Een bed in de hemel door Tessa de Loo

1. Bibliografische gegevens.
Tessa de Loo (2000). Een bed in de hemel. Amsterdam: Uitgeverij De Arbeiderspers.

2. Opdracht en motto.
Het is niet opgedragen aan een persoon, het heeft wel een motto. Het motto is: Het leven werpt ons als een steen omhoog en hoog in de lucht zeggen wij: ‘Kijk ik beweeg mij.’ Dit is geschreven door Fernando Pessoa.

3. Motivering boekkeuze.
Mijn moeder vertelde dat Tessa de Loo erg goede boeken schreef, die niet moeilijk waren geschreven. Dus ik heb in de bibliotheek gekeken en koos uiteindelijk dit boek.

4. Verslag van je leeservaring.

Inhoud:
Het boek gaat over een Joods meisje. Ze heet Kata en woont in Nederland, maar haar familie komt uit Boedapest. Het verhaal is verdeeld in drie delen: Aarde, hemel en bed. In het eerste deel ligt ze in bed nadat haar vader is begraven. Ze begint hier met het vertellen over het verleden. En zo kom je vanzelf in het tweede deel. In het tweede deel lopen er twee verhaallijnen door elkaar heen. In de eerste verhaallijn vertellen oom Miska en haar vader Jeno over hun jeugd. Hier is Kata nog maar negen jaar. Als haar vader verteld over zijn jeugd, komt ze erachter dat hij een erg moeilijke jeugd heeft gehad, zijn moeder wilde dat hij cello leerde spelen. Maar hij wilde dit zelf niet. Toen ze merkte dat hij het heel erg goed kon, liet ze hem niets anders meer doen. Terwijl oom Miska juist heel positief over zijn jeugd heeft verteld. Ze weet hierdoor niet echt goed meer wie ze moet geloven, en of hun moeder nu aardig was of onaardig. Kata’s vader speelt nu nog steeds cello en geeft helemaal geen aandacht aan zijn gezin. Hierdoor eet Kata’s moeder zich vol. In de tweede verhaallijn ontmoet ze Stefan, hij woont in dezelfde studentenflat als Kata en haar studiegenote Diana.Toen ze Stefan zag kreeg ze een heel apart gevoel, het gevoel dat ze hem al kende, maar ze had hem nog nooit eerder ontmoet. Toen ze in hun kamer begonnen te praten, vertelde Kate dat ze heel erg goed kon schilderen. Stefan had interesse en vroeg of Kata op zijn plafond een hemel kon schilderen. Zijn moeder wilde het betalen, ze wilde het geven als verjaardagscadeau. Kata begint de volgende dag meteen met schilderen. Zo komt ze een paar keer achter elkaar langs om verder te gaan met schilderen. Op een dag komt de moeder van Stefan kijken naar haar verjaardagscadeau. Kata stelt zich voor en de moeder van Stefan herkent meteen de achternaam. Ze heeft dezelfde achternaam als de man die bij haar was ondergedoken tijdens de tweede wereldoorlog. Dit was Jeno, haar vader. Stefan’s moeder had gevraagd of haar vader haar nog kende. Kata durfde het niet goed te vragen en vroeg het dus aan haar moeder. Het bleek dus echt zo te zijn, en Stefan was de zoon van haar vader. Haar liefde voor hem was dus eigenlijk niet mogelijk. Jeno haar vader was wel met haar moeder getrouwd maar hield niet van haar. Haar vader bouwt een hele goede band op met Stefan en kunnen het goed met elkaar vinden. In het derde deel zijn Stefan en Kata al veel ouder. Hun vader Jeno is hier overleden, en ze gaan naar Boedapest om hem daar te begraven. Hij wilde dit graag, omdat zijn familie hier vandaan kwam. Stefan verklaart haar zijn liefde voor haar, ze willen niet zo worden als hun vader. Ze willen niet trouwen met iemand waar ze niet van houden. Uiteindelijk vliegt Stefan terug naar Nederland, hij heeft daar ondertussen al een vrouw. En Kata blijft alleen achter.

Mening:
Het boek was erg leuk om te lezen, het was ook erg leuk dat er twee verhaallijnen door elkaar liepen. Hierdoor wist je het verleden en het heden te ontdekken. Er waren totaal geen moeilijke woorden in het boek, alleen soms Joodse uitdrukkingen en die begreep ik niet. Soms werden ze uitgelegd, maar niet altijd. Het boek was erg spannend, omdat Stefan en Kata wel verliefd waren, maar ze waren familie van elkaar dus het was een onmogelijke liefde. Alleen is het soms moeilijk, omdat er flashbacks in voor komen. Verder was het soms moeilijk te vergelijken of het een droom is of werkelijkheid, omdat ze soms ook dingen droomt. Verder waren alle gevoelens goed uitgelegd en dat was erg fijn om te lezen, omdat je zo weet hoe ze zich bij de handelingen voelen. Op het laatste is het nogal vaag of dat Stefan en Kata wel of niet samen verder gaan, omdat ze het wel willen. 158 woorden.

Plaats:
Het verhaal speelt zich af in Nederland en Boedapest. In Nederland speelt het zich af bij Stefan en bij Kata thuis. En in Boedapest speelt het zich af op de begraafplaats en in het hotel.

Tijd:
Er is niet precies verteld in welke tijd het afspeelt. Het is wel duidelijk dat het na de tweede wereldoorlog is en de mensen die de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt nog leven. Verder komen er in het verhaal auto’s en vliegtuigen voor. Er wordt verteld over een periode die ongeveer 30 á 40 jaar duurt als je het over een heel boek bekijkt. Als het bekijkt vanuit het tweede deel, en dan kijkt naar het verschil tussen het schilderen bij Stefan en dat de vader Stefan ontmoet. Denk ik dat het een paar maanden duurt.

Stijl:
De zinnen zijn redelijk lang geschreven. Het verhaal is verdeeld in drie delen met verschillende tijden. Maar de verhalen binnen de delen zijn chronologisch verteld. De meeste dingen worden goed uitgelegd, behalve wat Joodse uitdrukkingen. Deze stonden ook niet achterin het boek uitgelegd.

Perspectief:
Het wordt verteld vanuit een ik-perspectief, namelijk vanuit Kata’s ogen. Alleen worden soms de gevoelens van anderen wel omschreven, omdat zij het soms herkent hoe een ander zich voelt.

Motieven:
De tweede wereldoorlog, omdat ze heeft ontdekt dat haar vader vroeger bij Stefan zijn moeder onderdook en hun een relatie hadden. Ook heeft Jeno het nog erg moeilijk met het terugdenken aan vroeger. Stefan heeft ook een moeilijke jeugd gehad, omdat hij veel gepest werd.
Liefde, omdat Kata een onmogelijke liefde heeft voor Stefan en hij ook voor haar. Verder de oude liefde tussen Jeno en de moeder van Stefan.
Geloof, omdat Kata Joods is opgevoedt. En haar vader vroeger onder heeft gedoken.
Verdriet, omdat haar vader nogsteeds terugdenkt aan vroeger waar hij het erg moeilijk mee heeft en heeft gehad. Kata en Stefan vinden het echt jammer dat ze niet verliefd op elkaar kunnen worden, omdat ze familie van elkaar zijn.

Thema:
Het thema is de onmogelijke liefde tussen Kata en Stefan, omdat het boek uiteindelijk het meeste over Kata en Stefan gaat.

Titel:
De titel is afgeleid van de beschildering op het plafond, want onder dat plafond staat Stefan zijn bed. Hij wil het gevoel hebben dat hij in de hemel is, zodat hij niet raar droomt. Daarom laat hij Kata een hemel schilderen en niets anders. Ook merk je dat de personen vaak in een bed liggen en dan naar een plafond staren. Als ze in het hotel slapen en daar geen hemel geschildert is, missen ze de hemel op het plafond heel erg. Omdat ze daar vanuit Stefan zijn bed altijd met zijn tweeën naar staarden.

Motto:
Het leven werpt ons als een steen omhoog en hoog in de lucht zeggen wij: ‘Kijk ik beweeg mij.’ Ik denk dat dit betekent dat je niet alles kan bereiken in het leven. Tenzij je van iemand hulp krijgt, of iemand je een goed gevoel geeft net zoals Stefan Kata een goed gevoel gaf, dan kan je je bewegen en je doel proberen te bereiken.

5. Korte samenvatting.
Het boek gaat over Kata, ze woont in Nederland. Ze ontmoet Stefan en schildert voor hem een hemel op het plafond. Als ze zijn moeder ontmoet, blijkt dat zijn moeder haar vader kent en hij vroeger bij haar onder heeft gedoken. Dit vinden Stefan en Kata jammer, omdat ze verliefd op elkaar zijn. Stefan bleek namelijk de zoon van haar vader te zijn, dus haar halfbroer.

6. Informatie over de schrijver.
Tessa de Loo is geboren op 15 oktober 1946 in Bussum. Vroeger op school hield ze al heel erg van opstellen schrijven, maar ze vond het vooral leuk om te schilderen en te tekenen. Toen ze in 1975 voor een wedstrijd een verhaal instuurde, werd deze enthousiast ontvangen. Ze begon steeds meer te schrijven en in 1983 krijgt ze het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut voor haar verhalenbundel ‘’De meisjes van de suikerfabriek’’. Hierna komen er steeds meer boeken uit, maar het boek die de meeste mensen van haar kennen is toch ‘’De Tweeling’’. Hiervan is ook een film uitgebracht. Haar tot nu toe laatst geschreven boek is ‘’Harlekino of Het boek van de twijfel’’ deze is uitgebracht in 2008.

7. Secundaire Literatuur.
1. Behalve Arnon Grunberg, Remco Campert en Ronald Giphart is ook Tessa de Loo Marek van der Jagt. Kijk maar: "Er is halverwege de jaren zestig geen samenzijn denkbaar zonder druipkaarsen, zonder met kaarsvet spelende vingers. De druipkaarsen staan voor een nieuwe tijd die ontwaakt, zodra die zal zijn aangebroken is het met de druipkaarsen gedaan." Herhaling en overdrijving, ziet u wel. En het slapstick-achtige ontstaat door De Loos gezwollen wartaal waarin de nieuw tijd ontwaakt en gelijkertijd ook nog aanbreekt en bovendien allerlei rottigheid uithaalt met druipkaarsen. Een bed in de hemel is een hilarische roman over de studenten Kata en Stefan die elkaar halverwege de jaren zestig leren kennen. Kata sleept het oorlogsverleden van haar joodse vader met zich mee. En Stefan heeft het als moffenjong evenmin erg makkelijk. Toch krijgen de twee een verhouding. Zij, Kata, herkent namelijk iets in Stefan. Iets dat zich in de eerste seconde van hun ontmoetingen al openbaart en "zich heeft losgemaakt en is opgestegen naar ijlere regionen vanuit een logica die meer van deze aarde is dan wijzelf, een kracht op onbekende golflengte." Niet veel later komt de moeder van Stefan het iets duiden. Wat is het geval: niet de mof, maar een joodse onderduiker is de vader van Stefan, en laat die vader nu precies dezelfde persoon zijn als de vader van Kata. Het zou kunnen dat Tessa de Loo behalve Marek van der Jagt ook Jessica Durlacher is. In Durlachers laatste roman lazen we ook over het geschuif en gewissel met ouders, kinderen, NSB'ers en joden, ging het ook over de zoektocht naar een vader en was verzoening tussen kinderen van foute en kinderen van goede ouders het eindresultaat. Of, hebben dergelijke verhalen over goed en kwaad uiteindelijk maar één uitkomst: dat die ordening (voor naoorlogse generaties) even willekeurig als nietszeggend is, en dat verzoening het enige is dat ons rest. Hoe dan ook, Een bed in de hemel is vooral een pretentieus schrijftafelideetje, waarin de graad van onwaarschijnlijkheid een maximum bereikt. Dat maakt het echt heel komisch.

2. "Of ik in vrijheid geloof [...] in de mogelijkheid je door de pure kracht van de wil aan je lotsbestemming te ontworstelen." "Was het maar zo", denkt hoofdpersone Kata, zij heeft altijd het gevoel dat de dingen haar overkomen.In deze roman van Tessa de Loo staat de verwerking van de Tweede Wereldoorlog centraal. Kata Rózsavölgyi heeft een Hongaars-joodse cellist als vader. Hij wist naar Nederland te vluchten ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en dook daar onder bij een vrouw die zijn geliefde werd, maar die hij meteen na de bevrijding achterliet. Het was Kata nooit duidelijk waarom en zij vroeg er nooit naar, want het was duidelijk dat haar melancholische vader tegen haar vragen niet bestand zou zijn. Over haar voorouders en het leven in Hongarije is zij tijdens haar jeugd veel te weten gekomen doordat haar vaders broer Miksa dankzij de opstand van 1956 Hongarije kon verlaten. Kata komt er door die verhalen achter dat zij veel op haar oma lijkt en dat haar vader beknot werd in zijn leven door deze vrouw, die alles op alles zette om van haar zoon een beroemd cellist te maken.
Als Kata 18 jaar oud is leert ze Stefan kennen; een echte charmeur die moeiteloos meerdere relaties tegelijk aanknoopt. Ook Kata voelt zich tot hem aangetrokken. Tijdens het schilderen van een hemel boven zijn bed leert ze Stefans moeder kennen. Kata beschouwt haar later als het noodlot, want "het noodlot is een kleine oorzaak met grote gevolgen". En grote gevolgen heeft deze ontmoeting zeker. Kata zal hierdoor uiteindelijk zelf het heft in handen nemen voor haar leven en niet meer afwachten wat haar overkomt.
De Loo heeft een prachtig verhaal gemaakt, dat ze zo beeldend heeft geschreven dat het als een film aan je voorbij trekt. Het duurt wel even voordat het verhaal je te pakken heeft: tot het moment dat het noodlot in de persoon van Stefans moeder binnenkomt, kabbelt het wel erg rustig voort en lijken de verschillende verhaallijnen wel erg veel op zichzelf te staan. Maar van dan af wil je meer weten en verslind je alle pagina's om het boek uit te hebben, om alles te weten wat er geweten moet zijn.

3. De nieuwe roman van Tessa de Loo heeft alles om de grote literaire hit van het najaar te worden. Aanbeveling één (doet het altijd goed in deze tijd van druk druk druk): iedereen leest Een bed in de hemel in een avond uit. Daar begin ik niet aan, mij te dik, dat is flauwekul. Tweede aanbeveling: Tessa de Loo heeft een soepele schrijfstijl die nergens opdringerig wordt. Ze gebruikt ook in dialogen geen aanhalingstekens, schept zo een afstand alsof er een verteller in het spel is en vermijdt dat haar verhaal melodramatisch of pathetisch wordt. Derde aanbeveling, wellicht de belangrijkste: dit is een goed boek! De roman is spannend. Hij kan kan iedereen aanspreken die in de tweede helft van de 20ste eeuw is geboren, die beseft welke gevolgen een oorlog, in dit geval die van 1940-'45, na generaties nog kan hebben. Tenslotte: bij Een bed in de hemel hoef je niet steeds te zoeken naar autobiografische elementen - de modieuze trend in de literatuur van vandaag. Er zitten inderdaad autobiografische trekken in, verklaarde Tessa de Loo (ze wordt zondag 54) in een interview in deze krant. Ze heeft ze echter geraffineerd verborgen. Het tiende boek van de schrijfster die in 1993 een groot lezerspubliek aan zich bond met roman De tweeling, vertelt meer dan een verhaal waarin joodse vluchtelingen uit Hongarije en hun kinderen, oorlog en onderduiken centraal staan. Kata Rósavölgyi, de vrouw door wier ogen we kijken, gaat in 1995 naar Boedapest om daar haar vader te begraven. Deze cellist vluchtte na de Kristallnacht in 1938 uit Berlijn, waar hij optrad met een Hongaars zigeunerorkest, naar ons land. In de oorlog dook hij onder bij de moeder van student Stefan. Tessa de Loo schetst vooral in het lange tweede hoofdstuk Hemel de joodse gemeenschap en de familie Rósavölgyi die sinds het begin van de 20ste eeuw leefden in Boedapest. Traditie, armoede, de wil om iets te bereiken, herinneringen aan antisemitisme en moord, dat alles vormt slechts een deel van het verhaal. Dat krijgt extra kleur als ze oom Miksa, de broer van de vader van Kata die in 1956 na de opstand Hongarije ontvlucht, zijn beeld van de familiegeschiedenis laat vertellen. In 1965 ontmoet Kata als jong kunststudente de filosofiestudent Stefan. Zij schildert op het plafond van zijn studentenflat een wolkenhemel. Daar komt de titel van de roman vandaan. Tussen hen gebeuren dingen die we hier niet onthullen, want Tessa de Loo schiep niet voor niks een spanningsboog in deze geschiedenis van twee onmogelijke liefdes. Er zitten wel twee storende continuïteitsfouten in de eerste druk van het boek. Op blz. 36 heeft Stefan zijn studentenflat op de vijfde verdieping, op blz. 44 is dat de zevende. Op blz. 57 zegt Stefan tegen zijn moeder 'dat zijn uw eigen woorden', terwijl hij haar eerder al heeft getutoyeerd: 'Doe je jas uit.' Maar laat dat de pret niet drukken. Een bed in de hemel heeft enkele sleutelzinnen die de roman zijn meerwaarde geven. 'Kun je je door pure wilskracht aan je lotsbestemming ontworstelen', is er een. 'De waarheid schijnt zoveel kanten te hebben als er getuigen zijn', luidt een andere. En: 'je hebt feiten en gevoelens.' Met die vragen en constateringen speelt Tessa de Loo een intrigerend spel. Bijna halverwege het boek doet De Loo een aantal suggesties waarvan je schrikt: geeft ze nu de plot al weg; had ze dit niet beter moeten verhullen? Maar nee, de kwaliteit van Tessa de Loo is dat ze er een oorspronkelijke draai aan geeft en zelfs voor een onmogelijke liefde rechtvaardiging weet te vinden.

8. Jouw reactie op de recensies.
1. Ze vind het boek heel komisch en hilarisch, maar dat vind ik eigenlijk wel meevallen. Ze vind ook dat het boek heel veel op andere boeken lijkt, maar er is wel een andere draai aan gegeven. Over dit kan ik niet oordelen, omdat ik de meeste schrijvers die ze noemt niet ken. Ze vind dat de onwaarschijnlijkheid heel erg hoog ligt, maar het zou toch kunnen voorkomen dat het in het echt ook is gebeurd. Alleen is het dan te snel gebeurd, en is het erg veel toeval.

2. Ze vind het een prachtig verhaal, en dat is ook zo. Het is namelijk heel erg goed beschreven, zoals ze ook al zegt: ‘’Het gaat als een film aan je voorbij.’’ Ze heeft wel gelijk dat de spanning in het begin van het boek erg laag ligt. En de spanning een beetje begint op het moment dat ze ontdekken dat de vader van Kata ook de vader van Stefan is. En ik had op het laatste ook dat ik wou weten hoe het af ging lopen en maar naar het boek bleef pakken.

3. Het boek is inderdaad in één avond uit te lezen, maar het is totaal niet slecht geschreven. Al vond ik het juist vervelend dat ze geen aanhalingstekens gebruikte. In het begin moest ik hier heel erg aan wennen, maar daarna begreep ik het wel. Het boek is echt heel spannend, dat ben ik volledig met hem eens. Verder had ik geen last van de fouten, maar ik had ze wel opgemerkt.

9. Bronnenlijst.
Informatie over de schrijver:
Boekentaal. Biografie. http://www.boekentaal.info/id80.htm | Opgehaald op 06-02-2011.

Recensies:
1e Recensie: Serdijn, D. Bed in de hemel. Het Parool. 31-10-2000. Opgehaald op 31-01-2011 van Literom.

2e Recensie: Piters, M. Bed in de hemel. Leesidee. 01-02-2001. Opgehaald op 31-01-2011 van Literom.

3e Recensie: Schenke, M. Bed in de hemel. Algemeen Dagblad. 13-10-2000. Opgehaald op 31-01-2011 van Literom.

Verdiepingsopdrachten:
1. De beleefdheid gebiedt dat ik van de trap af kom en haar mijn rechterpols toesteek, omdat mijn handen vol verf zitten. Kata, zeg ik, Kata Rózsavölgyi. De vrouw laat mijn pols niet los. Een oneindigheid lang kijkt ze me aan. Het wervelende binnenkomen van het noodlot en dan deze ongemakkelijke stilte.
Doe je jas uit, zegt de zoon.
Die naam, de moeder krijgt haar stem terug, je hebt dezelfde onuitsprekelijke naam. Weer die stilte. Als wie? De zoon verraadt een licht ongeduld. Als mijn onderduiker. Mijn onderduiker, zegt ze, alsof deze haar toebehoorde. Ik besef nog niet dat ze alles verraadt in deze twee woorden.
Mijn moeder verborg een joodse man in haar huis, in de oorlog, legt de zoon vermoeid uit.
Jëno, zegt de moeder, en dan deze onmogelijke achternaam. In het blauw van haar ogen vernauwen de pupillen zich terwijl haar gedachten teruggaan in de tijd. Ogen als ijs krijgt ze. De sneeuwkoningin van Andersen, die het hart van Kai bevroor.
Mijn vader heet ook Jëno, zeg ik.
Hij moet het zijn, beslist de moeder, wat is er van hem geworden? Hoe leg ik, met haar hand die zich om mijn pols schroeft, uit wat er van mijn vader geworden is? Hij is cellist in het Brabants Orkest... Ik aarzel. Moet ik tegenover haar, een wildvreemde, gaan uitweiden over zin chronische somberheid.. zijn bitterheid jegens de wereld die onbedoeld zijn gezin treft in de vorm van verwijtend zwijgen, over mijn moeder die eet, die snoept, moeder die gebrek aan aandacht weet om te zetten in vet?
Hij praat nooit over zijn onderduiktijd, zeg ik. Ze laat mijn pols los. Dus jij bent zijn dochter, stelt ze vast.

