus vindt dit een vreemde zaak en gaat bij zijn zus Yvonne, die rechten studeert, te rade. Zij legt uit waardoor de rechter dit oordeel gaf. Op een avond als Justus naar bed gaat ziet hij zijn vader met een vreemde man in de tuin fluisteren. Als zijn ouders dan een paar weken later een weekeindje weggaan en Justus achter blijft, wordt er 's nachts ingebroken. Justus slaat met een honkbalknuppel de inbreker op z'n knie en belt de politie. Deze man, Slijkhuis, blijkt dezelfde te zijn als de man waarmee Justus vader een paar weken terug in de tuin zat te praten. Justus voelt zich schuldig, omdat hij zo hard geslagen heeft en hij gaat Slijkhuis opzoeken in het ziekenhuis. (Hij vindt het ook een vreemde zaak: een bekende van vader die inbreekt in huis.)Slijkhuis vertelt het verhaal:Enkele jaren geleden werkte Justus vader, Henk Verdaasdonk, nog bij de gemeente Stoutendam op de afdeling woningbouw. De heer Slijkhuis werkte ook voor deze gemeente op de afdeling ruimtelijk ordening. Dus ze kenden elkaar. Drie jaar terug ontmoetten ze elkaar op een personeelsavond en ze raken aan de praat over oude auto's. Verdaasdonk wilde zijn oude Saab wel verkopen, maar het bedrag wat hij hiervoor wilde was te veel voor Slijkhuis. Verdaasdonk laat doorschemeren dat hij de prijs een flink stuk zou laten zakken als Slijkhuis hem wat informatie gaf over een lapje grond buiten Stoutendam (Ooster eng). Slijkhuis stuurt hem een briefje hoe de plannen met de Ooster eng ervoor stonden. Door dit alles weet Justus vader een flinke som geld te verdienen en hij gaat handel drijven in grond en gebouwen. Maar de zaak lekte uit en justitie bemoeide zich ermee. Slijkhuis nu probeerde de brief terug te krijgen. Maar Verdaasdonk was de brief "kwijt" daarom probeerde Slijkhuis hem te stelen.Door dit hele voorval ziet Justus zijn vader in een ander daglicht. Z'n gevoel voor rechtvaardigheid komt in het gedrang en op slot verlaat hij het ouderlijk huis. Hij wil niet leven van "gestolen geld". (hij houdt wel contact met thuis). Twee maanden gaat dit in een tentje goed. Z'n school (Havo 5) schiet hierbij in. Als hij door geldgebrek weer aan het werk moet, komt hij in de stad een man tegen, waarvan hij zijn auto tegenhoudt, voordat deze de gracht in rijdt. De man biedt hem uiteindelijk werk aan. Als Justus weer op z'n fiets wil stappen, blijkt deze gestolen te zijn.Justus gaat bij deze man (van Wakkeren) werken, hier ontmoet hij Bashir uit Somalië. Ze raken bevriend en een aantal dagen later ziet hij verdorie zijn eigen fiets bij een tweedehands fietsenzaak. De eigenaar zegt deze fiets gekocht te hebben. Justus stelt voor om naar de politie te gaan, maar daar ziet de man van af, omdat Justus een krasje weet onder het zadeldek. Justus "steelt" z'n eigen fiets weer terug.Zijn vriend Bashir wordt door de regering het land uit gewezen, maar omdat Justus hem via veel omwegen weet aan te geven als belangrijk kunstenaar, hoeft hij niet weg. Maar hiervoor komt de inspectie wel bij Justus op zijn werk kijken en ziet dat Bashir, omdat hij dan nog "illegaal" is, zwart werkt. Hiervoor krijgt de baas van Justus zo'n hoge boete dat hij Justus moet ontslaan.Door toedoen van Joke, de vriendin van zijn beste vriend Stijn, kan hij tijdelijk aan een baan komen, als bezorger van medicijnen voor de apotheek van Joke's vader.Annette Nachtegaal, die ook bij de apotheek werkt, vraagt hem soms wat medicijnen te brengen bij De heer Vreugdenhill (de oom van Annette). Achteraf blijkt dit morfine te zijn en deze man sterft hieraan. Annette wilde hem helpen, want hij was ongeneselijk ziek. Door dit voorval wordt Annette ontslagen, omdat zij dit zonder reept gaf. Ook Justus z'n werk houdt op, omdat de jongen waarvoor hij inviel weer terug was van ziekteverlof.Justus gaat bij Annette langs, hij ontmoet hier ook meneer Nachtegaal die samen met Annette musiceert: hij viool, zij piano. Annette vertelt dat zij voor de rechter moet komen. Voor de burgerlijke wet is zij strafbaar maar voor de wet van het geweten niet.Het arbeidsbureau vindt een baantje voor Justus aan de Karpatenstraat 23, bij de heer Kozijnse. Hij moet goederen in ontvangst nemen, registreren ordenen en verzendklaar maken voor de stichting HBR, Hulp Bij Rampen. Omdat het erg rustig is, kan hij daar gaan studeren voor de avond Havo.Vanuit het raam ziet hij hoe een meisje een vinnige kras maakt op Kozijnses dure auto. Als hij haar later in de supermarkt aanspreekt krijgt ze een rood hoofd en loopt weg. Hij vindt haar wel aardig. Later komt hij haar weer tegen op straat. Ze heet Noortje v/d Molen. Later vertelt ze hem, dat ze hun huis ( Karpatenstraat 23) door een list van Kozijnse zijn kwijtgeraakt aan hem. Hij ontmoet ook haar ouders.Justus gaat nog eens langs bij de familie Nachtegaal en vertelt over de problemen van de familie v/d Molen, die vroeger een tuinmeubelenzaak hadden. Een jaar of drie terug had meneer v/d Molen meneer Nachtegaal een keer geholpen aan stoelen. Zonder daarvoor iets terug te willen hebben. Meneer Nachtegaal zegt: "Ik heb hem hier nooit behoorlijk voor bedankt". (hij schaamt zich een beetje)Justus verzint samen met Annette, Frans Nachtegaal en Noortje een plan binnen de wet om Kozijnse het huis te ontfutselen.Met een oude viool proberen ze Kozijnse, die dol op geld is, te laten denken dat het een hele dure viool is. Dit lukt doordat Frans Nachtegaal zich een keer uitgeeft voor zijn broer die Viool bouwer is. Frans taxeert een keer de viool waar Kozijnse bij is en vraagt naar het eigendomsbewijs. Dat "eigendomsbewijs" is "zogenaamd" bij v/d Molen. Justus zijn moeder zorgt door mooi schrijven voor zo'n mooi "eigendomsbewijs". Kozijnse denkt dat hij een fortuin in huis heeft. Meneer van Kozijnse krijgt een brief van de heer v/d Molen, waarin hij verzoekt de viool terug te bezorgen. Bijgevoegd zat een kopie van het "eigendomsbewijs". Kozijnse is bang dat hij een hoop geld zal mislopen. Door een nepinbraak, aan de Karpatenstraat 23, uitgevoerd door Stijn en Noortje wordt Kozijnse nog meer overtuigd van de echtheid van de viool (Dit was een klein dingetje buiten de wet)Kozijnse laat een tweede vioolbouwer de viool taxeren. Bijna vallen de plannen in duigen maar Bashir geeft zich uit voor vioolbouwer en Kozijnse gelooft nu echt dat het een dure viool is.Kozijnse biedt in een brief meneer v/d Molen 100.000 gulden in ruil voor de viool. Meneer v/d Molen wil bijna akkoord gaan, maar Justus krijgt Kozijnse zo ver dat hij v/d Molen het huis aanbiedt in ruil voor de viool met eigendomsbewijs. V/d Molen gaat akkoord en de list is binnen de grenzen van de wet geslaagd op een inbraakje na.Justus komt later Kozijnse nog een keer op straat tegen, maar Kozijnse kan uiteindelijk waardering op brengen voor de slimheid van Justus. Hij zegt: "We gebruiken de mazen van de wet op verschillende manieren".


Ik vond het een mooi boek alleen was het jammer dat het geen open einde was. Het was makkelijk te lezen omdat er bijna geen moeilijke woorden in stonden. Het is zeker de moeite waard om het zelf ook eens te lezen. Het boek was ook niet langdradig dus dat las ook wat prettiger. Ik vind het ook wel slim van de schrijver van dit boek dat hij over de wet schrijft want dan begrijp je die toch wat beter en dat kan wel eens handig zijn. Eigenlijk kan ik dit boek aan iedereen aanraden.


Ik was een dag te gast bij Justus

Ik zal Jutus een paar vragen gaan stellen

“Waarom was je weggegaan bij je vader?”

“Ik was weggegaan omdat ik vond dat mijn vader niet eerlijk was tegenover andere mensen en hij is op een manier aan geld gekomen die helemaal niet is toegestaan en daarvan ging hij dingen voor mij kopen om het goed te maken dus daarom ben ik weggegaan.”

“Je bent ook weer teruggegaan wat was daar de rede voor?”

“Ik ben weer teruggegaan omdat hij het nooit meer oneerlijk is tegenover andere mensen.
We hebben het ook bijgelegd over dat geld maar daar wil ik niet verder op ingaan.”

“Vond je het niet riskant om in te laten breken bij meneer kozijnse?”

“Ja natuurlijk wel!, maar ik moest wel anders had het plan niet gelukt om het huis terug te krijgen dus ik moest wel in laten breken.”

“Vind je het moeilijk de wet in Nederland?”

“Ja, want soms mag iets wel en een andere keer mag dat ineens weer niet dus eigenlijk als je heel slim bent kun je dat allemaal omzeilen en dat heb ik ook een paar keer gedaan.”