Kleine biografie:
Geboren: 1946
Debuut: Nathan Sid (1984, novelle) Genres: Roman, novelle, reisverhaal, toneel
Bijzonderheid: Toen de KLM zich huiverig toonde Salman Rushdie te vervoeren, dreigde Van Dis zijn Airmiles in te leveren en het publiek op te roepen hetzelfde te doen. Dat deed wonderen. Citaat: 'Ik voel het als een sensatie om op de scherpte van het mes te wandelen, me in donkere holen te begeven, met boeven om te gaan. Maar de meeste avonturen spelen zich in m'n geest af.' (Trouw, 1-9-1986) Recent werk: Indische duinen (1994, roman), Palmwijn (1996, Boekenweekgeschenk), Een deken van herinnering (1998, essay), Totok (1998, poëzie) Dubelliefde, geschiedenis van een jongeman (1999, roman), Op oorlogspad in Japan (2000 , novelle) Beschrijving: I
De ik-persoon in dit boek (er wordt geen naam genoemd, je weet alleen dat hij op school een keer de rol van Tony uit The West Side Story vertolkt heeft) is helemaal gek van toneel. Hij houdt ervan om steeds een ander personage weg te zetten. Wanneer de ik-figuur op een avond bij een vriend van hem komt, Jaap Schouten, stelt diens vader vast dat het ik-personage homo is. Dit is in die tijd taboe, dus de ik-figuur gaat boeken lezen en vindt dan bepaalde adressen van kroegen voor homo's. Als symbool van het homo-zijn koopt ook hij een gouden ketting, de talisman moet hem zekerder maken maar hij draagt hem wel ver weggestopt onder zijn kleren. Op een dag besluit hij zo'n kroeg te bezoeken. Hij wordt versierd door een zekere Piet en gaat bij hem thuis met hem naar bed. Als hij thuiskomt en bloedt, weten zijn zusjes wel hoe laat het is. Zijn moeders reactie is echter de kleren te wassen en te zeggen; "Toneelstuk voorbij" (blz. 80).
II
De ik-figuur breekt niet door op de toneelschool en beseft dat hij iets anders moest gaan worden. Zijn goede vriend, Werner Trip, lijkt echter met alles meer succes te hebben. Het uiterlijk van Werner zit mee, in tegenstelling tot de ik-persoon die een beetje dik is, Werner draagt de mooiste kleren, de meisjes vallen op Werner en bij toneel krijgt Werner de rollen die de ik-persoon graag zou willen hebben. Werner's thuissituatie is echter slecht, zijn vader betaalt niets voor hem en zijn moeder heeft niets. De ik-figuur en Werner krijgen het idee om Werner's vader te vermoorden, deze actie mislukt echter. Het ik-personage leest veel. Hij reist op en neer tussen A'dam (waar hij Nederlands studeert) en Halfstad. In de trein ontmoet hij een vroeger klasgenootje, Maud. Om aan geld te komen laat hij naaktfoto's maken. III
De ik-persoon krijgt een kamer in A'dam naast een stel rumoerige Surinamers. Hij gaat vaak naar een Griekse kroeg en krijgt belangstelling voor de achtergrond van de Grieken. Hij gaat naar de hoeren. De ik-figuur wil een bijdrage leveren aan de bevrijding van Griekenland en sluit zich aan bij de actiegroep. Om de Griekse belangen in de aandacht te brengen besluiten ze een aanslag te gaan plegen. Hij krijgt contact met Maud en hij belooft haar de primeur van de aanslag te geven. In een brief verteld hij haar dat hij wel zelfmoord zou willen plegen, al doet hij dat toch niet. Hij gaat als Nachtman de straat op en biedt zich aan als een hoer. IV
Het ik-personage sluit zich aan bij de Griekenlandgroep. De leider ervan, Lex, neemt hem apart en vraagt hem s'nachts een nep-bom te willen gooien door de ruiten van Olympic Airways. Omdat de ik-figuur Werner een keer uit de bak geholpen had, helpt Werner hem bij de aanslag. De ik-figuur geeft Maud de primeur, zij wordt echter ontslagen omdat de Telegraaf zich afvraagt hoe ze zo snel aan dit soort informatie komt. Werner en de ik-figuur trekken in in het huis van Maud, als veiligheid voor de aanslag. Om aan geld te komen steelt het ik-personage. Maud en de ik-figuur krijgen een relatie. Werner houdt zich afzijdig. De relatie benauwd de ik-figuur af en toe en dan vlucht hij als Nachtman het nachtleven van Amsterdam in. Maud en het ik-personage groeien uit elkaar en stoppen er uiteindelijk mee. Zijn geld raakt op en hij wil graag een ander onderkomen dan bij Maud. Hij besluit cheques als vermist op te geven en ze door Werner te laten verzekeren. Spijt begint te knagen en hij geeft zichzelf aan bij de politie. V
In een kroeg ontmoet hij een vrouw, Mireille, met wie hij naar huis gaat. Het lukt niet om met haar naar bed te gaan, hij is ontdaan door de manier waarop ze met haar kinderen omgaat en door de drank niet meer in staat om iets klaar te spelen. Op straat ontmoet hij Mischa, wiens gezicht geheel getatoeëerd is, en hij komt even terecht in de wereld van de drugs. Alicia, een dame die hij een keer met Werner in een café (de Blauwe Ballon) ontmoet had, gaat met de ik-figuur om en ze stelen wat af. De moeder van het ik-personage is jarig en hij gaat naar Halfstad. Terug in Amsterdam gaat hij weer de straat op en heeft contact met Maurits, een mannelijke hoer. Werner's vader is overleden. De ik-figuur heeft een openhartig gesprek met Werner. Het is nooit meer geworden dan een vriendschappelijke relatie tussen hen en daar zijn ze nu blij om. De ik-figuur gaat weer schrijven, onder andere over zijn woede. "Ik heb me voorgenomen gelukkig te worden" (blz 363). Zo eindigt het boek. Motivatie boekkeuze: Ik heb dit boek gekozen omdat iemand gezegd had dat Adriaan van Dis een goede schrijver was. Voor de lijst moet je ook nieuwe boeken lezen en deze is in 1999 geschreven. De analyse: De titel: dubbelliefde, omdat hij door de ‘dubbelrollen’ die hij speelt van vrouwen en mannen houdt. Het is een roman. Het thema: Het identiteitsprobleem waarmee de hoofdpersoon worstelt, terwijl hij achternagezeten wordt door het verleden. Er is 1 verhaallijn waarin herinneringen ook worden opgehaald. De hoofdpersoon. Een complex vrij ongelukkig persoon ( althans zo komt hij over). Hij heeft zijn echte ik nog niet gevonden en probeert dat te vinden door verschillende rollen te spelen. Zijn verwarrende gedachten worden heel goed overgebracht in het boek. Gedurende het boek probeert hij uit te vinden wie hij is. Het speelt zich ongeveer 30 jaar geleden af. In de jeugd van Adriaan Van Dis. Het is een biografie, die lichtelijk overdreven is af en toe naar mijn idee. Je bekijkt het verhaal door de ogen van de ikpersoon. Dit is in dit geval vaak wat verwarrend omdat ie vaak zo zeker van zijn zaak is, terwijl die dan eigenlijk helemaal niet goed is. je bent toch gewend dat het dan ook zo is, althans in de meeste boeken kan je dat wel serieus nemen. Op dit punt is het boek ook heel leuk om te lezen. Je krijgt een hele andere kijk weer op dingen en er zijn een heleboel verrasseringen. De gebeurtenissen starten in de geboorteplaats van de ikpersoon, waarna hij verhuist naar Amsterdam en daar eindigt het boek ook. Leeservaring: Het onderwerp: Het onderwerp was vrij onduidelijk. Het was toch vrij verwarrend geschreven. Ik heb ook heel lang moeten nadenken voordat ik een thema had. Het onderwerp ligt op een bepaalde manier buiten mijn wereld op de manier dat ik geen homofiel ben en de manier van denken van de hoofdpersoon niet ken, maar op een bepaalde manier ook wel omdat het zich in Amsterdam afspeelt en ik ook een aantal homofiele mannen ken. Ookal zijn zij waarschijnlijk niet zoals de ikpersoon. Het onderwerp heeft me niet zozeer aan het denken gezet, maar heeft me wel een andere kijk gegeven op het gegeven homofilie, ik wist niet hoe dat er verder ook aan toe kon gaan, en ik ben min of meer ook geschokt door zijn verhaal. Het onderwerp is diepgaand behandelt alle gevoelens, rollen die hij speelt, vrouwen die hij ‘neukt’ (zoals de schrijver het schrijft) worden heel diepgaand beschreven. De gebeurtenissen: Het verhaal is heel rommelig. De tijden verspringen nogal, door de 7 delen, en in elk deel begint het verhaal weer ergens anders, dan word je nog wel is verward. de gebeurtenissen zijn meestal heel boeiend, niet al e spannend ook al hangt er een bepaalde duistere spanning in het boek. Dat komt waarschijnlijk door de constante speurtocht naar de ware ik. De ikpersoon heeft geen echt karakter en dat houdt het boek heel erg bezig. De gebeurtenissen hebben me hierbij niet echt aan het denken gezet. Het voelt alleen of ik homofielen nu beter kan begrijpen. Dat is heel vreemd. Mede omdat ik bepaalde dingen herkende die ik ook al eerder had gehoord. Ik kon de gebeurtenissen niet echt voor me zien. Op de een of andere manier beschrijft Adriaan Van Dis die niet zo gedetailleerd als de meeste schrijvers doen.
De bouw:
Het verhaal begint met een terugblik. Dit eerste stuk is vrij saai. Daardoor moedigde het me niet echt aan verder te lezen, maar daarna was het leuker door alle dingen die hij meemaakte. Het maakte me steeds heel nieuwsgierig.
De bouw is wel heel ingewikkeld. Het zit niet helemaal logisch in elkaar. De stukken kon je wel goed uit elkaar houden omdat dat er duidelijk bij stond. Die stukken waren ook wel vrij lang, maar meestal als je goed in het stuk zat kwam er alweer een nieuw deel en moest je je daar weer helemaal op richten. Hierdoor vond ik het ook heel lastig een goede samenvatting te maken.
Er wordt op een bepaalde manier een spel met de tijd gespeeld door de verschillende delen schiet je steeds vooruit en achteruit in de tijd.
De personages:
De ikpersoon ging wel voor me leven door alle gedachtes enzo. Dus je kent zo iemand dan wel, alleen was het voor mij niet herkenbaar. Het was een totaal ander persoon dan ik, mede door zijn geaardheid maar ook door zijn groffe gedachtes, vieze uitspraken, rollen die hij speelde enzovoorts.
De ikpersoon gedraagt zich totaal niet zoals het hoort als je iemand leert kennen hoop je toch dat diegene eerlijk is en zichzelf is wat hij duidelijk niet was. Verder kleedt hij zich ook anders dan anderen, maar dat zou me verder niet storen. Zijn gedrag heeft me niet geïnspireerd me anders te gedragen of te doen voordoen.
Ik begrijp niet dat hij het nodig heeft al die rollen te spelen. Waarschijnlijk is hij in zijn ware ik wel een lief en warmhartig persoon. Op deze manier verbergt hij zich ook voor anderen. Dat is heel jammer.
Het personage is heel onvoorspelbaar door al die rollen die hij speelt. Hij kan plotseling radicale beslissingen nemen. Ik vind alleen Maud sympathiek die hem min of meer de hand boven het hoofd houdt.
Je komt uiteindelijk dus het meest te weten van de ikpersoon.
Kortom: een vrij verwarrend boek, maar leuk geschreven, met een heleboel nieuwe werelden die voor je open gaan…
Debuut: Nathan Sid (1984, novelle) Genres: Roman, novelle, reisverhaal, toneel
Bijzonderheid: Toen de KLM zich huiverig toonde Salman Rushdie te vervoeren, dreigde Van Dis zijn Airmiles in te leveren en het publiek op te roepen hetzelfde te doen. Dat deed wonderen. Citaat: 'Ik voel het als een sensatie om op de scherpte van het mes te wandelen, me in donkere holen te begeven, met boeven om te gaan. Maar de meeste avonturen spelen zich in m'n geest af.' (Trouw, 1-9-1986) Recent werk: Indische duinen (1994, roman), Palmwijn (1996, Boekenweekgeschenk), Een deken van herinnering (1998, essay), Totok (1998, poëzie) Dubelliefde, geschiedenis van een jongeman (1999, roman), Op oorlogspad in Japan (2000 , novelle) Beschrijving: I
De ik-figuur breekt niet door op de toneelschool en beseft dat hij iets anders moest gaan worden. Zijn goede vriend, Werner Trip, lijkt echter met alles meer succes te hebben. Het uiterlijk van Werner zit mee, in tegenstelling tot de ik-persoon die een beetje dik is, Werner draagt de mooiste kleren, de meisjes vallen op Werner en bij toneel krijgt Werner de rollen die de ik-persoon graag zou willen hebben. Werner's thuissituatie is echter slecht, zijn vader betaalt niets voor hem en zijn moeder heeft niets. De ik-figuur en Werner krijgen het idee om Werner's vader te vermoorden, deze actie mislukt echter. Het ik-personage leest veel. Hij reist op en neer tussen A'dam (waar hij Nederlands studeert) en Halfstad. In de trein ontmoet hij een vroeger klasgenootje, Maud. Om aan geld te komen laat hij naaktfoto's maken. III
De ik-persoon krijgt een kamer in A'dam naast een stel rumoerige Surinamers. Hij gaat vaak naar een Griekse kroeg en krijgt belangstelling voor de achtergrond van de Grieken. Hij gaat naar de hoeren. De ik-figuur wil een bijdrage leveren aan de bevrijding van Griekenland en sluit zich aan bij de actiegroep. Om de Griekse belangen in de aandacht te brengen besluiten ze een aanslag te gaan plegen. Hij krijgt contact met Maud en hij belooft haar de primeur van de aanslag te geven. In een brief verteld hij haar dat hij wel zelfmoord zou willen plegen, al doet hij dat toch niet. Hij gaat als Nachtman de straat op en biedt zich aan als een hoer. IV
Het ik-personage sluit zich aan bij de Griekenlandgroep. De leider ervan, Lex, neemt hem apart en vraagt hem s'nachts een nep-bom te willen gooien door de ruiten van Olympic Airways. Omdat de ik-figuur Werner een keer uit de bak geholpen had, helpt Werner hem bij de aanslag. De ik-figuur geeft Maud de primeur, zij wordt echter ontslagen omdat de Telegraaf zich afvraagt hoe ze zo snel aan dit soort informatie komt. Werner en de ik-figuur trekken in in het huis van Maud, als veiligheid voor de aanslag. Om aan geld te komen steelt het ik-personage. Maud en de ik-figuur krijgen een relatie. Werner houdt zich afzijdig. De relatie benauwd de ik-figuur af en toe en dan vlucht hij als Nachtman het nachtleven van Amsterdam in. Maud en het ik-personage groeien uit elkaar en stoppen er uiteindelijk mee. Zijn geld raakt op en hij wil graag een ander onderkomen dan bij Maud. Hij besluit cheques als vermist op te geven en ze door Werner te laten verzekeren. Spijt begint te knagen en hij geeft zichzelf aan bij de politie. V
In een kroeg ontmoet hij een vrouw, Mireille, met wie hij naar huis gaat. Het lukt niet om met haar naar bed te gaan, hij is ontdaan door de manier waarop ze met haar kinderen omgaat en door de drank niet meer in staat om iets klaar te spelen. Op straat ontmoet hij Mischa, wiens gezicht geheel getatoeëerd is, en hij komt even terecht in de wereld van de drugs. Alicia, een dame die hij een keer met Werner in een café (de Blauwe Ballon) ontmoet had, gaat met de ik-figuur om en ze stelen wat af. De moeder van het ik-personage is jarig en hij gaat naar Halfstad. Terug in Amsterdam gaat hij weer de straat op en heeft contact met Maurits, een mannelijke hoer. Werner's vader is overleden. De ik-figuur heeft een openhartig gesprek met Werner. Het is nooit meer geworden dan een vriendschappelijke relatie tussen hen en daar zijn ze nu blij om. De ik-figuur gaat weer schrijven, onder andere over zijn woede. "Ik heb me voorgenomen gelukkig te worden" (blz 363). Zo eindigt het boek. Motivatie boekkeuze: Ik heb dit boek gekozen omdat iemand gezegd had dat Adriaan van Dis een goede schrijver was. Voor de lijst moet je ook nieuwe boeken lezen en deze is in 1999 geschreven. De analyse: De titel: dubbelliefde, omdat hij door de ‘dubbelrollen’ die hij speelt van vrouwen en mannen houdt. Het is een roman. Het thema: Het identiteitsprobleem waarmee de hoofdpersoon worstelt, terwijl hij achternagezeten wordt door het verleden. Er is 1 verhaallijn waarin herinneringen ook worden opgehaald. De hoofdpersoon. Een complex vrij ongelukkig persoon ( althans zo komt hij over). Hij heeft zijn echte ik nog niet gevonden en probeert dat te vinden door verschillende rollen te spelen. Zijn verwarrende gedachten worden heel goed overgebracht in het boek. Gedurende het boek probeert hij uit te vinden wie hij is. Het speelt zich ongeveer 30 jaar geleden af. In de jeugd van Adriaan Van Dis. Het is een biografie, die lichtelijk overdreven is af en toe naar mijn idee. Je bekijkt het verhaal door de ogen van de ikpersoon. Dit is in dit geval vaak wat verwarrend omdat ie vaak zo zeker van zijn zaak is, terwijl die dan eigenlijk helemaal niet goed is. je bent toch gewend dat het dan ook zo is, althans in de meeste boeken kan je dat wel serieus nemen. Op dit punt is het boek ook heel leuk om te lezen. Je krijgt een hele andere kijk weer op dingen en er zijn een heleboel verrasseringen. De gebeurtenissen starten in de geboorteplaats van de ikpersoon, waarna hij verhuist naar Amsterdam en daar eindigt het boek ook. Leeservaring: Het onderwerp: Het onderwerp was vrij onduidelijk. Het was toch vrij verwarrend geschreven. Ik heb ook heel lang moeten nadenken voordat ik een thema had. Het onderwerp ligt op een bepaalde manier buiten mijn wereld op de manier dat ik geen homofiel ben en de manier van denken van de hoofdpersoon niet ken, maar op een bepaalde manier ook wel omdat het zich in Amsterdam afspeelt en ik ook een aantal homofiele mannen ken. Ookal zijn zij waarschijnlijk niet zoals de ikpersoon. Het onderwerp heeft me niet zozeer aan het denken gezet, maar heeft me wel een andere kijk gegeven op het gegeven homofilie, ik wist niet hoe dat er verder ook aan toe kon gaan, en ik ben min of meer ook geschokt door zijn verhaal. Het onderwerp is diepgaand behandelt alle gevoelens, rollen die hij speelt, vrouwen die hij ‘neukt’ (zoals de schrijver het schrijft) worden heel diepgaand beschreven. De gebeurtenissen: Het verhaal is heel rommelig. De tijden verspringen nogal, door de 7 delen, en in elk deel begint het verhaal weer ergens anders, dan word je nog wel is verward. de gebeurtenissen zijn meestal heel boeiend, niet al e spannend ook al hangt er een bepaalde duistere spanning in het boek. Dat komt waarschijnlijk door de constante speurtocht naar de ware ik. De ikpersoon heeft geen echt karakter en dat houdt het boek heel erg bezig. De gebeurtenissen hebben me hierbij niet echt aan het denken gezet. Het voelt alleen of ik homofielen nu beter kan begrijpen. Dat is heel vreemd. Mede omdat ik bepaalde dingen herkende die ik ook al eerder had gehoord. Ik kon de gebeurtenissen niet echt voor me zien. Op de een of andere manier beschrijft Adriaan Van Dis die niet zo gedetailleerd als de meeste schrijvers doen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden