Beschrijving van het boek:
Het is een klein dik boekje met een zachte kaft. Het boekje bevat 186 bladzijdes. Het boek heeft kleine hoofdstukken. De hoofdstukken hebben geen titels maar om het volgende hoofdstuk aan te tonen wordt een oog gebruikt. Omdat het verhaal precies wordt verteld en het aan een stuk door gaat, heeft Maria het oog gebruikt als een soort pauze tussen de stukken tekst. De hoofdstukken zijn niet even lang, het ene hoofdstuk is langer dan het andere. Het boek heeft geen motto, proloog en een epiloog. Er staan wel twee recensies voor in het boek. Op de kaft staat een foto van een meisje met een tattoo op haar arm, op de tattoo staat de titel van het boek: ‘Echte mannen eten geen kaas’.

De hoofdpersoon:
Maria Mosterd is de hoofdpersoon van het boek. Ze is een heel mooi meisje met bruin haar en bruine ogen. Ze is in Nederland geboren maar heeft een getinte huid, omdat haar opa en oma een andere afkomst hebben. Maria is een lief, maar vooral een heel onzeker meisje dat op haar twaalf jarige leeftijd nog wel graag een keer knuffelt met haar moeder. Wanneer ze voor het eerst naar de middelbare school gaat, wil ze stoer zijn en wat meer spanning in haar leven. Ze fantaseerde hoe het zou zijn als ze een vriendje had. Haar karakter verandert heel erg, wanneer ze in aanraking komt met een loverboy genaamd Manou. Maria wordt hard voor zichzelf en haar omgeving, wanneer ze emotioneel is laat ze dit absoluut niet merken. Ze gebruikt drugs en begint met spijbelen dat doet ze allemaal voor haar vriendje Manou. Manou is Antilliaans, hij heeft een bruine huid en is erg dik. Maria wou meer spanning in haar leven en Manou beloofde haar dat hij haar daar bij kon helpen. Door Manou had Maria geen eigen mening meer, wat Manou vond, dat vond zij ook.


Tijdens het revalideren werd Maria onzeker ze wist niet of ze naar Manou moest gaan of hem met rust laten en haar eigen leven weer op pakken. Door Manou gaat het niet meer zo goed met Maria en dat heeft haar moeder snel in de gaten, ze heeft vaak ruzie met haar moeder en haar zusje en ze doet er alles aan om maar bij Manou te kunnen blijven. Nikki is de vriendin van Maria. Ze deden vaak leuke dingen samen zoals naar de stad gaan, maar alles was veranderd. Maria had het te druk met Manou en had geen tijd meer voor Nikki, waardoor ze steeds minder met elkaar afspraken. Nikki zette een punt achter hun vriendschap. Ze wil niets meer met Maria te maken hebben, ze vindt dat Maria met verkeerde dingen bezig is. Dus besluit Nikki afstand te nemen.

Het perspectief:
Het boek: ‘Echte mannen eten geen kaas’, heeft het ik –perspectief. Dit komt omdat de schrijver de hoofdpersoon van het verhaal is. Maria Mosterd vertelt over haar leven, over hoe ze in handen was gevallen van een loverboy.

Het belangrijkste probleem in het boek:
Het belangrijkste probleem is dat Maria Mosterd in aanraking is gekomen met een loverboy. Maria werkt voor Manou, ze doet precies wat Manou zegt. De moeder van Maria denkt dat Manou haar vriendje is. Wanneer de moeder van Maria er achter komt wie Manou werkelijk is, probeert ze Maria bij Manou weg te houden. Maar Maria kan Manou maar niet uit haar hoofd zetten, ze hield nog steeds van hem. Eén van de uitspraken van Manou was: ‘Echte mannen eten geen kaas’, dit heeft Maria als titel van het boek gebruikt.

Ik vind de titel heel mooi, maar zelf had ik een andere titel gebruikt Zelf had ik een titel gekozen dat meer over het verhaal vertelt zoals: ‘Vier jaar lang in handen van een loverboy’. Ik heb deze titel gekozen, omdat het meer over het verhaal verteld. Als je de titel van het boek leest: ‘Echte mannen eten geen kaas’, dan weet je niet dat het over een meisje gaat die in aanraking is gekomen met een loverboy.

Belangrijkste plaatsen:
Het verhaal speelt zich op meerdere plaatsen af in het noorden van Nederland, namelijk in de buurt van Zwolle. De belangrijkste plaats kun je niet vertellen omdat er meerdere plaatsen in het verhaal voorkomen zoals: haar huis, de school waar ze op zit, bij de kerk, de flats van de andere loverboys, het gesticht en het internaat, bij kennissen en op het politiebureau. In de flats beschrijft ze de appartementen als kleine en vieze ruimtes waar een muffe geur hangt. Ze vertelt ook dat het er ruikt naar wiet en het meestal een donkere ruimte is. Ze spreekt ook elke keer bij de kerk af, hier zet ze haar fiets dan neer en wordt ze opgehaald door Manou of door de vrienden van Manou. Om haar leven weer op te pakken wordt ze tijdelijk naar kennissen gestuurd, ze vindt het erg saai omdat het elke dag hetzelfde gaat. Het huis waar ze met haar moeder en haar zusje woont, is heel gezellig ingericht. Volgens Maria is het een beetje te druk ingericht, maar wel heel gezellig. Maria heeft ook een tijdje in een gesticht verbleven, hier waren ook andere kinderen met problemen. Maria keek film met twee andere meisjes en ze kon sporten. Ze vond het niet leuk om er te verblijven ze wou het liefst terug naar Manou. Door verschillende manieren werd geprobeerd er voor te zorgen dat Maria zich veilig voelde om haar leven weer op te pakken, maar ze was niet bang voor Manou ze wou juist naar hem toe. Ze kon hem maar niet uit haar hoofd zetten.

Ze dacht nog elke dag aan Manou. Ze dacht over hoe het zou zijn om weer bij hem te zijn, om hem weer te zien, voelen en ruiken. In het boek beschrijft Maria dat het vaak regenachtig is, het komt maar zelden voor dat het mooi weer is.


Beoordeling van het boek:
Het is een spannend boek, doordat er veel aangrijpende stukken in voor komen. Omdat het voor de meeste mensen onherkenbaar is wat Maria heeft mee gemaakt is er door de meeste mensen veel vraag naar om het te lezen. De meesten zouden wel willen weten hoe het leven er uit ziet als je in handen bent van een loverboy. Omdat Maria het zelf allemaal heeft mee gemaakt geeft het een heel duidelijk beeld, over hoe loverboys zijn. Ik vind het heel zielig wat Maria allemaal heeft mee gemaakt. Het is vreselijk dat ze met mannen naar bed moest toen ze nog maar twaalf jaar was en dat ze joints ging roken om haar hoofd leeg te maken en er niets van te voelen als ze met mannen naar bed moest. Dit mag niemand overkomen en ze wil met dit boek ook de mensen waarschuwen. Ze wil je door middel van dit boek in laten zien, dat niet alle jongens te vertrouwen zijn, dat je op moet passen en je niet zomaar met iemand mee moet gaan. Ik vind het ook heel zielig voor haar moeder dat ze heeft mee gemaakt dat ze met haar kind naar het politie bureau moest en naar de rechter. Het is hartverscheurend als je leest dat ze afscheid moet nemen van haar moeder en haar moeder haar uitzwaait en tegelijkertijd staat te huilen van verdriet, omdat ze haar dochter een lange tijd niet gaat zien. Het is een heel dik boek, maar omdat het zo spannend is ben je geneigd elke keer verder te lezen en heb je het boek zo uit. ‘Echte mannen eten geen kaas’, is een heel mooi boek, dat door iedereen gelezen zou moeten worden. Iedereen zou moeten weten dat er zulke nare mensen op de wereld zijn en je er voor moet oppassen.