Uitgeverij: Maarten Muntinga bv, Amsterdam
Jaar van uitgave: 1991
Aantal blz.: 155 Samenvatting 1
Anna, een Belgisch meisje dat in Amsterdam studeert, krijgt een telegram van haar broer met de mededeling dat hun vader gestorven is. Toen hun moeder stierf, ontving ze het nieuws pas een week na de begrafenis; de dood van haar moeder was een ongeluk. Ze denkt aan haar moeder terwijl ze haar koffer maakt. Gehaast schrijft ze een briefje aan Suzanne, haar kamergenote. Ze neemt de trein naar Brussel. Wanneer ze uitstapt en het station ziet waar ze in haar jeugd vaak rondhing met haar vriendin Marjan, komen de herinneringen terug. Ze denkt aan de vele toeristen die hen de weg in het Engels vroegen. Aan een voorbijganger vraagt ze zelf de weg naar het busstation, in het Engels, maar hij kan haar niet helpen. Omdat ze vergeten is Belgisch geld te halen in de bank moet ze iemand om geld vragen om te telefoneren en daarna haalt ze het schaaltje aan het toilet leeg om een koffie te drinken. Haar broer Bruno haalt haar op. Hij is getrouwd met Eva en samen hebben ze twee zonen, Joris en Pieter. Anna mag in de logeerkamer slapen, in het bed waar haar vader gestorven is. ’s Morgens probeert ze eerst Suzanne te bereiken om haar uit te leggen wat er gebeurd is, maar ze neemt niet op. Samen met Joris kijkt ze naar de video met een filmpje van haar vader. In de namiddag haalt ze geld af bij de bank en gaat een koffie drinken in de stad. Ze vraagt zich af hoe ze zich vroeger bezighield in de stad, want nu verveelt ze zich al na één dag en verlangt terug te keren naar Amsterdam waar er altijd wel iets gebeurd. Ze koopt schoenen voor de begrafenis, kledij mag ze van Eva lenen. Ze verneemt dat haar meter in een rusthuis zit en blind is geworden. Anna ziet op tegen de begrafenis en dat verbetert niet wanneer de pastoor het blijft hebben over “pepe”, terwijl niemand haar vader ooit zo genoemd heeft. Ze heeft het gevoel op de verkeerde begrafenis te zitten en glipt weg via een zijdeur. Na iets gedronken te hebben, besluit ze haar grootmoeder in het rusthuis op te zoeken. Bruno en Eva zijn kwaad op Anna als ze thuiskomt, door haar moesten ze de koffietafel afgelasten en alle mensen wegsturen na de begrafenis. Helaas kan ze nog niet teruggaan naar Nederland, want er is onverwachts een testament opgedoken bij een notaris. Om de tijd te doden fietst ze naar de boerderij die van haar grootouders was. Bij het zien van het huis denkt ze terug aan hoe het vroeger was, toen er nog kippen scharrelden en toen haar grootouders er nog woonden. Voor de tweede maal bezoekt ze haar grootmoeder in het rusthuis. Van de notaris vernemen zij en haar broer dat het huis in Grimbergen voor Anna is en dat aan zee voor Bruno. Eindelijk kan ze terug naar Amsterdam. In het station maakt ze kennis met een Amerikaan. 2
Hij heet Stan en reist door Europa in drie maanden. Ze vertelt hem allerhande toeristische informatie die ze weet over België en Nederland en moet hem teleurstellen dat overnachten in het Vondelpark verboden is. Stan heeft geen zin om weer de nacht door te brengen in een jeugdherberg en weet Anna te overhalen om hem bij haar te laten slapen. Hij blijft uiteindelijk drie weken. Anna is zwanger van Stan, maar ze besluit het hem niet te vertellen. Ze wil dat haar kind geboren wordt in België. Sinds de begrafenis schreef Bruno haar regelmatig een brief, maar ze beantwoordt ze nooit. Als er tien onbeantwoorde brieven op het kastje staan, vertrekt ze naar België. Suzanne blijft in Amsterdam en moet een nieuwe onderhuurder zoeken. Ze raadt Anna aan toch nog een scriptie te schrijven voor haar studie en zeker langs te gaan bij een gynaecoloog. Aangekomen in Brussel drinkt ze een koffie, maar daar krijgt ze al snel spijt van als ze last krijgt van maagzuur. Ze belt aan bij haar broer, maar de secretaresse weet te vertellen dat hij en zijn vrouw voor twee weken op reis zijn. Anna stapt verder naar het huis dat ze geërfd heeft, drie kilometer verderop. Onderweg moet ze regelmatig stoppen om op adem te komen. In het huis liggen overal krantenknipsels van haar vader, ze laat ze gewoon liggen. Het water, het gas, de telefoon en de elektriciteit zijn afgesloten. Ze eet iets en gaat daarna rusten op haar vroegere bed. Omdat ze rusten toch niet helpt tegen maagzuur begint ze het huis in te richten zoals zij het wil. Ze maakt de slaapkamer van haar ouders volledig leeg, op de matras na. De volgende morgen gaat ze vroeg naar de winkel op de hoek om melk te kopen, tegen maagzuur. Vervolgens begeeft ze zich te voet naar het huis van haar broer om de watermaatschappij te bellen, maar de secretaresse is er niet. Ze telefoneert dan maar in het postkantoor. De vrouw van de watermaatschappij raadt haar aan emmers in de tuin te zetten om water op te vangen, want het zal zeker nog een week duren alvorens ze het water kunnen komen aansluiten. De volgende ochtend trekt ze verse kleren aan, ze heeft zich al drie dagen niet gewassen. Ze probeert de tuin om te spitten, maar na enkele spades geeft ze het op. ’s Nachts regent het en kan ze zich wassen, de rest van de dag brengt ze door in het rusthuis, bij haar grootmoeder. Anna vult de papieren van de bank in en doet ze op de post. Wanneer ze daarna uitrust op haat bed, leest ze de krantenartikels aan de muur. Ze vindt geen verband tussen de verschillende knipsels, maar ze is ervan overtuigd dat er een systeem in zit. In het rusthuis belt ze opnieuw naar de watermaatschappij, want ze heeft hun bezoek gemist omdat de bel het niet doet. De zuster achter de balie stelt voor dat ze zich in het rusthuis komt wassen en de volgende dag doet ze dat ook. De volgende dagen regent het en als ze het water uit de kommen bijeengiet heeft ze genoeg om Suzannes tuinbroek en twee hemden te wassen. Ze bezoekt haar grootmoeder en probeert er tegen te praten, maar ze reageert niet. De zuster in het rusthuis blijkt nog met haar grootmoeder, Roza, in de klas te hebben gezeten, daarom laat ze toe dat Anna zich daar wast. Thuisgekomen begint ze de bewaarde krantenknipsels van haar vader te lezen en ze besluit er haar scriptie aan te wijden. Eindelijk komt de man van de watermaatschappij het water aansluiten. 3
Anna ontvangt een enveloppe van Leo, een vriend uit Amsterdam met de vraag wanneer ze haar terug zullen zien. Ze twijfelt of ze terug zou gaan, maar ze besluit om toch te blijven en te wachten tot Bruno haar komt bezoeken. Leo laat haar weten dat hij op bezoek komt en ze gaat hem opwachten in het station. Eerst gaan ze iets drinken in de stad en daarna gaan ze naar haar huis. Ze vertelt hem niet dat het huis van haar vader was en dat haar grootmoeder in een rusthuis zit. Suzanne kon niet meekomen omdat ze druk bezig is met haar scriptie.
Leo spit de tuin om en wil groenten zaaien, willekeurig strooit hij verschillende soorten zaden uit. Daarna moet hij zich wassen met koud water, want er is nog steeds geen verwarming. De volgende ochtend is Leo terug naar Amsterdam en kan ze naar het rusthuis om een warm bad te nemen. In de stad koopt ze zwangerschapskledij en daarna gaat ze langs bij Eva en de kinderen.
Anna wordt uitgenodigd op een diner bij haar broer en zijn vrouw. Bruno is niet echt tevreden met de zwangerschap van zijn zus. Hij raadt haar aan zich zo snel mogelijk in te schrijven in een ziekenfonds om de kosten van de bevalling niet te hoog te laten oplopen.
Ze ontvangt een brief van Suzanne waarin haar vriendin aankondigt dat ze haar komt opzoeken in juli. Anna begint haar scriptie met het indelen van de knipsels op de schoorsteenmantel, om Suzanne niet teleur te stellen dat ze nog niets gedaan heeft.
