Doorgeschoten door Mirjam Mous

Boekverslag

Je naam :

Klas :

Datum : 5 mei ‘10


Boek

Titel : Doorgeschoten

Auteur : Mirjam Mous

Uitgave : Van Holkema en Warendorf. 2004 – Houten. 1e druk. 192 pagina’s.


1. Samenvatting van het verhaal
Het boek Doorgeschoten is anders dan andere boeken. Het wordt niet verteld vanuit de schrijver of één personage maar vanuit meerdere. De personages Janna, Eloy, Cassie en Bud vertellen elk hun eigen deel van het verhaal. Als ik een hoofdpersoon uit zou moeten kiezen zou dat Janna zijn omdat het verhaal begint bij haar, en telkens weer bij haar terug komt.

Janna komt uit Nederland. Toen haar tante uit Amerika een keer op bezoek was en Janna haar verhalen aan hoorde wist ze het zeker; ze wou naar Amerika! Na lang zeuren bij haar ouders heeft ze hen toch kunnen overtuigen. Janna mocht voor een jaar bij haar tante Mary en oom Luke gaan wonen. Ze zou daar naar Twinstone High School gaan.

Als ze in Amerika aankomt hebben de buren een barbecue georganiseerd, daar ontmoet Janna de broers Eloy en Kenneth. Ze vindt Eloy meteen een aparte jongen, en probeert contact met hem te zoeken. Eerst gaat het moeizaam, maar dan neemt Eloy haar toch mee naar zijn kamer om een computerspel te spelen. Eloy vind Janna een leuk meisje en wordt in de loop van het boek verliefd op haar.

De volgende dag gaat Janna met haar tante naar de Mall en daar ontmoet ze Cassie, een toekomstig klasgenootje. Ze worden al snel goede vriendinnen. Ze belooft Janna om haar de volgende dag mee naar school te nemen. Daar ontmoet Janna ook Tanya en Lynn, de 2 beste vriendinnen van Cassie. En ook ziet ze weer Kenneth die Cassie’s vriendje blijkt te zijn. Ook al is Cassie helemaal niet verliefd op hem, hij blijft de populairste jongen op school dus ze lijkt wel gek als ze het uitmaakt. Maar stiekem is ze verliefd op Jason.

Als Eloy op een dag uit school komt en met zijn moeder praat hoort hij allemaal sirenes. Hij vraagt zich af wat er aan de hand is, en op hetzelfde moment ziet hij iets in de bosjes. Zijn moeder loopt naar binnen toe om te kijken wat er aan de hand is. Eloy gaat bij de bosjes kijken en ziet Bud, wie aan het vluchten is voor de politie. Hij vraagt Eloy om hulp, en hij neemt Bud mee naar zijn kamer. Eloy vraagt waarom hij op de vlucht is voor de politie. Bud vertelt dat hij een engel op de muur aan het spuiten was, en dat een man die hem gezien had de politie heeft gebeld.

Vanaf dat moment zijn Eloy en Bud vrienden. Ze gaan vaak met z´n tweeën naar een terrein toe, waar ze op een grote watertank gaan zitten en genieten van het uitzicht. Daar vertellen ze elkaar wat ze denken. Bij de watertank vertelt Bud dat hij ooit een keer wraak op iedereen zou nemen wie hem pest, of die hem gewoon niet aan stonden. Een paar dagen later laat Bud zijn pistool aan Eloy zien, die diep onder de indruk is. Hij wordt al helemaal enthousiast als Bud zegt dat hij Eloy wel eens schietles zal geven.

Op een dag gaan Eloy en Janna de bergen in, want Janna had gevraagd of Eloy haar een keer mee kon nemen. In de bergen probeert Eloy Janna te zoenen, maar zij wil dat niet. Eloy baalt en loopt boos weg. Als hij het Bud vertelt is die alleen maar blij dat hij van Janna af is, want hij voelde zich afgewezen door Eloy.

Een paar dagen later gaan Eloy en Bud naar het terrein waar de watertank staat. Omdat Bud Eloy nu wel een keer schietles wou geven. Daar mikken ze op blikjes en flesjes. Als ze weer vertrekken geeft Bud Eloy zijn wapen, die verwonderd reageert. Maar Bud stelt hem gerust en zegt hem dat hij toch al van plan was een nieuwe te kopen.

Cassie heeft eindelijk de moed verzameld het uit te maken met Kenneth, want ze heeft die dag met Jason gezoend. Daarna krijgen Jason en Cassie verkering.

Een paar dagen later gebeurd er het onverwachte. Terwijl iedereen gewoon in de les zit stormen twee gewapende jongens de school binnen, het zijn Eloy en Bud. Ze willen wraak op iedereen die hun getreiterd heeft. Na weken voorbereiding willen ze een zo groot mogelijk bloedbad aanrichten, en dat lukt ze. Ze stormen alle lokalen binnen en schieten zowel leerlingen als leraren neer. Geen leerling die ooit zonder moeite over deze dag zal kunnen beginnen, Bud en Eloy plegen zelfmoord, maar zij zullen hun leven lang achtervolgd worden door deze vreselijke dag.

2. Titelverklaring
Het boek heet Doorgeschoten omdat Eloy en Bud echt doorschieten, letterlijk en figuurlijk. Ze zijn te ver gegaan met hun fantasieën waardoor ze een echt bloedbad hebben aangericht.


3. Personages
Hoofdpersoon:

Janna.

Bijpersonen:

- Eloy.

- Cassie.


Janna heeft rood haar en sproetjes. Één van haar eigenschappen is dat ze mensen automatisch met dieren vergelijkt.

Eloy heeft stijl lang zwart haar tot over zijn ogen. Hij draagt vaak hoge schoenen en zwarte kleding. Janna vindt hem een egel, omdat hij zo schuw is.

Cassie heeft golvend honingkleurend haar tot over haar schouders. Ze is enorm lang en heeft een navelpiercing. Janna vindt haar een raspaardje.

4. Tijd en ruimte
Het verhaal speelt zich af in het heden. Dat merk je door het taalgebruik maar vooral omdat het verhaal is gebaseerd op de schietpartij de Columbine High School in 1999. Dat is dus nog niet zo lang geleden.

5. Mijn favoriete stukje uit het boek
Ik kijk naar de foto die voor me ligt. Vier onbekommerde meisjes op een zonnige dag die van alles beloofde. Het meisje links buiten ben ik, met mijn toen nog vlammende rode haren. Naast me zit Lynn, ondanks de lage stand van haar kruk de langste van ons allemaal.

Cassie lig filmsterachtig op haar zij, languit aan onze voeten. Ze houdt haar hoofd een beetje scheef en ondersteunt het met haar arm. Haar waterval van haren stroomt tot op de grond. De lach springt haast van haar gezicht: ik ga mijn vader weer zien!

Tanya’s hoofd is net een zon die opkomt achter de schouders van Lynn en mij. Haar blik is naar beneden gericht. Ze wilde zeker controleren of haar borsten niet ineens als luchtballonnen boven ons uit zouden zweven. Dat leek haar toen nog het ergste wat haar kon overkomen. Zo zal het nooit meer zijn. In een paar uur tijd kan je leven compleet veranderen.


Lange lenige Lynn zal nooit meer over het basketbalveld rennen. Ze zal nooit meer met die typische blik van haar half opkijken vanuit haar boek. Willen lezen maar ook willen weten wat er ondertussen om haar heen gebeurde. Alles tegelijk, alsof ze wist dat het leven te kort zou zijn om de dingen een voor een te doen. Lynn die zo verstandig was, maar dat heeft haar niks geholpen.

En dan Cassie met haar toekomstdromen. Aan diggelen geschoten. Kogels hebben haar schouder verbrijzeld en haar arm lam gemaakt. Haar vader was meteen uit Florida overgekomen en had samen met haar moeder aan Cassie’s bed gezeten. ‘Nog een geluk bij een ongeluk.’ zei ze dapper. Maar ze was Lynn en Jason kwijt en dat zag je in haar ogen. Ik denk niet dat ze nooit nog zo zullen stralen als die middag bij de fotograaf.

Tanya is van een kwetterende spreeuw in een stil muisje veranderd. Ze kan uren in een hoekje zitten zwijgen. Soms lijkt het bijna of ze zich schuldig voelt omdat niet zij maar Lynn…

En ik? Ik ben alleen maar bang.


Toen mijn ouders me kwamen halen, wilde ik niets liever dan meteen terug naar huis. Het was niet in Nederland gebeurd. Ik dacht, ik laat het achter in die andere wereld. Ik stop het in een kiste onder het bed bij tante Mary en vlieg ervan weg. Maar als je letterlijk doodsbang bent geweest, vergeet je dat niet zomaar. Als ik eraan terug denk, is dat al genoeg me opnieuw doodsbang te maken. Ik word panisch als iemand knallend vuurwerk afsteekt. Als ik alleen in een ruimte ben, beginnen mijn handen te trillen en kan ik mijn ogen niet van de deur losrukken. Zodra ik bloed zie, begint het me meteen te duizelen. Stampende geluiden en ik hyperventileer. Nooit meer ga ik bij iemand weg zonder afscheid te nemen, al ben ik maar vijf minuten weg. Je weet nu eenmaal niet of je elkaar wel terugziet. Ik ben bang om dood te gaan. Ik ben bang om te leven. En waarom? Ik snap het niet. Dat mensen zoiets kunnen doen.. Jongens nog. Misschien wil ik het niet hoeven begrijpen.

Ik laat mijn vingers langs de gezichten op de foto glijden. Het is onverdraaglijk. Bud en Eloy zijn dood, maar wij hebben levenslang.



Ik heb dit stukje gekozen omdat het me het meest raakte. Ik heb het drie keer overgelezen omdat ik het zo mooi vind. Er wordt beschreven hoe Janna met haar opgelopen trauma omgaat, en dat dat eigenlijk onmogelijk is.

Bladzijde’s: 189, 190 en 191.