Gevraagd: een persoonlijk oordeel over het boek dat je gelezen hebt( in volzinnen, zoals een recensie) van ongeveer anderhalve bladzijde (getypt), tekst moet onderverdeeld zijn in alinea’s, heeft ook een inleiding midden en slot.
Schaamte en verliefdheid. Dat zijn de twee belangrijkste onderwerpen waarover het boek ‘Een warme rug’ gaat. Het werd geschreven door Vonne van der Meer in 1987. Het boek gaat over een vrouw van 24 jaar, vroeger Prikkebeen genoemd, die zich herinnert dat ze 10 jaar geleden verliefd was op de 30-jarige Gilles. Maar diezelfde Gilles had toen wel een verhouding met haar moeder.
Voor ik het boek begon te lezen verwachtte ik dat er zeer veel over de gevoelens ging gesproken worden. Onder andere de gevoelens die Prikkebeen voor Gilles koesterde maar ook de gevoelens tussen Gilles en haar moeder. Later zijn die verwachtingen niet echt uitgekomen. Er wordt wel over gevoelens gesproken maar deze zijn niet echt diepgaand. Mede daardoor zal het nooit spannend worden.
Tijdens het lezen werd ik er niet echt ontspannen door. Het verhaal wordt verteld door een auctoriele verteller waardoor het soms nogal onpersoonlijk overkomt. Het is zeer moeilijk om mee te leven met een personage omdat ze maar vaag overkomen. Er wordt over iedereen iets verteld, je kan je niet in een bepaald personage verdiepen.
Het boek is volgens mij niet geschreven voor personen die houden van veel actie en van boeken waarin er zeer veel gebeurt. Je kon echter nooit je gedachten volledig op nul zetten. Je moest geconcentreerd blijven lezen anders snapte je er niet veel meer van. Niet dat de taal moeilijk was, integendeel zelfs, deze was vrij gemakkelijk. Maar als je niet geconcentreerd was wist je soms niet meer over welk personage ze nu eigenlijk juist aan het vertellen waren.
Het verhaal zelf is iets dat echt gebeurd zou kunnen zijn, het is dus zeer realistisch. Voor mij persoonlijk zijn er een paar dingen die ik nogal onbegrijpelijk vind. Dat een getrouwde vrouw en moeder een verhouding heeft met een jongere man is tegenwoordig niet meer abnormaal. Ik vond het wel raar dat haar oudste dochter, Marita, ervan op de hoogte was. En ze zegt er ook niks over, enkel tegen har moeder maakt ze er soms opmerkingen over. Voor mij is het net alsof het haar helemaal niets doet dat haar moeder haar huwelijk op het spel zet en dat haar vader bedrogen wordt. Waarschijnlijk was het daardoor dat ik me niet altijd goed kon inleven en dat het verhaal soms ging vervelen.
De titel van het boek wordt pas in het laatste hoofdstuk verklaard. Dit vind ik meteen ook het mooiste stukje tekst van het boek. Prikkebeen zegt over haar moeder: “Ik had neergekeken op die sterrenhemel van sproeten en gedacht: mijn moeder. Hoe ik ook oordeel, hier zal ieder verwijt uiteindelijk verdwaald raken. Zij is een warme rug die mij passeert.” Op de een of de andere manier hebben deze zinnetjes mij geraakt en heb ik ze zelfs een paar keer opnieuw gelezen. Eigenlijk is het wel raar dat er net voor die titel gekozen werd. Want een warme rug verwijst naar de moeder terwijl er in het boek veel meer over Prikkebeen gesproken wordt. In eerst instantie zou je verwachten dat die rug haar toebehoort.
Een warme rug is een boek dat ik niet echt zou aanraden aan anderen. Ik vond het boek in zijn geheel niet zo geslaagd. Voor mij waren er meer negatieve dan positieve punten. Maar dit is allemaal heel persoonlijk, het is heel goed mogelijk dat er personen zijn die dit wel een heel goed boek vonden. Misschien is het enkel dit ene boek dat mij minder ligt maar in de toekomst zal ik wellicht minder vlug naar een boek van Vonne van der Meer grijpen.
Een warme rug door Vonne van der Meer
5
ADVERTENTIE
Zeker slagen in 50 dagen! 🎓
Examenleerlingen opgelet: over 50 dagen is het zo ver! Wil jij ook slim leren, zeker slagen? Ontdek alle tips, tests, trucs en tools van Examenbundel en sleep dat diploma binnen. Wil je zeker weten dat je niks mist? Meld je dan snel aan en ontvang alle tips in je mail!
Ik wil slagen!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden