Een zachte vernieling door Hugo Claus

Auteur: Hugo Claus
Titel: Een zachte vernieling
Plaatsnaam: Amsterdam
Jaar van verschijning: 1988
Hoeveelste druk: 1e druk

motivatie

Ik heb dit boek gekozen, omdat ik wel eens van Hugo Claus had gehoord en dat me een leuke schrijver leek. Ook omdat het boek voorkwam in de lijst van mogelijke boeken om te lezen uit het tekstboek.

samenvatting

Het verhaal speelt zich af in de jaren 50. Andre is schilder en moet voor z'n werk schilderen bij een gezin. Hier ontmoet hij Sabine. Sabine is beeldschoon en Andre valt gelijk voor haar. Maar Sabine vertrekt naar Parijs, om daar modellenwerk te doen. Andre volgt haar naar Parijs. In Parijs ontmoet hij allemaal nieuwe mensen, zoals Hoorne en Bernard, zij zijn dichters. Andre krijgt een verhouding met Nikkie. Sabine probeert Andre er steeds van te overtuigen dat zij leuker is dan Nikkie. Nikkie wordt zwanger, maar weet niet van wie en neemt daarom abortus. Dit gaat verkeerd en Nikkie overlijdt. Sabine krijgt wat met Bernard, die haar ook al heel lang leuk vond. Bernard veranderd door Sabine en hij begint een beetje rare dingen te zeggen en te doen. Zo wil hij Sabine bijvoorbeeld ontdoen van het overbodige. Sabine krijgt een verhouding met Andre. Bernard wordt helemaal gek en hij randt Sabine aan. Bernard is hierna verdwenen. Andre krijgt een andere vriendin en Sabine een man, maar haar oudste zoon lijkt nog wel een beetje op Bernard.

persoonlijke reactie

Het onderwerp van het boek is de vernieling van Bernard. Dit vind ik een interessant onderwerp, omdat het mij interesseert waarom mensen soms zulke rare dingen kunnen gaan doen als iemand verkrachten, omdat dat volgens mij meestal wel een (psychologische) reden heeft. Van tevoren had ik eigenlijk gedacht dat het meer een fantasie verhaal zou zijn. Op een of andere manier had ik in mijn hoofd bij de schrijver Hugo Claus de voorstelling van een fantasieverhaal schrijver, maar bij het lezen van de achterkant werd al wel duidelijk dat dit een serieuzer boek was. Op de kaft stond "hij komt terecht in de Vlaams-Nederlandse kunstenaarskolonie van Parijs, een milieu dat Hugo Claus soms satirisch, soms vertederd, maar steeds trefzeker beschrijft." Hierdoor vond ik het wel spannend om te lezen en kijken hoe de schrijver dat zal doen, maar leek het boek me ook gelijk al moeilijker te lezen (want hoe zou iemand nou op zoveel verschillende manier alleen al het milieu waarin het zich afspeelt kunnen beschrijven). Ik vind dat de schrijver het onderwerp goed uitgewerkt heeft en goed beschreven heeft waarom Bernard het deed (z'n verleden ewn z'n heden uitgewerkt en de redens verduidelijkt), maar ik vind het wel raar dat Bernard pas wat later in het boek voorkomt en niet eens heel veel in het boek voorkomt, terwijl de titel ("de vernieling") heel duidelijk op hem slaat. En het onderwerp van het boek wel echt zijn vernieling is.

De belangrijkste gebeurtenis uit het boek is de vernieling van Bernard, maar er gebeuren veel meer dingen in het boek. Zoals de dood van Nikkie en de liefde tussen Andre en Sabine. Sowieso vond ik dat er in dit boek heel veel gebeurd. Als er net wat gebeurd was waar 2 pagina's over verteld werd, dan gebeurde er daarna gelijk iets nieuws. Dit hield het boek wel spannend, maar maakte het voor mijn gevoel wel een beetje te druk en lastiger te volgen. Soms vond ik dan ook dat de gebeurtenissen niet logisch in elkaar voortvloeiden en weinig samenhang vertoonden, maar dit was niet erg storend. Ik vond de gebeurtenissen wel origineel (gebeurt niet heel vaak), maar soms ook een beetje vaag. Zo vond ik het gedrag van Sabine in het boek nogal schokkend en onlogisch. Dat ze vreemd ging met Andre en hem voorstelde als haar toekomstige man bij haar vader, terwijl ze met Bernard samen woonde en hem ook wilde voorstellen aan haar vader. En dat ze zichzelf van een balkon af laat vallen(expres). Ook waren de dingen die Bernard deed raar, maar dat hoort natuurlijk ook zo in dit boek, want het gaat tenslotte over zijn vernieling. Het boek werd niet saai, omdat er zoveel gebeurtenissen waren, maar toch moest ik wel door het boek heen 'worstelen', want zoveel gebeurtenissen maakte het juist weer vervelend om te lezen. Dan had je net een gebeurtenis gehad en dan kwam er weer een gebeurtenis gelijk achter aan, terwijl ik het juist wel fijn had gevonden om een beetje rust te houden in het boek. Nu was het meer van "wat gebeurt er nu weer". Ik vond het onderwerp heel erg goed naar voren komen en best wel goed beschreven. Volgens mij slaat de titel ook niet alleen op de vernieling van Bernard, maar ook op hoe Sabine en Andre ook te lijden hebben onder de situatie. Ik vond het een origineel onderwerp en ik ken niet veel boeken en films met hetzelfde onderwerp.

