Titel: Echte mannen eten geen kaas
Auteur: Maria Mosterd
Jaar van uitgave: 2008
Gelezen druk: 24e druk, 2009
Uitgeverij: vangennep Amsterdam
Aantal bladzijdes: 188

Ik heb dit boek gekozen omdat het me werd aangeraden door mijn vriendin en veel in het nieuws is geweest. Die berichten waren in het begin vooral positief maar later negatief: de schrijfster zou het hele verhaal hebben verzonnen! Dit wekte mijn interesse en daarom besloot ik het boek te gaan lezen.

Een korte samenvatting van het boek:
Het boek gaat over een meisje genaamd Maria. Op een dag fietsten Maria en Nikki (haar vriendin) naar hun eerste dag op hun nieuwe school. De dagen verstreken normaal, totdat er ineens een groep jongens op de parkeerplaats stond. De jongens die daar stonden trokken de aandacht van Maria en Nikki. Maria werd langzamerhand geïnteresseerd in een van de jongens, genaamd Manou. Na een tijd vraagt Manou aan Maria of ze een keer met hem mee naar huis gaat. Vanaf dat moment trekt Maria steeds meer met Manou op. Maria’s situatie op school verslechterde, ze ging minder naar school toe en trok bijna alleen nog maar met Manou op. Ook haar situatie thuis verslechterde, omdat ze steeds meer ruzie had met haar moeder, om Manou. Langzamerhand ging ze Manou steeds meer vertrouwen en liet ze haar familie en vrienden achter zich. Manou ging steeds meer van haar eisen, waaronder dat zij met hem naar bed moest. Vanaf dat moment was het goed fout, ze was in het ‘loverboy circuit’ terecht gekomen. Maria begon met roken en moest met allerlei jongens naar bed. Dat allemaal voor geld voor Manou. Het ging steeds slechter en slechter met Maria. Op een dag ging Manou weg voor zaken. Maria moest zijn handel overnemen en moest andere meisjes zoeken die voor Manou konden gaan werken. Toen er weken verstreken moest Maria naar een opdracht van Manou. Ze moest een kamer in waar allemaal jongens zaten te wachten om met haar naar bed te gaan. Vervolgens kwam ze thuis en zei tegen haar moeder dat ze verkracht was. Haar moeder deed toen onmiddellijk aangifte bij de politie. Haar moeder was zo bezorgd over Maria dat Maria ergens anders moest gaan wonen, ver weg van Manou. Maria hield toch elke dag contact met Manou en kon niets anders doen dan aan Manou denken. Toen haar moeder erachter kwam dat ze nog steeds contact hield met Manou stuurde haar moeder haar naar een internaat. Ze zat maanden in het internaat waar het op en af met haar ging. Toen ging het heel slecht met haar in het internaat. Een vriend van Manou, Ricardo, kwam haar opzoeken in het internaat. Ricardo moest er van Manou voor zorgen dat Maria weer terug bij hem kwam, maar dat mislukte. Toen vond haar familie het genoeg en Maria kwam in aanmerking voor een plan in India. Ze ging toen een jaar met andere meiden naar India om daar vervolgens bij te komen van alles wat er gebeurt is.
Te vinden op: http://www.scholieren.com/boekverslagen/32320

De voorkant van het boek heeft met het boek te maken doordat Maria zelf op de voorkant staat. Voor haar loverboy Manou was het van groot belang dat iedereen waarmee hij omging lichter van huidskleur was dan zijzelf. Doordat Maria zelf op de voorkant ziet, kun je ongeveer inschatten hoe donker hij moet zijn omdat ze nog maar net licht genoeg was.
Ook staan de letters op haar arm wat als betekenis zou kunnen hebben dat het letterlijk in haar gekerfd staat wat er allemaal is gebeurd.

Personages.
1.1 Het probleem van mijn hoofdpersonage is dat ze in handen is gevallen van een loverboy. Haar karakter is eigenwijs, in voor nieuwe dingen, van spanning houden en typisch een puber. Haar doel in het boek is uit de macht van Manou, haar loverboy ontspannen. En ze behaald in het boek inderdaad haar doel.
1.2 Ik kon me heel goed inleven in de hoofdpersonage omdat ik zelf ook op een middelbare school zit en de situatie ook bij mij zou kunnen gebeuren. Al zou het mij natuurlijk nooit gebeuren, hoop ik.
1.3 Het fragment waarin de hoofdpersoon een duidelijke rol speelt:
Ze stonden alledrie halfnaakt voor de spiegel kleren voor te houden en make-up op te doen. Ze waren druk aan het praten in het Papiamento. Esmeralda zette me op een kruk en Rolanda begon me op te maken. Ik werd ech heel zwaar opgemaakt. De kleding die ze voor me uitzochten was voor mijn gevoel veel te bloot. Een heel kort zwart rokje met hoge laarzen, een doorzichtig zwart met rood truitje met daaronder een zwarte bh met allemaal diamantjes erop. Mijn haar vlochten ze voor een deel in en de rest lieten ze los, als laatste kreeg ik grote zilveren ringen en een ketting om en oorbellen in. Toen mocht ik weg, terwijl zij nog bezig waren, ik hoefde ze niet te helpen met hun make-up. Manou keek me raar aan toen ik de kamer inliep. ‘Mijn hemel, je bent net een echt hoertje, goed zo,’ zei hij en hij moest lachen. Ik voelde me heel erg ongemakkelijk.
Te vinden op bladzijde 71 - 72

Perspectief
2.1 Het boek is geschreven vanuit het ik-perspectief waarbij de ikfiguur deelneemt aan het gebeuren.
2.2 Om duidelijk te maken vanuit welk perspectief het verhaal is geschreven, hier een fragment:
Ik stond op en liep de deur uit. Ik ging naar het station waar ik de trein terug naar Stenenmuur nam. Daar ging ik naar het huis van Juanez, die al op me stond te wachten. Ik ging met het pakketje naar de stad, waar een meisje op me wachtte. Ik had haar eerder gezien, maar kon me niet meer herinneren waar. Zij blijkbaar wel, want ze begon hele verhalen tegen me op te hangen. Als je me nu zou vragen hoe ze eruit ziet, ik zou het niet weten, ik was helemaal niet met haar bezig. Ik bracht haar naar Juanez, die inmiddels weer ergens anders in de stad stond te wachten. Daarna ging ik naar de coffeeshop voor een joint en ging door naar Romario om dat pakketje af te leveren. Hij gaf me een handtasje dat ik naar de man met de zonnebril moest brengen. Ik zei tegen hem dat ik van Manou niet met hem om mocht gaan, maar dat maakte hem niet uit.
Te vinden op bladzijde 75

Tijd
3.1 De tijd die in mijn boek wordt beschreven, is in deze tijd. Niet meteen 2010, wel iets langer geleden, maar toch redelijk nieuw. Dingen die nu helemaal in zijn, zoals mobiele telefoons/ Blackberry’s met Internet, gaat het in het boek nog helemaal niet over. Daaraan kun je wel zien dat het iets langer geleden is. Dat het wel van de afgelopen tien jaar is kun je zien aan woorden als mobieltjes. Dit is te verduidelijken met het volgende fragment:
De volgende dag fietset ik naar school en zag Nikki al staan wachten. ‘Wat heb je gister gedaan? Je ziet er niet uit!’zei Nikki. ‘Dankje’zei ik en ik pakte mijn telefoon. Ik belde Manou. ‘Hallo?’hoorde ik zijn stem aan de andere kant . ‘Ehm, met Maria, Manou, ik denk dat ik bij jou wil zijn,’zei ik en keek naar Nikki die me met een verbaasd hoofd aankeek.
Te vinden op bladzijde 22

Ruimte
4.1 Het boek speelt zich op veel verschillende plaatsen af. In het begin speelt het boek zich vooral op school en bij Maria thuis af. Later, wanneer ze veel spijbelt, speelt het zich vooral af bij de huizen van haar klanten en bij het bankje waar ze altijd afsprak met Manou of haar oppasser wanneer Manou in het buitenland zat.
4.2 De schrijfster heeft voor deze plek gekozen omdat het zo verduidelijkt hoe erg haar situatie was. Door de precieze omschrijving van de vieze huizen waarin ze seks moest hebben van Manou, walg je eigenlijk zelf met haar mee en kun je je beter inleven in Maria.

Thema en motieven
5.1 Het thema van het boek is het doorbreken van een vast patroon. Maria was vier jaar lang in handen van een loverboy, maar is er wel uitgekomen! Dit is het thema van het boek. De motieven zijn: geweld, dit gebruikte Manou als hij zijn zin niet kreeg, seks, dit moest Maria met wildvreemde mannen doen voor hem om geld te verdienen en liefde, want op pagina 188 schrijft Maria dat ze wel van hem is gaan houden omdat ze anders het niet allemaal gedaan zou hebben voor hem.

Titel en motto
6.1 De verklaring voor de titel is dat het een uitspraak is van de Maria Mosterd, de schrijfster, haar loverboy. Hij zegt dan dat echte mannen geen kaas eten en geen karnemelk drinken. Maria gelooft werkelijk alles wat hij zegt omdat ze eigenlijk bang voor hem is maar ook niet zonder hem kan: dit is een van de dingen die ze op den duur zelf ging geloven.
De verklaring voor de ondertitel ( Vier jaar in handen van een loverboy) is denk ik dat het is om het thema aan te geven en de ernst van de situatie. Er zit namelijk verschil tussen of je nu na een halfjaar weer “vrij” bent, of dat je ook meerdere jaren slachtoffer bent van een loverboy(bende).
6.2 Het boek heeft geen motto.