- Ze had ook kunnen ontkennen dat haar vader ondergedoken heeft. Ze had dit kunnen doen door bijvoorbeeld te zeggen dat haar vader niet joods is.

Als ze dit had gedaan in plaats van te zeggen dat hij nooit over zijn onderduiktijd verteld. Had het gesprek heel anders gelopen. Ze had bijvoorbeeld kunnen vragen: ‘’Weet je het zeker?’’ of ‘’Zou je het thuis niet nog eens navragen?’’ Maar ze had ook verder haar kunnen vertrouwen. Zo hadden Stefan en Kata wel een relatie op kunnen bouwen en hadden ze later misschien getrouwd geweest en kinderen gekregen. In plaats van dat Stefan nu, heel vaak met Jeno optrok en naar Boedapest was vertrokken om te helpen met zijn begravenis.

- Ze had ook haar achternaam er niet bij kunnen zeggen. Alleen zou de vrouw dan nog kunnen vragen naar haar achternaam.

Als ze dit niet had verteld, had heel het verhaal daarna al vervallen. Het had dan heel anders afgelopen. Ze had verder gegaan met het schilderen. De moeder van Stefan was trots op het schilderwerk in plaats van erover na te staan denken of ze het kind van haar onderduiker was. Als het schilderen dan klaar was hadden Stefan en Kata weer samen op het bed kunnen liggen. En hadden ze waarschijnlijk wel een relatie gehad. 216 Woorden.

2. - De onmogelijke liefde, aangezien het boek bijna alleen maar over de liefde gaat tussen Stefan en Kata en over het feit dat het niet mogelijk is doordat ze familie blijken te zijn.

- Met je hoofd tussen de wolken, aangezien ze allebei verliefd zijn en dus met de hoofd in wolken zijn, maar het plafond van Stefan is beschilderd met een hemel. Dus slaapt hij met zijn hoofd tussen de wolken.

-De hemel op aarde, aangezien de hemel is geschilderd in een kamer en het dus geen echte hemel is. Je kan het dus zien als de hemel op aarde. Stefan gebruikt het er ook voor zodat hij geen vervelende dromen krijgt. En van de hemel hoor je altijd alleen positieve dingen. 123 Woorden.

3. "De enige echte liefde is de onmogelijke liefde." Geschreven door: Johann Wolfgang von Goethe,
Duits schrijver en dichter (1749-1832). Ik vind dit citaat er erg goed bij passen, aangezien Kata alleen nog maar liefde voor Stefan heeft gevoeld en nog niet voor iemand anders. Ook heeft Stefan altijd de meeste liefde gevoeld voor Kata. Verder wordt deze liefde het meeste in het boek beschreven, over de rest wordt het amper verteld. Ze noemen het alleen op, maar beschrijven niet de gevoelens en je kan niet lezen wat er precies gebeurd. Dit heeft met het thema te maken, omdat het over Stefan en Kata gaat en hun onmogelijke liefde. Ik vond dit thema ook het beste bij het verhaal passen. Ik kon eigenlijk geen citaten over onmogelijke liefde, deze kwam ik op een citaten-site tegen. Ik kan dus niet uitleggen waarom deze beter is als andere citaten. In het boek blijven Kata en Stefan ook altijd aan elkaar denken, en aan niemand anders. Ze willen wel de liefde met elkaar starten, maar toch ook weer niet. De liefde voor hun wordt wel sterker, omdat ze niet zo ongelukkig willen worden als hun vader. 173 Woorden.