De hoofdpersonen zijn Andre en Sabine. Het boek wordt verteld in Andre's ik-vorm. Ik vind niet dat je Sabine en Andre echt goed leert kennen, want ze veranderen door het boek heen en daarom veranderden de karaktereigenschappen die ik aan ze toewees door het verhaal heen. Eerst zag ik namelijk Sabine als het spontane leuke, knappe meisje dat een heleboel jongens kan krijgen en Andre een beetje als de wanhopige verliefde jongen die maar een beetje achter de populaire Sabine aan liep, ik zag zelfs een beetje een stalker in hem. Maar later in het verhaal worden deze rollen omgedraaid. Dan blijkt Sabine achter Andre aan te zitten en kan Andre opeens allemaal meisjes krijgen (Nikkie is stapel verliefd op hem en Sabine vind hem leuk). Dit maakt het verhaal ingewikkelder, maar hierdoor blijft het ook wel weer boeien. Toch vind ik het wel jammer dat je dus niet echt duidelijk de eigenschappen van de hoofdpersonen leert kennen, want meestal vind ik dit wel belangrijk bij een boek. Dit maakte ook dat ik in het begin van het boek Sabine een sympathiek en leuk meisje vond, terwijl ik me later in het boek aan haar ergerde. En bij Andre was dit weer precies andersom. In het begin van het boek (toen ik hem nog zag als stalker) ergerde ik me een beetje eraan dat hij zo wanhopig was dat hij Sabine ging volgen naar Parijs, maar later in het boek vond ik hem juist weer sympathiek en ik vond het bijvoorbeeld heel erg leuk dat hij met Nikkie kreeg. Ik vind niet dat de personages voorspelbaar reageren. Bijvoorbeeld toen Sabine opeens Andre leuk vond, terwijl Andre haar al het hele boek door leuk vond, wees Andre haar af. Ik had juist verwacht dat Andre ontzettend blij zou zijn dat Sabine hem ook leuk vond, maar hij reageerde anders dan ik had verwacht. Dit vond ik verrassend en maakte het spannender om te lezen.

Ik vind het verhaal ingewikkeld van opbouw. Er lopen allerlei verhalen door elkaar en het is best wel lastig te volgen. Ook vind ik het onderwerp: de Vlaams-Nederlandse kunstenaarskolonie van Parijs, waar Andre dus in terecht komt een lastig onderwerp en omdat ik hier niet veel van af weet was dit soms ook moeilijk te volgen. Ik vind het verhaal niet spannend. Het leest meer weg als een levensverhaal, dan als een verhaal vol met spanning en avontuur. Dit komt volgens mij, omdat het onderwerp best wel serieus is. Je ziet de gebeurtenissen vanuit het personage Andre. Dit vind ik de juiste manier om dit verhaal te vertellen, want ik denk dat als je het gewoon vanuit de schrijver had verteld dat het dan veel onduidelijker was geweest. Ik vind het eind niet heel erg goed, want toen ik bijna bij het einde was dacht ik "hoe kan het dat ik nog maar 3 bladzijdes moet lezen en het nu nog zo midden in het verhaal is". Het eind werd niet afgeraffeld, maar toch vond ik het eind wel een beetje te snel gaan. Bernard verdwijnt en Sabine en Andre krijgen niks met elkaar. Ik had bijvoorbeeld wel graag willen weten waarom Sabine en Andre niks meer met elkaar hebben, want dat wordt niet echt duidelijk in het boek. Dit vind ik jammer.

Ik vind het taalgebruik in het boek best lastig. Het zijn wel moeilijker geformuleerd zinnen dan de zinnen die ik in het dagelijks leven gebruik. Dit zorgde er wel voor dat ik het boek heel erg geconcentreerd en aandachtig las, want zodra ik er even met mijn hoofd niet bij was terwijl ik het las, volde ik het niet meer en moest ik het weer opnieuw lezen. Dit zorgde er dus wel voor dat ik mijn aandacht bij het boek hield. Wat ik wel lastig vond ik het boek is dat er meerdere Franse uitspraken in voor kwamen, die ik niet kon ontcijferen.

verdiepingsopdracht

Voordat ik het boek las verwachte ik als eerste dat Hugo Claus een leuke schrijver was. Ik had in m'n hoofd dat hij fantasieverhalen schreef, maar na het lezen van de achterflap dacht ik dit niet meer. Na het lezen van de achterflap verwachtte ik een serieus boek en ik had verwacht dat Andre de gene zou zijn die vernield zou worden, maar dit was maar gedeeltelijk waar, want Bernard komt hiermee het meest naar voren.
Het boek werd in fabel vorm verteld, namelijk in chronologische volgorde. De feitelijke gebeurtenissen, het sujet, wordt niet als zodanig in het boek verteld, maar deze feitelijke gebeurtenissen zijn er wel uit te halen, na het lezen van het boek.
De gebeurtenissen die in het boek voorkomen zijn dat Andre als schilder Sabine ontmoet, Andre volgt Sabine naar Parijs, Andre komt terecht in de Vlaams-Nederlandse kunstenaarskolonie van Parijs, Andre krijgt iets met Nikkie, Nikkie is zwanger en overlijdt, Sabine krijgt iets met Bernard, Sabine en Andre krijgen een verhouding, Bernard komt in vernieling, Bernard verkracht Sabine.
Het verhaal wordt continu verteld en er wordt gebruikt gemaakt van tijdverdichting. " Twee dagen lang lig ik op mijn bed in het Zweedse hotel"
De belangrijkste vooruitwijzing is aan het begin van het boek, want hier wordt verteld over wanneer Andre hoort dat zijn oude vriend Bernard overleden is. "Ik hoorde het vanmorgen op de radio, op het nieuws van half 8..."
Het effect dat deze vooruitwijzing op mijn had, was dat er voor mij aan het begin van het boek een hele grote open plek was, want ik begreep niet waar Andre Bernard van kende en waarom er als eerst in het boek verteld werd dat hij dood was.
De verteltijd van het boek "Een zachte vernieling" is 189 bladzijden. De vertelde tijd is iets van een paar maanden, misschien een jaar.
Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig, net na de oorlog.
.Andre: is een klusjesman, een mannetje van alles. Hij heeft geen echte opleiding, en doet maar van alles wat. Hij is eigenlijk de hulp in de huishouding van de kunstenaars. Andre is eigenlijk het hele boek verliefd geweest op Sabine, ook al probeert hij het zelf te ontkennen.
Sabine: is een meisje van goede komaf, dat door haar schoonheid in het vreemde kunstenaarswereldje terecht komt. Zij weet vele mannen te bespelen, en heeft plezier hierin. Langzamerhand gaat Sabine een beetje doordraaien, en pikt wat eigenaardige trekjes op. Zo beweert zij verliefd te zijn op twee mannen tegelijk. Daarmee helpt zij die twee mannen ook te gronde.
Bernard Waehlens: is een gesloten, vreemde kunstenaar met een tragisch verleden. Hij heeft in de oorlog meegevochten, en heeft daar een flinke tik opgelopen. Er wordt van hem gezegd dat ie voor de vijand gevochten heeft. Hij lijdt aan vervolgingswaan, en wordt op het laatst helemaal gek.
Andre is het hele boek door verliefd op Sabine en ze krijgen een verhouding. Andre is bevriend met Bernard. Sabine krijgt een verhouding met Bernard.
Het doel van Andre aan het begin van het boek is om Sabine's hart te veroveren. Dit lukt hem.
De belangrijkste personages zijn karakters, want ze veranderen door het boek heen.

evaluatie

Ik moest heel erg in het boek komen en vond het best lastig geschreven.(veel symbolische beschrijvingen) Ik werd niet echt vrolijk van het boek. De levens van de personen verlopen heel tragisch, en alles gaat de vernieling in: de levens, ASUR, de kunst. Het is niet een boek dat ik mijn vrienden zou aanraden, want ik moest zelf best wel door het boek heen worstelen om het uit te krijgen.
Mijn eerste mening is niet veranderd na het maken van de verdiepingsopdracht, maar ik heb nu wel meer kijk gekregen op hoe het boek geschreven is.
Ik ben wel tevreden over het uitvoeren van de beschrijving, want ik had verwacht na het lezen van het boek dat het heel lastig zou worden om hier een verslag over te maken.
Ik ben wel tevreden over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht, maar wel vond ik sommige termen lastig, zoals het verschil tussen fabel en sujet.
Ik vond het lezen van dit boek best lastig, omdat het op een lastige manier geschreven is en ik er niet makkelijk doorheen kwam.
Wat ik het moeilijkst vond in het boek waren de Franse uitspraken, want deze kon ik niet vertalen.
Het maken van de verdiepingsopdracht vond ik wel meevallen. Het liet me wel meer nadenken over hoe de schrijver om was gegaan met het verhaal.
De volgende keer ga ik meer opletten wat voor boek ik uit zoek om zo te proberen een leuker boek te vinden, want dit boek vond ik niet zo heel erg leuk.