Nederlands boekbespreking:
- inhoud boek
- fragment
- informatie schrijver
- stroming
- thematiek
- mening
Een nagelaten bekentenis – Marcellus Emants
,,Mijn vrouw is dood en al begraven”.
Dat is de zin waarmee Willem Termeer ons binnenlaat in zin leven. Willem is onverschillig. Hij is onverschillig wat betreft de liefde en wat betreft het leven. Hij vindt zichzelf gevoelloos, laf, egoïstisch en in zichzelf gekeerd. Dit gevoel heeft hij al van jongs af aan. Op de lagere school was hij niet betrokken bij de anderen en gedroeg hij zich laf. Vervolgens versterkte dit op de h.b.s.; geen enkele studie kan voor lange tijd zijn aandacht trekken, hij is schuw tegen ,eisjes en ook bij andere jongens voelt hij zich niet op zijn gemak. Dit is dan ook een reden voor Willem om opzettelijk te zakken voor het toelatingsexamen voor de Polytechnische School in Delft. Als reactie hierop boort zijn vader hem langzaam de grond in. Zijn moeder volgt met een preek. Wilems eigenwaarde daalt hierdoor nog meer, net als zijn gevoel van onbegrip.
Als een aantal weken later Willems vader overlijdt, voelt Willem dan ook geen enkele emotie. Hieruit besluit Willem dat de mensen het recht hebben hem te minachten.
Vlak na zijn vader sterft ook Willems moeder en een verre vriend van zijn vader, Mr. Bloemendael, wordt aangesteld als zijn voogd. Maar omdat Willem toch niet verder wil met zijn studie en ook niet wil gaan werken, laat zijn voogd hem meerderjarig verklaren en ontvangt Willem een ruim inkomen.
Vervolgens gaat Willem op reis. In Zwitserland ontmoet hij een mooie Zweedse en aanvankelijk lijkt het tussen hen iets te worden. Helaas loopt dit niet zo als gehoopt en Willem keert ongelukkig terug naar Nederland. Daar ontmoet hij een zielsverwant. Een stille jongen met de naam Van Dregten. Als deze besluit te gaan studeren in Amsterdam, gaat Willem met hem mee.
In Amsterdam is het war Willem 30 jaar wordt en waar hij voor het eerst aan trouwen denkt. Niet voor de liefde die daar bij hoort, maar omdat hij op zijn oude dag niet alleen wil zijn. Met dit doel voor ogen gaat Willem op zoek naar een vrouw. Deze vindt hij in de jongste dochter van zijn voogd, Anna Bloemendael. Anna stemt in met een huwelijk, omdat ze als vrouw nu eenmaal moet trouwen en Willem was de eerste die een aanzoek deed.
De eerste twee jaar verlopen redelijk. Dan wordt Anna zwanger…
FRAGMENT – bladzijde 110 (begin onderste passage) tot bladzijde 112 (eind eerste passage).
Dit fragment geeft heel goed aan dat Anna en Willems huwelijk eigenlijk mislukt is. Tevens geeft het weer hoe emotieloos Willem is. Als het kindje na 1,5 jaar sterft, is hij dan ook opgelucht. Anna neemt hem dit kwalijk en alle eventuele aanwezige warmte is voorgoed verdwenen.
In de jaren daarop krijgt Anna een steeds hechter contact met de buurman, ex-predikant De Kantere, en zijn dochtertje. De Kantere probeert ook een goed contact met Willem te krijgen, maar verder dan een paar openbarende gesprekken komt hij niet.
Ook Willem vervult zin verlangen naar aandacht ergens anders. Tijdens de opera Carmen ontmoet hij Carolien en hoewel deze hem alleen tegen betaling ontvangt, krijgt hij toch de nodige affectie. De klap is dan ook hard als Willem er achter komt dat Carolien ook andere mannen ziet. Als hij na zijn ontdekking zo gefrustreerd thuis komt, loopt hij direct door naar Anna’s slaapkamer, die, tot zijn verbazing, niet op slot is. Hij loopt haar kamer binnen, ziet de flessen chloraal staan die dienen als slaapmiddel en besluit ter plekke om zijn vrouw door middel van een overdosis te vermoorden.
Iedereen denkt dat het zelfmoord is en Willem zou blij moeten zijn. Maar dat is hij niet; hij voelt zich schuldig, omdat hij de enige die zich echt om heeft bekommerd, heeft vermoordt. En ook omdat het helemaal geen nut heeft gehad. Want hoe kon hij Carolien nu nog onder ogen komen en als hij haar alles zou opbiechten zou zij hem dan nog… liefhebben?
Een nagelaten bekentenis is geschreven door Marcellus Emants. Hij leefde van 1848 tot 1923. Emants was begonnen aan een rechtenstudie, toen in 1871 zijn vader overleed. Hij brak zijn studie af en begon aan een letteren studie. Hij ontwikkelde zich tot dichter, romancier en toneelschrijver, maar bovenal tot vertegenwoordiger van het pessimistisch realisme. Zo zei hij: ‘Is niet alles illusie en is illusie niet alles?’.
In zijn werk zocht Emant de waarheid en niet de schoonheid, wat zich uitte in steeds directer woordgebruik.
Enkele van zijn romans zijn ‘Juffrouw Lina’ (1888), ‘Een nagelaten bekentenis’ (1894) en ‘liefdeleven’ (1901).
Omdat Emants zich veel bezig hield met de waarheid, werd hij ook gezine als een van de grootste naturalistische schrijvers. Een nagelaten bekentenis is dna ook een naturalistische roman.
Het Naturalisme is een verder uitwerking van het Realisme. Daar er in het Realisme werd weergegeven hoe het leven van de mens was, werd er in het Naturalisme ook en vooral beschreven hoe hij zo geworden was.
Het leven zou worden bepaald door drie factoren, de tijd waarin men leeft, het milieu waarin men opgroeit en de erfelijke aanleg, en naturalisten probeerden in hun romans te laten zien hoezeer de mens afhankelijk was van deze factoren.
Het thema van dit verhaal is ‘het niet kunnen opbouwen van een relatie als gevolg van een persoonlijk gebrek’. Willem was niet in staat tot het geven van affectie en tot het ontvangen van affectie, omdat hij bijna geen emoties kende. Dit maakte zijn leven dus niet gemakkelijk.
Ik vond het boek in het begin niet erg interessant om te lezen, maar zodra Willem en Anna waren getrouwd werd het allemaal meteen een stuk innemender en dus ook leuker om te lezen. Uiteindelijk vond ik het een goed boek, alles werd mooi beschreven en het verhaal zat goed in elkaar.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden