Een meisje in de oorlogswinter door Wil Vening

Vening, Wil
Een meisje in de Oorlogswinter, 1983, 3e druk, Kluitman. Mijn keuze voor dit boek Ik heb dit boek gekozen omdat de titel mij wel aansprak. Toen ben ik de achterkant gaan lezen. Nadat ik dat gedaan had, vond ik het helemaal een leuk boek! Normaal lees ik eigenlijk nooit oorlogsboeken. Ik lees meestal geen boeken over het verleden. Ik houd meer van boeken die over iets gaan dat in het heden kan gebeuren. Maar dit boek sprak mij wel aan. Dat komt denk ik ook omdat het over een meisje van ongeveer mijn leeftijd gaat. Ze is wel iets jonger, denk ik. Het is dus een oorlogsboek, dat zie je al aan de titel. Want de titel is een meisje in de oorlogswinter. Dat was in de 2e Wereldoorlog. Het verhaal begint in het najaar van 1944 en het eindigt een paar dagen na 5 mei 1945. Het speelt zich af in Rotterdam. Een passende titel Ik vind dat de titel goed bij het verhaal past, want wat er in de titel staat, daar gaat het verhaal ook over. Ik vind het goed dat als je de titel leest, je meteen weet waar het verhaal een beetje over gaat. Dan kun je al beslissen of het je leuk lijkt, als dat zo is ga je de achterkant pas lezen.
Waar het verhaal in grote lijnen overgaat Het verhaal gaat over Noortje Middelkoop. Zij woont met haar vader en moeder in Rotterdam. De 2e Wereldoorlog is bezig en ook Rotterdam is bezet. Overal lopen Duitsers. Er worden veel onschuldige mensen doodgeschoten en er wordt van alles afgepakt. Noortje en haar vriendin Marijke proberen ermee te leven. Om eten te krijgen moeten ze uren in rijen staan. Daarom hebben ze veel steun aan elkaar. Dan moeten alle mannen zich bij de Duitsers melden. Ze worden gedwongen om naar werkkampen te vertrekken. Ook de vaders van Noortje en Marijke. Nu moeten Noortje en haar moeder het samen redden, maar haar moeder is erg ziek. Noortje moet dus veel alleen doen en ze moet haar moeder ook nog verzorgen. Het leven wordt steeds moeilijker. Er komt steeds minder eten en het wordt steeds kouder. Een groot deel van Nederland is al bevrijd, maar Rotterdam nog niet. Dan wordt Marijke ernstig ziek. Ze krijgt Difterie. Een paar dagen later overlijdt ze. Noortje is ontroostbaar. Ze mist nu niet alleen haar vader heel erg, maar nu ook Marijke. En de oorlog gaat maar door. Ze moeten nu zelfs hun kleding bij de Duitsers inleveren. Ze hebben bijna niets meer. Dan komt het bericht dat de geallieerden onderweg zijn. Na een hele tijd wordt Rotterdam bevrijd. Noortje’s vader komt weer terug en er komt steeds meer eten. Maar Noortje kan nog steeds niet aan het idee wennen dat ze nooit meer samen met Marijke zal zijn. De hoofdpersonen De hoofdpersonen in dit verhaal zijn Noortje, Noortje’s ouders en Marijke. Je merkt dat Noortje in het verhaal heel erg verandert. Dat komt vooral door de oorlog. Noortje maakt veel mee en ze heeft heel erg veel angst. Marijke is altijd vrolijk, zelfs als het oorlog is. Daarom is Noortje blij dat ze zo’n vriendin heeft. Marijke vrolijkt haar altijd op. Hoe langer de oorlog duurt, hoe stiller Noortje wordt. En helemaal sinds Marijke niet meer leeft. Dat merkt ook Noortje’s moeder. Ook Noortje’s moeder wordt steeds stiller en angstiger. Ze is steeds heel bang als Noortje de deur uit gaat, dat ze misschien niet meer terug komt. Mijn mening over dit boek Ik vind het boek echt heel leuk en ook heel mooi. Het verhaal is de hele tijd erg boeiend en ik vind dat er niet echt zwakkere momenten in voor komen. Er komen ook veel zielige stukjes in, bijvoorbeeld dat Noortje erachter komt dat Marijke is overleden. Dat fragment sprak me het meeste aan. Als je dat leest, heb je echt medelijden met Noortje. In dat stukje van het verhaal was Marijke erg ziek. Die dag was Noortje naar haar huis gegaan om te kijken hoe het met haar ging en om haar beterschap te wensen. Tot haar grote schrik ziet ze een briefje op de deur hangen met daarop: ‘Besmettingsgevaar – Difterie. Niet binnenkomen.’ Noortje wist meteen dat het over Marijke ging. Elke dag ging het slechter met Marijke. Een paar dagen later ging Noortje weer kijken. De gordijnen waren dicht bij Marijke. Ze schrok enorm. De buurvrouw vertelde haar dat Marijke die nacht was overleden. Dat stukje raakte mij echt. Noortje was echt ontroostbaar. Daarom vond ik dit ook zo’n goed boek. Ik kon me er echt inleven. Ik vond de afloop niet voorspelbaar, want je wist niet wat er ging gebeuren. Ik had niet verwacht dat Marijke zou overlijden aan een ziekte en dat Noortje’s vader wél heelhuids terug kwam. Dit maakte het lezen wel leuker, omdat het zo onvoorspelbaar was.