1 a. De titel van het boek is ‘een hart van steen’
b. De auteur is Renate Dorrestijn
c. Eerste druk in 1998
2 a. Het boek heeft 238 bladzijden
b. Het is een roman
c. Het boek valt onder de stroming moderne psychologisch roman
3 a. De schrijfster staat buiten het boek
b. Het verhaal is geschreven in de ikvorm. De ikpersoon is Ellen van Bemmel. Ze is de derde van een gelukkig gezin. Op het moment dat ze het verhaal vertelt is ze zwanger van haar eerste kind. Ze is een vrouw die graag de dingen zelf kan regelen. c. De tijd verloopt niet chronologisch. Je hebt het moment waarop het verhaal verteld wordt. De hoofdpersoon is dan 37 jaar. Ze vertelt over haar leven toen ze 12 jaar was. Ook in deze tijd zitten weer flashbacks, of beschrijvingen van vergelijkbare momenten tussen de momenten dat ze 12 en 37 is. d. Ongeveer 25 jaar. Het begint op het moment dat Ellen nog 12 is en eindigt met de huidige situatie. e. Het verhaal is verdeeld in hoofdstukken. Elke hoofdstuktitel geeft het onderschrift van een foto uit het fotoalbum waar Ellen in aan het bladeren is. Ze denkt dan terug aan het moment waarop die foto werd gemaakt. f. Het verhaal speelt voor het grootste deel in het ouderlijk huis van Ellen. Beide tijden, want op het moment dat ze het verhaal vertelt, heeft ze net dat huis weer gekocht om het helemaal op te knappen. g. De schrijfster bouwt de spanning op door het eind steeds niet te vertellen, maar je er wel steeds dichter bij te laten komen. Je hebt al in de gaten dat er wat gebeurt moet zijn in de tijd dat Ellen 12 jaar was. Op de achterkant kon je al lezen dat er een soort vloek was uitgesproken over de familie Van Bemmel. Toch vrij plotseling kom je erachter dat de ouders, zusjes en broer van Ellen niet meer in leven zijn. Hoe deze echter om het leven zijn gekomen en waarom zij nog in leven is kom je pas veel later te weten. De precieze details krijg je zelfs pas als laatste te weten. Dit houdt de spanning er voortdurend in en maakt dat je veel sneller wilt kunnen lezen. 4 a. De thematiek: de herinneringen aan Ellens jeugd en het verwerken van de rouw om haar familie
b. De belangrijkste motto’s van het boek zijn: De vloek die over Ellens jongste zusje Ida is uitgesproken: telkens weer worden de nare dingen die gebeuren in het gezin gewijd aan de verkeerde naam van Ida. De postnatale depressie van haar moeder: het hele drama is veroorzaakt door deze depressie, al wordt het pas op het laatst echt bij naam genoemd. De dood van haar familieleden: De schimmen van haar broer en zus: Ellen wordt achtervolgt door schuldgevoelens ten opzichte van haar broer en zus, omdat ze hen niet heeft kunnen redden. Dit gevoel uit zich met het zien van hun schimmen. Het kind dat in haar buik groeit: Ellen is, op het moment dat ze vertelt, zelf ook zwanger van een kind. Dit kind noemt ze zelfs voor de geboorte al naar haar ongelukszusje Ida-Sophie. De foto’s uit het fotoboek waarin ze bladert: de hoofdstukken zijn geschreven naar aanleiding van een fotoboek met oude familiefoto’s. Ze haalt herinneringen op en verteld de situatie die op de foto’s staan. c. De titel heeft een letterlijke en figuurlijke betekenis. Letterlijk is het de grafsteen, in de vorm van een hart, waar haar familie onder is begraven. Verder het hart van Ellens moeder, want alleen met een stenen hart kan je toch je man en kinderen om het leven brengen. d. Motto: noem mij, noem mij, spreek mij aan o, noem mij bij mijn diepste naam Neeltje Maria Min ‘mijn moeder is mijn naam vergeten’ Het eerste deel van het motto duidt op vloek. Volgens Ellen kan iemand maar een naam hebben die bij hem/ haar past. Als deze met een andere naam gedoopt wordt en naar genoemd wordt, zal de persoon vervloekt worden. Volgens Ellen is de naam Ida voor haar jongere zusje niet goed en zou ze Sophie moeten heten. Het tweede deel duidt op het feit dat Ellens moeder haar was vergeten. Op de avond dat Margje van plan was iedereen om te brengen, was Ellen nog met de hond gaan wandelen. In de drukte is Margje haar toen vergeten. 5 a. Renate Dorrestijn is geboren in 1954. b. Voordat ze met schrijven begon zat ze in de journalistiek. Een krantenartikel over een moeder die haar kinderen vermoordde heeft haar op het idee gebracht voor dit boek. 6. De hoofdpersoon van het boek is Ellen. Ze vertelt aan de hand van foto’s in een fotoboek over haar jeugd, waarin de was bang dat de vloek die over haar nog niet geboren zusje Ida haar gezin zal vernietigen. In de tijd van de zwangerschap en daarna geboren ook veel nare dingen die door haar aan het ongelukskind worden toegeschreven. Haar jongste broertje krijgt een pan kokend water over zich heen en haar moeder heeft last van een postnatale depressie, die niet wordt opgemerkt en hierdoor flink uit de hand loopt. Eerst verwond ze Ida, om de zogenaamde duivel uit haar te drijven. Omdat uiteindelijk het gezin er te veel onder zou lijden, besluit ze om iedereen te vermoorden inclusief haarzelf. Uiteindelijk lukt het, maar in haar haast vergeet ze Ellen. Deze redt als ze thuiskomt ook nog haar jongste broertje. Op het moment dat ze het verhaal verteld wordt ze achtervolgd door de schimmen van haar broer en zus. Ook is ze nu zelf zwanger van een kind, waarvan ze heeft besloten het alleen op te voeden, maar ook met dit kind gaat het bijna mis. Uiteindelijk wordt het kind toch geboren en gaat ze weg uit haar ouderlijk huis, omdat ze antwoorden heeft gekregen op de vragen die nog steeds aan haar knaagden.
c. Eerste druk in 1998
2 a. Het boek heeft 238 bladzijden
b. Het is een roman
c. Het boek valt onder de stroming moderne psychologisch roman
3 a. De schrijfster staat buiten het boek
b. Het verhaal is geschreven in de ikvorm. De ikpersoon is Ellen van Bemmel. Ze is de derde van een gelukkig gezin. Op het moment dat ze het verhaal vertelt is ze zwanger van haar eerste kind. Ze is een vrouw die graag de dingen zelf kan regelen. c. De tijd verloopt niet chronologisch. Je hebt het moment waarop het verhaal verteld wordt. De hoofdpersoon is dan 37 jaar. Ze vertelt over haar leven toen ze 12 jaar was. Ook in deze tijd zitten weer flashbacks, of beschrijvingen van vergelijkbare momenten tussen de momenten dat ze 12 en 37 is. d. Ongeveer 25 jaar. Het begint op het moment dat Ellen nog 12 is en eindigt met de huidige situatie. e. Het verhaal is verdeeld in hoofdstukken. Elke hoofdstuktitel geeft het onderschrift van een foto uit het fotoalbum waar Ellen in aan het bladeren is. Ze denkt dan terug aan het moment waarop die foto werd gemaakt. f. Het verhaal speelt voor het grootste deel in het ouderlijk huis van Ellen. Beide tijden, want op het moment dat ze het verhaal vertelt, heeft ze net dat huis weer gekocht om het helemaal op te knappen. g. De schrijfster bouwt de spanning op door het eind steeds niet te vertellen, maar je er wel steeds dichter bij te laten komen. Je hebt al in de gaten dat er wat gebeurt moet zijn in de tijd dat Ellen 12 jaar was. Op de achterkant kon je al lezen dat er een soort vloek was uitgesproken over de familie Van Bemmel. Toch vrij plotseling kom je erachter dat de ouders, zusjes en broer van Ellen niet meer in leven zijn. Hoe deze echter om het leven zijn gekomen en waarom zij nog in leven is kom je pas veel later te weten. De precieze details krijg je zelfs pas als laatste te weten. Dit houdt de spanning er voortdurend in en maakt dat je veel sneller wilt kunnen lezen. 4 a. De thematiek: de herinneringen aan Ellens jeugd en het verwerken van de rouw om haar familie