4
Ze wacht Suzanne op in het station, maar wanneer haar trein aankomt ziet ze haar niet tussen de reizigers. Anna gaat dan maar iets drinken en komt daarna terug naar het station, waar Suzanne staat te wachten. Wanneer Suzanne het huis ziet is ze onder de indruk van de grootte, maar zij zou die knipsels allang weggegooid hebben. Ze zou ook nooit Leo de tuin hebben laten bezaaien, want die staat nu vol onkruid en alles staat door elkaar. Ook aan haar vertelt Anna niets over de vorige eigenaar van het huis of over haar grootmoeder. Suzanne telefoneert naar de gas- en elektriciteitsmaatschappij, die reeds de volgende dag alles komen aansluiten. Ze koopt ook twee fietsen die nog in orde gezet moeten worden. Ze zijn uitgenodigd bij Bruno en Eva op een diner. Suzanne en Bruno blijken het goed met elkaar te kunnen vinden, ze spreken zelfs af om samen een film te maken. De telefoon wordt aangesloten en ze krijgen er meteen ook drie telefoonboeken bij. Anna is nog altijd niet naar een gynaecoloog geweest en belooft een afspraak te zullen maken met die van Eva. Van Bruno komt Suzanne te weten dat het huis van Anna’s vader is geweest en dat haar grootmoeder in het rusthuis verblijft. Ze zou graag de boerderij bezichtigen om die eventueel te gebruiken in de film. Anna kan niet veel meer doen en begint kleren voor haar baby te breien. Het regent een hele dag en omdat er niet veel te doen is, bereidt Suzanne moussaka, een tijdrovend en geheim recept. Daarna schrijft ze het scenario van de film. Samen gaan ze naar de gynaecoloog in het ziekenhuis, maar veel kan hij niet doen omdat ze niet is ingeschreven bij een ziekenfonds. Hij raadt haar aan dat eerst te doen en daarna terug te komen. Bruno toont Suzanne de boerderij en Anna gaat naast haar grootmoeder voor het raam zitten om te breien. Eva en Bruno komen op bezoek om over de film en over de baby te praten. 5
Suzanne en Bruno zoeken foto’s van hoe de boerderij vroeger was in de kamer van Bruno’s vader, maar ze vinden er niets. Ze nemen dan maar een andere boerderij die er misschien wel op leek. Eva is ongerust dat haar man zoveel met een andere vrouw optrekt, maar Anna kan haar geruststellen. Op Suzannes verjaardags-en afscheidsfeest wordt de film voorgesteld, iedereen is tevreden over het resultaat. Anna leest het laatste deel van een zwangerschapsboek en koopt een wieg en enkele kleine spulletjes voor haar baby. Wanneer ze zich begin oktober wast in het rusthuis, breekt haar water. Ze bevalt in het rusthuis. De zuster en Eva verzorgen haar, maar de baby, een meisje, is dood.
Jaar van uitgave: 1991
Aantal blz.: 155 Samenvatting 1
Anna, een Belgisch meisje dat in Amsterdam studeert, krijgt een telegram van haar broer met de mededeling dat hun vader gestorven is. Toen hun moeder stierf, ontving ze het nieuws pas een week na de begrafenis; de dood van haar moeder was een ongeluk. Ze denkt aan haar moeder terwijl ze haar koffer maakt. Gehaast schrijft ze een briefje aan Suzanne, haar kamergenote. Ze neemt de trein naar Brussel. Wanneer ze uitstapt en het station ziet waar ze in haar jeugd vaak rondhing met haar vriendin Marjan, komen de herinneringen terug. Ze denkt aan de vele toeristen die hen de weg in het Engels vroegen. Aan een voorbijganger vraagt ze zelf de weg naar het busstation, in het Engels, maar hij kan haar niet helpen. Omdat ze vergeten is Belgisch geld te halen in de bank moet ze iemand om geld vragen om te telefoneren en daarna haalt ze het schaaltje aan het toilet leeg om een koffie te drinken. Haar broer Bruno haalt haar op. Hij is getrouwd met Eva en samen hebben ze twee zonen, Joris en Pieter. Anna mag in de logeerkamer slapen, in het bed waar haar vader gestorven is. ’s Morgens probeert ze eerst Suzanne te bereiken om haar uit te leggen wat er gebeurd is, maar ze neemt niet op. Samen met Joris kijkt ze naar de video met een filmpje van haar vader. In de namiddag haalt ze geld af bij de bank en gaat een koffie drinken in de stad. Ze vraagt zich af hoe ze zich vroeger bezighield in de stad, want nu verveelt ze zich al na één dag en verlangt terug te keren naar Amsterdam waar er altijd wel iets gebeurd. Ze koopt schoenen voor de begrafenis, kledij mag ze van Eva lenen. Ze verneemt dat haar meter in een rusthuis zit en blind is geworden. Anna ziet op tegen de begrafenis en dat verbetert niet wanneer de pastoor het blijft hebben over “pepe”, terwijl niemand haar vader ooit zo genoemd heeft. Ze heeft het gevoel op de verkeerde begrafenis te zitten en glipt weg via een zijdeur. Na iets gedronken te hebben, besluit ze haar grootmoeder in het rusthuis op te zoeken. Bruno en Eva zijn kwaad op Anna als ze thuiskomt, door haar moesten ze de koffietafel afgelasten en alle mensen wegsturen na de begrafenis. Helaas kan ze nog niet teruggaan naar Nederland, want er is onverwachts een testament opgedoken bij een notaris. Om de tijd te doden fietst ze naar de boerderij die van haar grootouders was. Bij het zien van het huis denkt ze terug aan hoe het vroeger was, toen er nog kippen scharrelden en toen haar grootouders er nog woonden. Voor de tweede maal bezoekt ze haar grootmoeder in het rusthuis. Van de notaris vernemen zij en haar broer dat het huis in Grimbergen voor Anna is en dat aan zee voor Bruno. Eindelijk kan ze terug naar Amsterdam. In het station maakt ze kennis met een Amerikaan. 2
Hij heet Stan en reist door Europa in drie maanden. Ze vertelt hem allerhande toeristische informatie die ze weet over België en Nederland en moet hem teleurstellen dat overnachten in het Vondelpark verboden is. Stan heeft geen zin om weer de nacht door te brengen in een jeugdherberg en weet Anna te overhalen om hem bij haar te laten slapen. Hij blijft uiteindelijk drie weken. Anna is zwanger van Stan, maar ze besluit het hem niet te vertellen. Ze wil dat haar kind geboren wordt in België. Sinds de begrafenis schreef Bruno haar regelmatig een brief, maar ze beantwoordt ze nooit. Als er tien onbeantwoorde brieven op het kastje staan, vertrekt ze naar België. Suzanne blijft in Amsterdam en moet een nieuwe onderhuurder zoeken. Ze raadt Anna aan toch nog een scriptie te schrijven voor haar studie en zeker langs te gaan bij een gynaecoloog. Aangekomen in Brussel drinkt ze een koffie, maar daar krijgt ze al snel spijt van als ze last krijgt van maagzuur. Ze belt aan bij haar broer, maar de secretaresse weet te vertellen dat hij en zijn vrouw voor twee weken op reis zijn. Anna stapt verder naar het huis dat ze geërfd heeft, drie kilometer verderop. Onderweg moet ze regelmatig stoppen om op adem te komen. In het huis liggen overal krantenknipsels van haar vader, ze laat ze gewoon liggen. Het water, het gas, de telefoon en de elektriciteit zijn afgesloten. Ze eet iets en gaat daarna rusten op haar vroegere bed. Omdat ze rusten toch niet helpt tegen maagzuur begint ze het huis in te richten zoals zij het wil. Ze maakt de slaapkamer van haar ouders volledig leeg, op de matras na. De volgende morgen gaat ze vroeg naar de winkel op de hoek om melk te kopen, tegen maagzuur. Vervolgens begeeft ze zich te voet naar het huis van haar broer om de watermaatschappij te bellen, maar de secretaresse is er niet. Ze telefoneert dan maar in het postkantoor. De vrouw van de watermaatschappij raadt haar aan emmers in de tuin te zetten om water op te vangen, want het zal zeker nog een week duren alvorens ze het water kunnen komen aansluiten. De volgende ochtend trekt ze verse kleren aan, ze heeft zich al drie dagen niet gewassen. Ze probeert de tuin om te spitten, maar na enkele spades geeft ze het op. ’s Nachts regent het en kan ze zich wassen, de rest van de dag brengt ze door in het rusthuis, bij haar grootmoeder. Anna vult de papieren van de bank in en doet ze op de post. Wanneer ze daarna uitrust op haat bed, leest ze de krantenartikels aan de muur. Ze vindt geen verband tussen de verschillende knipsels, maar ze is ervan overtuigd dat er een systeem in zit. In het rusthuis belt ze opnieuw naar de watermaatschappij, want ze heeft hun bezoek gemist omdat de bel het niet doet. De zuster achter de balie stelt voor dat ze zich in het rusthuis komt wassen en de volgende dag doet ze dat ook. De volgende dagen regent het en als ze het water uit de kommen bijeengiet heeft ze genoeg om Suzannes tuinbroek en twee hemden te wassen. Ze bezoekt haar grootmoeder en probeert er tegen te praten, maar ze reageert niet. De zuster in het rusthuis blijkt nog met haar grootmoeder, Roza, in de klas te hebben gezeten, daarom laat ze toe dat Anna zich daar wast. Thuisgekomen begint ze de bewaarde krantenknipsels van haar vader te lezen en ze besluit er haar scriptie aan te wijden. Eindelijk komt de man van de watermaatschappij het water aansluiten. 3
Ze wacht Suzanne op in het station, maar wanneer haar trein aankomt ziet ze haar niet tussen de reizigers. Anna gaat dan maar iets drinken en komt daarna terug naar het station, waar Suzanne staat te wachten. Wanneer Suzanne het huis ziet is ze onder de indruk van de grootte, maar zij zou die knipsels allang weggegooid hebben. Ze zou ook nooit Leo de tuin hebben laten bezaaien, want die staat nu vol onkruid en alles staat door elkaar. Ook aan haar vertelt Anna niets over de vorige eigenaar van het huis of over haar grootmoeder. Suzanne telefoneert naar de gas- en elektriciteitsmaatschappij, die reeds de volgende dag alles komen aansluiten. Ze koopt ook twee fietsen die nog in orde gezet moeten worden. Ze zijn uitgenodigd bij Bruno en Eva op een diner. Suzanne en Bruno blijken het goed met elkaar te kunnen vinden, ze spreken zelfs af om samen een film te maken. De telefoon wordt aangesloten en ze krijgen er meteen ook drie telefoonboeken bij. Anna is nog altijd niet naar een gynaecoloog geweest en belooft een afspraak te zullen maken met die van Eva. Van Bruno komt Suzanne te weten dat het huis van Anna’s vader is geweest en dat haar grootmoeder in het rusthuis verblijft. Ze zou graag de boerderij bezichtigen om die eventueel te gebruiken in de film. Anna kan niet veel meer doen en begint kleren voor haar baby te breien. Het regent een hele dag en omdat er niet veel te doen is, bereidt Suzanne moussaka, een tijdrovend en geheim recept. Daarna schrijft ze het scenario van de film. Samen gaan ze naar de gynaecoloog in het ziekenhuis, maar veel kan hij niet doen omdat ze niet is ingeschreven bij een ziekenfonds. Hij raadt haar aan dat eerst te doen en daarna terug te komen. Bruno toont Suzanne de boerderij en Anna gaat naast haar grootmoeder voor het raam zitten om te breien. Eva en Bruno komen op bezoek om over de film en over de baby te praten. 5
Suzanne en Bruno zoeken foto’s van hoe de boerderij vroeger was in de kamer van Bruno’s vader, maar ze vinden er niets. Ze nemen dan maar een andere boerderij die er misschien wel op leek. Eva is ongerust dat haar man zoveel met een andere vrouw optrekt, maar Anna kan haar geruststellen. Op Suzannes verjaardags-en afscheidsfeest wordt de film voorgesteld, iedereen is tevreden over het resultaat. Anna leest het laatste deel van een zwangerschapsboek en koopt een wieg en enkele kleine spulletjes voor haar baby. Wanneer ze zich begin oktober wast in het rusthuis, breekt haar water. Ze bevalt in het rusthuis. De zuster en Eva verzorgen haar, maar de baby, een meisje, is dood.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden