Een dagje naar het strand door Heere Heeresma

1. Beschrijvingsopdracht: - Motivatie: Ik heb voor dit boek gekozen, omdat het in het verwerkingsboek als tip stond aangegeven bij dit hoofdstuk. Ik heb speciaal voor dit boek gekozen, omdat de titel en het verhaal op de achterkant mij wel aanspraken. Meneer Maas vond dit zelfs een heel goed boek voor deze opdracht, dus daarom ben ik het gaan lezen. - Korte samenvatting: Het verhaal gaat over een man die alcoholverslaafd is. Hij is gescheiden van Medusa en ze hebben samen een kind, Walijne. Walijne is gehandicapt en heeft beugels aan haar benen. Medusa is opnieuw getrouwd met Carl. Carl is heel erg rijk en geeft niet zoveel om geld. De hoofdpersoon neemt Walijne mee uit. Ze gaan naar het strand, maar het regent de hele dag en de hoofdpersoon heeft de hele dag zin in drank. Daarom wordt het niet echt een geslaagde dag. Op het eind van de dag neemt de hoofdpersoon Walijne en een gezin, dat ze zijn tegengekomen op het strand, mee naar een café. Daar worden de twee mannen en de vrouw dronken en de twee kinderen moeten in de auto spelen. Aan het eind van de dag gaan ze weer terug naar het strand, waar de vader in slaap valt. Als hij wakker wordt is Walijne nergens meer te bekennen. - Uitgewerkte persoonlijke reactie: 1. Onderwerp: De onderwerpen van het boek zijn alcoholverslaving, verdriet en het zo mooi mogelijk proberen te leven met al je gebreken. Ik vond het onderwerp niet echt boeiend, omdat ik er weinig mee te maken heb, ik had van tevoren ook geen verwachtingen. Omdat ik niet weet hoe het is om gescheiden ouders te hebben of om alcoholverslaafd te zijn. Het onderwerp wordt door de schrijver niet goed uitgewerkt, maar omdat alles zo oppervlakkig wordt bekeken, kun je je wel heel goed inleven in de wereld van de hoofdpersoon en Walijne. Hun leven gaat ook gewoon maar door zonder dat ze er vat op hebben en ze maken ervan wat ervan te maken valt. De visie van de schrijver is dat de drankverslaafde heel erg zielig is en Walijne daarom ook, maar ik denk dat ze het met z’n tweeën best naar de zin hebben. 2. Gebeurtenissen: Ik vind het belangrijk dat Walijne een schelp krijgt en dat ze deze later vergeet op het terras. Ik vind dit belangrijk, omdat ze zo blij was met haar schelp en hem later weer moet achter laten. Ik vind dat dat het hele verhaal typeert. Eindelijk hebben ze iets waar ze gelukkig van worden en dan maken ze het zelf weer kapot. En dat komt vooral door de drank van de vader. De gebeurtenissen spelen niet de belangrijkste rol in dit verhaal, er gebeurt namelijk heel weinig. Vooral wat de vader denkt wordt beschreven in het boek. Gebeurtenissen vloeien wel logisch uit elkaar voort. De man drinkt steeds meer, wordt dus dronken en dat is ook te merken aan de dingen die hij doet. Hij kan niet gewoon meer nadenken. Ik vind de gebeurtenissen heel erg verdrietig, want aan alles wat er gebeurt kun je merken dat de mensen niet echt gelukkig zijn met elkaar. De gebeurtenis die de meeste indruk op mij heeft gemaakt en die mij aan het denken heeft gezet is de laatste gebeurtenis. De vader wordt wakker op het strand en Walijne is nergens te bekennen. De vader maakt zich meer druk om de reactie van Medusa dan het gemis van Walijne. Ik vind het zielig voor Walijne dat ze verdwaald is. De gebeurtenissen worden niet uitvoerig verteld, alles gebeurt gewoon en de hoofdpersonen hebben daar geen vat op, dat blijkt ook heel goed uit de manier van schrijven. 3. Personages: Ik vind de hoofdpersoon geen held, omdat hij er niks voor doet om van de drank af te komen. Hij drinkt zelfs op een uitstapje met z’n dochter terwijl hij die bijna nooit ziet. De karaktereigenschappen van de hoofdpersoon worden niet echt goed beschreven, je leest alleen wat hij denkt, maar niet hoe hij in elkaar steekt. Je moet zelf bedenken hoe hij is en ik vind hem maar een slappeling. Ik vind de personages wel levensecht, ik denk dat mensen zo wel gaan denken als ze wanhopig zijn. Ze kunnen bijna niet meer denken door de alcohol. Ik ben niet beïnvloed door de personages in dit boek, omdat ik me niet goed kan voorstellen hoe het is om drankverslaafde te zijn. Ik vind alle verkopers en restauranteigenaars sympathiek omdat ze de man en het kind met open armen ontvangen. Dit gedrag keur ik dus goed. Ik vind de alcoholverslaafde en de man en vrouw die mee gaan naar het café niet sympathiek. Omdat ze niet aan hun kinderen denken, ze drinken zoveel dat ze eigenlijk niet meer mogen autorijden, maar ze doen het toch. Ze drinken zoveel dat ze eigenlijk niet meer goed voor hun kinderen kunnen zorgen. Dit gedrag keur ik dus af. Ik vind de beslissingen van de hoofdpersoon niet begrijpelijk, omdat ik niet begrijp dat hij zoveel drinkt en dan Walijne kwijtraakt. Hij is zo bang dat Medusa boos wordt en toch trekt hij zich er niks van aan. Ik vind dat de hoofdpersoon redelijk voorspelbaar reageert, hij werkt zichzelf de hele tijd in de nesten. 4. Opbouw: Ik vind het verhaal niet ingewikkeld van opbouw, er gebeurt vrij weinig in het verhaal dus is het ook niet moeilijk beschreven. Het begin vond ik wel een beetje moeilijk, je weet nog helemaal niks van de hoofdpersoon en je valt midden in het verhaal. Het duurt even voordat je snapt wat er allemaal gebeurt. Ik vond het onderwerp niet spannend, maar dat paste ook niet bij het verhaal, het is allemaal heel treurig en daarom past het wel dat het onderwerp heel langdradig en saai was. Er zitten niet veel flashbacks in het verhaal, de hoofdpersoon kijkt vooral naar het nu en leeft zijn leven zoals het komt. Ik vind dat de opbouw wel past bij het onderwerp, alles gebeurt maar gewoon zonder dat de hoofdpersonen er vat op hebben en ze proberen er het beste van te maken. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van een personage, daarom ben je een klein beetje bevooroordeeld. Je vindt de hoofdpersoon al snel zielig, omdat hij zichzelf zo zielig vindt en zichzelf met afgrijzen bekijkt. Maar dat past ook wel bij het verhaal. Aan het slot blijf je met de vraag zitten of Walijne nog leeft en waar ze nu is. Ik vond dat niet prettig aan het verhaal, je weet niet hoe Medusa en Carl reageren en daarom is het einde naar mijn zin te open. Het boek boeide me eigenlijk al vanaf het begin, omdat je dan zo moet opletten om alles te begrijpen. Je zit meteen midden in het verhaal. 5. Taalgebruik: Soms vond ik het taalgebruik wel moeilijk in het boek. De zinnen zijn soms heel lang, met heel veel komma’s en dan was het moeilijk om de klemtoon goed te leggen. Ik moest de zinnen soms nog een keer overlezen. Er is bijna geen verhouding tussen dialoog en monoloog, er is alleen monoloog. Je ziet en hoort alles vanuit een persoon. Dit paste heel goed bij het verhaal, want zo komt de triestheid nog meer naar voren. Soms was er wel duister taalgebruik in het verhaal, bepaalde woorden en zinnen begreep ik niet, maar de grote lijn was goed te volgen.
Eindoordeel: Ik vond het boek redelijk boeiend, vanaf het begin zat je in het verhaal. Het begin was daarom wel een beetje moeilijk te begrijpen. Het verhaal op zich is een beetje saai en langdradig met veel monologen. Maar dat past bij het verhaal, want dat is heel triest. Er zijn weinig gebeurtenissen en deze worden ook heel kort beschreven, dat past bij de hoofdpersoon, hij laat alles maar gebeuren zoals het is en ziet wel wat er van komt. De karaktertrekken van de hoofdpersoon worden niet goed uitgewerkt, je moet helemaal zelf een beeld vormen van de man en zijn dochter en ik vond de man nogal onsympathiek. Het einde is heel erg open en dat vond ik jammer want ik bleef met teveel vragen zitten. In totaal vond ik het boek wel leuk, het is geen boek dat ik graag nog eens wil lezen, maar ik kwam ook niet erg moeilijk door de stof heen. 2. Beschrijvingsopdracht: 1. Verwachtingen: Ik had de verwachting dat dit boek zou gaan over de zee, het strand en mooi weer. Vooral een fijne dag op het strand vond ik bij de titel passen. Deze verwachtingen zijn allemaal niet uitgekomen, want het verhaal gaat helemaal niet over een dagje op een druk strand met veel toeristen en mooi weer. Ik had ook verwacht dat het verhaal vrij oppervlakkig zou zijn, omdat het zo’n dun boekje is. Dit klopte ook niet helemaal, want je leert de hoofdpersoon toch wel een beetje kennen. Het verhaal is wel vrij oppervlakkig, omdat de gebeurtenissen niet uitgewerkt worden. 2. Ruimte: Het verhaal speelt zich af op het strand en in een café. Dit speelt een belangrijke rol in het verhaal, want in de café’s onderweg koopt de man steeds drank, zodat hij dronken wordt. Het café waar de man naartoe gaat met het echtpaar dat hij tegenkomt wordt het duidelijkst omschreven. Er wordt verteld wat voor stoelen er staan en hoe het café er uitziet. Dit is belangrijk om de sfeer aan te duiden in het café. Het café is donker en kil en een perfecte plaats om dronken te worden, volgens de man. Ook het strand is belangrijk, want daar verblijft hij een dag met zijn dochter. De leegheid van het strand wordt goed beschreven en dat geeft de triestheid van het verhaal weer. Het strand is verlaten en daarom heel troosteloos. De functie van de ruimte is sfeer oproepen. 3. Thematiek: De thematiek van het verhaal is het verdriet van de hoofdpersonen. De hoofdpersonen zijn allebei niet erg gelukkig maar proberen er toch het mooiste van te maken. Walijne is bijvoorbeeld heel erg blij met haar schelp, maar eigenlijk vindt ze de hele dag maar saai. Ook de hoofdpersoon is verdrietig, hij heeft steeds behoefte aan drank. Maar hij probeert voor Walijne een goede vader te zijn. Hij geeft haar de schelp om haar gelukkig te maken. Maar als hij eenmaal de drank op heeft vergeet hij haar ook weer makkelijk en is dus eigenlijk niet zo’n goede vader. De verhaallaag is het naar het verlaten strand gaan van vader en dochter. Walijne huilt als ze het koud heeft en haar schelp kwijt is, daaruit blijkt dat ze het niet leuk vindt. Maar ze probeert niet te huilen en braaf te zijn. De thematische laag is het vallen van de regen, het strand is mistroostig en verlaten (verhaallaag) en dat weerspiegeld de troosteloosheid van het leven van de hoofdpersoon.(thematische laag) Het staat niet letterlijk in het verhaal dat de hoofdpersoon niet gelukkig is, maar toch blijkt het uit alle dingen die gebeuren. De belangrijkste literaire motieven zijn verdriet, ouder-kindrelatie en machteloosheid tegenover het noodlot. Het belangrijkste verhaalmotief is de drankverslaving van de hoofdpersoon, dit maakt heel zijn leven kapot zonder dat hij er iets aan kan doen en keert steeds weer terug. De drank is ook het leidmotief, het is een voorwerp dat steeds dezelfde gebeurtenissen en gevoelens oproept. 4. Secundaire literatuur: Ik kies voor de relatie tussen het leven van de schrijver en de tekst. Ik kies voor deze relatie omdat mij die het makkelijkste lijkt. Ik heb een autobiografie gevonden waarin wordt verteld over het drankprobleem van de schrijver en ik denk dus dat de relatie vrij duidelijk is. Robert-Henk Zuidinga, over Een dagje aan het strand van Heere Heeresma, Vaassen/Apeldoorn 1983. Reeks: Memoreeks

De secundaire literatuur gaat over het leven van de schrijver, hierin wordt verteld wat hij nog graag zou willen doen met zijn overleden vader en broer. Er staat ook in dat hij genezen is van een alcoholverslaving en dat hij ooit gescheiden leefde van zijn dochter. Er staat bij dat daarop dit boek is gebaseerd en dat alcoholverslaving een belangrijk motief is in al zijn boeken. De schrijver heeft een tijd geleefd van alleen drank, hij was heel erg verslaafd aan alcohol. Ook heeft hij een tijd gescheiden geleefd van zijn dochter Marijne. Daarom is de relatie tussen het verhaal en het leven van de schrijver vrij duidelijk. Het verhaal is helemaal autobiografisch, zonder fictionele aspecten. De hoofdpersoon uit het boek is ook verslaafd aan de drank en leeft ook gescheiden van zijn dochter. De gelijkenis is dus perfect. 3. Evaluatie: Ik vond het redelijk leuk om dit boek te lezen. Het verhaal sprak me wel aan, omdat ik er nog nooit mee te maken had en het verhaal dus nieuw voor me was. Ik vond het verhaal niet helemaal geweldig, omdat er weinig gebeurt in het verhaal. Alles verloopt langzaam en er komt geen vaart in het verhaal. Ik vond dit wel heel knap geschreven want het past heel goed bij de personages en geeft goed de situatie en de sfeer aan. Mijn eerste persoonlijke reactie is niet verandert na het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. Ik kan nu wel beter begrijpen waarom de schrijver dit verhaal zo typisch kon schrijven, hij had het zelf allemaal meegemaakt. Ik ben tevreden over de beschrijvings- en verdiepingsopdracht, omdat ik mijn best er op heb gedaan en zelf vind ik het verhaal goed weergegeven door de opdrachten. Ik vond het lezen van het boek geen lastige klus. Soms moest ik zinnen nog een keer lezen, omdat de zinnen erg lang waren en ik de klemtoon dan verkeerd legde. Maar het verhaal was heel goed te begrijpen. Ik vond de verdiepingsopdracht geen moeilijke klus, omdat alle opdrachten die we moesten doen, hadden we al ooit eerder gedaan, zoals de verwachtingen en het werken met secundaire literatuur. Ik vond het een beetje raar om een samenvatting te maken van de gebruikte secundaire literatuur, omdat ik een beschrijving van het leven van de schrijver had gebruikt. Maar dit is volgens mij toch wel gelukt. Ik vind dat ik de stof goed genoeg beheerste, daarom ga ik de volgende keer ook niks anders doen, omdat ik mijn opdracht wel geslaagd vind.