Bibliografische gegevens
Titel: een uur en achttien minuten
Auteur: Peter Zantingh
Verschijningsdatum 1e druk: oktober 2011
Gebruikte druk: 1e druk
Aantal bladzijden: 243
Uitgeverij: De Arbeiderspers, Amsterdam
Motto: ‘Falling out of touch with all my
Friends are somewhere getting wasted
Hope they’re staying glued togheter
I have arms for them’   Samenvatting
Johan is 25 jaar en studeert journalistiek in Utrecht maar is opgegroeid in West-Friesland. Op zaterdag 23 mei 2009 krijgt hij een sms’je van zijn vriend Joey: ‘Jongens het spijt me. Ik heb de lat te hoog gelegd, ik ben mijn idealen kwijt. Sorry. Bedankt, J’. Joey heeft zelfmoord gepleegd. De zondag erna keert Johan terug naar Friesland.
Johan, Joey, Alex, Dennis en Richard zijn beste vrienden sinds ze elkaar leerden kennen bij voetbal toen ze in de E1 speelden. Johan is de enige die niet meer in hun dorp woont en ziet zijn vrienden dus minder. Johan bezoekt Joey die thuis ligt opgebaard, hij zit daar naar hem te kijken en denkt terug aan de Millenniumwisseling: Joey had weer een gewonnen met Triviant.

De dagen erna wisselt het verhaal tussen het heden en het verleden. In het heden gaat het over de begrafenis en in het verleden gaat het over de belangrijke momenten met Joey.
Op dinsdag koopt Johan een pak en kiest hij de rouwkaart uit. Ook wordt er door de vrienden mooie muziek voor de begrafenis bij elkaar gezocht. De begrafenisondernemer is een mooie jonge vrouw en dat vindt Johan niet bij elkaar passen. Johan denkt terug aan een gesprek met Joey, Joey deed een opleiding voor piloot maar dat lukte niet zo goed.
Op woensdag kijken de vrienden naar de Champions Leaguefinale en drinken een biertje zoals ze dat vroeger altijd met z’n vijven deden. Barcelona wordt kampioen en Johan denkt terug aan zijn eigen kampioenswedstrijd. Johan heeft sinds een tijdje een vriendin, Nathalie. Hij belt haar en ze wil graag naar de begrafenis komen om hem te steunen.
Op donderdag krijgen de vrienden een uitnodiging om naar een voorlichtingsavond over zelfmoord bij jongeren te gaan, maar ze vinden dat voorlichting te laat is gekomen dus gaan ze niet. Het zusje van Joey, Anna, vindt een afscheidsmail op de telefoon van Joey die hij als concept had bewaard. Hij vertelt erin dat hij nooit gelukkig kan zijn omdat hij geen ambitie en wilskracht heeft en laat voor iedereen een boodschap achter. Aan zijn ouders schrijft hij dat ze elkaar zo goed mogelijk moeten behandelen, aan Dennis schrijft hij dat hij gelukkig zal worden met Karin, aan Alex dat hij het geheim moet vertellen over de laatste nacht van hun vakantie in Griekenland, aan Richard dat hij veel met de rest moet praten en aan Johan vraagt hij of hij een speciaal liedje op zijn begrafenis wil laten horen.
Op vrijdag is de begrafenis. Alex vertelt dat tijdens de vakantie in Griekenland Joey een poging tot zelfmoord tot zelfmoord had gedaan door van het dak van het hotel te springen. Joey kon het toch niet en had Alex gebeld die hem was komen ophalen. Hij had beloofd er nooit meer over te praten. Johan houdt een mooi verhaal over hun vriendschap en laat, zoals beloofd, het liedje horen. In het liedje zit de zin: “Did you love this world And did this world not love you?” Tijdens het liedje denkt hij terug aan de laatste keer dat hij Joey sprak. De begrafenis verloopt goed. Na afloop praten de vrienden na en keert Johan weer terug naar zijn leven in Utrecht met Nathalie.
Een aantal delen van zinnen komen uit: http://www.scholieren.com/boek/11870/een-uur-en-achttien-minuten/zekerwetengoed   Vertelinstantie
In dit verhaal is er sprake van perspectiefwisseling. Er wordt gewisseld tussen de belevende-ik-verteller en de achteraf-vertellende-ik.
‘Ik was ook uitgenodigd, ‘omdat ik weer eens in de buurt was.’ De wedstrijd begint om kwart voor negen en ik heb beloofd een kratje mee te nemen.’ (Blz. 140)
Hier zie je dat de ik-verteller is omdat er ‘ik’ in staat. Ook zie je dat het op dat moment afspeelt en de afloop niet weet dus is het belevend. “‘s Avonds was er een barbecue bij hem in de tuin. Hij trok zijn cadeau aan en met z’n allen bliezen we het ding vol, tot hij in een grote oranje bal zat. Ik heb er nog foto’s van op mijn telefoon staan, die middag dat de zon scheen en we nog in het toernooi zaten. Robert is erg stil vanavond.” (Blz. 130) “ik denk aan de treinreis van gisteren. Aan dat het al veel langer geleden lijkt dan een dag, en dat ik nu al een ander iemand ben dan toen ik in Utrecht in de trein stapte en hier er weer uit. Het was rustig op het perron. Verderop hing een stel op een ijzeren bankje.” (Blz.69) Aan deze twee citaten kan je de overloop van belevende ik-verteller naar achteraf-vertellende-ik goed zien. Bij achteraf vertellend gaat hij terug naar dat moment en weet hij hoe dat stuk afloopt, ook staat alles dan in de verleden tijd.   Personages
Johan

Johan is 25 jaar oud en studeert journalistiek in Utrecht. Hij is geboren in West-Friesland, maar is voor zijn studie naar Utrecht verhuist. Hij liet zijn voetbalclub achter die zeer belangrijk voor hem was. Ook zijn liet hij zijn beste vrienden Joey, Alex, Dennis en Richard achter, met wie hij ook opgroeide. Zijn vriendin uit Utrecht, Nathalie, steunt hem bij het verlies. Nu hij in Utrecht woont voelt het daar meer aan als thuis en vind hij het maar een raar gevoel om weer terug te zijn in Friesland. Zijn karakter is ook veranderd. Vroeger vond hij alles wel prima en dacht hij niet aan de toekomst. Maar nu hij studeert ziet hij in dat hij wel over de toekomst moet nadenken en dat doet hij ook. Hij is serieuzer is het leven gaan staan en kijkt meer naar de toekomst en niet zo naar het verleden, wat hij eerst wel deed. In het begin van het verhaal heeft nog wel veel moeite met het accepteren van Joey’s dood, hij heeft vooral veel last van een schuldgevoel. Aan het einde accepteert hij het en ziet hij in dat hij er niets aan had kunnen veranderen. Hij laat dan al zijn schuldgevoel achter zich. Johan maakt een verandering door en is dus een round-character.
“Hoe mijn moeder ook haar best doet, hoe oprecht mijn vader ook vraagt hoe het me gaat als hij ’s avonds thuiskomt, waarna hij me geruststellend over mijn rug wrijft: dit is mijn thuis niet meer. De logeerkamer ruikt anders dan toen het nog mijn kamer was.” (Blz. 119)
Je ziet hier dat dit niet meer als zijn thuis aan voelt.
“Aan dat het al veel langer geleden lijkt dan een dag, en dat ik nu al een ander iemand ben dan toen.” (Blz. 69)”
Hierdoor weet je dat hij een verandering door heeft gemaakt. “Als de trein het station verlaat, kan ik de voetbalclub zien liggen, tussen de huizen en de bomen door. Ik buig een beetje voorover en zie de oude terreinknecht langs het hoofdveld rijden in een klein, groen karretje. Langzaam, alsof tijd hier niet aan de orde is, trekt het over de vervaagde grenzen van het veld en laat een verse witte kalklijn achter.”
Hieraan zie je dat hij een nieuwe start maakt en alles achter zich laat. De verse witte kalklijn staat voor een nieuwe start.   Joey
Hoewel Joey al zelfmoord heeft gepleegd, leer je hem toch goed kennen door middel van flashbacks en terug verwijzingen. Joey was 22 jaar en woonde in Friesland. Joey is de tegenhanger van Johan. Samen maakten ze de eerste doelpunten in hun voetballer bestaan, zij aan zij in de aanval. Het zijn vrienden gebleven: vooral via het voetbal, het hok waarin ze bier met elkaar dronken, de vakanties in Chersonissos, het vieren van feestdagen in kroeg en op kermis, alsmede het spelen van Triviantspelletjes. Joey heeft het moeilijk gehad met de scheiding van zijn ouders en is ook in het geboortedorp blijven hangen. Hij zegt tegen zijn vrienden dat hij piloot wil worden en dat hij aan de keuring heeft deelgenomen. Wanneer Johan later op internet zoekt, leest hij niet hetzelfde verhaal als Joey heeft verteld. Waarschijnlijk heeft hij zich dus nooit op de opleiding aangemeld. Dat kan je concluderen, want een jongen die op de vliegreis naar Chersonissos een soort vliegangst heeft (zweterige handen bij de landing) zal geen piloot willen worden. Joey is dus een type “loser” dat blijven hangen is in zijn jeugd en niet veel verder is gekomen in het leven. Hij meldt dat eigenlijk ook in zijn laatste sms’je. "Jongens, het spijt me. Ik heb de lat te hoog gelegd, ik ben mijn idealen kwijt. Sorry. Bedankt, J.". Al eerder had hij op vakantie in Griekenland zelfmoord willen plegen, maar dat was hem niet gelukt. Omdat hij er geen gat meer inziet, pleegt deze ooit veelbelovende jongen zelfmoord. Hij pleegde zelfmoord door veel medicijnen te slikken samen met drank. Hij maakte geen ontwikkelingen door dus is hij een flat-character. “Jongens, het spijt me. Ik heb de lat te hoog gelegd, ik ben mijn idealen kwijt. Sorry. Bedankt, J” (Blz 13.)
Hieraan zie je dat Joey zelfmoord heeft gepleegd omdat hij niet weet wat hij met het leven aanmoet. “Hij was naar buiten gegaan, had het hotel met de meeste verdiepingen opgezocht en wilde naar boven. Hij heeft wel even lopen zoeken want je kan niet zomaar bij elk hotel het dak op. Toen vertelde hij dat hij een half uur op het dak had gestaan totdat hij het koud had en de fles drank leeg was. Maar hij durfde dus niet. Hij had de fles naar beneden gegooid en was geschrokken van de klap toen die stukviel op het asfalt. Hij is naar beneden gegaan en heeft mij gebeld” (Blz. 211)
Hieraan zie je dat hij twijfelde om zelfmoord te plegen en emotioneel niet stabiel was.   “Ik ben er niet meer. Niet omdat ik niet van jullie hou, maar omdat ik niet van mezelf hou. Ik ben niet te bewegen tot grote daden, alle ambitie en wilskracht ontbreekt. Ik heb mijn plezier altijd uit makkelijke dingen gehaald en ik haat mezelf, dat ik zo ben. Voor de wereld ben ik niets, een nul-komma-nul-nul-nul-één-deeltje van wat ertoe doet.”  (Blz. 176)

Dit is een fragment uit de afscheidsmail wat precies vertelt dat hij het leven niet meer ziet zitten.   Tijd
De historische tijd
De historische tijd is mei 2009. Dat weet je doordat Joey op zaterdag 23 mei 2009 zelfmoord pleegt en dan begint het verhaal en het eindigt de vrijdag daarna. Je weet ook dat het in mei 2009 is doordat op woensdag 27 mei 2009 de Champions Leaguefinale tussen Barcelona en Manchester United met 2-0 werd gewonnen door Barcelona.   Terug verwijzing/voor uitverwijzing
Er zijn erg veel terug verwijzingen in dit verhaal en maar weinig vooruit verwijzingen.
Vooruit verwijzing: “Zo zie ik er over precies 24 uur uit. Dit is mijn voorkomen. Zo spreek ik de mensen toe. Dit is hoe ik tussen hen in zit, een stropdas verticaal over mijn borst, een vouw langs mijn benen.” (Blz. 165).
Terug verwijzing: “Ik weet nog hoe hier op een warme zomerochtend een wesp onophoudelijk heen en weer stuiterde, gevangen tussen het gordijn en het raam. Maar die herinneringen drijven langzaam weg, ze horen niet bij de kamer zoals ik hem nu zie.” (Blz. 120).   Flashback
Er komen in dit verhaal heel veel flashback voor, bijvoorbeeld; de vakantie in Chersonissos, de millenniumwisseling en de eerste voetbalwedstrijd in de E1. De flashbacks zijn er om het verhaal te verduidelijken en hierdoor begrijp je langzaam aan beter waardoor Joey zelfmoord heeft gepleegd.   Verteltijd
De verteltijd is 243 bladzijden.
Vertelde tijd
De vertelde tijd is zes dagen. Dat is te bepalen omdat elk hoofdstuk voor een dag staat en de hoofdstukken ook naar die dagen zijn vernoemd.   Chronologisch/niet-chronologisch
Het verhaal is niet-chronologisch omdat een groot deel van het verhaal bestaat uit flashbacks en je in het verhaal constant heen en weer gaat tussen het heden en verleden.

 
Ab ovo/ medias res
Het verhaal is abo ovo omdat het middenin het verhaal begint.
 
Ruimte
Fysische ruimte
Het verhaal speelt zich af in West-Friesland. Er worden verschillende keren ruimtes uitgebreid omschreven zoals het station met de Stationsweg, de Schelde, het park, de voetbalclub en het uitvaartcentrum.
De schelde: “De schelde is een straat in een blok van acht, parallel aan elkaar. Ook na honderd keer loont het de moeite de inritten te tellen, zodat je zeker weet dat je de goede in rijdt. Aan het begin en het eind van de straat staan appartementen, daartussenin ruitjeshuizen. Struiken en speeltuintjes staan precies waar je ze mag verwachten en om de tien meter ligt een verkeersdrempel. De schelde is een levensgrote, versleten maquette, een in 1975 goedgekeurd plan. Een uitstekende straat om met Sint-Maarten in korte tijd veel snoep op te halen, maar waar dertig jaar later de kozijnen hun vierde laag verf loslaten en de schommels hangen te roesten.” (Blz. 25)   Psychische ruimte
“Ook West-Friesland heeft vanochtend zijn mooiste outfit uit de kast gehaald. Lichtgrijs asfalt, helder water, lange groene bomen. Een landschap van weilanden met schapen en kapotte houten hekjes omringt de rijtjeshuizen. Een horizon van kerktorens en boerderijen, een lucht van vanille. Vogels vliegen in kleine groepjes boven het weiland, het gras waait met ze mee.” (Blz. 197)

Dit is een psychische ruimte omdat het de dag van de begrafenis is en mensen maken zich altijd mooi voor een begrafenis door bijvoorbeeld een pak aan te trekken en dat doet het landschap eigenlijk hetzelfde. Dus het staat in contrast met verdriet en staat voor de begrafenis.   Motieven
Verhaalmotief
Zelfmoord en vriendschap
“We zijn elkaar kwijt omdat we Joey vonden. In een weiland, verslagen in een gevecht dat zich nooit duidelijk voor onze ogen heeft afgespeeld. We hebben de missie niet volbracht. Niet meer doelpunten gemaakt dan de tegenstander. We hebben verloren. Ik slik. Als ik inadem, trilt mijn borstkas. ‘Er zitten hier vrienden van je, Joey.’” (Blz. 222)
Hierin komt duidelijk het thema vriendschap en zelfmoord naar voren.   Leidmotief
Het leidmotief is de trein. Hij verlaat zijn dagelijkse leven met de trein en in ruil daarvoor herleeft hij zijn jeugd in een sneltreinvaart. Als het allemaal weer voorbij is keert hij met de trein weer terug naar zijn normale leven.
“Ik beeld me de vrouw in als douanier die me welkom heet bij de thuiskomst in mijn geboortedorp.” (Blz. 9)
Hieraan zie je dat hij terugkeert naar zijn geboortedorp met de trein. Thema
Het verlies van een vriend in een doorzichtige vriendschap zorgt voor het herzien van een zorgeloze jeugd.