b. De belangrijkste motto’s van het boek zijn: De vloek die over Ellens jongste zusje Ida is uitgesproken: telkens weer worden de nare dingen die gebeuren in het gezin gewijd aan de verkeerde naam van Ida. De postnatale depressie van haar moeder: het hele drama is veroorzaakt door deze depressie, al wordt het pas op het laatst echt bij naam genoemd. De dood van haar familieleden: De schimmen van haar broer en zus: Ellen wordt achtervolgt door schuldgevoelens ten opzichte van haar broer en zus, omdat ze hen niet heeft kunnen redden. Dit gevoel uit zich met het zien van hun schimmen. Het kind dat in haar buik groeit: Ellen is, op het moment dat ze vertelt, zelf ook zwanger van een kind. Dit kind noemt ze zelfs voor de geboorte al naar haar ongelukszusje Ida-Sophie. De foto’s uit het fotoboek waarin ze bladert: de hoofdstukken zijn geschreven naar aanleiding van een fotoboek met oude familiefoto’s. Ze haalt herinneringen op en verteld de situatie die op de foto’s staan. c. De titel heeft een letterlijke en figuurlijke betekenis. Letterlijk is het de grafsteen, in de vorm van een hart, waar haar familie onder is begraven. Verder het hart van Ellens moeder, want alleen met een stenen hart kan je toch je man en kinderen om het leven brengen. d. Motto: noem mij, noem mij, spreek mij aan o, noem mij bij mijn diepste naam Neeltje Maria Min ‘mijn moeder is mijn naam vergeten’ Het eerste deel van het motto duidt op vloek. Volgens Ellen kan iemand maar een naam hebben die bij hem/ haar past. Als deze met een andere naam gedoopt wordt en naar genoemd wordt, zal de persoon vervloekt worden. Volgens Ellen is de naam Ida voor haar jongere zusje niet goed en zou ze Sophie moeten heten. Het tweede deel duidt op het feit dat Ellens moeder haar was vergeten. Op de avond dat Margje van plan was iedereen om te brengen, was Ellen nog met de hond gaan wandelen. In de drukte is Margje haar toen vergeten. 5 a. Renate Dorrestijn is geboren in 1954. b. Voordat ze met schrijven begon zat ze in de journalistiek. Een krantenartikel over een moeder die haar kinderen vermoordde heeft haar op het idee gebracht voor dit boek. 6. De hoofdpersoon van het boek is Ellen. Ze vertelt aan de hand van foto’s in een fotoboek over haar jeugd, waarin de was bang dat de vloek die over haar nog niet geboren zusje Ida haar gezin zal vernietigen. In de tijd van de zwangerschap en daarna geboren ook veel nare dingen die door haar aan het ongelukskind worden toegeschreven. Haar jongste broertje krijgt een pan kokend water over zich heen en haar moeder heeft last van een postnatale depressie, die niet wordt opgemerkt en hierdoor flink uit de hand loopt. Eerst verwond ze Ida, om de zogenaamde duivel uit haar te drijven. Omdat uiteindelijk het gezin er te veel onder zou lijden, besluit ze om iedereen te vermoorden inclusief haarzelf. Uiteindelijk lukt het, maar in haar haast vergeet ze Ellen. Deze redt als ze thuiskomt ook nog haar jongste broertje. Op het moment dat ze het verhaal verteld wordt ze achtervolgd door de schimmen van haar broer en zus. Ook is ze nu zelf zwanger van een kind, waarvan ze heeft besloten het alleen op te voeden, maar ook met dit kind gaat het bijna mis. Uiteindelijk wordt het kind toch geboren en gaat ze weg uit haar ouderlijk huis, omdat ze antwoorden heeft gekregen op de vragen die nog steeds aan haar knaagden.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden