Hoofdpersoon:

De hoofdpersoon heet Katelijne. Zij is een meisje van 12 jaar, er wordt verder niet zoveel over haar uiterlijk gezegd. In de loop van het verhaal wordt wel eens beschreven dat Katelijne steeds dikker wordt, met mollige kuiten en armen.

Katelijne is een behulpzaam meisje, die wel graag van aandacht houdt, maar het niet zoveel krijgt, omdat ze nog 6 broers heeft. Hierdoor liegt ze soms wel eens, of maakt ze een verhaal mooier dan deze is, om even de aandacht te krijgen. Ze is gewend om hard te werken, omdat ze op een boerderij wonen. Ze moet vaak, omdat ze een meisje is, het huishouden doen. Dit wil ze ook zo goed doen, alles moet blinken en fris ruiken, in de hoop dat ze complimentjes van haar vader of moeder krijgt. Dan heeft ze toch weer even de aandacht.

Katelijne maakt niet echt een verandering mee. Ze is altijd even behulpzaam en er gebeurt in het verhaal ook niks met haar. Het enige wat mij is opgevallen is dat ze op een gegeven moment, als ze haar CITO score terugkrijgt, erachter komt dat ze heel slim is. Ze verbaast zichzelf hierover, omdat ze altijd opkeek tegen één van haar oudere broers die VWO doet. Nu mag ze zelf naar het VWO, en ze is hier best trots op.

Katelijne heeft een goede relatie met haar oma. Haar oma woont op de boerderij waar zij ook woont. In een apart huisje op het land. Ze komt er graag om met haar te praten. Daar kan ze haar hart een beetje luchten en luistert iemand echt naar haar.

Thuis is moeder altijd druk met het huishouden en allerlei andere dingen, vader is druk op het land met de koeien en grond. En ook haar broers en broertjes spelen meer met elkaar dan met Katelijne. Over het uiterlijk van de oma wordt niet zoveel gezegd. Het is een aardige vrouw voor wie God erg belangrijk is. Dit is overigens voor iedereen het geval, ze gaan altijd naar de kerk, bidden altijd voor het eten en ze lezen ook vaak uit de bijbel. De oma is verder wel iemand die zegt wat ze vindt en hoe ze erover denkt. Ik vind dat ze een speciale band hebben. Niemand komt echt vaak bij de oma op bezoek, alleen Katelijne met regelmaat. Hier is de oma ook altijd erg blij om, ze houdt van gezelschap en heeft graag iemand als Katelijne om zich heen. Ook Katelijne komt graag bij haar oma om wat gezelschap voor zichzelf te hebben. Ze kunnen goed met elkaar praten en Katelijne kan altijd bij haar oma langskomen.

Ik heb me het meest kunnen inleven in Katelijne, dit komt vooral omdat het verhaal vanuit haar gedachtes wordt beschreven. Als haar iets vervelends overkomt dan leef je met haar mee. Vooral omdat haar gedachtes dan beschreven worden, en je voelt hoe erg ze het ermee heeft, of hoe blij ze met iets is. Als er bijvoorbeeld wordt vertelt over de overleden opa en dat oma daarover verdrietig is dan vindt je dat wel zielig voor de oma, maar je leeft niet zo erg met haar mee dan wanneer alle gedachtes van de oma ook beschreven zouden worden. Ik leef vooral met Katelijne mee, wanneer ze weer extra haar best doet om een complimentje te krijgen. Ze werkt zich dan drie keer in de rondte, en toch zegt niemand er iets van. Het valt ze waarschijnlijk niet eens op. Het is gewoon de plicht van Katelijne dat het er zo mooi en schoon uitziet, het zou niks bijzonders moeten zijn.

Ik kon het het minste vinden met de moeder. Ze behandelde Katelijne soms erg ruw. Ook heeft zij Katelijne een keer in haar gezicht geslagen. Wat mij ook goed is bijgebleven is toen Katalijne een weekje logeren was bij haar tante. Katelijne kwam toen na een week terug en stapte de keuken binnen waar een vuilniszak met kleren stond. Ze keek in de vuilniszak en toen kwam haar moeder binnen, ze zei alleen maar dat ze daarvan af moest blijven en ging toen weer weg. Ze vroeg helemaal niet aan Katelijne of ze het leuk had gehad.

Moeilijk herkenbare relaties waren die tussen de ouders en de kinderen. Naar de kinderen wordt amper geluisterd. Ze moeten doen wat er gezegd wordt, en ze moeten dat geen goed doen. Bij ons thuis mogen we natuurlijk niet bepalen wat er allemaal gebeurt, maar we hebben wel inbreng. Er wordt naar ons geluisterd, en je mag altijd je mening geven. Het was vroeger natuurlijk allemaal veel strenger dan nu, en dat verschil merk ik goed in dit verhaal. 
Katelijne heeft het in haar verhaal niet zo heel veel over vrienden en vriendinnen, maar er komt een hoofdstuk in het boek voor waarbij ze het er wel veel over heeft. Die vriendin is best dominant over haar, en Katelijne durft ook niet echt haar eigen mening bij haar te geven. Dit is voor mij ook moeilijk herkenbaar, ik heb hele goede vriendinnen waarbij ik gewoon mezelf kan zijn en mijn mening durf te geven. Als zij dit niet accepteren zijn het geen echte vriendinnen. Ook heeft zij verder niet zoveel vrienden waarmee ze afspreekt of omgaat. Dit komt waarschijnlijk ook, omdat ze ver weg van school woont. Ik vind het juist hartstikke leuk om met vriendinnen af te spreken, en dit doe ik dan ook geregeld.

Voor de vader is het huis erg belangrijk. Hij houdt van zijn boerderij, koeien en het werk. Hij heeft er alles voor over en werkt keihard. Hij wil alles zo goed mogelijk doen en stopt zijn hart en ziel in de boerderij.

Voor Katelijne is het huis niet zo heel belangrijk. Op een gegeven moment vraagt ze letterlijk aan een wildvreemde of ze bij hem in huis mag wonen. Ze voelt zich niet echt thuis tussen al haar broers, ze mist een zusje om mee te spelen en praten. Ook vinden haar ouders dat ze meer moet doen in het huis en zeggen ze dat ze lui is. Terwijl ze toch best veel doet en haar best probeert te doen.